Ο Όμηρος Αριτζής (Homero Aridjis, γεννήθηκε στις 6 Απρ. 1940), Μεξικανός συγγραφέας, ακτιβιστής οικολόγος και διανοούμενος παγκόσμιας εμβέλειας, ένα σπουδαίο τέκνο της ελληνικής μικρασιατικής διασποράς. Από το 2007 είναι πρέσβης του Μεξικού στην ΟΥΝΕΣΚΟ.
Αν και είναι «δικός μας» άνθρωπος, η επίσημη κατεστημένη «Ελλάδα» επέμενε επιδεικτικά να τον αγνοεί. Και ενώ ο ίδιος ο συγγραφέας γνωστοποιούσε κατά καιρούς την ελληνικότητα του, «εμείς εδώ» σαν ελληνικό κράτος κλείναμε τα αυτιά μας για "να μην το ακούμε".
Αλλά γιατί έτσι; Μήπως γιατί ο Όμηρος Αριτζής έχει γράψει και ένα διαφωτιστικό βιβλίο για την καταστροφή της Σμύρνης και τις γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους ; Μήπως η ευρεία γνωστοποίηση του θα «τσαλάκωνε» κάπως την έντονη προσπάθεια των «εθνοχαλαστών μας» που επιθυμούσαν διακαώς αντί της γενοκτονίας την λέξη «συνωστισμός»;
«Ο πατέρας μου, αναφέρει ο Όμηρος Αριτζής σε παλιότερη συνέντευξη στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, πολέμησε εναντίον των Τούρκων και ήταν ένας από τους τελευταίους που άφησε τη Σμύρνη, λόγω της σφαγής των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους. Ο πατέρας μου έφθασε στο Μεξικό το 1926. Ποτέ δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα παρούσα στη μνήμη του». Θυμάται τις διηγήσεις του πατέρα του, με νοσταλγία: «Μας μιλούσε γι’ αυτά που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, τις αδιάκοπες φιλονικίες των ελλήνων πολιτικών από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα και την ικανότητά τους να επιζούν από τις συμφορές και τις εξορίες. Επίσης μας έλεγε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που αγαπάει τη ζωή και την ποίηση». Δεν είναι τυχαίο επομένως που ο πατέρας του, Νικίας Αριτζής ονόμασε με αρχαία
ελληνικά ονόματα όλα τα παιδιά του και τις επιχειρήσεις του, τον κινηματογράφο «Απόλλων» και τη βιοτεχνία ενδυμάτων «Όλυμπος»… 
Έλληνας, επί τέλους, ο γεννημένος από μικρασιάτη πατέρα στο Μεξικό, διανοούμενος, συγγραφέας, ποιητής και ακτιβιστής Όμηρος Αριτζής
Δεν χρειάστηκε παρά ελάχιστες μέρες η νεοποθετημένη στο Μεξικό Πρέσβυς Πολυξένη Στεφανίδου για να «ξεθάψει τα χαρτιά» που κρατούσαν μακριά από την πραγματοποίηση του χρέους προς τον Έλληνα πατέρα του τον γεννημένο από Μεξικανή μητέρα διεθνώς γνωστό διανοούμενο, συγγραφέα και περιβαλλοντιστή Όμηρο Αριτζή: να του αναγνωριστεί επίσημα ότι είναι Έλληνας.
Σε λιγότερο από δέκα μέρες από την άφιξή της στην Πόλη του Μεξικού, ακόμα και πριν επιδώσει διαπιστευτήρια, σύμφωνα με πληροφορίες μας ζήτησε να ενημερωθεί για πού βρισκόταν το θέμα χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας στο Αριτζή, το οποίο, χρόνια τώρα, «σερνόταν» στους διαδρόμους της ελληνικής γραφειοκρατίας μεταξύ της παχυδερμίας των ελληνικών υπηρεσιών και της ευαισθησίας που δείχνουν οι «εκπρόσωποι» μας στο εξωτερικό για τους ομογενείς και τα προβλήματά τους.
Με την κατά νόμον ορκωμοσία του Όμηρου Αριτζή είναι δυνατόν να λεχθεί το «τέλος καλό, όλα καλά»; Δεν νομίζω…
Γιατί χάθηκαν πολλά, πάρα πολλά χρόνια αξιοποιήσιμα για την εικόνα της Ελλάδας και των Ελλήνων διεθνώς, μέχρι την ορκωμοσία του!
Μια ματιά, ακόμα και στο διαδίκτυο, για το ποιος είναι ο Homero Aridjis (όπως είναι διεθνώς γνωστός) προσδίδει τις πραγματικές διαστάσεις του «δουλέματος», της αδιαφορίας και περιφρόνησης που έδειξαν οι ελληνικές υπηρεσίες, από εκείνες της Πρεσβείας μας στο Μεξικό μέχρι τους οπαδούς της γραφειοκρατικής τυπολαγνείας και νομολαγνείας των Αθηνών προς το πρόσωπό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου