Σελίδες

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Σχόλιο του «Φιλελεύθερου»: Υποδείξεις προς την Τουρκία

Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα. Κι αυτή η λογική της δεν αφορά μόνο τους «εξωτερικούς εχθρούς», αλλά και τους ίδιους τους πολίτες της χώρας. Οι τελευταίες εξελίξεις με τις αλλεπάλληλες συλλήψεις δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης Ερντογάν, προκαλεί πονοκεφάλους και στους καλύτερους φίλους της Άγκυρας. Οι συλλήψεις συνδέονται, ως γνωστόν, με τη γνωστή υπόθεση Εργκενεκόν, η οποία ξεκίνησε το 2007, όταν βρέθηκαν εκρηκτικά στην Κωνσταντινούπολη. Έκτοτε εκατοντάδες άτομα έχουν προσαχθεί ενώπιον της δικαιοσύνης για διασύνδεσή τους με την οργάνωση αυτή. 

Οι διεθνείς αντιδράσεις, βεβαίως, είναι χλιαρές και αφήνουν σχεδόν αδιάφορη την τουρκική κυβέρνηση. Ενίοτε οι ανακοινώσεις, οι δηλώσεις, όταν κινούνται στη σφαίρα της θεωρίας δεν έχουν κόστος για κανένα. Ούτε για την Τουρκία, ούτε ασφαλώς και γι’ αυτούς που προβαίνουν στις τοποθετήσεις και στις παρατηρήσεις. Ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα Διεύρυνσης της Ε.Ε., Στέφαν Φούλε έχει δηλώσει πρόσφατα ότι «η Επιτροπή παρακολουθεί με ανησυχία τις πρόσφατες ενέργειες της αστυνομίας ενάντια σε δημοσιογράφους. Η τουρκική νομοθεσία δεν εγγυάται επαρκώς και ικανοποιητικά την ελευθερία της έκφρασης… Εφόσον η Τουρκία αποτελεί υποψήφια προς ένταξη χώρα περιμένουμε από αυτή να εφαρμόζει τις δημοκρατικές θεμελιώδεις αρχές και να επιτρέπει την πλουραλιστική έκφραση και συζήτηση στο δημόσιο χώρο». 
Σωστές οι παρατηρήσεις του κ. Φούλε, ο οποίος περιορίσθηκε εν πολλοίς στις παραινέσεις. Είναι προφανές πως η Τουρκία χρειάζεται επειγόντως να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις ώστε να βελτιώσει το επίπεδο της ελευθερίας του Τύπου αλλά και των πολιτών της εν γένει. Είναι προφανές ότι είναι μια χώρα που δεν σέβεται βασικές αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι αυτό το εκφράζει εντός και εκτός της χώρας. 
Για να ενταχθεί η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει πρωτίστως να εφαρμόζει τα αυτονόητα. Να λειτουργούν πλήρως οι δημοκρατικές αρχές και να υπάρχει σεβασμός των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων. Εάν σε αυτά υπάρχουν προβλήματα, περιπλοκές, καταπατούνται βασικές ανθρώπινες αρχές, τότε τι σημασία έχει στο τέλος, εάν μερικές χιλιάδες νόμοι, γενικότερου ή ειδικότερου ενδιαφέροντος θα εναρμονισθούν με το κοινοτικό κεκτημένο. 
Δυστυχώς,η Τουρκία είναι συνηθισμένη να πράττει αυτό που θέλει και να μην έχει κόστος. Και δεν έχει κόστος, επειδή εκείνοι που θα έπρεπε να της ασκήσουν πιέσεις για να προσαρμοσθεί με τις διεθνείς αρχές, επιλέγουν να τη χαϊδεύουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: