Σελίδες

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Κίνα:όταν ενώνεται ο Νεοφιλελευθερισμός με τον Κομμουνισμό


Συχνά ακούμε λέξεις όπως κινεζοποίηση, γίγας, μισθοί κίνας κλπ. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι η Κομμουνιστική Κίνα έχει κινηθεί έχει κινηθεί εδώ και 30 χρόνια, προς την κατεύθυνση της νεοφιλελευθεροποίησης και της ανασυγκρότησης της ταξικής ισχύος των πλουσίων και με διακριτά κινεζικά χαρακτηριστικά.
Μέντορας της κινεζικής ανάπτυξης και εδώ είναι ο σύμβουλος του Κινέζου Πρόεδρου Ντεγκ Ξιάο Πινγκ και γνωστός νεοφιλελεύθερος Μίλτον Φρίντμαν, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «Τους είπα ξεκάθαρα να μην υποκύψουν στις πιέσεις και να μην αμφιταλαντεύονται... Έδωσα έμφαση στο πόσο σημαντικό ήταν να πραγματοποιηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και η μετάβαση στις ελεύθερες αγορές, να επιβληθεί η φιλελευθεροποίηση με μια αποφασιστική κίνηση... Τα αρχικά μεταρρυθμιστικά βήματα της Κίνας υπήρξαν εξαιρετικά επιτυχημένα. Η χώρα μπορεί να σημειώσει ακόμη πιο θεαματική πρόοδο, αν βασιστεί ακόμη περισσότερο στις ιδιωτικές ελεύθερες αγορές..." (Two Lucky People - Memoirs).
Ας δούμε συνοπτικά τα σημεία κλειδιά της Κίνας, ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα που βασίστηκε αυτή η ανάπτυξη και τι ετοιμάζει-επιδιώκει η πλούσια Γερμανική... Ευρώπη στην Νότια ελλειματική:
 
ΣΗΜΕΙΑ ΚΛΕΙΔΙΑ
  • Παρόλο που η Κίνα έχει μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο, έχει επίσης και μια από τις πιο άνισες κοινωνίες. Τα οφέλη της οικονομικής μεγέθυνσης «έχουν διαχυθεί κυρίως στους κατοίκους των πόλεων και στους αξιωματούχους της κυβέρνησης και του κόμματος.
  • Μια μεγάλη μερίδα εκείνων που απασχολούνται σε ό,τι έχει απομείνει στον κρατικό τομέα (τόσο στις κρατικές επιχειρήσεις όσο και στις επιχειρήσεις κωμοπόλεων και χωριών) κατέχουν επίσης τη θέση των μισθωτών.
  • Οι κυβερνήσεις των αγροτικών περιοχών δεν λαμβάνουν σχεδόν καθόλου υποστήριξη από τις πλουσιότερες περιοχές. Φορολογούν τους ντόπιους αγρότες και επιβάλλουν απεριόριστα τέλη για τη χρηματοδότηση των σχολείων, των νοσοκομείων, της οδοποιίας, ακόμη και της αστυνομίας.
  • Η συσσώρευση πλούτου στο άλλο άκρο της κοινωνικής κλίμακας είναι μια πιο περίπλοκη υπόθεση. Φαίνεται ότι η συσσώρευση πλούτου έχει επιτευχθεί μέσω ενός συνδυασμού διαφθοράς, κρυφών τεχνασμάτων και εμφανούς ιδιοποίησης δικαιωμάτων και περιουσιακών στοιχείων που κάποτε ήταν κοινά.Καθώς οι τοπικές κυβερνήσεις μεταβίβασαν μερίδια των επιχειρήσεων στο μάνατζμεντ, ως τμήμα της στρατηγικής τους για την αναδιάρθρωση, πολλοί διευθυντές «πέραν στην κατοχή τους, εν μια νυκτί, με διάφορα μέσα, μετοχές αξίας δεκάδων εκατομμυρίων γουάν, σχηματίζοντας μια νέα ομάδα μεγιστάνων». Όταν οι κρατικές επιχειρήσεις αναδιαρθρώθηκαν ως μεικτές μετοχικές εταιρείες, «δόθηκαν στους διευθυντές σημαντικά μερίδια μετοχών» και ορισμένες φορές έλαβαν ετήσιο μισθό εκατονταπλάσιο του μέσου εργατικού μισθού
  • Το εγχώριο κεφάλαιο παίζει επίσης όλο και πιο σημαντικό ρόλο στη δημιουργία πλούτου. Έχοντας ωφεληθεί από την επί μία εικοσαετία και πλέον μεταφορά τεχνολογίας μέσω των μεικτών επιχειρήσεων, έχοντας ευλογηθεί με την πρόσβαση σε μεγάλες δεξαμενές ειδικευμένης εργασίας και διευθυντικών ικανοτήτων και πάνω απ' όλα αξιοποιώντας τη «φυσική ενεργητικότητα» της επιχειρηματικής φιλοδοξίας, πολλές κινεζικές εταιρείες έχουν κατορθώσει να καταλάβουν μια καλή θέση για να ανταγωνιστούν με τους ξένους αντιπάλους τους όχι μόνο στην εγχώρια αγορά, αλλά και στον διεθνή στίβο.
  • Η ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων, ιδίως μέσα και στην περιφέρεια των πόλεων και στις αναπτυξιακές ζώνες εξαγωγών, φαίνεται πως είναι άλλη μια προνομιακή τακτική που εξασφαλίζει τη συγκέντρωση τεράστιου πλούτου σε λίγα χέρια. Από τη στιγμή που οι καλλιεργητές χωρικοί δεν διέθεταν τίτλους ιδιοκτησίας της γης, μπορούσαν εύκολα να στερηθούν την εκμετάλλευση της και να στραφεί η γη προς κερδοφόρες αστικές χρήσεις, αφήνοντας τους καλλιεργητές χωρίς αγροτική βάση ως πηγή εισοδήματος, αναγκάζοντας τους να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια και να εισέλθουν στην αγορά εργασίας.
  • Η κερδοσκοπία επί των αξιών των περιουσιακών στοιχείων, με τη συχνή χρήση της πίστωσης υπό ευνοϊκούς όρους, έπαιξε επίσης το ρόλο της. Αυτό ήταν ιδιαίτερα χαρακτηριστικό στα ακίνητα των πόλεων και της αστικής περιφέρειας, στο Πεκίνο, τη Σανγκάη, το Σεντσέν, το Ντονγκουάν και τις παρόμοιες.
  • Στα μεγάλα αστικά κέντρα εμφανίστηκε ένα κύμα καταναλωτικής συμπεριφοράς στο οποίο οι αυξανόμενες ανισότητες πρόσθεσαν τα ιδιόμορφα στοιχεία τους, όπως περιφραγμένες και προστατευμένες κοινότητες με ακριβές κατοικίες (που έχουν ονόματα σαν αυτά του Μπέβερλι Χιλς) για τους πλούσιους και εξαιρετικά προνομιακές ζώνες κατανάλωσης, εστιατορίων και νυχτερινών κέντρων, εμπορικών κέντρων και θεματικών πάρκων σε πολλές πόλεις. Η μεταμοντέρνα κουλτούρα έφθασε στη Σαγκάη - τι επίτευγμα!
  • Η άλλη πηγή συγκέντρωσης πλούτου είναι η υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, ιδίως τον νεαρών γυναικών μεταναστριών από τις αγροτικές περιοχές. Τα επίπεδα μισθών στην Κίνα είναι εξωφρενικά χαμηλά και οι συνθήκες εργασίας δεν υπόκεινται ουσιαστικά σε κανένα κανονισμό, είναι δεσποτικές και εκμεταλλευτικές
  • Μεγάλο μέρος του κεφαλαίου που συσσωρεύεται από ιδιωτικές και ξένες εταιρείες προέρχεται από την απλήρωτη εργασία. Με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες εργατικές διαμαρτυρίες σε πολλές περιοχές. Παρόλο που οι Κινέζοι εργάτες φαίνονται έτοιμοι να δεχθούν τα ατέλειωτα ωράρια, τις φρικτές συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς ως μέρος του τιμήματος του εκσυγχρονισμού και της οικονομικής ανάπτυξης, η μη καταβολή μισθών και συντάξεων είναι κάτι διαφορετικό. Οι προσφυγές και τα παράπονα προς την κεντρική κυβέρνηση όσον αφορά αυτό το ζήτημα έχουν πάρει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια και η αδυναμία της κυβέρνησης να αντιδράσει δεόντως έχει οδηγήσει σε άμεση δράση.
  • Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το κινεζικό κράτος μπορεί σήμερα ή είναι πρόθυμο να ανταποκριθεί σε ηθικές αξιώσεις και άρα να διατηρήσει τη νομιμοποίηση του.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι η Κίνα έχει κινηθεί οριστικά προς την κατεύθυνση της νεοφιλελευθεροποίησης και της ανασυγκρότησης της ταξικής ισχύος των πλουσίων, αν και «με διακριτά κινεζικά χαρακτηριστικά». Ο αυταρχισμός, η καταφυγή στον εθνικισμό και η αναβίωση ορισμένων ιμπεριαλιστικών τάσεων υποδεικνύουν, ωστόσο, ότι η Κίνα κινείται ίσως, αν και από μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, προς τη συνένωση με τη νεοσυντηρητική πλημμυρίδα που σήμερα σαρώνει τις ΗΠΑ. Αυτά δεν είναι καλά 

Δεν υπάρχουν σχόλια: