του Λάζαρου Μαύρου
Α Π Ο 12ης Φεβρουαρίου 1977, με τη συνάντηση Μακαρίου - Ντενκτάς, στην παρουσία του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, και την έκτοτε γνωστή ως 1η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου για τις 4 Κατευθυντήριες Γραμμές, χρονολογείται η διαδικασία των «διακοινοτικών» συνομιλιών επίλυσης του Κυπριακού. Διαδικασία ηλικίας 36 ήδη ετών και έξι μηνών. Διαδικασία εξ υπαρχής βλαπτική, παγίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό Ελληνισμό. Χρήσιμη, ωφέλιμη κι αποδοτική μόνο για τους Τούρκους κατακτητές και τις θωπεύουσες την Τουρκία μεγάλες δυνάμεις.
Α Π Ο Τ Ε Λ Ε Ι η 12η Φεβρ. 1977, για το Κυπριακό, απ’ την πλευρά ημών των Ελλήνων, εκείνο που η στήλη παλαιόθεν χαρακτηρίζει ως το Προπατορικό Αμάρτημα: Ο εξ αρχής, εκ προμελέτης και εκ κατασκευής εγκλωβισμός της Κ.Δ. και του Ελληνισμού στην, δικοινοτικώ τω τρόπω, απαλλαγή του Αττίλα και την διαφυγή της Τουρκίας - Εισβολέα - Επιδρομέα απ’ το εδώλιο του κατηγορουμένου για όσα διέπραξε κι έκτοτε διαπράττει ως κατακτητής στην Κύπρο.
Κ Α Ι Ο ΜΕΝ προπάτωρ, τότε ΠτΔ, Αρχιεπίσκοπος και Εθνάρχης Μακάριος, νωρίς είχε αντιληφθεί το αμάρτημά του και στον 6ο μήνα διακήρυξε, 20ή Ιουλίου 1977, τη μετάνοιά του, ανέκρουσε πρύμναν κι εξήγγειλε απ’ τον Προμαχώνα εν συλλαλητηρίω τον μηδέποτε εκκινήσαντα Μακροχρόνιο Αντικατοχικό Αγώνα 14 ημέρες πριν πεθάνει, οι επίγονοί του, όμως, παρέμειναν, διζωνικώς, μονίμως κολλημένοι στον βάλτο. Ούτε καν η εκκωφαντικά συθέμελη παρασπονδία των Τούρκων, με την ανακήρυξη ψευδοκράτους την 15η Νοεμβρίου 1983, στάθηκε ικανή ώστε να ξεκολλήσουν για ν’ αποκηρύξουν το προπατορικό αμάρτημα και ν’ αποτρέψουν όσα πλείονα και χειρότερα παρήγαγε και παράγει συν τω χρόνω, έχοντας κατρακυλήσει μέχρι το Έκτρωμα Ανάν, τον Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς και την Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία...
Β Α Λ Τ Ω Μ Ε Ν Η στα ίδια, εντός εκτός και επί τ’ αυτά, για 36 χρόνια η ελληνική κυπριακή ηγεσία, ουδέποτε επέδειξε την τόλμη κι ούτε φρόντισε ν’ αποκτήσει τ’ αναγκαία ερείσματα ώστε να θέσει αποτελεσματικά οιονδήποτε ουσιώδη όρο για την επανέναρξη οιουδήποτε, απ’ τους αλλεπάλληλους, «νέου γύρου συνομιλιών». Όχι μόνο για την απόδοση της φυλακισμένης, ακατοίκητης, νεκρής πόλης της Αμμοχώστου (μοναδική στον κόσμο περίπτωση πόλεως), αλλ’ ούτε καν το ανθρωπιστικό ζήτημα των Αγνοουμένων Αδηλώτων Αιχμαλώτων που θα ‘πρεπε η Τουρκία εξ αρχής -πριν από τις 12.2.1977- και πριν από οποιεσδήποτε συνομιλίες, να είχε λύσει.
Μ Ε ΤΕΤΟΙΑ ημετέρων μυαλά, ποιος δύναται να αποκλείσει πόσα του λοιπού οι Τούρκοι θα τσεπώσουν -ό μη γένοιτο- ΚΑΙ στην υπόθεση των Κοιτασμάτων της ΑΟΖ, ως όρο (τουρκικό - τ/κ, όρο) για «να εισέλθουν στον νέο γύρο συνομιλιών που θα αρχίσει σε λίγους μήνες»;
Α Π Ο 12ης Φεβρουαρίου 1977, με τη συνάντηση Μακαρίου - Ντενκτάς, στην παρουσία του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, Κουρτ Βάλντχαϊμ, και την έκτοτε γνωστή ως 1η Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου για τις 4 Κατευθυντήριες Γραμμές, χρονολογείται η διαδικασία των «διακοινοτικών» συνομιλιών επίλυσης του Κυπριακού. Διαδικασία ηλικίας 36 ήδη ετών και έξι μηνών. Διαδικασία εξ υπαρχής βλαπτική, παγίδα για την Κυπριακή Δημοκρατία και τον κυπριακό Ελληνισμό. Χρήσιμη, ωφέλιμη κι αποδοτική μόνο για τους Τούρκους κατακτητές και τις θωπεύουσες την Τουρκία μεγάλες δυνάμεις.
Α Π Ο Τ Ε Λ Ε Ι η 12η Φεβρ. 1977, για το Κυπριακό, απ’ την πλευρά ημών των Ελλήνων, εκείνο που η στήλη παλαιόθεν χαρακτηρίζει ως το Προπατορικό Αμάρτημα: Ο εξ αρχής, εκ προμελέτης και εκ κατασκευής εγκλωβισμός της Κ.Δ. και του Ελληνισμού στην, δικοινοτικώ τω τρόπω, απαλλαγή του Αττίλα και την διαφυγή της Τουρκίας - Εισβολέα - Επιδρομέα απ’ το εδώλιο του κατηγορουμένου για όσα διέπραξε κι έκτοτε διαπράττει ως κατακτητής στην Κύπρο.
Κ Α Ι Ο ΜΕΝ προπάτωρ, τότε ΠτΔ, Αρχιεπίσκοπος και Εθνάρχης Μακάριος, νωρίς είχε αντιληφθεί το αμάρτημά του και στον 6ο μήνα διακήρυξε, 20ή Ιουλίου 1977, τη μετάνοιά του, ανέκρουσε πρύμναν κι εξήγγειλε απ’ τον Προμαχώνα εν συλλαλητηρίω τον μηδέποτε εκκινήσαντα Μακροχρόνιο Αντικατοχικό Αγώνα 14 ημέρες πριν πεθάνει, οι επίγονοί του, όμως, παρέμειναν, διζωνικώς, μονίμως κολλημένοι στον βάλτο. Ούτε καν η εκκωφαντικά συθέμελη παρασπονδία των Τούρκων, με την ανακήρυξη ψευδοκράτους την 15η Νοεμβρίου 1983, στάθηκε ικανή ώστε να ξεκολλήσουν για ν’ αποκηρύξουν το προπατορικό αμάρτημα και ν’ αποτρέψουν όσα πλείονα και χειρότερα παρήγαγε και παράγει συν τω χρόνω, έχοντας κατρακυλήσει μέχρι το Έκτρωμα Ανάν, τον Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς και την Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία...
Β Α Λ Τ Ω Μ Ε Ν Η στα ίδια, εντός εκτός και επί τ’ αυτά, για 36 χρόνια η ελληνική κυπριακή ηγεσία, ουδέποτε επέδειξε την τόλμη κι ούτε φρόντισε ν’ αποκτήσει τ’ αναγκαία ερείσματα ώστε να θέσει αποτελεσματικά οιονδήποτε ουσιώδη όρο για την επανέναρξη οιουδήποτε, απ’ τους αλλεπάλληλους, «νέου γύρου συνομιλιών». Όχι μόνο για την απόδοση της φυλακισμένης, ακατοίκητης, νεκρής πόλης της Αμμοχώστου (μοναδική στον κόσμο περίπτωση πόλεως), αλλ’ ούτε καν το ανθρωπιστικό ζήτημα των Αγνοουμένων Αδηλώτων Αιχμαλώτων που θα ‘πρεπε η Τουρκία εξ αρχής -πριν από τις 12.2.1977- και πριν από οποιεσδήποτε συνομιλίες, να είχε λύσει.
Μ Ε ΤΕΤΟΙΑ ημετέρων μυαλά, ποιος δύναται να αποκλείσει πόσα του λοιπού οι Τούρκοι θα τσεπώσουν -ό μη γένοιτο- ΚΑΙ στην υπόθεση των Κοιτασμάτων της ΑΟΖ, ως όρο (τουρκικό - τ/κ, όρο) για «να εισέλθουν στον νέο γύρο συνομιλιών που θα αρχίσει σε λίγους μήνες»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου