Δημήτρης Τσίτος(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Όταν κυριαρχούν γεγονότα καταστρεπτικά για έναν λαό – έθνος, τότε είναι πολύ φυσικό να γίνονται κοσμογονικές αλλαγές στη νοοτροπία όσων χειμάζονται.
Τα όσα ζούμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια –απότοκα της διαφθοράς, της ανικανότητας, της αλαζονείας δημαγωγών πολιτικών, κοινωνική δικαιοσύνη, παράλυτη δημόσια διοίκηση, κλπ.- είναι αποτέλεσμα στο να μετακινούνται οι πολίτες από θέσεις που παραδοσιακά και ιστορικά υιοθετούσαν, και μάλιστα πολλές φορές με επιμονή ηλιθίου.
Στις περιπτώσεις όπου απειλείται η ύπαρξη ενός λαού τότε αναδύονται τα ορμέμφυτα σε όλο τους το δυναμικό και, όχι σπάνια, παραμερίζεται η λογική ενώ επικρατεί το συναίσθημα το οποίο εκδηλώνεται με διάφορες μορφές και με ποικίλες εντάσεις.
Στην κατάσταση που βιώνουμε αντιμετωπίζουμε αδήριτες ανάγκες για: επιβίωση, ασφάλεια και προοπτικές ελπίδας για κάποια καλυτέρευση. Οι ανάγκες αυτές έχουν γίνει εξαιρετικά πιεστικές και ταυτίζονται πλέον με την ύπαρξη του ατόμου.
Ταυτόχρονα, έχει δημιουργηθεί, επί σκοπώ και εκ του πονηρού, μια πομφόλυγα κακώς εννοούμενης δημοκρατίας στην οποία οι πάντες μπορούν να κάνουν τα πάντα και να είναι ευχαριστημένοι επειδή μπορούν να απολαμβάνουν μια τέτοια ελευθερία –πάντα σε βάρος του συνόλου- επειδή έχουν τη δυνατότητα να φέρονται με αυτό τον τρόπο, παραγνωρίζοντας όμως όλα τα δορυφορούμενα επιζήμια αποτελέσματα.
Επιπρόσθετα η χρεωκοπία και η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος με τους θεράποντές του έχει οδηγήσει το λαό σε μία θλιβερή κατάσταση και ψάχνει να βρει από πού μπορεί να “πιαστεί”.
Οι στρεβλές “αριστερές και αριστερίζουσες” αντιλήψεις, διαθέσεις και
συμπεριφορές μεγάλου μέρους της παραδοσιακής αντιπολίτευσης –χωρίς ποτέ να έχει βλέψεις και δυνατότητα να κυβερνήσει- δημιούργησαν εξαιρετικά ανεπιθύμητα φαινόμενα και δυσβάστακτες, τελικά, καταστάσεις που ενόχλησαν και ενοχλούν εκείνους που θέλουν να απολαμβάνουν έναν ομαλό τρόπο ζωής.
Με διάφορους βερμπαλισμούς -και πάντα εν ονόματι της Δημοκρατίας, της Ισότητας, της Ελευθερίας- δημιούργησαν μια διάθεση όπου ο κάθε ένας μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Έτσι φθάσαμε στο σημείο όπου οι “συνδικαλιστές –και τα παράγωγά τους”- να μην επιτρέπουν και να εμποδίζουν με κάθε τρόπο να λειτουργούν σωστά οι επιχειρήσεις και να απολαμβάνουν πρωτοφανείς προνομίες τις οποίες δεν δικαιούνταν, πάντα φυσικά με την ανοχή των πολιτικών οι οποίοι δια μέσου του κακώς εννοουμένου συνδικαλισμού προσπορίζονται ψήφους. Οι απεργίες, οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις εξαιρετικά μικρού αριθμού ατόμων να νεκρώνουν το κέντρο της πόλης. Ένας εκβιασμός δηλαδή, από ένα μικρό αριθμό που ταλαιπωρεί το σύνολο και το χρησιμοποιεί ως “μοχλό” άσκησης πίεσης. Οι παράνομοι λαθρομετανάστες και οι εισβολείς κακοποιοί να απολαμβάνουν την ανοχή των πολιτικών συστημάτων και χωρίς υπάρχει πλέον ασφάλεια και έλεγχος της κατάστασης. Τα σκάνδαλα να ακολουθούν το ένα το άλλο και άλλα μεν τα προβάλλονται για ιδιοτελείς λόγους ενώ άλλα να αποκρύπτονται (για τους ίδιους λόγους και σκοπιμότητες). Ο λαϊκισμός και η ελεεινή παραπληροφόρηση έφτασαν στο ζενίθ. Το επίπεδο πολιτισμού στην Ελληνική Βουλή να είναι στο χαμηλότερο σημείο που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί.
Τελικά, υποφέρουμε στο κλίμα που δημιουργήθηκε και βλέπουμε το εκπληκτικό φαινόμενο ένα κόμμα του 0,29% να αγγίζει εξαιρετικά εντυπωσιακά ποσοστά, στην κυριολεξία πρωτοφανές για τα χρονικά της Ελλάδας, με τάση αυξητική όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Και προκύπτει το ερώτημα: άλλαξαν οι Έλληνες πολιτικές επιλογές και νοοτροπία ώστε να κινηθούν με δραματικό τρόπο σε μια “κατάσταση” η οποία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη πριν κάποια χρόνια;
Η απάντηση είναι, μάλλον, απλή.
Οι Έλληνες δεν άλλαξαν νοοτροπία και πολιτικές ιδέες. Οι Έλληνες, από τη φύση τους, είναι ένας λαός ανυπότακτος –δεν επιθυμεί την πειθαρχία, ατίθασος, ελεύθερος –η έννοια της πολιτικής ορθοφροσύνης του είναι ξένη, περίεργα υπερήφανος και προκλητικά εγωιστικός.
Βρίσκονται, όμως, σε κατάσταση απόγνωσης, βιώνουν την γενοκτονία που έγινε με το να έχουν τα παιδιά τους χωρίς εργασία και προοπτικές, αντιμετωπίζουν την εξαθλίωση σε κάθε βήμα της καθημερινής ζωής –υγεία, δημόσια διοίκηση, παιδεία, περιβάλλον, πλειστηριασμούς της περιουσίας τους, πραγματική υποδούλωση, εξοντωτικούς φόρους με πρόσχημα την ανόρθωση της χώρας, και χίλια μύρια άλλα.
Πριν κάποια χρόνια, όταν η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε το χάος και την καταστροφή, οι σειρήνες με τις στρεβλές “αριστερές και αριστερίζουσες” αντιλήψεις, διαθέσεις και συμπεριφορές είχαν απήχηση μεγάλη. Θεωρούνταν κάποιος “αποσυνάγωγος”-σε όλους τους τομείς- αν δεν αριστέριζε κάπως! Τώρα όμως ο λαός βρίσκεται μπροστά στην αλήθεια: δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχουν προοπτικές, δεν υπάρχει τίποτε.
Έτσι λοιπόν, και σύμφωνα με την παροιμία: “ο πνιγμένος και από το φίδι πιάνεται”, ο λαός οργισμένος, θυμωμένος, ταπεινωμένος, εξαθλιωμένος, αδικημένος, εκδικητικός, χάνει το μέτρο και τη λογική και στρέφεται εκεί που θέλει να πιστεύει ότι μπορεί να υπάρχει η λύση στο πρόβλημα.
Η Χρυσή Αυγή δεν δεσμεύεται να λέει ότι “θα βάλει τάξη” Ο Ελληνικός λαός θέλει να δει να μπαίνουν στη φυλακή οι εγκληματίες που τον έκλεψαν, να απαλλάσσεται από τους λαθρομετανάστες εγκληματίες που τον σκοτώνουν -τον βιάζουν- δεν πληρώνουν φόρο - απομυζούν από το λίγο αίμα που του έχει απομείνει, θέλει να μπορεί να ζήσει έστω και με τα βασικά για την ύπαρξή του, να έχει αποδεκτά επίπεδα υγείας και παιδείας, να μην φοβάται να κυκλοφορεί στο δρόμο και να κοιμάται ήσυχος.
Αυτά λοιπόν δεν τα υπόσχονται στρεβλές “αριστερές και αριστερίζουσες” αντιλήψεις, διαθέσεις και συμπεριφορές –και οι οποίες πολύ συχνά δέσμευαν κυβερνήσεις που αποδέχονταν απροθύμως τον εκβιασμό και δημιουργούν εξαιρετικά επικίνδυνες διελκυστίνδες, εξαιτίας του ότι τα θεωρούν ανελεύθερα, αντιδημοκρατικά, ρατσιστικά, και με υποκρισία συνεχίζουν το έργο τους. Προφανώς πιστεύουν (;) ότι “αφού δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε ας τα διαλύσουμε να αποδείξουμε ότι και άλλοι δεν μπορούν”.
Ας βγάλει, λοιπόν, ο καθένας τα συμπεράσματα του και ας καταλογίσει τις ευθύνες εκεί που πρέπει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου