Γράφει : ο Θεόφιλος Αιγινήτης*
Ένοιωσα μεγάλη δυσφορία.
Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα τόπο που όλοι οι άνθρωποι περπατούσαν σκεφτικοί με κατεβασμένο κεφάλι.
Απέναντί μου μια μεγάλη ομάδα με κράνη έβαζε κάτι ασπροκόκκινες ταινίες που απαγόρευαν την κυκλοφορία.
Μια άλλη ομάδα ετοίμαζε απ’ ότι φαίνεται τα σκηνικά μιας παράστασης και εργαζόταν πυρετωδώς να στερεώσει κάτι που έμοιαζεμε το τελικό ντεκόρ.
Από περιέργεια πλησίασα και χτύπησα κάποιο στην πλάτη να τον ρωτήσω τι παράσταση πρόκειται να δώσουν.
Καθώς γύρισε αναγνώρισα το πρόσωπο ενός γνωστού μου του χοντρο Βαγγέλη, αλλά εντελώς διαφορετικό, αδύνατο με...
αθλητικό παράστημα.
Ρε Βαγγέλη εσύ είσαι;
Ναι εγώ είμαι τι θέλεις;
Και πώς έγινες έτσι ρε Βαγγέλη και μου παρουσιάστηκες νέος και ωραίος, που πήγανε τα πάχη σου τα κάλλη σου;
Κοίταξε να δεις. Όπως βλέπεις έχουμε άνοιξη και εκλογές και όπως καταλαβαίνεις πρέπει να παρουσιαστώ διαφορετικός από ότι με ξέρατε μέχρι τώρα, γι’ αυτό χρυσοπλήρωσα τους επικοινωνιολόγους και τους διατροφολόγους μου να μου αλλάξουν παρουσιαστικό.
Καλά η δίαιτα, αλλά όπως μου μιλάς δείχνεις ειλικρινής και εντελώς διαφορετικός απ’ ότι όλοι σε ξέρουμε.
Είδες; Μπράβο μου, ακόμα και σένα που με ξέρεις καλά σε έπεισα πως δεν είμαι εγώ, αλλά κάποιος άλλος.
Καλά και τι κάνεις εδώ, τι είναι αυτά που κολλάς στους μαύρους τοίχους;
Τώρα κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Δε σου είπα πως έχουμε εκλογές; Κολλάω ταπετσαρίες στους τοίχους να τα παρουσιάσουμε όλα ωραία και καλά στους ψηφοφόρους για να τους κάνουμε να ζούνε σε εικονική πραγματικότητα.
Δε μου λες αυτός ο νάνος εκεί πέρα ποιός είναι;
Α, αυτός που κουβαλάει το μπουγέλο με την κόλλα; Είναι ο Γιωργάκης και έβαλε εμένα στη θέση του γιατί αυτός δεν είναι για τα ψηλά. Αυτός εκεί πιο πέρα είναι ο φίλος μου ο Αντωνάκης που κάνει κι αυτός την ίδια δουλειά με μένα με τη δική του όμως παρέα και πιο κει οι υπόλοιποι που θα λάβουν μέρος στην παράσταση με τίτλο “εκλογές 2012″.
Αφού τελειώσουμε με τα σκηνικά, θα κρύψουμε αλλά και ωραιοποιήσουμε την πραγματικότητα, θα πάμε μετά στα κανάλια και όχι στα μπαλκόνια όπως γινότανε τα προηγούμενα χρόνια, γιατί δε θέλουμε να βάλουμε τον κόσμο σε έξοδα να αγοράζει γιαούρτια και αυγά να μας πετάξουν. Εκεί αφού μας πασπαλίσουν με μπόλικη πούδρα και αρκετό μέικ-απ και μας ρετουσάρουν γενικώς, θα φορέσουμε το καλλίτερο χαμόγελό μας και θα βγούμε στο γυαλί.
Στήθηκα κι εγώ μπροστά στην TV και είδα όλους τους γνωστούς πολιτικούς να παρουσιάζονταιμε ροζ αγγελικά φτερά προς τους ψηφοφόρους που τρόμαξα να τους γνωρίσω. Αλλά το τι κατηγορίες άκουσα να εξακοντίζουν εναντίοντων αντιπάλων τους δε λέγεται.
Η εικονική πραγματικότητα ήταν στημένη στην εντέλεια.
Ο Βαγγέλης, ο Αντώνης και οι άλλοι άρχισαν να βρίζουν και να κατηγορούν ο ένας τον άλλο, να ορκίζονται πως δεν φταίνε αυτοί αλλά όλοι οι άλλοι, να υπόσχονται τα πάντα και ο λαός ενθουσιασμένος τους επευφημούσε χειροκροτώντας και έριχνε θορυβώδη βεγγαλικά.
Μπαμ, μπούμ, πσσσσσ…, πρρρρ…
Φαίνεται η χθεσινή φασολάδα μου έπεσε βαριά και ξύπνησα…
*ο Θεόφιλος Αιγινήτης είναι Ζωγράφος-Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου