Η σημερινή κατάσταση του κόσμου....

Κατά βάθος είναι οι τελευταίες σπασμωδικές προσπάθειες των ΗΠΑ να διατηρηθούν στην κορυφή της πυραμίδας, κτυπώντας τον ανταγωνισμό της Ευρώπης

Είναι πολύ φιλόδοξο -το λιγότερο τουλάχιστον που μπορεί να λεχθεί- για κάποιον να πιστεύει ότι μπορεί να μιλήσει για τη σημερινή κατάσταση του κόσμου σε ένα σύντομο άρθρο σε μια εφημερίδα. Από την άλλη μεριά, με το τέλος του χρόνου, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επιγραμματικά ορισμένα στοιχεία σχετικά με τη σημερινή κατάσταση.
Ο Adler, με το 9/11 (11 Σεπτεμβρίου, 2001), δηλαδή με την καταστροφή των δίδυμων πύργων στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης από τρομοκράτες της Al -Quaeda, έβλεπε «το τέλος του παλιού κόσμου». Όπως φάνηκε αργότερα, ήταν η αρχή... μιας εποχής. «Η σύγκρουση των πολιτισμών» του Huntington.

Παράλληλα, όμως, με το φαινόμενο του ισλαμικού φονταμενταλισμού έχομε την οικονομική κρίση στον κόσμο. Ένα νέο επαπειλούμενο κραχ του 1930.
Κι ενώ η κρίση άρχισε από τις ΗΠΑ και με τις καταρρεύσεις κολοσσών, όπως η Lehman Brothers, προχώρησε προς την Ευρώπη, όπου προς το παρόν βρίσκεται στο ζενίθ της.
Κατά βάθος είναι οι τελευταίες σπασμωδικές προσπάθειες των ΗΠΑ να διατηρηθούν στην κορυφή της πυραμίδας, κτυπώντας τον ανταγωνισμό της Ευρώπης με τη βοήθεια των Βρετανών «εξαδέλφων» τους από μέσα. Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο για τη ζώνη του ευρώ, αφού διακυβεύεται αυτή τούτη η διατήρηση του κοινού νομίσματος και η ύπαρξη των εκατομμυρίων ανθρώπων των χωρών της Ευρωζώνης και γενικά της ΕΕ.
Το γαλλο-γερμανικό διευθυντήριο της Ευρωζώνης κατόρθωσε προς το παρόν να διατηρήσει τη συνοχή του για να επιζήσει, δεν φαίνεται, όμως, να έχει ξεπεράσει την κρίση και τον κίνδυνο του ολέθρου. Ο κ. Κάμερον καθαρά κράτησε τη χώρα του εκτός των κοινών αποφάσεων, διατηρώντας, ως είπε, τα συμφέροντα του City, και δήλωσε ότι σωστά δεν μπήκε το ΗΒ στη ζώνη του ευρώ ούτε και έχει σκοπό να μπει.
Ο αγγλοσαξωνικός άξονας συνεχίζει τον αγώνα του εναντίον της ΕΕ, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε όπλο στη διάθεσή του, όπως π.χ. την Τουρκία και την εισδοχή της στην ΕΕ, πράγμα που θα αδυνάτιζε τις μεγάλες χώρες της Ένωσης, όπως τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία.
Το τι θα γίνει με την Ευρωζώνη, το ευρώ και την ΕΕ θα το δούμε στο άμεσο, ελπίζουμε, μέλλον. Ελπίζουμε να σωθούν, άλλως θα αντιμετωπίσουμε μιαν από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της εποχής μας. Που θα ξεπεράσει και το κραχ της Γουόλ Στριτ.
Όσον αφορά τη διαμάχη μεταξύ των αγγλοσαξώνων και της Ευρώπης, το συμφερότερο και για τα δύο μέρη θα είναι η διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Γιατί, έστω κι αν οι Αγγλοσάξωνες κατορθώσουν να επιβληθούν της Ευρώπης και να καταστρέψουν ή αποδυναμώσουν το ευρώ, η κυριαρχία των ΗΠΑ τελειώνει σιγά, αλλά σταθερά. Υπάρχουν οι BRICS, οι CIVETS και κυρίως η Κίνα και η Ινδία. Όπως διερωτήθηκα από το 1968, φαίνεται ότι τώρα μπαίνουμε πραγματικά στον κινέζικο αιώνα. (Βλ. Χρίστου Α. Θεοδούλου, Θέσεις, Από τη Διεθνή και Κυπριακή Πολιτική Ζωή (1957 – 70), Λευκωσία, Εκδόσεις ΧΕΛΚΑ, 1971, σελ. 18).

c.a.theodoulou@cytanet.com.cy

ΔΡ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ
Δικηγόρος, Πολιτικός Επιστήμονας, Διεθνολόγος

1greek