του Αλέξανδρου Μαύρου
Ε Ξ Η Γ Γ Ε Ι Λ Α Ν , από καιρό, τον προσεχή Οκτώβριο για επανέναρξη των διαδικασιών (σ.σ. της «Σημαδεμένης Τράπουλας») για το Κυπριακό. Είδατε ή ακούσατε να έχουν αναθέσει σε οιουσδήποτε, ακόμη και δικούς τους «ημέτερους», επίλεκτους της ημετεροκρατίας, να στρωθούν στη μελέτη για να εκπονήσουν τους όποιους αναγκαίους σχεδιασμούς; Πολύ περισσότερο: Μάθατε αν μάζεψαν τους ικανότερους της «συλλογικής σοφίας» για Μελέτες & Σχέδια Υπέρβασης τής αποδεδειγμένα ατελέσφορης πολιτικής των τελευταίων 36 χρόνων, μετρημένων απ’ το 1977 τής έναρξης τών ευνοϊκών μόνο για τον Αττίλα «διακοινοτικών» συνομιλιών;
Δ Ε Ν ΜΑΘΑΤΕ. Επειδή, απλούστατα, «μηδέν εις το πηλίκον»: Οι προεκλογικοί όρκοι και δεσμεύσεις, στ’ αζήτητα. Θυμηθείτε λ.χ.: Κυριακή 2.9.2012 εξερχόμενος του ιερού ναού Αγίου Μηνά στο Γέρι, ο τότε υποψήφιος για την προεδρία κ. Αναστασιάδης διακήρυσσε ότι: «Δεν πρόκειται να υπάρξει προσωπική πολιτική ουδενός. Θα εφαρμόζεται η πολιτική που θα είναι προϊόν των συλλογικών αποφάσεων, δηλαδή του Εθνικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Αρχηγών»! Στους πέντε μήνες που είναι Πρόεδρος, τα φόρτωσαν όλα στον… κόκορα άχρι Οκτωβρίου. Κι ο ίδιος συνεχίζει, σε μνημόσυνα κι επετείους, τις εξαγγελίες της προσωπικής του πολιτικής, όπως τού τις γράφουν στις ομιλίες του, οι Αναν-ιστές επικοινωνιολόγοι (επ’ αμοιβή επαγγελματίες για τη δημαγωγική εξαπάτηση των πολιτών) του Προεδρικού…
Π Ο Ι Ο Ι , ΛΟΙΠΟΝ και πότε θα μελετήσουν τα δέοντα, ώστε να έχουν, οψέποτε συνεδριάσουν τα εν λόγω Συμβούλια, «υλικό» για ν’ αποφασίσουν; Κι επί της ουσίας: Σε τι, άραγε, ωφέλησε ή έβλαψε, η κάθε πτυχή της τακτικής που δοκιμάστηκε τόσα πολλά χρόνια;
- Μπόρεσε να μετακινήσει, έστω και κατά τι, τη στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό, η «προπατορική» αποδοχή της απαίτησής της για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;
- Δελέασε, μήπως, την Άγκυρα το ότι Ελλάς και Κύπρος κατέστησαν «σημαιοφόροι» της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ;
- Μείωσαν ή αύξησαν την τουρκική βουλιμία, τα από χρόνια διαπραχθέντα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης»; Ο οίστρος «επαναπροσέγγισης»; Η απονέκρωση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου; Οι υποσχέσεις για τον λιμένα Αμμοχώστου; Οι υποσχέσεις μέχρι και για… συνεκμετάλλευση των Κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ και «διακοινοτικό» διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου;
Τ Ο Υ ΠΡΟΕΔΡΟΥ οι ομιλίες δείχνουν μηδενική μελέτη. Συνεχίζει την ίδια αδιέξοδη ρότα σε μαγγανοπήγαδο, η οποία, ως εκ της ηλικίας της, δεν είναι πλέον η πολιτική του «καλού παιδιού», αλλά του «μαννού παιδιού», καθώς θα ‘λεγε κι ο Κώστας ο Μαυρίδης
Ε Ξ Η Γ Γ Ε Ι Λ Α Ν , από καιρό, τον προσεχή Οκτώβριο για επανέναρξη των διαδικασιών (σ.σ. της «Σημαδεμένης Τράπουλας») για το Κυπριακό. Είδατε ή ακούσατε να έχουν αναθέσει σε οιουσδήποτε, ακόμη και δικούς τους «ημέτερους», επίλεκτους της ημετεροκρατίας, να στρωθούν στη μελέτη για να εκπονήσουν τους όποιους αναγκαίους σχεδιασμούς; Πολύ περισσότερο: Μάθατε αν μάζεψαν τους ικανότερους της «συλλογικής σοφίας» για Μελέτες & Σχέδια Υπέρβασης τής αποδεδειγμένα ατελέσφορης πολιτικής των τελευταίων 36 χρόνων, μετρημένων απ’ το 1977 τής έναρξης τών ευνοϊκών μόνο για τον Αττίλα «διακοινοτικών» συνομιλιών;
Δ Ε Ν ΜΑΘΑΤΕ. Επειδή, απλούστατα, «μηδέν εις το πηλίκον»: Οι προεκλογικοί όρκοι και δεσμεύσεις, στ’ αζήτητα. Θυμηθείτε λ.χ.: Κυριακή 2.9.2012 εξερχόμενος του ιερού ναού Αγίου Μηνά στο Γέρι, ο τότε υποψήφιος για την προεδρία κ. Αναστασιάδης διακήρυσσε ότι: «Δεν πρόκειται να υπάρξει προσωπική πολιτική ουδενός. Θα εφαρμόζεται η πολιτική που θα είναι προϊόν των συλλογικών αποφάσεων, δηλαδή του Εθνικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Αρχηγών»! Στους πέντε μήνες που είναι Πρόεδρος, τα φόρτωσαν όλα στον… κόκορα άχρι Οκτωβρίου. Κι ο ίδιος συνεχίζει, σε μνημόσυνα κι επετείους, τις εξαγγελίες της προσωπικής του πολιτικής, όπως τού τις γράφουν στις ομιλίες του, οι Αναν-ιστές επικοινωνιολόγοι (επ’ αμοιβή επαγγελματίες για τη δημαγωγική εξαπάτηση των πολιτών) του Προεδρικού…
Π Ο Ι Ο Ι , ΛΟΙΠΟΝ και πότε θα μελετήσουν τα δέοντα, ώστε να έχουν, οψέποτε συνεδριάσουν τα εν λόγω Συμβούλια, «υλικό» για ν’ αποφασίσουν; Κι επί της ουσίας: Σε τι, άραγε, ωφέλησε ή έβλαψε, η κάθε πτυχή της τακτικής που δοκιμάστηκε τόσα πολλά χρόνια;
- Μπόρεσε να μετακινήσει, έστω και κατά τι, τη στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό, η «προπατορική» αποδοχή της απαίτησής της για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία;
- Δελέασε, μήπως, την Άγκυρα το ότι Ελλάς και Κύπρος κατέστησαν «σημαιοφόροι» της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ;
- Μείωσαν ή αύξησαν την τουρκική βουλιμία, τα από χρόνια διαπραχθέντα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης»; Ο οίστρος «επαναπροσέγγισης»; Η απονέκρωση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου; Οι υποσχέσεις για τον λιμένα Αμμοχώστου; Οι υποσχέσεις μέχρι και για… συνεκμετάλλευση των Κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ και «διακοινοτικό» διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου;
Τ Ο Υ ΠΡΟΕΔΡΟΥ οι ομιλίες δείχνουν μηδενική μελέτη. Συνεχίζει την ίδια αδιέξοδη ρότα σε μαγγανοπήγαδο, η οποία, ως εκ της ηλικίας της, δεν είναι πλέον η πολιτική του «καλού παιδιού», αλλά του «μαννού παιδιού», καθώς θα ‘λεγε κι ο Κώστας ο Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου