Γράφει ο Γ. Καλλινίκου
Δύο διαφορετικοί κατάλογοι, το ίδιο όμως σοκαριστικοί. Δύο διαφορετικοί τομείς με διαφορετικούς αριθμούς, αλλά εξίσου σοκαριστικοί. Δύο διαφορετικά μηνύματα από αυτούς τους διαφορετικούς κατάλογους με τους διαφορετικούς αριθμούς, αλλά εξίσου σοκαριστικά. Ο λόγος για τον κατάλογο με τους μέσους όρους των αποτελεσμάτων στις παγκύπριες εξετάσεις και για τον κατάλογο με τις τιμές προϊόντων σε 163 τουριστικά παραλιακά καταλύματα σε όλη την Κύπρο που ανακοίνωσε χθες ο ΚΟΤ (Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού). Εκ πρώτης όψεως, κάποιος θα διερωτηθεί τι σχέση μπορεί να έχει ο βαθμός στα ελληνικά με την τιμή του καφέ. Και όμως, στο βάθος έχουν.
Πώς να δεχθεί κάποιος χωρίς σοκ, ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στα νέα ελληνικά είναι μόλις 9,52, δηλαδή, κάτω από τη βάση; Πώς να δεχθεί ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στα αρχαία ελληνικά είναι 10,19, δηλαδή, ελάχιστα πάνω από τη βάση; Πώς να δεχτεί ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στην ιστορία είναι μόλις 8,8, δηλαδή, αρκετά κάτω από τη βάση; Δεν μιλάμε ούτε για μαθηματικά ούτε για τη φυσική ή τη χημεία, όπου μετρούν σίγουρα οι ειδικές ικανότητες του κάθε μαθητή, αλλά για τα νέα ελληνικά και την ιστορία, με ό,τι αυτό σημαίνει. Όταν μάλιστα, την ίδια στιγμή στον κατάλογο των βαθμολογιών, οι ψηλότεροι μέσοι
όροι παρουσιάζονται στα μαθήματα των ξενών γλωσσών, στα τούρκικα (16,51), στα ρώσικα (16,4), στα γερμανικά (15,57) και στα αγγλικά (15,36) τότε το συμπέρασμα προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό.
Σοκ και στο δεύτερο κατάλογο όταν διαπιστώνει κάποιος ότι ο κυπριακός καφές πωλείται στις παραλίες του τόπου μέχρι 3, 4 και 4.50 ευρώ σε κάποιες περιπτώσεις! Ή ότι το φραπέ το βρίσκει κάποιος στα 4, 4.50, 5.50 μέχρι και στα 6.40 ευρώ! Και τα αναψυκτικά από 2.50 μέχρι και 4 ευρώ, ενώ για ένα χάμπουργκερ με πατάτες κάποιος μπορεί να πληρώσει 12, 14 και 15 ευρώ!
Δύο διαφορετικά θέματα, που στέλνουν δύο διαφορετικά μηνύματα για την Κύπρο του σήμερα. Το ενδιαφέρον των νέων για μόρφωση σε θέματα όπως τα ελληνικά και η ιστορία που θα τους εμπλουτίσουν όχι μόνο με γνώσεις αλλά και με αξίες, είναι εμφανέστατα πλέον, περιορισμένο. Ίσως μεγάλη ευθύνη να φέρει και το εκπαιδευτικό σύστημα. Σε μια κοινωνία όμως, του εύκολου κέρδους, όπου τα παιδιά για χρόνια μεγάλωναν με το «όνειρο» να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, τι να περιμένει κανείς; Σε μια κοινωνία όπου οι νέοι βλέπουν στον άλλο κατάλογο ότι πουλώντας καφέδες 3 και 4 ευρώ τον καθένα και φραπέ σε ανάλογες τιμές, μπορούν να βγάλουν όσα –ίσως και περισσότερα- και εκείνοι που θα σπουδάσουν φιλολογία, χωρίς να περιμένουν μάλιστα, ένα σωρό χρόνια για να διοριστούν, γιατί να σκοτωθούν για την ιστορία;
Το τελικό κόστος όμως, επιβαρύνει την κοινωνία, αφού οι αξίες κατρακυλούν από τη διδαχή της ιστορίας του τόπου και των μηνυμάτων του Καβάφη, στην τιμή του καφέ…
Δύο διαφορετικοί κατάλογοι, το ίδιο όμως σοκαριστικοί. Δύο διαφορετικοί τομείς με διαφορετικούς αριθμούς, αλλά εξίσου σοκαριστικοί. Δύο διαφορετικά μηνύματα από αυτούς τους διαφορετικούς κατάλογους με τους διαφορετικούς αριθμούς, αλλά εξίσου σοκαριστικά. Ο λόγος για τον κατάλογο με τους μέσους όρους των αποτελεσμάτων στις παγκύπριες εξετάσεις και για τον κατάλογο με τις τιμές προϊόντων σε 163 τουριστικά παραλιακά καταλύματα σε όλη την Κύπρο που ανακοίνωσε χθες ο ΚΟΤ (Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού). Εκ πρώτης όψεως, κάποιος θα διερωτηθεί τι σχέση μπορεί να έχει ο βαθμός στα ελληνικά με την τιμή του καφέ. Και όμως, στο βάθος έχουν.
Πώς να δεχθεί κάποιος χωρίς σοκ, ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στα νέα ελληνικά είναι μόλις 9,52, δηλαδή, κάτω από τη βάση; Πώς να δεχθεί ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στα αρχαία ελληνικά είναι 10,19, δηλαδή, ελάχιστα πάνω από τη βάση; Πώς να δεχτεί ότι ο μέσος όρος της βαθμολογίας στην ιστορία είναι μόλις 8,8, δηλαδή, αρκετά κάτω από τη βάση; Δεν μιλάμε ούτε για μαθηματικά ούτε για τη φυσική ή τη χημεία, όπου μετρούν σίγουρα οι ειδικές ικανότητες του κάθε μαθητή, αλλά για τα νέα ελληνικά και την ιστορία, με ό,τι αυτό σημαίνει. Όταν μάλιστα, την ίδια στιγμή στον κατάλογο των βαθμολογιών, οι ψηλότεροι μέσοι
όροι παρουσιάζονται στα μαθήματα των ξενών γλωσσών, στα τούρκικα (16,51), στα ρώσικα (16,4), στα γερμανικά (15,57) και στα αγγλικά (15,36) τότε το συμπέρασμα προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο προβληματισμό.
Σοκ και στο δεύτερο κατάλογο όταν διαπιστώνει κάποιος ότι ο κυπριακός καφές πωλείται στις παραλίες του τόπου μέχρι 3, 4 και 4.50 ευρώ σε κάποιες περιπτώσεις! Ή ότι το φραπέ το βρίσκει κάποιος στα 4, 4.50, 5.50 μέχρι και στα 6.40 ευρώ! Και τα αναψυκτικά από 2.50 μέχρι και 4 ευρώ, ενώ για ένα χάμπουργκερ με πατάτες κάποιος μπορεί να πληρώσει 12, 14 και 15 ευρώ!
Δύο διαφορετικά θέματα, που στέλνουν δύο διαφορετικά μηνύματα για την Κύπρο του σήμερα. Το ενδιαφέρον των νέων για μόρφωση σε θέματα όπως τα ελληνικά και η ιστορία που θα τους εμπλουτίσουν όχι μόνο με γνώσεις αλλά και με αξίες, είναι εμφανέστατα πλέον, περιορισμένο. Ίσως μεγάλη ευθύνη να φέρει και το εκπαιδευτικό σύστημα. Σε μια κοινωνία όμως, του εύκολου κέρδους, όπου τα παιδιά για χρόνια μεγάλωναν με το «όνειρο» να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, τι να περιμένει κανείς; Σε μια κοινωνία όπου οι νέοι βλέπουν στον άλλο κατάλογο ότι πουλώντας καφέδες 3 και 4 ευρώ τον καθένα και φραπέ σε ανάλογες τιμές, μπορούν να βγάλουν όσα –ίσως και περισσότερα- και εκείνοι που θα σπουδάσουν φιλολογία, χωρίς να περιμένουν μάλιστα, ένα σωρό χρόνια για να διοριστούν, γιατί να σκοτωθούν για την ιστορία;
Το τελικό κόστος όμως, επιβαρύνει την κοινωνία, αφού οι αξίες κατρακυλούν από τη διδαχή της ιστορίας του τόπου και των μηνυμάτων του Καβάφη, στην τιμή του καφέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου