ΑΥΤΟΣΠΑΡΑΓΜΟΣ. Οι προγονοί μας μας άφησαν κληρονομιά έναν ναό και τον ελληνισμό. Ανίκανοι και ανάξιοι δεν μπορούμε να τον θαυμάσουμε ούτε μέσα από τα σύντριμμα.

του Π. Μπάρκα στον «Βορειοηπειρώτη»

Η απογραφή του πληθυσμού στην Αλβανία επιβεβαιώνει ότι η δική μας εθνική κοινότητα  στην Αλβανία (και Ελλάδα) έχει εισέλθει σε φάση ανεπίστρεπτης παρακμής. Ούτε και σε τέτοια κρίσιμα ιστορικά εθνικά θέματα δεν μπορέσαμε να κατεβάσουμε τα όπλα που με τόσο φανατισμό κρατούμε ο ένας κατά του άλλου. Δείξαμε ότι το πνεύμα ανοχής και δημοκρατίας δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε εφόσον δεν μπορούμε καν να καθίσουμε σε μια κοινή τράπεζα, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε για τέτοια καίρια εθνικά ζητήματα. Δείξαμε ότι οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι λειτουργούν επιπόλαια, αυθαίρετα , μεμονωμένα και εκτός συλλογικών οργάνων (αν υπάρχουν βέβαια). Έδειξαν ότι το εθνικό θέμα είναι κτήμα  αυτών και το χειρίζονται όπως τους καπνίσει. Δείξαμε ότι το σημαντικό αυτό εθνικό το χρησιμοποιήσαμε στο πεδίο σύγκρουσης μεταξύ μας για την εξουδετέρωση των δικών μας πολιτικών αντιπάλων.

Αποτέλεσμα: Να απαξιωθούμε μπροστά στα μάτια  της Δύσης, να απαξιωθούμε στην Αθήνα, να παγιδέψουμε το μητροπολιτικό κέντρο, να πλήξουμε
ανεπανόρθωτα την συλλογική εθνική πίστη, την εμπιστοσύνη και την εθνική αξιοπρέπεια, να διαλύσουμε επίσημα την ύπαρξή μας ως εθνική κοινότητα, να δώσουμε έμπρακτη λαβή στους  ισχυρισμούς των  αλβανικών εθνικιστικών κύκλων.

1.  Η ΟΜΟΝΟΙΑ. Με την απόφαση για αποχή καλεί την εθνική ελληνική μειονότητα να χάσει το τραίνο. Στην προσπάθεια να σώσει τον εαυτόν της και να βιώσει πολιτικά, έστησε παγίδα στην εθνική ελληνική μειονότητα και στις ιστορικές της προσδοκίες.

Επίσημα, πολιτικά και πραχτικά η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν κάνει αποχή από την απογραφή. Απλώς καλεί τους Έλληνες να απέχουν. Συγκεκριμένα:

ΠΟΛΙΤΙΚΑ Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ

Οι 8 έπαρχοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι επίσημα και πραχτικά οι πρόεδροι των επιτροπών απογραφής στις επαρχίες με αμιγή ελληνικό πληθυσμό. Αυτοί διόρισαν την απόλυτη πλειοψηφία των μελών των επιτροπών απογραφής, οι οποίοι συνεχίζουν επίσης να εκτελούν επίσημα το καθήκον αυτό.

Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ θα ήταν σοβαρή, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να απείχε πρώτα πολιτικά, δλδ να απέσυρε όλοι την υποδομή της από την απογραφή. Δεν το έκαναν για δύο σημαντικούς λόγους. Πρώτο διότι σε περίπτωση που οι έπαρχοι αποχωρούσαν θα εκτίθονταν μπροστά στο νόμο. Άρα φοβήθηκαν τις κυρώσεις του! Δεύτερο η συμμετοχή τους στις επιτροπές σχετίζεται με ένα καλό μεροκάματο, το οποίο δεν θέλουν να χάσουν (!!!)

Είναι όμως ανήθικο και καταδικαστέο, το βράδυ τα ίδια τα μέλη των επιτροπών αυτών να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να λένε στους απλούς Έλληνες να αρνούνται να απογραφούν Κι όπου αντιμετωπίσουν αντίσταση να τους απειλούν ότι σε περίπτωση που πάνε να απογραφούν θα χάσουν τα δικαιώματα στην Ελλάδα (ακόμα και τις συντάξεις του ΟΓΑ).

ΜΑΣ ΑΠΑΞΙΩΣΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Τη στάση αυτή δεν μπορούν πλέον να διανοηθούν ούτε οι εκπρόσωποι των επιβλέπων δυτικών οργανισμών.  Από την άλλη πλευρά, εκπρόσωποι της Ε.Ε που περιόδεψαν τελευταία στις περιοχές μας, απέρριψαν όλα τα σημεία στον δεκάλογο των ισχυρισμών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για αποχή. Άρα η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έχει στα χέρια της το βασικό όπλο για να πετύχει τους ισχυρισμούς της, τον δυτικό παράγοντα. Αυτό βεβαιώνει, δυστυχώς, την διαπίστωσή μας ότι η στάση της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μας απαξιώνει στο δυτικό παράγοντα. Συμβάλλει σ΄αυτό το γεγονός ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν παρουσίασε έγκαιρα καμιά πρόταση βελτίωσης του νομικού πλαισίου, δεν ζήτησε να έχει ανθρώπους της σε όλο τον μηχανισμό της απογραφής, (όπως οι Αλβανοί στα Σκόπια). Απλώς έκανε παρατηρήσεις εκ΄ των υστέρων και έλαβε  την εξτρεμιστική απόφαση στο πάρα πέντε.

Η ΑΠΑΞΙΩΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

Με επιπλέον απαξίωση ήταν για την ηγεσία αυτή το τριήμερο επίσκεψης στην Αθήνα. Απέδειξε για μια ακόμη φορά την πικρή μαρτυρία και εμπειρία, ότι πάσχει από έλλειψη πολιτικής και εθνικής σοβαρότητας. Ταυτόχρονα έθεσε σε πολύ δύσκολη θέση την Αθήνα, αφήνοντας για μια ακόμη φορά την εθνική ελληνική μειονότητα στο έλεος των αλβανικών χειρισμών.

 Απαξίωση σε σχέση με την κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ

Στις 02.10.2011, ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Β. Μπολάνος, για να είναι πειστικός στους οπαδούς του στο Καραβέλ, είπε ότι, από τη στιγμή που δεν έγιναν δεκτά τα δέκα αιτήματα, (από αλβανική κυβέρνηση και δυτικούς παράγοντες), αποφασίσαμε, αφού πρώτα συμβουλευτήκαμε και με την ελληνική κυβέρνηση, να απέχουμε από την διαδικασία απογραφής. Τα είπε αυτά όταν στην αίθουσα δεν είχε κανέναν εκπρόσωπο από την κυβέρνηση.

Τέσσερις μέρες μετά, στις 06.10.2011 ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας Γρηγόρης Δελαβεκούρας, σε δήλωσή του στους δημοσιογράφους, δεν έκανε καμιά μνεία, ότι στηρίζει την απόφαση της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για αποχή, τόσο το περισσότερο δεν είπε ότι προηγήθηκε της απόφασης, διαβούλευση με την ΟΜΟΝΟΙΑ. Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ τήρησε ουδέτερη στάση, μένοντας απλώς στη διαπίστωση της έλλειψης εμπιστοσύνης των μειονοτήτων προς το αλβανικό κράτος. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ηγεσία ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην αδυναμία να αναλάβει τις εθνικές ευθύνες σε σχέση με την απογραφή και μένοντας στη διαπίστωση της αποτυχίας της, επιδίωξε με θράσος επιπόλαιων και ανεύθυνων ανθρώπων να παρασύρουν στα δικά της νερά και την Ελληνική κυβέρνηση και πολιτεία. Στην ουσία οδήγησε σε απραξία το ΥΠΕΞ, εμποδίζοντάς το μάλιστα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ακόμα και σε σχέση με το αντίστοιχο των Σκοπίων. Ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων ζήτησε ανοιχτά και μέσα στα Τίρανα από τα μέλη της σκοπιανής μειονότητας στην Αλβανία, να μετάσχουν στην απογραφή. Κάλεσε μάλιστα και κοινοτικές ομάδες, που δεν ανήκουν στην σκοπιανοί μειονότητα να δηλώσουν ότι είναι Σκοπιανοί. Και το έκανε αυτό την στιγμή που τα Σκόπια έχουν απογραφή και είχαν σοβαρά παρατράγουδα με τους Αλβανούς.

Σε σχέση με την Νέα Δημοκρατία

Εντωμεταξύ, με βαρύ συνέπειες, όσον αφορά την αξιοπιστία μας ακόμα και στην Αθήνα, ήταν η προσπάθεια του δίδυμου Μπολάνου –Ντούλε να παγιδέψουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Σαμαρά. 

Αμέσως μετά την περιστασιακή συνάντησή τους, 04.10.20011, το γραφείο τύπου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, έσπευσε σε ανακοίνωση, ότι ο Σαμαράς στήριξε την απόφαση για αποχή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

Η συγκεκριμένη διατύπωση ανάγκασε τη Ν. Δημοκρατία να προβεί σε δική της ανακοίνωση, με στόχο να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη. Μεταξύ των άλλων η ανακοίνωση αυτή αναφέρει ότι «… ζήτησε από τους εκπροσώπους  της μειονότητας, (Ντούλε-Μπολάνο) να λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις τους με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στον παρόντα και τον μέλλοντα χρόνο, υπογραμμίζοντας ότι η κάθε ενέργεια πρέπει να ζυγίζεται με απόλυτη προσοχή, να σταθμίζονται τα υπέρ και τα κατά και να αξιολογούνται όλες οι καταστάσεις, για να επιτυγχάνεται σε κάθε περίπτωση το καλύτερο για τους Βορειοηπειρώτες αποτέλεσμα.» Με ένα λόγο, ήταν ένα διπλωματικό άδειασμα σε όλα τα επίπεδα και μεγέθη, που σημαίνει ότι αυτοί δεν μπορεί αύριο να είναι συνομιλητές της Αθήνας….;

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΓΡΑΦΗΣ ΕΠΘΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ Η ΖΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ

Το γεγονός ότι σήμερα των ημερών στην Κορυτσά μερικές εκατοντάδες, μέχρι και χιλιάδες Έλληνες τόλμησαν και δήλωσαν την ελληνική εθνικότητά τους, (όπως και στη Νάρτα, Πρεμετή, Ερσέκα και αλλού) αποτελεί μια σημαντική διάσταση επιτυχίας. Οι Έλληνες επανέρχονται επίσημα στα μέρη αυτά. Βεβαίως οι αριθμοί μπορεί να αποδεκατιστούν. Σημασία έχει ότι έσπασε το ταμπού της ύπαρξης της εθνικής ελληνικής μειονότητας σε 103 χωριά και μόνο. Επιβεβαιώνεται ότι Έλληνες στην Αλβανία είναι μερικών κατηγοριών: Οι Έλληνες-Έλληνες, οι Ελληνόβλαχοι, οι Έλληνες που δεν μιλούν ελληνικά και Έλληνες μουσουλμάνοι. Με τη συμπεριφορά της η ΟΜΟΝΟΙΑ, όχι μόνο απέκλεισε τον εαυτόν της από το ιστορικό αυτό γεγονός, όχι μόνο απέκλεισε το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τις παρατυπίες, νοθεία και πλαστογραφία που διαπράττεται κατά την απογραφή, αλλά με τη στάση της συνεχίζει να περιορίζει την εθνική ελληνική μειονότητα, μόνο σε 103 χωριά, μάλιστα σε πολύ μειωμένα νούμερα και με εμφανή παρουσία του αλβανικού στοιχείου. Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ, θα ακολουθούσε την εκ των υστέρων συμβουλή, του κυρίου Σαμαρά, τότε τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά, θα ήμασταν στον αγώνα, ο οποίος δεν τελειώνει εδώ. Αυτή ήταν μια μάχη, που μας επαναφέρει στη διεκδίκηση και στον Αγώνα, αλλά δεν μας επιτρέπετε εμείς με τα χέρια μας να περιμένουμε άλλα δέκα χρόνια να ξαναρχίσει και αν ξαναρχίσει

ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Οι δυο Έλληνες βουλευτές, Μπάρκας και Τάβος

 Ίσως είναι πρωτοφανές, δύο Έλληνες βουλευτές στον κυβερνητικό συνασπισμό να παίρνουν τέτοιες θέσεις. Αυστηρά επικριτικοί και με Ευρωπαϊκούς όρους κατά της κυβέρνησης τους, αλλά και κατά των ασυντόνιστων, μονομερών και επιζήμιων αποφάσεων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Από την άλλη πλευρά με ωριμότητα και διορατικότητα, καλούν τους Έλληνες να κάνουν το εθνικό τους χρέος.

Σωστό, η κίνησή τους δεν πρέπει να σταθεί σε μια δήλωση, ή σε δύο. Οι κύριοι αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες, ώστε, εκείνο που είπε ο Σαμαράς στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να το κάνουν αυτοί πράξη, παρά το γεγονός ότι, αν έχουμε υπόψη την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, το αποτέλεσμα είναι γνωστό και η κάθε πρωτοβουλία καταδικασμένη.

Έχουν όμως ένα ατού. Από τη στιγμή που η ΟΜΟΝΟΙΑ αποκλείστηκε από μόνη της στο να διεκδικήσει στο μέλλον ρόλο όσον αφορά την απογραφή, θα πρέπει αυτοί να πρωτοστατήσουν στις καταγγελίες και στις διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Ελλήνων που παραβιάστηκαν από τις δομές της αλβανικής απογραφής.

Το ΜΕΓΑ,

 Χάνει, απ΄ ό τι φαίνεται μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξει ότι όντως είναι το κόμμα των Ελλήνων. Πολιτικά η ΟΜΟΝΟΙΑ με την αποχή της άφησε όλο το πολιτικό και εθνικό πεδίο δράσης ελεύθερο. Το ΜΕΓΑ έπρεπε να πρωτοστατούσε προς τρεις βασικές κατευθύνσεις.

1.      Να αναλάμβανε ρόλο στη διοργάνωση της απογραφής, τόσο σε σχέση με προτάσεις προς την αλβανική κυβέρνηση, όσο και με καταγγελίες για παραβάσεις. Από την άλλη πλευρά να αναλάμβανε την οργάνωση των Ελλήνων για συμμετοχή στην απογραφή.

2.       Να αναλάμβανε η ίδια την πρωτοβουλία σύγκλησης όλων των παραγόντων για μια κοινή απόφαση δείχνοντας ταυτόχρονα ότι πραγματικά πρεσβεύει την ενότητα στην ε.ε. μειονότητα. Το γεγονός ότι δύο Έλληνες βουλευτές βγαίνουν με δική τους ανακοίνωση, η οποία συμπλέει με τις θέσεις του ΜΕΓΑ, αλλά δεν συμπράττουν, αυτό λέει πολλά.

3.       Η μαχητικότητα του ΜΕΓΑ ειδικά τώρα που διαπιστώνονται στη διαδικασία απογραφής τόσες παρατυπίες και εμπόδια στη δήλωση της εθνικότητας, έπρεπε να είναι στο ζενίθ. Δυστυχώς αδρανεί. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

Χρόνος υπάρχει για αντίστροφη μέτρηση. Δεν υπάρχει βούληση να κατεβάσουμε τα όπλα της ανόητης αντιπαράθεσης μπροστά στις ιστορικές αυτές στιγμές.

Οι προγονοί μας μας άφησαν κληρονομιά έναν ναό, ένα εθνικό θέμα, τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Δειχθήκαμε ανάξιοι, τον καταστρέψαμε και ως ανάξιοι και ανίκανοι δεν μπορούμε να τον θαυμάσουμε ούτε μέσα από τα σύντριμμα. Πρωτεύει απολύτως ο αυτοσπαραγμός.