Μεγάλη η καταστροφή της εικόνας της χώρας 
Η ηθική νομιμοποίηση και η αναζήτηση «δίκαιων στόχων» αποτελούν τα ουσιώδη στοιχεία κάθε τρομοκρατικής ενέργειας. Τρομοκρατία και προπαγάνδα είναι δίδυμα αδέλφια. Στόχος είναι πάντα η κοινή γνώμη. Στην περίπτωση της τρομοκρατίας, αυτό που ασκείται είναι η λεγόμενη «ένοπλη προπαγάνδα». Στην περίπτωση της πολιτικής προπαγάνδας, ασκείται η τρομοκρατία των λέξεων. Τον τελευταίο καιρό η λέξη νομιμοποίηση βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Το ίδιο και η τρομοκρατία των λέξεων. Τέτοιου είδους πολιτικές επιλογές πόλωσης οδηγούν πάντα σε αποσταθεροποίηση και στην ενεργοποίηση σχεδίων που υπάρχουν πάντα, βρίσκονται εν υπνώσει και περιμένουν την στιγμή που θα δοθεί το σύνθημα για να τεθούν σε εφαρμογή.
Όσοι πραγματικά μελετούν και γνωρίζουν σε βάθος το θέμα της τρομοκρατίας, φροντίζουν να μην δημιουργούν τις προϋποθέσεις για πυροδότηση επικίνδυνων φαινομένων. Και οπωσδήποτε δεν προσφέρουν στο πιάτο τους «δίκαιους στόχους».
Αυτοί έχουν τελευταία προσφερθεί αφειδώς – προφανώς όχι ηθελημένα, αλλά στην προσπάθειά του να αποτινάξει τις ευθύνες για τις τρομερές θυσίες στις οποίες υποβάλλεται ο λαός.
Την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε πως και σήμερα η Ελλάδα δίνει απελευθερωτικό αγώνα, προκειμένου να απελευθερωθεί από «δάνειες δυνάμεις».
Και ποιες είναι αυτές οι «δάνειες δυνάμεις»; Μα όλοι αυτοί που μας δανείζουν με ληστρικά επιτόκια και ήσαν οι παραλήπτες των πακέτων-βομβών. Δημιουργήθηκαν έτσι οι καινούργιοι «δίκαιοι στόχοι», οι «δίκαιοι στόχοι του Μνημονίου».
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της «νόμιμους στόχους». Μετά την δικτατορία, οι στόχοι αυτοί ήσαν αμερικανικοί, λόγω της ενοχοποίησης των ΗΠΑ όσον αφορά στην επικράτηση και στήριξη της χούντας. Την ίδια ώρα, «νόμιμοι στόχοι» ήσαν και οι βασανιστές της δικτατορίας. Ακολούθησαν οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι δικαστικοί, οι εκδότες.
Στο μεταξύ, είχε σχεδόν εξασφαλισθεί η συναίνεση της κοινής γνώμης, η ανοχή της και στο τέλος ο εθισμός της. Η ηθική νομιμοποίηση της τρομοκρατίας υπήρξε το μεγάλο άγος του πολιτικού μας συστήματος.
Επί ΠΑΣΟΚ καταργήθηκαν δύο αντιτρομοκρατικοί νόμοι (του 1978 και το 1990) με τους βουλευτές του μονίμως να υποστηρίζουν ότι δεν ψηφίζουν για να μην καταργηθούν ατομικές ελευθερίες. Ο νόμος του 2001 ψηφίστηκε μεν επί ΠΑΣΟΚ (υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλος) ψηφίστηκε από την τότε αντιπολίτευση και μόνο από 17 κυβερνητικούς βουλευτές.
Ακολούθησε η επιχείρηση κατά της 17 Νοέμβρη, που σε αρκετές περιπτώσεις εξυπηρέτησε επικοινωνιακούς σκοπούς. Υπάρχουν μερικές συμπτώσεις που σχεδόν έχουν περάσει απαρατήρητες.
Για παράδειγμα, ο Κουφοντίνας παραδόθηκε αυθορμήτως την επομένη της τρίτης καλοκαιρινής πλημμύρας που έπνιξε την Αττική, η Σωτηροπούλου συνελήφθη την προηγουμένη της ομιλίας Καραμανλή στη ΔΕΘ και αφέθηκε ελεύθερη μόλις τέλειωσε εκείνο το πολύ δύσκολο επικοινωνιακά σαββατοκύριακο, ο Παπανσατασίου συνελήφθη την ημέρα που στην Βουλή ψηφιζόταν η διάταξη για την εξαίρεση των τραπεζών και του χρηματιστηρίου από την διαδικασία του Συνηγόρου του Πολίτη.
Κατά την «δεύτερη περίοδο» είχαμε τον περασμένο Απρίλιο την σύλληψη του Μαζιώτη ακριβώς την προηγουμένη της συμφωνίας για τον μηχανισμό στήριξης από την τρόικα (10 Απριλίου 2010). Και οι γιάφκες ανακαλύφθηκαν την ημέρα ακριβώς που έφθανε η τρόικα στην Αθήνα (19 Απριλίου).
Η διαφορά ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα είναι ότι στις δημοτικές εκλογές του 2002 ξαφνικά το θέμα της τρομοκρατίας υποχώρησε, ενώ στις φετινές περιφερειακές εκλογές φούντωσε.
Έτσι κι’ αλλιώς, οι εικόνες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε από το 2002 με τα τσερόκια και τις κουκούλες είναι εικόνες που σταθερά ταξιδεύουν στο εξωτερικό, δημιουργώντας για την Ελλάδα την εικόνα μιας ανασφαλούς χώρας.
Οργίασαν σε δηλώσεις και δημοσιεύματα και αυτήν την φορά. Η βλάβη που έχει προκληθεί στην χώρα είναι ανυπολόγιστη και μη αναστρέψιμη. Οι «δάνειες δυνάμεις» δεν θα μας στέλνουν πλέον ούτε τουρίστες. Μόνο τόκους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου