«Όσο τα δίκαια αιτήματα
πιο ΝΟΜΙΜΑ είναι
τόσο πιο απραγματοποίητα
μένουν»…
Πάντα ολοζώντανη η μεγάλη επιτυχία του Ντίνου Ηλιόπουλου
Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου
Οι αγορές έκλεισαν για μας. Λουκέτο σε πολλά καταστήματα.
Αλλά το μικρομάγαζο ποτέ δεν κλείνει.
Το πολιτικό γραφείο.
Γραφείο δεν είναι. Κανείς δε γράφει. Εκτός αν εννοεί ότι μας γράφουν.
Πολιτικό. Λέξη απροσδιόριστη. Το γραφείο του πολιτικού ή γραφείο για τους πολίτες;
Ας δεχτούμε ‘’συνιδιοκτησία’’.
Ατμόσφαιρα ολίγον καφενείου, πολύ τηλεφωνείου, φέρνει προς την αίθουσα αναμονής ή... καλύτερα προσμονής.
Κυρίως όμως είναι ΧΩΡΟΣ ΑΓΟΡΑΣ με τη στενότερη έννοια.
Ο χώρος όπου επώασε και ο οποίος εξέθρεψε τη σημερινή παρακμή.
Κάπως απόμακρη αλλά διάχυτη η παρουσία του Μεγάλου.
Είναι απών, απασχολημένος. Σε σύσκεψη, συνήθως.
Μπροστά σου όμως – γεννημένος για Σένα – είναι ο άνθρωπός Του, ο Μεσσίας.
Σε ακούει προσεχτικά, κατανοεί το πρόβλημά σου, σχεδόν σε αγαπάει και θα κάνει για σένα ό, τι περνά από το χέρι του. (Διακρίνεις αμυδρά τον πενταδάκτυλο αστέρα να στρέφεται προς το πρόσωπό σου), αλλά η απελπισία και η ελπίδα πάνε χέρι- χέρι.
-΄΄Ξαναπέρνα τη Δευτέρα. Θα έχω νεώτερα΄΄.(Γιατί το ραντεβού με την ελπίδα το κλείνουμε συνήθως για Δευτέρα. μήπως η δεύτερα Παρουσία το κάνει να ακούγεται μακροπρόθεσμα ελπιδοφόρο…)
Όλα αυτά συμβαίνουν στην πρώτη επίσκεψη. Ανοίγουν ορίζοντες…
Οι άνεργοι μετράμε ένσημα, οι στρατιώτες στην παραμεθόριο ονειρεύονται γραφείο στο Πεντάγωνο κι οι ανασφαλείς συμβασιούχοι χαλαρώνουν στη νιρβάνα της μονιμότητας.
Κρέμεσαι απ’ τα χείλη του και τα δαχτυλίδια του καπνού του διαγράφουν στον αέρα της αίθουσας μεταθέσεις, διευκολύνσεις, προαγωγές, μικροδάνεια ή και θέση στο δημόσιο.
΄΄ -Θα περάσω τη Δευτερα΄΄, λες, και φεύγεις.
Δεν ξέρεις ή κάνεις πως δεν ξέρεις ότι αυτός ο χώρος Αγοράς έχει δικούς του νόμους.
Όσοι σίγουρα ΜΠΟΡΟΥΝ να αγοράσουν με την ακριβή τιμή της ψήφου ή την ακριβότερη άλλων ανταλλαγμάτων ημινόμιμων και κυρίως ανόμων ΔΕΝ επισκέπτονται υποχρεωτικά το χώρο.
Σ αυτό το τελευταίο εστιάζεται η άγνοιά σου.
Αρκεί ένα τηλεφώνημα και με τη μεσολάβηση του Μεγάλου ή του Μεσσία του το τελεσφόρο παζάρι έτοιμο κι η πραμάτεια στο χέρι. Και πραμάτεια γερή. Τυφλώνεται ο ανοιχτομάτης πελάτης και επιδοτείται η τύφλα του. Κηρύσσεται αθάνατος ο αποβιώσας παππούς και συνταξιοδοτείται. Θαλασσοδάνεια ρέουν από τις θυρίδες των τραπεζών, ένοχοι από τις θύρες των φυλακών,
Ενώ, όποιος φτάνει να γίνει επισκέπτης της Αγοράς ή δεν αγοράζει τίποτε ή αρκείται σε μικροεξυπηρετήσεις, ανώδυνες για τον πολιτικό, μηδαμινές για τον πολίτη, οδυνηρές για το πολίτευμα. Γιατί η ισότητα, η αξιοκρατία, η νομιμότητα, τα κύτταρα της δημοκρατίας γίνονται γράμμα νεκρό, ώσπου τέλος πεθαίνει και η δημοκρατία.
΄Οσο για τα δίκαια αιτήματα, όσο πιο νόμιμα είναι τόσο πιο απραγματοποίητα μένουν.
Σιγά σιγά κι όσο η εξάρτηση σου από τον Μεσσία μεγαλώνει ,Αυτός απομακρύνεται, η φωνή παγώνει και η Δευτέρα σου πάει να συναντήσει τη Δευτέρα Παρουσία, κυρίως αν προσπαθείς να βρεις το δίκιο σου. Αλλά εσύ αφελής, αγνός, εν απογνώσει αξιοπρεπής, ξέρεις αλλά με τον εξωλογικό τρόπο που τροφοδοτείται η ελπίδα στον απελπισμένο (καλλιεργημένη επιτηδείως από τον πωλητή),
Περνάς τη Δευτέρα, για ν’ ανανεώσεις το ραντεβού, για την επόμενη Δευτέρα…μέχρι την Κυριακή των εκλογών. Μετά..
Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστόν επ' αόριστον [για σένα].
πιο ΝΟΜΙΜΑ είναι
τόσο πιο απραγματοποίητα
μένουν»…
Πάντα ολοζώντανη η μεγάλη επιτυχία του Ντίνου Ηλιόπουλου
Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου
Οι αγορές έκλεισαν για μας. Λουκέτο σε πολλά καταστήματα.
Αλλά το μικρομάγαζο ποτέ δεν κλείνει.
Το πολιτικό γραφείο.
Γραφείο δεν είναι. Κανείς δε γράφει. Εκτός αν εννοεί ότι μας γράφουν.
Πολιτικό. Λέξη απροσδιόριστη. Το γραφείο του πολιτικού ή γραφείο για τους πολίτες;
Ας δεχτούμε ‘’συνιδιοκτησία’’.
Ατμόσφαιρα ολίγον καφενείου, πολύ τηλεφωνείου, φέρνει προς την αίθουσα αναμονής ή... καλύτερα προσμονής.
Κυρίως όμως είναι ΧΩΡΟΣ ΑΓΟΡΑΣ με τη στενότερη έννοια.
Ο χώρος όπου επώασε και ο οποίος εξέθρεψε τη σημερινή παρακμή.
Κάπως απόμακρη αλλά διάχυτη η παρουσία του Μεγάλου.
Είναι απών, απασχολημένος. Σε σύσκεψη, συνήθως.
Μπροστά σου όμως – γεννημένος για Σένα – είναι ο άνθρωπός Του, ο Μεσσίας.
Σε ακούει προσεχτικά, κατανοεί το πρόβλημά σου, σχεδόν σε αγαπάει και θα κάνει για σένα ό, τι περνά από το χέρι του. (Διακρίνεις αμυδρά τον πενταδάκτυλο αστέρα να στρέφεται προς το πρόσωπό σου), αλλά η απελπισία και η ελπίδα πάνε χέρι- χέρι.
-΄΄Ξαναπέρνα τη Δευτέρα. Θα έχω νεώτερα΄΄.(Γιατί το ραντεβού με την ελπίδα το κλείνουμε συνήθως για Δευτέρα. μήπως η δεύτερα Παρουσία το κάνει να ακούγεται μακροπρόθεσμα ελπιδοφόρο…)
Όλα αυτά συμβαίνουν στην πρώτη επίσκεψη. Ανοίγουν ορίζοντες…
Οι άνεργοι μετράμε ένσημα, οι στρατιώτες στην παραμεθόριο ονειρεύονται γραφείο στο Πεντάγωνο κι οι ανασφαλείς συμβασιούχοι χαλαρώνουν στη νιρβάνα της μονιμότητας.
Κρέμεσαι απ’ τα χείλη του και τα δαχτυλίδια του καπνού του διαγράφουν στον αέρα της αίθουσας μεταθέσεις, διευκολύνσεις, προαγωγές, μικροδάνεια ή και θέση στο δημόσιο.
΄΄ -Θα περάσω τη Δευτερα΄΄, λες, και φεύγεις.
Δεν ξέρεις ή κάνεις πως δεν ξέρεις ότι αυτός ο χώρος Αγοράς έχει δικούς του νόμους.
Όσοι σίγουρα ΜΠΟΡΟΥΝ να αγοράσουν με την ακριβή τιμή της ψήφου ή την ακριβότερη άλλων ανταλλαγμάτων ημινόμιμων και κυρίως ανόμων ΔΕΝ επισκέπτονται υποχρεωτικά το χώρο.
Σ αυτό το τελευταίο εστιάζεται η άγνοιά σου.
Αρκεί ένα τηλεφώνημα και με τη μεσολάβηση του Μεγάλου ή του Μεσσία του το τελεσφόρο παζάρι έτοιμο κι η πραμάτεια στο χέρι. Και πραμάτεια γερή. Τυφλώνεται ο ανοιχτομάτης πελάτης και επιδοτείται η τύφλα του. Κηρύσσεται αθάνατος ο αποβιώσας παππούς και συνταξιοδοτείται. Θαλασσοδάνεια ρέουν από τις θυρίδες των τραπεζών, ένοχοι από τις θύρες των φυλακών,
Ενώ, όποιος φτάνει να γίνει επισκέπτης της Αγοράς ή δεν αγοράζει τίποτε ή αρκείται σε μικροεξυπηρετήσεις, ανώδυνες για τον πολιτικό, μηδαμινές για τον πολίτη, οδυνηρές για το πολίτευμα. Γιατί η ισότητα, η αξιοκρατία, η νομιμότητα, τα κύτταρα της δημοκρατίας γίνονται γράμμα νεκρό, ώσπου τέλος πεθαίνει και η δημοκρατία.
΄Οσο για τα δίκαια αιτήματα, όσο πιο νόμιμα είναι τόσο πιο απραγματοποίητα μένουν.
Σιγά σιγά κι όσο η εξάρτηση σου από τον Μεσσία μεγαλώνει ,Αυτός απομακρύνεται, η φωνή παγώνει και η Δευτέρα σου πάει να συναντήσει τη Δευτέρα Παρουσία, κυρίως αν προσπαθείς να βρεις το δίκιο σου. Αλλά εσύ αφελής, αγνός, εν απογνώσει αξιοπρεπής, ξέρεις αλλά με τον εξωλογικό τρόπο που τροφοδοτείται η ελπίδα στον απελπισμένο (καλλιεργημένη επιτηδείως από τον πωλητή),
Περνάς τη Δευτέρα, για ν’ ανανεώσεις το ραντεβού, για την επόμενη Δευτέρα…μέχρι την Κυριακή των εκλογών. Μετά..
Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστόν επ' αόριστον [για σένα].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου