Ένας κήνσορας που ήταν φοροφυγάς κι εμείς

Το σκάνδαλο που ξέσπασε στη Γερμανία με τον παλιό ποδοσφαιριστή (ομολογουμένως εξαιρετικό φορ) και νυν πρόεδρο της Μπάγιερν Μονάχου, Ούλι Χένες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλή απόδειξη ότι το φαινόμενο της φοροδιαφυγής ανθεί παντού.

Οι διαφορές των άλλων χωρών με την Ελλάδα είναι δυο:

Εδώ έχουμε καταστήσει την φοροδιαφυγή επιστήμη, και εκεί οι φοροφυγάδες πιάνονται από αποτελεσματικούς μηχανισμούς.

Ο Ούλι Χένες, στενός φίλος της Μέρκελ, παρουσιαζόταν ως

πρότυπο ηθικής κι εντιμότητας και δεν έχανε ευκαιρία να κατακεραυνώνει Ισπανούς, Έλληνες, Πορτογάλους, Γάλλους, για όσα πράττουν ή όσα δεν πράττουν.

Ήταν ο κήνσορας, ο τιμητής των πάντων, που έκρινε και καυτηρίαζε τους άλλους, την ίδια στιγμή που ο ίδιος δεν πλήρωνε τους φόρους που του αναλογούσαν από τις καταθέσεις του στην Ελβετία.

Ήταν μια ασπίδα της Μέρκελ, που στο πρόσωπό του έδειχνε το πρότυπο πολίτη που θέλει να επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη.

Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να πούμε ότι οι Γερμανοί έχουν Κράτος.

Ένα Κράτος που κάνει τη δουλειά του ανεξαρτήτως με ποιον πολίτη συναλλάσσεται και το ειδικό βάρος του ονόματος ή της θέσης του.

Όλα στον αφρό. Κανένας στο απυρόβλητο.

Για φανταστείτε, επί παραδείγματι, στη θέση του Χένες να ήταν ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού και μάλιστα να...
ήταν και φίλος του Σαμαρά.

Το δε θέμα να «έσκαγε» την παραμονή ημιτελικού αγώνα της ομάδας του για το Τσάμπιονς Λίγκ…

Τι θα συνέβαινε;

Πηχυαίοι τίτλοι αθλητικών εφημερίδων, του τύπου «Κάτω τα χέρια από τον πρόεδρο», «Επιχειρείται η εξόντωση της ομάδας» κι ένα σωρό άλλα παρόμοια.

Μπορεί κάποιοι «στρατοί» να έκλειναν και δρόμους, λιμάνια ή αεροδρόμια, επειδή…απειλείται η διάλυση της ομαδάρας τους.

Στα δε πολιτικά φύλλα θα βλέπαμε τίτλους του τύπου «Είχε πολιτική κάλυψη» ή «Ποιους κρατούσε ο πρόεδρος κι απολάμβανε ασυλία;».

Μπορεί και νάχαμε και καμιά διαδηλωσούλα, έτσι για να σπάνε τ’ άλατα και να κρατιέται ψηλά το επαναστατικό φρόνημα.

Στις δε δημοσκοπήσεις, ο Σαμαράς (ή ο οιοσδήποτε Σαμαράς) θα βρισκόταν στα…λοιπά κόμματα.

Αυτή, επαναλαμβάνουμε, είναι η βασική διαφορά μας με την Γερμανία και άλλα ευρωπαϊκά Κράτη. Η εφαρμογή των νόμων.

Και ο μικρότερος, έως ελάχιστος λαϊκισμός.

Κάτι ακόμη.

Η ιστορία με τον Χένες, αλλά και με τον Τσοχατζόπουλο και τόσους ακόμη είτε εδώ είτε στο εξωτερικό, με τις διάφορες οφσόρ εταιρείες σε εξωτικούς παραδείσους και νησάκια κουκκίδες του παγκόσμιου χάρτη, καταδεικνύει ένα γεγονός.

Ότι πολλές κυβερνήσεις αδυνατούν να περιορίσουν και να ελέγξουν ένα σύστημα που αποτελεί τεράστιο καρκίνωμα στην παγκόσμια οικονομία.

Σημαντικοί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι αν είχε εντοπιστεί ένα μικρό, μόνο, μέρος του σωρευμένου πλούτου σ’ αυτές τις οφσόρ εταιρείες, η ευρωπαϊκή κρίση θα ήταν κατά πολύ πιο ήπια. Η δε κατανομή του πλούτου θα ήταν δικαιότερη.

Νομίζουμε ότι στη χώρα μας, που η μάστιγα της φοροδιαφυγής είναι εξ ίσου σημαντική με την ανικανότητα του Κράτους – τέρας που διαθέτουμε, είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη αυτή η περίοδος που η κυβέρνηση επεξεργάζεται το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή τους επόμενους μήνες.

Για να μπορούν να ελεγχθούν και οι δικοί μας Ούλι Χένες, για να μπορέσουν να δημιουργηθούν σοβαροί ελεγκτικοί μηχανισμοί, για να απλουστευθεί το σύστημα, να γίνει πιο ευέλικτο και παραγωγικό, λιγότερο εξαρτημένο από την πολυνομία.

Μέσω αυτού του νέου φορολογικού, έχουμε μια τεράστια ευκαιρία να διαμορφώσουμε σταθερό πλαίσιο, με συγκεκριμένους κανόνες και χωρίς παράθυρα διαφυγής.

Διαφορετικά, θα συνεχίζουμε να κάνουμε χρόνια για να διαλευκάνουμε την όποια λίστα Λαγκάρντ, όπως κάνουμε σήμερα, ενώ οι …εγχώριοι Ούλι Χένες θα αλωνίζουν ασυστόλως …. 

πηγή