Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται
Όσοι σήμερα διαφωνούν με την αυταρχική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, διακηρύσσοντας συνεχώς σε όλους τους τόνους ότι αυτή διαθέτει την απόλυτη αλήθεια και αυτή και μόνο αυτή γνωρίζει τι πρέπει να γίνει, διαφωνούν και με όσα συμβαίνουν στη Νέα Δημοκρατία.
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται και όταν συμβαίνει κάτι που αφορά δύο πλευρές, πρέπει να αναζητούμε ποια από τις δύο πλευρές χαμογελά.
Και αυτή τη στιγμή, αναμφίβολα αυτή που χαμογελά είναι η κυβέρνηση. Την ώρα που έπρεπε όλο το ενδιαφέρον να συγκεντρώνεται στις δικές της ενέργειες, στο γεγονός ότι ήδη έχουν μπει σε εφαρμογή τα νέα μέτρα, στο γεγονός ότι η τρόικα έφυγε αφήνοντας πίσω της τον κ. Παπακωνσταντίνου να εμφανίζει τις δέκα εντολές της ως δικής του έμπνευσης σωτήριες λύσεις, τα φώτα στρέφονται προς την πλευρά αυτών που δεν κυβερνούν.
Την ώρα που στην κυβέρνηση συνεδριάζουν επί ώρες χωρίς να καταλήγουν πουθενά.
Την ώρα που για την Ελλάδα τα spreads παραμένουν στα ύψη.
Την ώρα που ο κ. Παπανδρέου, εξαφανισμένος όσο μιλούσε η τρόικα, έκανε την εμφάνισή του την επομένη της αναχώρησης των ξένων επιτηρητών, για να… μιλήσει σε εκδήλωση του υπουργείου Εσωτερικών για την… επιμόρφωση των νέων αυτοδιοικητικών αρχών, αναγγέλλοντας ξανά «βαθιές τομές».
Την ώρα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αποκαλεί το μνημόνιο… ευτυχία, ενώ πριν από έναν χρόνο δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
Την ώρα που έχουν περικοπεί τα πάντα, που διακυβεύονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα.
Την ώρα που δεν θα πάρουμε δώρο Χριστουγέννων.
Ε, αυτήν την ώρα δεν ωφελείται η χώρα από συμπεριφορές που κάνουν το χαμόγελο να ανθίζει στα χείλη εκείνων που άλλα έλεγαν πριν τις εκλογές και άλλα κάνουν τώρα, παριστάνοντας μάλιστα και τους σωτήρες.
Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει απολογηθεί για τα ψέματα που έλεγε προεκλογικά, δεν δίνει ταμειακό πρόγραμμα ώστε να ξέρουμε πότε θα δούμε κάποιο φως στην άκρη του τούνελ και, το κυριότερο, δεν ζήτησε βοήθεια από κανέναν.
Έχει δέκα φορές κάνει τον γύρο του πλανήτη κατηγορώντας την ίδια του την χώρα, ώστε μέσω αυτών των κατηγοριών να καταγγείλει την προηγούμενη κυβέρνηση και τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αυτά στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό έστησε την φάρσα των εξεταστικών επιτροπών που δεν έχουν οδηγήσει πουθενά, ενώ δεν έχει κάνει ούτε απόπειρα να καταργήσει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Όλα όσα λέει περί συναίνεσης, είναι ένα επικοινωνιακό τρυκ. Η συναίνεση προϋποθέτει κάποια συνεννόηση και επί των μέτρων που λαμβάνονται. Λευκό χαρτί στην ζωή και στην πολιτική δεν υπάρχει.
Με αυτήν την έννοια, όσα συμβαίνουν στο κεντροδεξιό στρατόπεδο, απλώς είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Αποσπούν την προσοχή από όσα συμβαίνουν και στρέφουν το ενδιαφέρον προς την πλευρά που δεν λαμβάνει καμιά απόφαση.
Χθες, μέσα στην γενική σύγχυση, δεκανίκι της κυβέρνησης έγινε ξαφνικά και η κ. Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος απένειμε εύσημα στην κυβέρνηση από το βήμα της γερμανικής Βουλής.
Είπε πως αν η Γερμανία είναι το «πρότυπο» της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, η Ελλάδα είναι το παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνει μια χώρα προκειμένου να επιστρέψει στην οδό της αρετής, δηλαδή τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Είπε μάλιστα η κ. Μέρκελ πως οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης επιβραβεύτηκαν στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές – για να καταλάβουν αυτοί που απέχουν από την κάλπη πως ούτε η Μέρκελ τους λαμβάνει υπ’ όψη.
Αυτό, είπε η κ. Μέρκελ, σημαίνει ότι «ο λαός θέλει να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, δεν θέλει στρουθοκαμηλισμούς, αλλά να λαμβάνονται οι κατάλληλες αποφάσεις».
Κατέβασε μάλιστα και τους τόνους σχετικά με όσα είχε πει στο συνέδριο του κόμματός της στην Καρλσρούη για τον τρόπο εισόδου της χώρας μας στο ευρώ. Επανέλαβε, βέβαια, ότι ήταν πολιτική απόφαση, αλλά απέφυγε τις σκληρές εκφράσεις.
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση έχει βρει τα δεκανίκια που χρειάζεται στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό θέλει είτε να την αφήσουμε μόνη της, είτε να κυβερνά χειροκροτούμενη.
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται και όταν συμβαίνει κάτι που αφορά δύο πλευρές, πρέπει να αναζητούμε ποια από τις δύο πλευρές χαμογελά.
Και αυτή τη στιγμή, αναμφίβολα αυτή που χαμογελά είναι η κυβέρνηση. Την ώρα που έπρεπε όλο το ενδιαφέρον να συγκεντρώνεται στις δικές της ενέργειες, στο γεγονός ότι ήδη έχουν μπει σε εφαρμογή τα νέα μέτρα, στο γεγονός ότι η τρόικα έφυγε αφήνοντας πίσω της τον κ. Παπακωνσταντίνου να εμφανίζει τις δέκα εντολές της ως δικής του έμπνευσης σωτήριες λύσεις, τα φώτα στρέφονται προς την πλευρά αυτών που δεν κυβερνούν.
Την ώρα που στην κυβέρνηση συνεδριάζουν επί ώρες χωρίς να καταλήγουν πουθενά.
Την ώρα που για την Ελλάδα τα spreads παραμένουν στα ύψη.
Την ώρα που ο κ. Παπανδρέου, εξαφανισμένος όσο μιλούσε η τρόικα, έκανε την εμφάνισή του την επομένη της αναχώρησης των ξένων επιτηρητών, για να… μιλήσει σε εκδήλωση του υπουργείου Εσωτερικών για την… επιμόρφωση των νέων αυτοδιοικητικών αρχών, αναγγέλλοντας ξανά «βαθιές τομές».
Την ώρα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αποκαλεί το μνημόνιο… ευτυχία, ενώ πριν από έναν χρόνο δεν ήθελε ούτε να το ακούσει.
Την ώρα που έχουν περικοπεί τα πάντα, που διακυβεύονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα.
Την ώρα που δεν θα πάρουμε δώρο Χριστουγέννων.
Ε, αυτήν την ώρα δεν ωφελείται η χώρα από συμπεριφορές που κάνουν το χαμόγελο να ανθίζει στα χείλη εκείνων που άλλα έλεγαν πριν τις εκλογές και άλλα κάνουν τώρα, παριστάνοντας μάλιστα και τους σωτήρες.
Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει απολογηθεί για τα ψέματα που έλεγε προεκλογικά, δεν δίνει ταμειακό πρόγραμμα ώστε να ξέρουμε πότε θα δούμε κάποιο φως στην άκρη του τούνελ και, το κυριότερο, δεν ζήτησε βοήθεια από κανέναν.
Έχει δέκα φορές κάνει τον γύρο του πλανήτη κατηγορώντας την ίδια του την χώρα, ώστε μέσω αυτών των κατηγοριών να καταγγείλει την προηγούμενη κυβέρνηση και τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αυτά στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό έστησε την φάρσα των εξεταστικών επιτροπών που δεν έχουν οδηγήσει πουθενά, ενώ δεν έχει κάνει ούτε απόπειρα να καταργήσει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Όλα όσα λέει περί συναίνεσης, είναι ένα επικοινωνιακό τρυκ. Η συναίνεση προϋποθέτει κάποια συνεννόηση και επί των μέτρων που λαμβάνονται. Λευκό χαρτί στην ζωή και στην πολιτική δεν υπάρχει.
Με αυτήν την έννοια, όσα συμβαίνουν στο κεντροδεξιό στρατόπεδο, απλώς είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης. Αποσπούν την προσοχή από όσα συμβαίνουν και στρέφουν το ενδιαφέρον προς την πλευρά που δεν λαμβάνει καμιά απόφαση.
Χθες, μέσα στην γενική σύγχυση, δεκανίκι της κυβέρνησης έγινε ξαφνικά και η κ. Μέρκελ. Η Γερμανίδα καγκελάριος απένειμε εύσημα στην κυβέρνηση από το βήμα της γερμανικής Βουλής.
Είπε πως αν η Γερμανία είναι το «πρότυπο» της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, η Ελλάδα είναι το παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνει μια χώρα προκειμένου να επιστρέψει στην οδό της αρετής, δηλαδή τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Είπε μάλιστα η κ. Μέρκελ πως οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης επιβραβεύτηκαν στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές – για να καταλάβουν αυτοί που απέχουν από την κάλπη πως ούτε η Μέρκελ τους λαμβάνει υπ’ όψη.
Αυτό, είπε η κ. Μέρκελ, σημαίνει ότι «ο λαός θέλει να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους, δεν θέλει στρουθοκαμηλισμούς, αλλά να λαμβάνονται οι κατάλληλες αποφάσεις».
Κατέβασε μάλιστα και τους τόνους σχετικά με όσα είχε πει στο συνέδριο του κόμματός της στην Καρλσρούη για τον τρόπο εισόδου της χώρας μας στο ευρώ. Επανέλαβε, βέβαια, ότι ήταν πολιτική απόφαση, αλλά απέφυγε τις σκληρές εκφράσεις.
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση έχει βρει τα δεκανίκια που χρειάζεται στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό θέλει είτε να την αφήσουμε μόνη της, είτε να κυβερνά χειροκροτούμενη.
elzoni-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου