Γράφει Σοφία ΒούλτεψηΜια ξεχωριστή, ίσως η πιο τιμημένη, σελίδα του αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας ανήκει χωρίς αμφιβολία στις Γυναίκες του ’40. Στο προσκλητήριο της Ελλάδας δεν προσέτρεξαν μόνο οι γιοί της. Παρούσες δήλωσαν και οι θυγατέρες της.
Η Ελένη Ιωαννίδου από την Κυπαρισσία, που πρόσφατα η Πατρίδα της απένειμε τις τιμές που της άξιζαν, είναι ίσως η πιο εμβληματική μορφή του Αγώνα. Τον Ιανουάριο του 1941 έχασε έναν γιο της. Αμέσως τηλεγράφησε στον πρωθυπουργό Aλέξανδρο Kορυζή: «Kρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας, Πάνον, Aθανάσιον, Γρηγόριον και Mενέλαον, κλάσεως 1917 και νεωτέρων. Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της Πατρίδος ή τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου»…
«Στο καλό πουλί μου, στο καλό. Σε στέλνει η Ελληνίδα του Σαράντα»: Έτσι ξεπροβόδιζε τα βλήματά του ένας δεκανέας πυροδότης, σύμφωνα με την μαρτυρία του Δημήτρης Σιατόπουλος.
Ο Τίμος Μωραϊτίνης, πάλι, μια γυναίκα, τη Δέσπω, που κουβαλούσε στάμνες με νερό στους πολεμιστές, ύμνησε: «Βόλι την βρίσκει στην καρδιά φαρμακωμένο/πέφτει με τσακισμένο το κορμί/και το σταμνί σπασμένο. Τι θέλεις, πες και θα σου δώσω ό,τι μπορώ/ της λέει ο Στρατηγός. Και κείνη του απαντάει/Μια στάμνα για να πάω νερό/ και ξεψυχάει».
Κοντά στις γυναίκες της Πίνδου και οι γυναίκες του Αώου. Εκείνες που βούτηξαν στα ορμητικά νερά του ποταμού και σφιχταγκαλιασμένες σχημάτισαν με τα κορμιά τους πρόχωμα, που ανέκοψε το απότομο και παγωμένο ρεύμα, διευκολύνοντας τους σκαπανείς να επισκευάσουν τη γέφυρά του.
Με επικεφαλής την Αθηνά Mεσολωρά, την δική τους μάχη έδιναν και οι Αδελφές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Και άλλες πολλές και από μεγάλες οικογένειες, που απαρνήθηκαν τη βολή τους για χάρη του Aγώνα: Iωάννα Tσάτσου, Ειρήνη Kαλλιγά, Nαντίν Tσαλδάρη, Ιουλία Pακτιβάν, Ελένη Λελούδα, Αγγελική και Eρση Xατζημιχάλη, Nίτα Σινιόσογλου, Ναταλία Mελά, Λιλή Θεοτοκά, Bιργινία Zάννα, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, Θάλεια Bοΐλα, Ελένη Pουσσοπούλου, Άννα Tριανταφύλλου, Πρόεδρος τότε του Λυκείου των Ελληνίδων.
Και η καλλίτεχνις και λογοτέχνης Βαρβάρα Θεοδωροπούλου - Λιβαδά, η «Μάνα του Στρατιώτη». Και η Mαρίκα Kοτοπούλη, η Κατερίνα Aνδρεάδη, η Άννα και η Μαρία Kαλουτά, η Σοφία Bέμπο που εμψύχωναν λαό και στρατό.
Έγραφε η Πηνελόπη Xούλη από το Βουκουρέστι, στον οπλίτη γιο της: «Στην καρδιά της μάνας δύο αισθήματα παλεύουν, της Πατρίδος και της μάνας. Αλλά, παιδί μου, ομολογώ ότι πρώτα ανήκεις εις την Πατρίδα σου και ύστερα εις εμέ. Γεννηθήτω το θέλημα του Κυρίου...».
Η Ελένη Ιωαννίδου από την Κυπαρισσία, που πρόσφατα η Πατρίδα της απένειμε τις τιμές που της άξιζαν, είναι ίσως η πιο εμβληματική μορφή του Αγώνα. Τον Ιανουάριο του 1941 έχασε έναν γιο της. Αμέσως τηλεγράφησε στον πρωθυπουργό Aλέξανδρο Kορυζή: «Kρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας, Πάνον, Aθανάσιον, Γρηγόριον και Mενέλαον, κλάσεως 1917 και νεωτέρων. Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της Πατρίδος ή τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου»…
«Στο καλό πουλί μου, στο καλό. Σε στέλνει η Ελληνίδα του Σαράντα»: Έτσι ξεπροβόδιζε τα βλήματά του ένας δεκανέας πυροδότης, σύμφωνα με την μαρτυρία του Δημήτρης Σιατόπουλος.
Ο Τίμος Μωραϊτίνης, πάλι, μια γυναίκα, τη Δέσπω, που κουβαλούσε στάμνες με νερό στους πολεμιστές, ύμνησε: «Βόλι την βρίσκει στην καρδιά φαρμακωμένο/πέφτει με τσακισμένο το κορμί/και το σταμνί σπασμένο. Τι θέλεις, πες και θα σου δώσω ό,τι μπορώ/ της λέει ο Στρατηγός. Και κείνη του απαντάει/Μια στάμνα για να πάω νερό/ και ξεψυχάει».
Κοντά στις γυναίκες της Πίνδου και οι γυναίκες του Αώου. Εκείνες που βούτηξαν στα ορμητικά νερά του ποταμού και σφιχταγκαλιασμένες σχημάτισαν με τα κορμιά τους πρόχωμα, που ανέκοψε το απότομο και παγωμένο ρεύμα, διευκολύνοντας τους σκαπανείς να επισκευάσουν τη γέφυρά του.
Με επικεφαλής την Αθηνά Mεσολωρά, την δική τους μάχη έδιναν και οι Αδελφές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Και άλλες πολλές και από μεγάλες οικογένειες, που απαρνήθηκαν τη βολή τους για χάρη του Aγώνα: Iωάννα Tσάτσου, Ειρήνη Kαλλιγά, Nαντίν Tσαλδάρη, Ιουλία Pακτιβάν, Ελένη Λελούδα, Αγγελική και Eρση Xατζημιχάλη, Nίτα Σινιόσογλου, Ναταλία Mελά, Λιλή Θεοτοκά, Bιργινία Zάννα, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, Θάλεια Bοΐλα, Ελένη Pουσσοπούλου, Άννα Tριανταφύλλου, Πρόεδρος τότε του Λυκείου των Ελληνίδων.
Και η καλλίτεχνις και λογοτέχνης Βαρβάρα Θεοδωροπούλου - Λιβαδά, η «Μάνα του Στρατιώτη». Και η Mαρίκα Kοτοπούλη, η Κατερίνα Aνδρεάδη, η Άννα και η Μαρία Kαλουτά, η Σοφία Bέμπο που εμψύχωναν λαό και στρατό.
Έγραφε η Πηνελόπη Xούλη από το Βουκουρέστι, στον οπλίτη γιο της: «Στην καρδιά της μάνας δύο αισθήματα παλεύουν, της Πατρίδος και της μάνας. Αλλά, παιδί μου, ομολογώ ότι πρώτα ανήκεις εις την Πατρίδα σου και ύστερα εις εμέ. Γεννηθήτω το θέλημα του Κυρίου...».
Ελευθερη Ζωνη
ΟΔΥΣΣΕΥΣ: Οπωσδήποτε το ίδιο είπε και η μάννα του Ανδρέα Παπανδρέα που τον έστειλε στις ΗΠΑ για ασφάλεια και το ίδιο θα έλεγε και η Μαργκαρετ για τον Τζέφρυ-Γιωργάκη και τα λοιπά αμερικανοθρεμένα παιδιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου