Ξεκίνησε να απασχολεί τη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια εκείνης της μοιραίας δεκαετίας, του ’90.
Όπως και μια σειρά άλλοι, μερικοί από τους οποίους ήταν προχθές στον Ρέμο για να ξεκινήσουν ένοπλα, με σαμπάνιες, την νέα Εθνική Αντίσταση κατά Σόιμπλε και Γερμανών.
Το ευρύτατα πλέον σχολιασμένο, όσο και ρυπαρό, κύκλωμα δημιουργίας εγχωρίων διασημοτήτων, ζητούσε εναγωνίως “λαμπερά” ονόματα για να τα χρίσει αριστοκρατία των “αναγνωρίσιμων”. Καλλιτέχνες, αθλητές, αλλά κυρίως πάσης δραστηριότητας επιχειρηματίες υπήρξαν οι εκλεκτοί.
Ήταν επίσης η εποχή της σχεδιασμένης απενοχοποίησης του πλούτου. Για να σπαταλάς σε δημόσια θέα έπρεπε ταυτόχρονα να έχεις πείσει τους κοινούς θνητούς ότι είσαι χρισμένος με “γαλαζοαίματο” προνόμιο στην δημιουργία πλούτου, συνεπώς σού αξίζει η “βασιλική” ζωή που ανενδοίαστα απολαμβάνεις.
Απενοχοποίηση, κόντρα στην μέχρι τότε κρατούσα, κοινή σοφία που όριζε ότι γεννήτορες του μεγάλου πλούτου δεν είναι η σκληρή εργασία ή η διανοητική ισχύς, γιατί τότε οι πλουσιώτεροι θα ήταν χειρώνακτες ή ιδιοφυΐες, αλλά τρεις, οι ίδιοι προαιώνια : Κλοπή, Αρπαγή, Πόλεμος.
Ο κ. Λιακουνάκος έγινε γνωστός για πολυσχιδή επιχειρηματική δραστηριοποίηση. Από αεροπορική
εταιρεία, που έκλεισε, μέχρι τις κλινικές Euromedica, κατασκευαστικές, ακόμα και εμφιάλωση νερού. Με αποτελέσματα ελεγχόμενα για την αποδοτικότητα.
Αλλά το κύριο επιχειρηματικό αποτύπωμα που άφηνε στη δημόσια σφαίρα ήταν “οπλικά συστήματα”. Οι ευθείς, το έλεγαν “έμπορος όπλων”. Μια άλλη του κοινωνική ιδιότητα, κουμπάρος του μακαρίτη Μιλτιάδη Έβερτ.
Στον κόσμο του Lifestyle, πέρα από την προσωπική του “λάμψη” και συνεντεύξεις στην νυν “Πασσιονάρια” της ΕΡΤ κα Έλλη Στάη, ο κ. Λιακουνάκος υπήρξε γνωστός ως μόνιμος συμπαίκτης τάβλι του κ. Κόκκαλη στη Μύκονο. Και βεβαίως για την συμβία του, σταθερή αγαπημένη των κοσμικών στηλών.
Η μικρή εισαγωγική παρουσίαση έγινε για να καταλήξουμε στο γεγονός ότι ο κ. Λιακουνάκος διώκεται για απιστία σε βαθμό κακουργήματος και ηθική αυτουργία σε απιστία καθώς και απιστία κατά συνέργεια μαζί με 18 ανώτερους αξιωματικούς του στρατού, μέλη επιτροπών προμηθειών.
Η προμήθεια, για την οποία ασκήθηκαν οι ποινικές διώξεις, αφορούσε την ηλεκτρονική υποδομή για την πρόκληση σαμποτάζ ή παρεμβολών στις επικοινωνίες του εχθρού.
Επρόκειτο για 18 «παρεμβολείς» και 11 κέντρα ακροάσεων, και σύμφωνα με τη δικογραφία, ήταν ύψους 70 εκατομμυρίων ευρώ. Στον επιχειρηματία δόθηκε προκαταβολή 35 εκατομμυρίων χωρίς να παραδοθεί ποτέ το έργο.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο το δημόσιο δεν έκανε τις απαιτούμενες, ως όφειλε, ενέργειες, αντίθετα η εταιρεία προσέφυγε σε διαιτησία και κατάφερε μάλιστα να την κερδίσει, αναγκάζοντας το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει άλλα 3 εκατομμύρια ευρώ. Η προμήθεια είχε ανατεθεί το 2001.
Η εισαγγελεύς κ. Πόπη Παπανδρέου
Αυτή που άσκησε την ποινική δίωξη στον κ. Λιακουνάκο. Στέλεχος της εισαγγελίας κατά της διαφθοράς. Νεότατη και αποδεδειγμένα πλέον ικανότατη. Ήταν η ίδια που “τύλιξε” σε κάπου 1500 σελίδες κατηγορητηρίου όλους τους εμπλεκόμενους στο κύκλωμα του ποδοσφαίρου. Τους δούκες και κόμητες των αγωνιστικών χώρων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως οι κ.κ. Μάκης Ψωμιάδης και Αχιλλέας Μπέος.
Ο κ. Μπέος έχει αποφυλακιστεί και η όλη υπόθεση, από πλευράς δικαστικής προόδου, αφήνει την εντύπωση ότι καρκινοβατεί, αλλά ελπίζουμε ότι η δυναμική εισαγγελέας δεν θα απολέσει στο παραμικρό την απαραίτητη για το μέλλον της χώρας αποφασιστικότητα της.
Ένας γεωπολιτικός αναλυτής είχε γράψει το εξής : Μην φανταστείτε ότι τα έθνη σε παρακμή “βγάζουν κέρατα”. Θέλοντας να δηλώσει ότι δεν αποκτούν ένα εξωτερικό χαρακτηριστικό δηλωτικό της κατάστασής τους, ότι συνεχίζουν να ζουν, πολλές φορές σαν τίποτα να μην συμβαίνει.
Αυτό που συμβαίνει στην παρακμή, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, ήταν ότι άνθρωποι-φορείς του απαραίτητου για να λειτουργήσει η κοινωνία ήθους δεν μπορούσαν να αναδειχθούν σε θέσεις ευθύνης και εξουσίας, οι πόρτες ήταν κλειστές και οι θέσεις κατειλημμένες από διεφθαρμένους. Με αποκλειστική βέβαια ευθύνη των κυβερνώντων.
Μόλις χθες και ο κ. Στουρνάρας, αναφερόμενος εκείνος στο ζήτημα της φοροδιαφυγής, δήλωσε ότι οι πολιτικοί κάλυπταν επώνυμους φοροφυγάδες, καθώς και ότι “τα τελευταία 30 χρόνια δεν έγινε τίποτα και έτσι κληρονομήσαμε ένα τεράστιο πρόβλημα” – και μετά ασχολούμεθα με το αν η κρίση φέρει το ονοματεπώνυμο “Ανδρέας Παπανδρέου”.
Η κα Πόπη Παπανδρέου όμως επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν στη χώρα ζωτικές δυνάμεις που μπορούν, αν εξουσιοδοτηθούν, να συνεισφέρουν σε μια πορεία ανάκαμψης.
Και σε αντίθεση με το αξίωμα “πάντων μέτρο χρήμα”, κραταιό από το ΄90 και εντεύθεν, επαναφέρει στην επικαιρότητα, στέλνοντας τον κ. Λιακουνάκο στο ακροατήριο, την αιώνια ελληνική αλήθεια : “Πάντων μέτρον άνθρωπος”.
Και όχι μόνο.
Στέλνει επίσης το τόσο απαραίτητο μήνυμα :
Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα.
Όπως και μια σειρά άλλοι, μερικοί από τους οποίους ήταν προχθές στον Ρέμο για να ξεκινήσουν ένοπλα, με σαμπάνιες, την νέα Εθνική Αντίσταση κατά Σόιμπλε και Γερμανών.
Το ευρύτατα πλέον σχολιασμένο, όσο και ρυπαρό, κύκλωμα δημιουργίας εγχωρίων διασημοτήτων, ζητούσε εναγωνίως “λαμπερά” ονόματα για να τα χρίσει αριστοκρατία των “αναγνωρίσιμων”. Καλλιτέχνες, αθλητές, αλλά κυρίως πάσης δραστηριότητας επιχειρηματίες υπήρξαν οι εκλεκτοί.
Ήταν επίσης η εποχή της σχεδιασμένης απενοχοποίησης του πλούτου. Για να σπαταλάς σε δημόσια θέα έπρεπε ταυτόχρονα να έχεις πείσει τους κοινούς θνητούς ότι είσαι χρισμένος με “γαλαζοαίματο” προνόμιο στην δημιουργία πλούτου, συνεπώς σού αξίζει η “βασιλική” ζωή που ανενδοίαστα απολαμβάνεις.
Απενοχοποίηση, κόντρα στην μέχρι τότε κρατούσα, κοινή σοφία που όριζε ότι γεννήτορες του μεγάλου πλούτου δεν είναι η σκληρή εργασία ή η διανοητική ισχύς, γιατί τότε οι πλουσιώτεροι θα ήταν χειρώνακτες ή ιδιοφυΐες, αλλά τρεις, οι ίδιοι προαιώνια : Κλοπή, Αρπαγή, Πόλεμος.
Ο κ. Λιακουνάκος έγινε γνωστός για πολυσχιδή επιχειρηματική δραστηριοποίηση. Από αεροπορική
εταιρεία, που έκλεισε, μέχρι τις κλινικές Euromedica, κατασκευαστικές, ακόμα και εμφιάλωση νερού. Με αποτελέσματα ελεγχόμενα για την αποδοτικότητα.
Αλλά το κύριο επιχειρηματικό αποτύπωμα που άφηνε στη δημόσια σφαίρα ήταν “οπλικά συστήματα”. Οι ευθείς, το έλεγαν “έμπορος όπλων”. Μια άλλη του κοινωνική ιδιότητα, κουμπάρος του μακαρίτη Μιλτιάδη Έβερτ.
Στον κόσμο του Lifestyle, πέρα από την προσωπική του “λάμψη” και συνεντεύξεις στην νυν “Πασσιονάρια” της ΕΡΤ κα Έλλη Στάη, ο κ. Λιακουνάκος υπήρξε γνωστός ως μόνιμος συμπαίκτης τάβλι του κ. Κόκκαλη στη Μύκονο. Και βεβαίως για την συμβία του, σταθερή αγαπημένη των κοσμικών στηλών.
Η μικρή εισαγωγική παρουσίαση έγινε για να καταλήξουμε στο γεγονός ότι ο κ. Λιακουνάκος διώκεται για απιστία σε βαθμό κακουργήματος και ηθική αυτουργία σε απιστία καθώς και απιστία κατά συνέργεια μαζί με 18 ανώτερους αξιωματικούς του στρατού, μέλη επιτροπών προμηθειών.
Η προμήθεια, για την οποία ασκήθηκαν οι ποινικές διώξεις, αφορούσε την ηλεκτρονική υποδομή για την πρόκληση σαμποτάζ ή παρεμβολών στις επικοινωνίες του εχθρού.
Επρόκειτο για 18 «παρεμβολείς» και 11 κέντρα ακροάσεων, και σύμφωνα με τη δικογραφία, ήταν ύψους 70 εκατομμυρίων ευρώ. Στον επιχειρηματία δόθηκε προκαταβολή 35 εκατομμυρίων χωρίς να παραδοθεί ποτέ το έργο.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο το δημόσιο δεν έκανε τις απαιτούμενες, ως όφειλε, ενέργειες, αντίθετα η εταιρεία προσέφυγε σε διαιτησία και κατάφερε μάλιστα να την κερδίσει, αναγκάζοντας το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει άλλα 3 εκατομμύρια ευρώ. Η προμήθεια είχε ανατεθεί το 2001.
Η εισαγγελεύς κ. Πόπη Παπανδρέου
Αυτή που άσκησε την ποινική δίωξη στον κ. Λιακουνάκο. Στέλεχος της εισαγγελίας κατά της διαφθοράς. Νεότατη και αποδεδειγμένα πλέον ικανότατη. Ήταν η ίδια που “τύλιξε” σε κάπου 1500 σελίδες κατηγορητηρίου όλους τους εμπλεκόμενους στο κύκλωμα του ποδοσφαίρου. Τους δούκες και κόμητες των αγωνιστικών χώρων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως οι κ.κ. Μάκης Ψωμιάδης και Αχιλλέας Μπέος.
Ο κ. Μπέος έχει αποφυλακιστεί και η όλη υπόθεση, από πλευράς δικαστικής προόδου, αφήνει την εντύπωση ότι καρκινοβατεί, αλλά ελπίζουμε ότι η δυναμική εισαγγελέας δεν θα απολέσει στο παραμικρό την απαραίτητη για το μέλλον της χώρας αποφασιστικότητα της.
Ένας γεωπολιτικός αναλυτής είχε γράψει το εξής : Μην φανταστείτε ότι τα έθνη σε παρακμή “βγάζουν κέρατα”. Θέλοντας να δηλώσει ότι δεν αποκτούν ένα εξωτερικό χαρακτηριστικό δηλωτικό της κατάστασής τους, ότι συνεχίζουν να ζουν, πολλές φορές σαν τίποτα να μην συμβαίνει.
Αυτό που συμβαίνει στην παρακμή, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, ήταν ότι άνθρωποι-φορείς του απαραίτητου για να λειτουργήσει η κοινωνία ήθους δεν μπορούσαν να αναδειχθούν σε θέσεις ευθύνης και εξουσίας, οι πόρτες ήταν κλειστές και οι θέσεις κατειλημμένες από διεφθαρμένους. Με αποκλειστική βέβαια ευθύνη των κυβερνώντων.
Μόλις χθες και ο κ. Στουρνάρας, αναφερόμενος εκείνος στο ζήτημα της φοροδιαφυγής, δήλωσε ότι οι πολιτικοί κάλυπταν επώνυμους φοροφυγάδες, καθώς και ότι “τα τελευταία 30 χρόνια δεν έγινε τίποτα και έτσι κληρονομήσαμε ένα τεράστιο πρόβλημα” – και μετά ασχολούμεθα με το αν η κρίση φέρει το ονοματεπώνυμο “Ανδρέας Παπανδρέου”.
Η κα Πόπη Παπανδρέου όμως επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν στη χώρα ζωτικές δυνάμεις που μπορούν, αν εξουσιοδοτηθούν, να συνεισφέρουν σε μια πορεία ανάκαμψης.
Και σε αντίθεση με το αξίωμα “πάντων μέτρο χρήμα”, κραταιό από το ΄90 και εντεύθεν, επαναφέρει στην επικαιρότητα, στέλνοντας τον κ. Λιακουνάκο στο ακροατήριο, την αιώνια ελληνική αλήθεια : “Πάντων μέτρον άνθρωπος”.
Και όχι μόνο.
Στέλνει επίσης το τόσο απαραίτητο μήνυμα :
Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου