Πριν από μια δεκαετία, και με αφορμή την εκστρατεία των Η.Π.Α. κατά του Ιράκ, υπήρχε στους αναλυτές η αίσθηση ότι θα αντιδράσει η αμερικανική κοινή γνώμη, μόλις αρχίσουν να αφικνούνται «τα φέρετρα των Αμερικανών στρατιωτών» που πολεμούσαν στο Ιράκ.
Δεν είχε όμως γίνει αντιληπτό, ότι η αμερικανική Πολιτεία είχε φροντίσει να αποκλείσει τέτοιο ενδεχόμενο, πολύ πριν κηρύξει τον πόλεμο κατά του Ιράκ. Το αμερικανικό στράτευμα -πλην της πλειοψηφίας των αξιωματικών- το αποτελούσαν κυρίως Λατινοαμερικανοί, και μάλιστα όχι οι νόμιμοι, αλλά οι επιθυμούντες να αποκτήσουν την αμερικανική υπηκοότητα.
Ως εκ τούτου, η αμερικανική κυρίαρχη τάξη -για πόσο ακόμη;- η White Anglo-Saxon Protestant (Λευκοί Αγγλο-σάξωνες Προτεστάντες), δεν είχε πολλούς νεκρούς να θρηνήσει. Οι Λατίνες μάνες ήσαν αυτές που μαυροφορέθηκαν. Όσο για το δέλεαρ συμμετοχής στο στράτευμα ήταν σοβαρό. Μηνιαίος μισθός περί τα 4.000 δολ. και παραχώρηση αμερικανικής υπηκοότητας.
Για δε τις βοηθητικές θέσεις (μάγειροι, τεχνίτες κ.λπ.), προσλαμβάνονταν πολίτες άλλων χωρών. Είχα εντυπωσιασθεί τότε, επισκεπτόμενος για δημοσιογραφική αποστολή τα Σκόπια, από τις καινούργιες και πολυτελείς για τα εκεί δεδομένα, κατοικίες στο Κουμάνοβο, κοντά στην πρωτεύουσα. Το κόστος κατασκευής δεν δικαιολογείτο από τα εισοδήματα ενός αστού Σκοπιανού.
Πληροφορήθηκα λοιπόν, πως επρόκειτο για άοπλους μισθοφόρους του αμερικανικού...
στρατεύματος στο Ιράκ, οι οποίοι με ένα μήνα εκπαίδευση -τι είδους, δεν γνώριζαν οι πληροφοριοδότες μου- στο Τέξας, μεταφέρονταν, στο Ιράκ. Υπολογίστε, πως έστω και με ένα εξάμηνο παραμονής, συγκεντρώνονταν 24.000 δολάρια, την ώρα που ο μισθός στα Σκόπια ήταν περί τα 100.
Σκοπιανοί, Αλβανοί και Κοσοβάροι επάνδρωναν σε βοηθητικές θέσεις τον αμερικανικό στρατό. Τώρα προήχθησαν σε ένοπλους, και ήδη έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο σημείωμα στις ανησυχίες των κυβερνήσεων των γειτονικών κρατών, σχετικά με το τι θα απασχοληθούν οι μισθοφόροι που πολεμούν σήμερα κατά του Άσαντ, όταν και εάν επιστρέψουν.
Πώς έχουν σήμερα τα πράγματα. Η περικοπή του προϋπολογισμού του αμερικανικού Πενταγώνου μπορεί να οδηγήσει σε αισθητή μείωση της ισχύος του τακτικού Στρατού των ΗΠΑ. Το γεγονός αυτό, κατά τη γνώμη ορισμένων εμπειρογνωμόνων, θα ωθήσει στην ανάπτυξη ιδιωτικής στρατιωτικής δραστηριότητας.
Οι χερσαίες δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν ήδη προβλέψει την μείωσή τους κατά 100 χιλιάδες άνδρες. Υπάρχουν βέβαια ειδικοί που θεωρούν ότι η ουσία του προβλήματος δεν συνίσταται στην περικοπή του προϋπολογισμού. Οι άνθρωποι απλώς δεν θέλουν να πάνε στο Στρατό.
Επ’ αυτού του θέματος μεταφέρουμε τις δηλώσεις στη Φωνή της Ρωσίας, του κ. Κονσταντίν Σιβτσόφ, αντιπρόεδρου της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Προβλημάτων: «Το γεγονός ότι ο Στρατός των ΗΠΑ από καιρό βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτά τα προβλήματα, ήταν πολύ καλά γνωστό στους στρατιωτικούς ειδικούς. Πρώτ’ απ’ όλα από τον χαρακτήρα της διεξαγωγής του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Στρατός των ΗΠΑ έχει καταδείξει ανάγλυφα την ηθική και ψυχολογική μη ετοιμότητά του προσωπικού του για τη διεξαγωγή των αντιστασιακών επιχειρήσεων και συνεπώς και για την επίτευξη του βασικού στόχου οποιουδήποτε πολέμου – να κρατήσει το έδαφος. Όταν γίνεται λόγος για τη μάχη σώμα με σώμα (που είναι χαρακτηριστική για τους αντάρτικους πολέμους), οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν θέλουν να πεθάνουν. (αφού είναι μισθοφόροι, γιατί να το κάνουν;)»
Υπάρχουν σήμερα περισσότερες από 3.000 εταιρείες που προσφέρουν μισθοφορικές υπηρεσίες και που δρουν σε 60 τουλάχιστον χώρες. Τις ονομάζουν συχνά «δομές», οι οποίες θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τους Εθνικούς Στρατούς με σύμβαση.
Εκείνες οι εταιρείες που δρουν στις περιοχές διεξαγωγής μαχών -πρόκειται βασικά για τις εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου, φυσικού αερίου και διαμαντιών- δεν θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τους ιδιώτες γιατί ο Στρατός δεν θα προστατεύει τα συμφέροντά τους.
Εν τω μεταξύ, ακριβώς οι ιδιωτικοί Στρατοί είναι οι πιο αποτελεσματικοί για τη διεξαγωγή των τοπικών ενόπλων συγκρούσεων. Οι απώλειες του έμψυχου υλικού του ιδιωτικού Στρατού δεν υπολογίζονται ως απώλειες του Στρατού των ΗΠΑ – σήμερα, αύριο πολλών χωρών. Η μη λογοδοσία τους και η μη υπαγωγή στα δικαστικά όργανα της χώρας, όπου βρίσκονται τους, επιτρέπουν να διευρύνουν σημαντικά τα περιθώρια του επιτρεπτού στο όνομα της επίτευξης των στόχων που είχαν τεθεί μπροστά τους.
Στο μέλλον θα έχουμε να κάνουμε, προφανώς με κάποια ασυνήθιστη συμβίωση που εντάσσεται στη λογική των σύγχρονων πολέμων για τους φυσικούς πόρους.
Ο Μακεδών
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου