Προς: Αμόλυντα Μυαλά & Ψυχές

   

Ρ Η Τ Ο Ρ Α Σ πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν. Φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα. Τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα. Εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί. Εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί… Πρόκειται για τέσσερεις σπουδαιότατης σημασίας στίχους από την ποιητικότατη Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου, που ορθοστάδην παρακολουθήσαμε και ψάλλαμε την Παρασκευή, προσευχόμενοι στην Υπέρμαχον Στρατηγόν να 'χει το κράτος μας απροσμάχητον και να το λευτερώσει εκ των παντοίων κινδύνων στους οποίους το κατακρήμνισαν και το κατάντησαν ρημάδι, αποτειχίζοντάς το συστηματικά, οι διαδοχικά ασόφως κυβερνήσαντες και κυβερνώντες κομματάρχες, υφ’ ημών ασοφότατα εκλεγέντες.

Κ Α Ι ΕΙΝΑΙ, 1.387 χρόνια μετά από την άκρως επικίνδυνη - κι ευτυχώς αποτυχούσα - πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως το 626 απ’ τους Πέρσες και τους Αβάρους, άκρως επίκαιροι οι στίχοι. Επειδή πράγματι η πατρίδα υποφέρει απ’ το προφανέστατο και στην οικτρή μας πραγματικότητα αποδεδειγμένο γεγονός ότι: Όντως εμωράνθησαν οι κομματικοί πολυλογάδες ρήτορές μας, με τους φιλοσόφους τους, τους τεχνολόγους, τους συζητητές και τους ποιητές τους, δηλαδή τους εν εξουσία -Εκτελεστική τε και Νομοθετική- παντός είδους και κάθε αρμοδιότητας δημαγωγούς και από τηλεοράσεως δημοκόπους της Κομματοκρατίας, τους λογοδοτούντες μόνο εις «το [κάθε] Κόμμαν και...

 τα μάτια σας»!

Μ Α Τ Α Ι Ω Σ -κατά πάσαν πιθανότητα- αναμένεται ότι, ίσως τους φωτίσει ο Θεός και καταστούν εθνωφελώς και κοινωφελώς σοφότεροι. Των περισσοτέρων και ιδίως των εξουσιαστικοτέρων, δυστυχώς, τα μυαλά είναι πλέον ανεπίδεκτα μαθήσεως, πόσω μάλλον της απολύτως αναγκαίας υπό τας περιστάσεις σοφίας! Και αν ο λαός παραμείνει με σταυρωμένα χέρια, εναποθέτοντας σε αυτούς και στα κόμματά τους την πάσαν ελπίδα, το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθεί σε ακόμα πιο βαθύ γκρεμό και βάθος δυσθεώρητον, όπου εξαθλιωμένος έτι περαιτέρω, θα συνειδητοποιήσει με φρίκη το δυσανάβατον ύψος των δικών του ψευδαισθήσεων και της δικής του αυταπάτης.

Γ Ι ’ ΑΥΤΟ προέχει το απολύτως κατεπείγον καθήκον των νέων ανθρώπων -όσων ακόμη διαθέτουν αμόλυντο απ’ τη γάγγραινα της Κομματοκρατίας μυαλό και ψυχή- ν’ αναλάβουν υπεύθυνη δημοκρατική δράση. Με σοφία, με φρόνημα, με όραμα, με σχέδιο και ευψυχία πολιτικής δράσης, εθνικής στρατηγικής. Ώστε, με παίδας ευαγείς μπροστά, η κοινωνία να πάρει η ίδια στα χέρια της την πολιτική: Να τη διεκδικεί ανυποχώρητα. Αφαιρώντας την, όσο μπορεί όλο και περισσότερο, από τους πολιτικούς και τα εξαρτώμενα όργανά τους, που την έχουν ιδιοποιηθεί ως αποκλειστικά κομματικό τους ιδιοτελές τσιφλίκι. Εάν θα διασωθεί και θ’ ανορθωθεί η πατρίδα, αυτό είναι ματαιότης ματαιοτήτων να το αναμένει η κοινωνία από όλους εκείνους που την κατάντησαν στα σημερινά της χάλια.

πηγή