της ΞΕΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Πολιτικού Επιστήμονος
Οι απουσίες μεγάλου αριθμού βουλευτών στο εξωτερικό άλλαξαν τις πλειοψηφίες, και το ΑΚΕΛ μαζί με την ΕΔΕΚ βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον λαϊκισμό.
Από τις αρχές της εβδομάδας το ΑΚΕΛ ετοιμαζόταν για τη μεγάλη αντι-μνημονιακή του φιέστα καλώντας τον κόσμο σε μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τη στιγμή που θα ψηφίζονταν τα σχετικά νομοσχέδια. Επί της ουσίας, είχαν ήδη ειλημμένη απόφαση να απορρίψουν τα μνημονιακά νομοσχέδια με πρόσχημα μιαν αόριστη επιχειρηματολογία για δήθεν προστασία του συνεργατισμού, δίχως βεβαίως να έχουν κάτι άλλο διαφορετικό να προτείνουν πέρα από την ανακεφαλαιοποίηση των ιδρυμάτων από την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Έτσι το ΑΚΕΛ θεώρησε ότι δημιούργησε το τέλειο σκηνικό όπου ανέξοδα και «ηρωικά» θα καταψήφιζαν τα νομοσχέδια, στηριζόμενοι βεβαίως στο ότι ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ θα σχημάτιζαν πλειοψηφία. Το σχέδιο ήταν άψογο και θα λειτουργούσε όντως υπέροχα, με την βασική
προϋπόθεση ότι θα έχαναν στην ψηφοφορία. Αλλά κέρδισαν!
Οι απουσίες μεγάλου αριθμού βουλευτών στο εξωτερικό άλλαξαν τις πλειοψηφίες, και το ΑΚΕΛ μαζί με την ΕΔΕΚ βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον λαϊκισμό. Η εξέλιξη είναι λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους. Ουσιαστικά έβαλαν την ουρά στα σκέλια και με πρόσχημα κάποιες αλλαγές στη διατύπωση έκαναν στροφή 180 μοιρών και επέστρεψαν πίσω στα έδρανα για να υπερψηφίσουν αυτό που μερικές ώρες πιο πριν είχαν καταψηφίσει.
Η επόμενη μέρα τούς βρήκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και με το πολιτικό τους γόητρο στον πάτο. Τουλάχιστον, όμως, αποφύγαμε τα χειρότερα. Τουλάχιστον γι΄ αυτήν τη φορά. Η ροπή προς τον λαϊκισμό, όμως, είναι δεδομένη και μάλλον δεν θα ήταν ρεαλιστικό να αναμένεις σε ένα πολιτικό σύστημα με τόσο χαμηλό επίπεδο και σχεδόν παντελή έλλειψη ιδεολογικής συγκρότησης να αυτοβελτιώνεται και να προοδεύει.
Το ζητούμενο είναι αν η κοινωνία η ίδια ξυπνήσει και απαιτήσει περισσότερη σοβαρότητα και ευθύνη. Αν το πρόσφατο γεγονός-παρωδία ξεχαστεί μέσα σε μια νύχτα για χάρη μια νεφελώδους ενότητας, τότε η επανάληψή του είναι δεδομένη. Ίσως να διαφέρουν απλά οι πρωταγωνιστές, η μέθοδος όμως παραμένει η ίδια. Αν, από την άλλη, η κοινωνία αρχίσει να αντιδρά στην κοροϊδία και στον εμπαιγμό, τότε, ναι, ίσως το «πολιτικό κόστος» να το επωμίζονται επιτέλους οι ανεύθυνοι και το «πολιτικό όφελος» οι συνεπείς και οι ρεαλιστές. Πάντως μέχρι στιγμής, τις πλείστες τόσες φορές, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Οι απουσίες μεγάλου αριθμού βουλευτών στο εξωτερικό άλλαξαν τις πλειοψηφίες, και το ΑΚΕΛ μαζί με την ΕΔΕΚ βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον λαϊκισμό.
Από τις αρχές της εβδομάδας το ΑΚΕΛ ετοιμαζόταν για τη μεγάλη αντι-μνημονιακή του φιέστα καλώντας τον κόσμο σε μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις έξω από τη Βουλή των Αντιπροσώπων τη στιγμή που θα ψηφίζονταν τα σχετικά νομοσχέδια. Επί της ουσίας, είχαν ήδη ειλημμένη απόφαση να απορρίψουν τα μνημονιακά νομοσχέδια με πρόσχημα μιαν αόριστη επιχειρηματολογία για δήθεν προστασία του συνεργατισμού, δίχως βεβαίως να έχουν κάτι άλλο διαφορετικό να προτείνουν πέρα από την ανακεφαλαιοποίηση των ιδρυμάτων από την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Έτσι το ΑΚΕΛ θεώρησε ότι δημιούργησε το τέλειο σκηνικό όπου ανέξοδα και «ηρωικά» θα καταψήφιζαν τα νομοσχέδια, στηριζόμενοι βεβαίως στο ότι ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ θα σχημάτιζαν πλειοψηφία. Το σχέδιο ήταν άψογο και θα λειτουργούσε όντως υπέροχα, με την βασική
προϋπόθεση ότι θα έχαναν στην ψηφοφορία. Αλλά κέρδισαν!
Οι απουσίες μεγάλου αριθμού βουλευτών στο εξωτερικό άλλαξαν τις πλειοψηφίες, και το ΑΚΕΛ μαζί με την ΕΔΕΚ βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον λαϊκισμό. Η εξέλιξη είναι λίγο έως πολύ γνωστή σε όλους. Ουσιαστικά έβαλαν την ουρά στα σκέλια και με πρόσχημα κάποιες αλλαγές στη διατύπωση έκαναν στροφή 180 μοιρών και επέστρεψαν πίσω στα έδρανα για να υπερψηφίσουν αυτό που μερικές ώρες πιο πριν είχαν καταψηφίσει.
Η επόμενη μέρα τούς βρήκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και με το πολιτικό τους γόητρο στον πάτο. Τουλάχιστον, όμως, αποφύγαμε τα χειρότερα. Τουλάχιστον γι΄ αυτήν τη φορά. Η ροπή προς τον λαϊκισμό, όμως, είναι δεδομένη και μάλλον δεν θα ήταν ρεαλιστικό να αναμένεις σε ένα πολιτικό σύστημα με τόσο χαμηλό επίπεδο και σχεδόν παντελή έλλειψη ιδεολογικής συγκρότησης να αυτοβελτιώνεται και να προοδεύει.
Το ζητούμενο είναι αν η κοινωνία η ίδια ξυπνήσει και απαιτήσει περισσότερη σοβαρότητα και ευθύνη. Αν το πρόσφατο γεγονός-παρωδία ξεχαστεί μέσα σε μια νύχτα για χάρη μια νεφελώδους ενότητας, τότε η επανάληψή του είναι δεδομένη. Ίσως να διαφέρουν απλά οι πρωταγωνιστές, η μέθοδος όμως παραμένει η ίδια. Αν, από την άλλη, η κοινωνία αρχίσει να αντιδρά στην κοροϊδία και στον εμπαιγμό, τότε, ναι, ίσως το «πολιτικό κόστος» να το επωμίζονται επιτέλους οι ανεύθυνοι και το «πολιτικό όφελος» οι συνεπείς και οι ρεαλιστές. Πάντως μέχρι στιγμής, τις πλείστες τόσες φορές, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου