Συγγραφέας: Βεντούρας ΝίκοςΜια από τις σοφότερες ρήσεις του λαού μας είναι και το «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Πράγματι, ο Χριστός δεν έπεισε τελικά τους συμπολίτες του στην Ιερουσαλήμ, ενώ ακόμη και ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να τα μαζέψει και να την κάνει προς Μεδίνα. Είναι ίδιον των μεγάλων ανδρών να γεννούν αντιπάθειες και έντονα συναισθήματα –ειδικά των μεγάλων ανδρών που εμφανίζονται δημόσια με καράφλα, μουστάκι, γυαλί «σφήκα» και ποδηλατικό κολάν σε μια κοινωνία που βρίσκεται ακόμα πολύ πίσω για να το εκτιμήσει.
Με την πιθανή εξαίρεση του Σιγάλα, η ελληνική κοινωνία δεν εκτιμάει τα μεγάλα αναστήματα. Δεν εκτιμάει την υπέρβαση, το διαφορετικό, την αμφισβήτηση της λογικής της ήσσονος προσπάθειας. Δεν εκτιμάει λοιπόν ούτε τον Γεώργιο Ανδρέα και Μαργαρίτας Παπανδρέου (Γ.Α.ΜΑ.Π). Και όμως, όπως η ιστορία θα δείξει, ο ΓΑΜΑΠ έχει κάνει περισσότερα για την Ελλάδα από κάθε άλλο πρωθυπουργό από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.
Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις κινήσεις και τις πράξεις του μεγάλου αυτού πολιτικού αντρός, θα δει ότι χρησιμοποιεί μια εντελώς δική του τακτική αντιμετώπισης των προβλημάτων, που θυμίζει την κλασσική θεωρία του ανταρτοπόλεμου. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, τα μέσα και τις δυνάμεις του εχθρού εναντίον του. Ίσως πάλι αντλεί την ιδέα αυτή από την ιατρική, όπου ως γνωστόν το εμβόλιο που προλαμβάνει μια ίωση φτιάχνεται από αδρανή στελέχη του ίδιου του ιού. Είναι πιθανό να σκέφτηκε ο πρωθυπουργός, ότι με αυτό τον τρόπο θα αξιοποιηθεί και το τεράστιο δυναμικό αδρανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΓΑΜΑΠ διέγνωσε, καίρια, το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κράτους: το ότι δηλαδή στηρίζουμε την οικονομία μας μονίμως σε δάνεια και είμαστε ως εκ τούτου υπερχρεωμένοι. Και εδώ έγκειται η μεγαλοφυΐα του ανδρός. Άλλοι θα πόνταραν στην ανάπτυξη, αλλά ο πανούργος ΓΑΜΑΠ σκέφτηκε να πολεμήσει το πρόβλημα του δανειακού χρέους με τα ίδια του τα όπλα: πήρε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του ελληνικού κράτους, από το σκληρότερο δανειστή, και με τους πλέον απεχθείς όρους. Κάτι σαν να χρησιμοποιείς την φασολάδα για να αποφύγεις τα αέρια. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαβεβαιώσουν για το μεγαλείο αυτής της στρατηγικής.
Ο πρωθυπουργός διέγνωσε επίσης το μέγα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, την περιβόητη έλλειψη διάθεσης για εργασία και την τεμπελιά των δημοσίων υπαλλήλων. Και στο στηλίτευσε με τον καλύτερο τρόπο: αμά τω διορισμώ του δεν άφησε μέρα που να μην την έκανε από τα καθήκοντά του, είτε στο εξωτερικό, είτε σε διακοπές, δίνοντας έτσι το καλύτερο αντιπαράδειγμα στον ελληνικό λαό.
Στο ζήτημα πάλι της λαθρομετανάστευσης, ο ΓΑΜΑΠ είχε ήδη δηλώσει προεκλογικά αποφασισμένος να δείξει «μηδενική ανοχή». Και πράγματι, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, χτύπησε το κακό στη ρίζα του: όλοι πολιτογραφούνται Έλληνες πολίτες, και αποκτούν μάλιστα και την ιθαγένεια. Με αυτό τον τρόπο, μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, δεν θα απομείνει ούτε ένας λαθρομετανάστης εντός των συνόρων. Πρόκειται για μια σολομώντεια λύση του προβλήματος, την οποία θα ζήλευε ακόμα και ο Σαρκοζί.
Αντίστοιχη ήταν η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Ποιός καλύτερος τρόπος να καταδείξεις την αδικία της φοροδιαφυγής από την περαίωση; Βλέποντας ο ελληνικός λαός όλα τα μεγαλο-λαμόγια φοροδιαφεύγοντες να παραδίδονται στην κοινωνία ως άσπιλες περιστερές, δεν μπορεί παρά να σιχαθεί την φοροδιαφυγή και να μην καταφύγει ποτέ ξανά σε αυτήν.
Μετά από τόσες επιτυχίες σε όλους τους τομείς θα ήταν παράλογο να μην αξιοποιηθεί η ίδια μέθοδος και στα εθνικά θέματα. Έτσι, εκκινώντας από την αρχή ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», η κυβέρνηση προχώρησε σε επίθεση φιλίας προς την Τουρκία. Δέκα νησιά ζητάνε; Είκοσι τους δίνουμε. Τα πετρέλαια του Αιγαίου; Πάρτε και τις καρέτα-καρέτα του Ιονίου. Έτσι ο Ερντογαν δεν μπορεί παρά να σκεφτεί «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και να υποχωρήσει, χαρίζοντας ακόμη μια τεράστια επιτυχία της διπλωματίας μας.
Όλα αυτά έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και πολύ διχασμό στην κοινωνία μας. Αλλά είπαμε: ουδείς προφήτης στον τόπο του. Ενδεχομένως ο ΓΑΜΑΠ να φύγει νύχτα, με ελικόπτερο, για άλλες χώρες. Αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων ανδρών. Η Ιστορία όμως αναπόφευκτα θα καταγράψει το μεγαλείο της προσφοράς του, είτε από τη θέση του ως Έλληνας πρωθυπουργός, είτε ως μελλοντικός κλητήρας στον ΟΗΕ.
Με την πιθανή εξαίρεση του Σιγάλα, η ελληνική κοινωνία δεν εκτιμάει τα μεγάλα αναστήματα. Δεν εκτιμάει την υπέρβαση, το διαφορετικό, την αμφισβήτηση της λογικής της ήσσονος προσπάθειας. Δεν εκτιμάει λοιπόν ούτε τον Γεώργιο Ανδρέα και Μαργαρίτας Παπανδρέου (Γ.Α.ΜΑ.Π). Και όμως, όπως η ιστορία θα δείξει, ο ΓΑΜΑΠ έχει κάνει περισσότερα για την Ελλάδα από κάθε άλλο πρωθυπουργό από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.
Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τις κινήσεις και τις πράξεις του μεγάλου αυτού πολιτικού αντρός, θα δει ότι χρησιμοποιεί μια εντελώς δική του τακτική αντιμετώπισης των προβλημάτων, που θυμίζει την κλασσική θεωρία του ανταρτοπόλεμου. Χρησιμοποιεί, δηλαδή, τα μέσα και τις δυνάμεις του εχθρού εναντίον του. Ίσως πάλι αντλεί την ιδέα αυτή από την ιατρική, όπου ως γνωστόν το εμβόλιο που προλαμβάνει μια ίωση φτιάχνεται από αδρανή στελέχη του ίδιου του ιού. Είναι πιθανό να σκέφτηκε ο πρωθυπουργός, ότι με αυτό τον τρόπο θα αξιοποιηθεί και το τεράστιο δυναμικό αδρανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Ο ΓΑΜΑΠ διέγνωσε, καίρια, το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κράτους: το ότι δηλαδή στηρίζουμε την οικονομία μας μονίμως σε δάνεια και είμαστε ως εκ τούτου υπερχρεωμένοι. Και εδώ έγκειται η μεγαλοφυΐα του ανδρός. Άλλοι θα πόνταραν στην ανάπτυξη, αλλά ο πανούργος ΓΑΜΑΠ σκέφτηκε να πολεμήσει το πρόβλημα του δανειακού χρέους με τα ίδια του τα όπλα: πήρε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του ελληνικού κράτους, από το σκληρότερο δανειστή, και με τους πλέον απεχθείς όρους. Κάτι σαν να χρησιμοποιείς την φασολάδα για να αποφύγεις τα αέρια. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαβεβαιώσουν για το μεγαλείο αυτής της στρατηγικής.
Ο πρωθυπουργός διέγνωσε επίσης το μέγα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, την περιβόητη έλλειψη διάθεσης για εργασία και την τεμπελιά των δημοσίων υπαλλήλων. Και στο στηλίτευσε με τον καλύτερο τρόπο: αμά τω διορισμώ του δεν άφησε μέρα που να μην την έκανε από τα καθήκοντά του, είτε στο εξωτερικό, είτε σε διακοπές, δίνοντας έτσι το καλύτερο αντιπαράδειγμα στον ελληνικό λαό.
Στο ζήτημα πάλι της λαθρομετανάστευσης, ο ΓΑΜΑΠ είχε ήδη δηλώσει προεκλογικά αποφασισμένος να δείξει «μηδενική ανοχή». Και πράγματι, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, χτύπησε το κακό στη ρίζα του: όλοι πολιτογραφούνται Έλληνες πολίτες, και αποκτούν μάλιστα και την ιθαγένεια. Με αυτό τον τρόπο, μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία, δεν θα απομείνει ούτε ένας λαθρομετανάστης εντός των συνόρων. Πρόκειται για μια σολομώντεια λύση του προβλήματος, την οποία θα ζήλευε ακόμα και ο Σαρκοζί.
Αντίστοιχη ήταν η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Ποιός καλύτερος τρόπος να καταδείξεις την αδικία της φοροδιαφυγής από την περαίωση; Βλέποντας ο ελληνικός λαός όλα τα μεγαλο-λαμόγια φοροδιαφεύγοντες να παραδίδονται στην κοινωνία ως άσπιλες περιστερές, δεν μπορεί παρά να σιχαθεί την φοροδιαφυγή και να μην καταφύγει ποτέ ξανά σε αυτήν.
Μετά από τόσες επιτυχίες σε όλους τους τομείς θα ήταν παράλογο να μην αξιοποιηθεί η ίδια μέθοδος και στα εθνικά θέματα. Έτσι, εκκινώντας από την αρχή ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», η κυβέρνηση προχώρησε σε επίθεση φιλίας προς την Τουρκία. Δέκα νησιά ζητάνε; Είκοσι τους δίνουμε. Τα πετρέλαια του Αιγαίου; Πάρτε και τις καρέτα-καρέτα του Ιονίου. Έτσι ο Ερντογαν δεν μπορεί παρά να σκεφτεί «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» και να υποχωρήσει, χαρίζοντας ακόμη μια τεράστια επιτυχία της διπλωματίας μας.
Όλα αυτά έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και πολύ διχασμό στην κοινωνία μας. Αλλά είπαμε: ουδείς προφήτης στον τόπο του. Ενδεχομένως ο ΓΑΜΑΠ να φύγει νύχτα, με ελικόπτερο, για άλλες χώρες. Αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων ανδρών. Η Ιστορία όμως αναπόφευκτα θα καταγράψει το μεγαλείο της προσφοράς του, είτε από τη θέση του ως Έλληνας πρωθυπουργός, είτε ως μελλοντικός κλητήρας στον ΟΗΕ.
Τόνοι και Πνεύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου