΄Ε… έ… έρχεται.

Ο Κλεισθένης γράφει.

Η διαπίστωση ότι η κοινωνία βρίσκεται σε ύπνωση είναι κοινή, καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, συζητιέται παντού.

Το αν και πότε θα ξυπνήσει και πως θα αντιδράσει

θα μας το αποκαλύψει το μέλλον. Πολλοί υποστηρίζουν ότι «τα σιγανά ποτάμια να φοβάσαι».

Υπάρχει και μία προσδοκία για την γέννηση του καινούργιου, του άφθαρτου, που θα έρθει σαν τον λευκό καβαλάρη πρίγκηπα να σώσει την πεντάμορφη απ’ τα χέρια των κακών.

Στο αρχαιοελληνικό θέατρο την αδυναμία ανθρώπινης λύσης την έδινε ο από μηχανής θεός.

Στην πρόσφατη Ελληνική ιστορία την λύση την έδινε η εμφάνιση του εκλεκτού δλδ του ηγέτη που μπορούσε να συνεπάρει τον λαό παίρνοντας ταυτόχρονα απεριόριστη και συχνά ανεξέλεγκτη  εξουσία.

Υπήρχαν και οι αυτόκλητοι «σωτήρες» τους οποίους πληρώσαμε με εθνικές... καταστροφές.

Σήμερα πολλοί περιμένουν την εμφάνιση κάποιου τέτοιου ηγέτη που όμως αρνείται πεισματικά να αποκαλυφθεί. Γιατί; Μήπως δεν υπάρχει και είναι προϊόν των ευφάνταστων και απελπισμένων Ελλήνων;

Τι θα μπορούσε σήμερα να αποτελέσει το καινούργιο που θα έβγαζε την χώρα απ’ την κρίση και θα αφύπνιζε τον λαό;

Οι προτάσεις βροχή.

Νέα κόμματα, νέα κινήματα, νέα μέτωπα κι όμως, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν εμπνέει τον λαό έτσι ώστε στηριζόμενο να δώσει τις πολυπόθητες και αναγκαίες λύσεις στα οξυμμένα προβλήματα.

Όλοι μιλούν για δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό μας σύστημα. Μερικές έχουν αξιοπιστία και είναι εφαρμόσιμες, μερικές κινούνται στην σφαίρα της ουτοπίας και μερικές έχουν τόση γραφικότητα που ακόμη και όσοι τις υποστηρίζουν κατά βάθος δεν τις πιστεύουν.

Ακούμε προτάσεις για αλλαγή του συντάγματος, αλλαγή του πολιτειακού, αλλαγή του καθεστώτος και άλλες που χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης και ζυμώσεων.

Ακούμε για άμεση δημοκρατία, για κληρωτούς βουλευτές, για κατάργηση των κομμάτων, για «ιντερνετική» δημοκρατία και άλλα πολλά ουτοπικά και ανεφάρμοστα.

Δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθώ στις γραφικές προτάσεις που δεν αγγίζουν κανένα.

Θα ήθελα σ’ αυτό το σημείο να διατυπώσω το τι εννοώ εγώ καινούργιο.

Είναι μπροστά μας κι όμως δύσκολα φαίνεται και ακόμη πιο δύσκολα πραγματοποιείται.

Η σημερινή μας κοινοβουλευτική δημοκρατία πάσχει, λειτουργεί με στρεβλό τρόπο.

Το καινούργιο για ‘μένα είναι να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στην πολιτική ζωή αρχίζοντας απ’ τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό των κομμάτων. Ο αλληθωρισμός των σημερινών κομμάτων και οι τοποθετήσεις τους όχι σύμφωνα με την ιδεολογία του κόμματος αλλά κατά το προσωρινό κομματικό συμφέρον είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα.

Ο εκδημοκρατισμός της εσωτερικής λειτουργίας των κομμάτων είναι αναγκαίος. Τα αρχηγικά κόμματα γεννούν μηχανισμούς και εθελόδουλα κομματικά στελέχη, απλά και μόνο η πλήρης υποταγή τους στις θελήσεις του αρχηγού φτάνει για να αναρριχηθούν στην ιεραρχία. Εδώ πρόδηλα η αξιοκρατία πάει περίπατο. Υπάρχει ανάγκη γνήσιων και δημοκρατικών συνεδρίων των κομμάτων όπου θα τεθούν οι βασικές ιδεολογικές αρχές τους και τις οποίες πρέπει η ηγεσία να ακολουθεί πιστά. Φυσικά δεν εννοώ τα τραγελαφικά συνέδρια των περασμένων χρόνων όπου το τι θα αποφάσιζε το συνέδριο ήταν προδιαγεγραμμένο απ’ τον εκάστοτε αρχηγό και την «αυλή» του.

Η επιδίωξη ανάληψης της κυβέρνησης με αυτοδυναμία αναγκάζει τα κόμματα να γίνονται πολυσυλλεκτικά δλδ να χάνουν την ιδεολογική τους καθαρότητα παραπατώντας εδώ κι εκεί για να προσελκύσουν στελέχη αλλά και ψηφοφόρους άλλων  ιδεολογιών. Αυτό τα καθιστά αναξιόπιστα και τα οδηγεί σε πολιτικά λάθη.

Γενικά τα κόμματα οφείλουν και πρέπει να επανατοποθετηθούν ξεκάθαρα στον πολιτικό χάρτη.

Η δυσκολία των ανωτέρω είναι προφανής, ο απαιτούμενος χρόνος μεγάλος, υπάρχει όμως και κάτι που μπορούμε εμείς οι πολίτες να κάνουμε υποχρεώνοντας τις ηγεσίες των κομμάτων να επισπεύσουν τις απαιτούμενες αλλαγές. Αυτό είναι η συμμετοχή όλων στα κόμματα, όποιο πιστεύει ο καθένας. Μόνο η παλλαϊκή συμμετοχή μπορεί να πιέσει, να διασπάσει τους υπάρχοντες μηχανισμούς, να δώσει ικανά, έντιμα και αξιόλογα στελέχη και να μην επιτρέπει στα υπάρχοντα «λαμόγια», που βρίσκονται σε κάθε κόμμα, να καταλαμβάνουν θέσεις στην ιεραρχία ή δίπλα στον αρχηγό.

Αν γίνουν αυτές οι αλλαγές στα κόμματα τότε θα βρεθεί και η λύση στο σημερινό αδιέξοδο. Μη φανταστεί κάποιος ότι αυτό θα γίνει σήμερα ούτε αύριο, θέλει χρόνο, θέλει κόπο, θέλει ενεργό συμμετοχή, θέλει ενεργούς πολίτες.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν άμεσα και που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο των κυβερνητικών πράξεων και την τήρηση του προεκλογικού τους προγράμματος. Έχουν να κάνουν με την απόδοση ευθυνών για την σημερινή καταστροφή, την εύρεση των «λαδιάρηδων» και την παραδειγματική τους τιμωρία. Οι εύκολες δικαιολογίες ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, ότι υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και ότι δεν μπορούμε να παραβιάσουμε το σύνταγμα δεν ευσταθούν. Όταν υπάρχει πολιτική βούληση αυτά ξεπερνιούνται, για παράδειγμα χάρη των δανειστών μας με τα μνημόνια και τα άλλα μέτρα το σύνταγμα κουρελιάστηκε, τώρα τους πιάνει ο πόνος που στο κάτω-κάτω πρόκειται για το καλό του λαού και της πατρίδας και αφορά παράνομες πράξεις; Υπάρχουν άρθρα του συντάγματος που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το νόημά του αλλά και άλλες διατάξεις του. Αυτά τα γνωρίζουν οι συνταγματολόγοι αλλά σιωπούν.

Επειδή πολλά από όσα προανέφερα θέλουν πολύ χρόνο για να πραγματοποιηθούν αναμένοντας τις εξελίξεις ας έχουμε  τουλάχιστον υγεία.

Διαβάστε περισσότερα: http://ideoxoros.blogspot.com/2011/12/blog-post_21.html#ixzz1h7iCC8Cj

Πηγή: http://ideopigi.blogspot.com/2011/12/blog-post_4686.html#ixzz1h8ecP0DL