Η ΗΓΕΣΙΑ του Υπουργείου Άμυνας πρέπει να αντιληφθεί πως η άμυνα της χώρας δεν έχει να κάνει με φανφάρες και δηλώσεις, αλλά με δύο βασικά πράγματα. Τη στρατιωτική ενίσχυση και τη στρατιωτική στρατηγική….
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
*Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Το τελευταίο επεισόδιο που έγινε στην κυπριακή ΑΟΖ με την αποθρασυμένη συμπεριφορά τουρκικής πυραυλακάτου απέναντι σε ερευνητικό σκάφος ιταλικής εταιρείας που διενεργούσε εργασίες γεώτρησης κατ’ εντολήν της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρέπει να θεωρηθεί ως πλήγμα στην αποτρεπτική ισχύ της Κύπρου, δηλαδή στην ικανότητά της να υπερασπίσει τα συμφέροντά της κατά τρόπο αξιόπιστο. Η άμυνα μιας χώρας υπάρχει για να διασφαλίζει την αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων του συνόλου, του πολιτισμού και της ιστορίας ενός έθνους, ενός κράτους και ως τέτοια οντότητα που διαθέτει αμυντική ικανότητα, μπορεί να διεκδικήσει και διεθνώς τον σεβασμό και τη συνεργασία της διεθνούς κοινότητας.
Στην περίπτωση του επεισοδίου αυτού, η κυπριακή άμυνα ήταν για το περιφερειακό σύστημα κρατών και τη διεθνή κοινότητα, ανύπαρκτη και επομένως μη σεβαστή. Δεν έχουν κανένα λόγο οι τρίτοι να σέβονται την Κύπρο που δεν έχει τη στοιχειώδη ικανότητα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας και των βασικών συμφερόντων της. Η αποτροπή έχει ένα
βασικό στοιχείο-κλειδί που λέγεται αξιοπιστία. Αυτό σημαίνει πως το κράτος είναι σε θέση να προβάλει τέτοια ισχύ, που κατά τρόπον πειστικό να μεταδίδει στους τρίτους τη θέληση να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει έναντι του λαού του και των συμμάχων του.
Πώς είναι δυνατόν η Κύπρος να προχωρεί στο εγχείρημα, δηλαδή στην περιπέτεια της αναζήτησης, εξερεύνησης και αποκάλυψης φυσικού αερίου στη δική της ΑΟΖ, εάν δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί με όλα τα μέσα τα πεδία που αποτελούν ipso facto πλουτοπαραγωγικούς πόρους της, δηλαδή χώρο άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Το Υπουργείο Άμυνας και η πολιτική του ηγεσία έχουν τεράστια ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε σήμερα η αποτρεπτική ισχύς της χώρας γιατί δεν μπόρεσε ως όφειλε να προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο, που ακόμη και για ένα νήπιο στην Κύπρο ήταν αναμενόμενο, και να πάρει τα μέτρα του ώστε οι Ιταλοί και οι όποιοι τρίτοι συνεργαζόμενοι μαζί μας να αισθανθούν ασφαλείς ότι μπορούν να προχωρήσουν στη διενέργεια των ερευνών, των εξορύξεων, αλλά και άλλων εργασιών που έχουν σχέση με τα πλάνα της κυπριακής Κυβέρνησης και του κράτους, δηλαδή να υλοποιήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις χωρίς τον φόβο της παρενόχλησης, της παρεμπόδισης ή της απαγόρευσης από τρίτα κράτη, όπως η Τουρκία, η οποία διαδηλώνει πως δεν θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε σε υλοποίηση των σχεδιασμών μας σε σχέση με την ΑΟΖ και τα συναφή με αυτό απορρέοντα δικαιώματα και υποχρεώσεις κυριαρχίας του κυπριακού κράτους στην περιοχή.
Το επεισόδιο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο γιατί μεταδίδονται αρνητικά μηνύματα για την κυπριακή άμυνα παντού, αλλά προπάντων γιατί αποθρασύνει όλως ιδιαιτέρως τους Τούρκους και φοβίζει κατά κόρον τους συνεργαζόμενους μαζί μας φορείς. Η αποθράσυνση των Τούρκων θα μας υποχρεώσει στο εγγύς μέλλον, φοβάμαι, να χρησιμοποιήσουμε πολλαπλάσια ισχύ αποτρεπτικής ικανότητας για να πείσουμε πως είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε τα αυτονόητα, δηλαδή τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
*Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Το τελευταίο επεισόδιο που έγινε στην κυπριακή ΑΟΖ με την αποθρασυμένη συμπεριφορά τουρκικής πυραυλακάτου απέναντι σε ερευνητικό σκάφος ιταλικής εταιρείας που διενεργούσε εργασίες γεώτρησης κατ’ εντολήν της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρέπει να θεωρηθεί ως πλήγμα στην αποτρεπτική ισχύ της Κύπρου, δηλαδή στην ικανότητά της να υπερασπίσει τα συμφέροντά της κατά τρόπο αξιόπιστο. Η άμυνα μιας χώρας υπάρχει για να διασφαλίζει την αποτελεσματική υπεράσπιση των συμφερόντων του συνόλου, του πολιτισμού και της ιστορίας ενός έθνους, ενός κράτους και ως τέτοια οντότητα που διαθέτει αμυντική ικανότητα, μπορεί να διεκδικήσει και διεθνώς τον σεβασμό και τη συνεργασία της διεθνούς κοινότητας.
Στην περίπτωση του επεισοδίου αυτού, η κυπριακή άμυνα ήταν για το περιφερειακό σύστημα κρατών και τη διεθνή κοινότητα, ανύπαρκτη και επομένως μη σεβαστή. Δεν έχουν κανένα λόγο οι τρίτοι να σέβονται την Κύπρο που δεν έχει τη στοιχειώδη ικανότητα υπεράσπισης της αξιοπρέπειας και των βασικών συμφερόντων της. Η αποτροπή έχει ένα
βασικό στοιχείο-κλειδί που λέγεται αξιοπιστία. Αυτό σημαίνει πως το κράτος είναι σε θέση να προβάλει τέτοια ισχύ, που κατά τρόπον πειστικό να μεταδίδει στους τρίτους τη θέληση να υπερασπίζεται τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει έναντι του λαού του και των συμμάχων του.
Πώς είναι δυνατόν η Κύπρος να προχωρεί στο εγχείρημα, δηλαδή στην περιπέτεια της αναζήτησης, εξερεύνησης και αποκάλυψης φυσικού αερίου στη δική της ΑΟΖ, εάν δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί με όλα τα μέσα τα πεδία που αποτελούν ipso facto πλουτοπαραγωγικούς πόρους της, δηλαδή χώρο άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Το Υπουργείο Άμυνας και η πολιτική του ηγεσία έχουν τεράστια ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε σήμερα η αποτρεπτική ισχύς της χώρας γιατί δεν μπόρεσε ως όφειλε να προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο, που ακόμη και για ένα νήπιο στην Κύπρο ήταν αναμενόμενο, και να πάρει τα μέτρα του ώστε οι Ιταλοί και οι όποιοι τρίτοι συνεργαζόμενοι μαζί μας να αισθανθούν ασφαλείς ότι μπορούν να προχωρήσουν στη διενέργεια των ερευνών, των εξορύξεων, αλλά και άλλων εργασιών που έχουν σχέση με τα πλάνα της κυπριακής Κυβέρνησης και του κράτους, δηλαδή να υλοποιήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις χωρίς τον φόβο της παρενόχλησης, της παρεμπόδισης ή της απαγόρευσης από τρίτα κράτη, όπως η Τουρκία, η οποία διαδηλώνει πως δεν θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε σε υλοποίηση των σχεδιασμών μας σε σχέση με την ΑΟΖ και τα συναφή με αυτό απορρέοντα δικαιώματα και υποχρεώσεις κυριαρχίας του κυπριακού κράτους στην περιοχή.
Το επεισόδιο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο γιατί μεταδίδονται αρνητικά μηνύματα για την κυπριακή άμυνα παντού, αλλά προπάντων γιατί αποθρασύνει όλως ιδιαιτέρως τους Τούρκους και φοβίζει κατά κόρον τους συνεργαζόμενους μαζί μας φορείς. Η αποθράσυνση των Τούρκων θα μας υποχρεώσει στο εγγύς μέλλον, φοβάμαι, να χρησιμοποιήσουμε πολλαπλάσια ισχύ αποτρεπτικής ικανότητας για να πείσουμε πως είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε τα αυτονόητα, δηλαδή τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου