Απορίες νομοταγούς φορολογουμένου ...

του Γιώργου Μαρίνου

Βασανίζομαι από καιρό με σοβαρές απορίες που πιθανότατα συμμερίζονται και άλλοι έλληνες πολίτες και που νομίζω ότι θα έπρεπε να τύχουν ικανοποιητικής απαντήσεως από τους πολιτικούς που μας κυβερνούν και όχι μόνο.

Επικαλούμαι προς τούτο κάπως χαλαρά το άρθρο 10 του Συντάγματος, το οποίο παρέχει στον κάθε πολίτη το δικαίωμα να αναφέρεται στις Αρχές απαιτώντας αιτιολογημένες απαντήσεις. Ιδού μερικές επίκαιρες από τις πολλές απορίες μου:

- Πώς δικαιολογείται να ανακοινώνεται κάθε τόσο μείωση δαπανών του Δημοσίου, που επιζητεί και το χειροκρότημα, όταν ταυτόχρονα το Δημόσιο δεν εξοφλεί τα χρέη του ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με αποτέλεσμα να έχουν σταματήσει τα περισσότερα δημόσια έργα, να ασφυκτιά η αγορά από έλλειψη ρευστού, να κλείνουν επιχειρήσεις επειδή μάταια περιμένουν να πληρωθούν κ.ο.κ.; Αν το Δημόσιο εξοφλούσε τα χρέη του, θα μπορούσε να εμφανίζει τέτοια μείωση δαπανών;

- Πώς είναι δυνατόν να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο όταν συνεχώς αυξάνεται και έχει φθάσει και πάλι στα 318 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 150% του ΑΕΠ; Μήπως εθελοτυφλούμε;

- Πώς μπορεί η κυβέρνηση να διακηρύσσει ότι αγωνίζεται για την αύξηση των εξαγωγών ενώ την ίδια
ώρα επιβαρύνει τα παραγόμενα στην Ελλάδα προϊόντα με την υψηλότερη τιμή ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με πολύ υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές και βαρύτερους φόρους, ενώ ταυτόχρονα κωλυσιεργεί στην επιστροφή του ΦΠΑ στους δικαιούχους εξαγωγείς;

- Πώς μπορεί να θεωρείται ότι έχουμε κράτος δικαίου όταν το Δημόσιο διώκει μεν τους προ αυτό οφειλέτες αλλά ταυτόχρονα δεν εξοφλεί τις οφειλές του σε αυτούς; Ο κατά καιρούς επαγγελλόμενος συμψηφισμός των εκατέρωθεν χρεών πότε επιτέλους θα εφαρμοσθεί στα σοβαρά;

- Πώς μπορεί να εισπράξει το κράτος τα οφειλόμενα σε αυτό όταν οι εκκρεμούσες στα δικαστήρια απαιτήσεις του παραμένουν αδίκαστες επί χρόνια επειδή η ισχύουσα νομοθεσία διευκολύνει αυτή την αναίσχυντη αρνησιδικία, που ταυτόχρονα λειτουργεί και σε βάρος εκείνων που τους οφείλει το κράτος; Γιατί δεν διορθώνεται αμέσως αυτή η νομοθεσία;

- Και πώς μπορεί να επιτευχθεί η εκδίκαση των εκκρεμουσών υποθέσεων ενώπιον της Δικαιοσύνης όταν η αναίσχυντη νομοθεσία μας επιτρέπει αλλεπάλληλες αναβολές, που διευκολύνουν τους μεν ανεπαρκείς και φυγόπονους δικαστές να αναβάλλουν ευχαρίστως τις δύσκολες υποθέσεις, τις δε πυκνές στρατιές των δικηγόρων να επιζητούν τη διαιώνιση των υποθέσεων που φοβούνται ότι θα χάσουν; Μαθαίνω ότι σε καμία ευνομούμενη χώρα δεν αναβάλλονται δίκες επειδή οι δικηγόροι δηλώνουν ότι κωλύονται λόγω άλλων δικαστικών υποχρεώσεων.

- Πώς μπορούμε να μην αγανακτούμε οι συνεπείς φορολογούμενοι (και να επιχαίρουν οι οπαδοί τού «Δεν πληρώνω - δεν πληρώνω») καθώς μάταια περιμένουμε επί τρία χρόνια να μας σταλεί το ειδοποιητήριο για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) και απειλούμεθα να τον πληρώσουμε τώρα όλον μαζί; Πώς νοείται να κυνηγά η κυβέρνηση τη φοροδιαφυγή και ταυτόχρονα να επιβάλλει ασταμάτητα νέους φόρους, αντί να σπεύδει να εισπράξει αυτούς που δικαιούται αλλά δεν τους ζητεί; Σε τι ανίκανο και μαζί φαύλο κράτος ζούμε;

- Την αποθέωση βεβαίως της εύνοιας προς τους φοροαποφεύγοντες και τους φαύλους πολίτες συνιστά η επί τρεις και πλέον δεκαετίες ρύθμιση χρεών (σε 34 υπολόγισε τις ως σήμερα ρυθμίσεις ο ερευνητής συνάδελφος Δημήτρης Στεργίου) σε δεκάδες ή εκατοντάδες δόσεις και με σβήσιμο των προστίμων. Ετσι όχι μόνο αισθάνονται αδικημένοι και ηλίθιοι εκείνοι που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, ακόμη και αν γι' αυτό υποβάλλονται σε δραματικές περικοπές των δαπανών τους, αλλά και ωθούνται να μιμηθούν τους μη πληρώνοντες καθώς αισθάνονται κορόιδα, όπως συνεχώς αλλά ματαίως επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδας.

Προφανώς προέχει το βόλεμα του κ. Παπουτσή και το ποιος ταξιδεύει με το προεδρικό αεροπλάνο.