Σελίδες

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Μήπως είχε δίκιο ο Μάρξ; Μήπως τελικά η θρησκεία είναι το όπιο του λαού; Ή μήπως αντίθετα το όπιο είναι η σημερινή θρησκεία του λαού; Τι συμβαίνει με τους «μαχητές του Ισλάμ»;

Προς Θεού! Δεν διεκδικώ δόξα διανοούμενου και απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας αισθήματα που μου προκαλούνται βλέποντας τις εικόνες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου με τις βαρβαρότητες των «δημοκρατών» ισλαμοφασιστών που δήθεν μάχονται για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας αλλά και ερωτήσματα που ίσως βρουν απάντηση από τις δικές σκέψεις απόψεις επί του θέματος . 
Δεν υπάρχει περίπτωση εγώ προσωπικά να αναρτήσω τις φωτογραφίες ή τα βίντεο ανθρώπων να τρώνε την καρδιά του ανθρώπου που μόλις εκτέλεσαν, ή να του κόβουν το κεφάλι ή να εκτελούν εν ψυχρώ ένδεκα ανθρώπους με μία σφαίρα στο κεφάλι. Θέλω να σταθώ στο ότι οι αφιονισμένοι θύτες είναι όλοι τους οπαδοί του Ισλάμ και ότι το Ισλάμ προβλέπει τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους των οπαδών του  εις βάρος των εχθρών του (του Ισλάμ εννοείται). Δικαιολογείται άραγε τόσος φανατισμός; Διακιολογείται γιατί, όπως πληροφορηθήκαμε τελευταία, στους ισλαμιστές «μαχητές» χορηγούνται από τους μουφτήδες, διαβατήρια στους «μαχητές του Ισλάμ» για τον ισλαμικό παράδεισο και αυτό είναι που με κάνει να αναρωτιέμαι. 
Αληθεύει η κατά Μαρξ (αν και η πατρότητά της αποδίδεται στον Φόυερμπαχ) αντίληψη ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού; 
Ο Μαρξ βέβαια είχε υπ' όψη του τρεις θρησκευτικές παραδόσεις, ήτοι την εβραϊκή
θρησκεία με τον μεσσιανισμό, τον Χριστιανισμό της Δύσεως που είχε ταυτισθεί  με τον σχολαστικισμό, τον καπιταλισμό, τις σταυροφορίες και τους πολέμους, αλλά και τις βουδιστικές απόψεις της Άπω Ανατολής, σύμφωνα με τις οποίες οι άνθρωποι επιδίδονται στην γιόγκα, τον υπερβατικό διαλογισμό, για να αποφύγουν την επαναφορά στην ζωή, επειδή η κάθε ζωή είναι μια οδύνη, και στην πραγματικότητα έτσι αφήνονται οι ισχυροί της γης και κάθε τύραννος να εκμεταλλεύονται τον πόνο των ανθρώπων. 
Με αυτήν την έννοια τέτοιες θρησκευτικές παραδόσεις, που εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο και τον υποτάσσουν σε άλλες αυθαίρετες εξουσίες, μπορούν να λειτουργήσουν ως όπιο του λαού, που άλλοτε τον αποκοιμίζουν και άλλοτε τον αφιονίζουν και τον ρίχνουν στον πόλεμο για την καταστροφή των άλλων.
Είναι αυτή η περίπτωσή μας; Κατά μεγάλο ποσοστό ναι.
Από την άλλη όμως γνωρίζοντας ότι οι μαχητές αυτοί έχουν την υποστήριξη των «πολιτισμένων» της δύσεως και κυρίως των Αμερικανών οι οποίοι, όπως πολύ σωστά λέει ο Παναγιώτης Τραϊανός αντί να καταπολεμήσουν την μάστιγα των ναρκωτικών στην ουσία ευνοούν και υποθάλπουν την παραγωγή τους, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να τους φανατίσουν χρηματίζοντάς του αλλά και «αφιονίζοντάς» τους με γνήσια υλικά made in Afganistan ώστε και πιο φθηνά θα τους έλθει η επιχείρηση διάλυσης της Μ. Ανατολής και τα βάρη θα πέσουν στον φανατισμό του Ισλάμ.
Όπως και να έχει το ζήτημα είτε δηλαδή να είναι η αιτία ο φανατισμός του Ισλάμ ε είτε η επήρεια του αφειδώς παραγομένου και χορηγουμένου οπίου εκ μέρους της υπερδύναμης σε στρατιές εξαθλιωμένων ανελεύθερων ανθρώπων το γεγονός είναι ότι υποβιβάζεται οπολιτισμός και τραυματίζεται θανάσιμα ο ανθρωπισμός με την εμφάνιση κανιβαλικών συμπεριφορών.

«Ήπειρος, η πατρίδα μας»
ΥΓ. Άσχετο αλλά θέλω να το πω. Πολύ με προβληματίζει  ο φανατισμός και η βίαιη συμπεριφορά των γνωστών άγνωστων που διαλύουν την χώρα μας κατά την διάρκεια συγκεντρώσεων , συλλαλητηρίων και λοιπών μαζικών εκδηλώσεων στις μεγάλες πόλεις. Θα κόστιζε λέτε ακριβά στην πρεσβεία (μία είναι η πρεσβεία) ή σε κάποιον μεγαλοεκδότη, μεγαλοεργολάβο, μεγαλοεπιχειρηματία να μοιράσει εκατό, διακόσιες και τριακόσιες «δόσεις» προκειμένου να πετύχει στα σχέδιά του/της;



Δεν υπάρχουν σχόλια: