Σελίδες

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Κοπριά και ανάπτυξη


Γράφει : ο Θεόφιλος Αιγινήτης*
Η τρομοκρατία που επιβάλλεται μέσω των δημοσιογράφων και των πολιτικών στα κανάλια πως δε θα έχουμε φάρμακα και γάλα να ταΐσουμε τα παιδιά μας, δεν αποβλέπει σε τίποτα άλλο παρά στην κάμψη της αντίστασης του λαού για να υπογραφεί το νέο-νέο μνημόνιο δήθεν πάλι για να σωθούμε.
Η ένταξη και μόνο της δανειακής σύμβασης στο Βρετανικό δίκαιο αρκεί για να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην υπογραφή του για το ξεπούλημα του μέλλοντος της πατρίδας και των παιδιών μας. Οι ιθύνοντες που λένε ΝΑΙ, είναι πράκτορες ξένων συμφερόντων και οι αποδέλοιποι που δε διάβασαν το μνημόνιο και συμμερίζονται με βαριά καρδιά το ΝΑΙ, είναι οι τρομοκρατημένοι που τους πίστεψαν.
Ότι θα περάσουμε δύσκολους μήνες αυτό είναι σίγουρο, αλλά πάντα μετά το δύσκολο χειμώνα έρχεται η άνοιξη με τα καλά της.
Η σήψη στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου είναι κατάφωρη, αλλά η σήψη...
δημιουργεί κοπριά και από την γόνιμη κοπριά ξεπηδούν βλαστάρια με την ελπίδα για μια νέα καλλίτερη ζωή, απαλλαγμένη από τα ζιζάνια του παρελθόντος.
Ο Ελληνικός λαός επειδή έχει ξεμάθει τις τελευταίες δεκαετίες από κακουχίες, πιστεύω πως δέχεται τις όποιες θυσίες με βαριά καρδιά, εκτός από την υπογραφή του μνημονίου με τον όρο του βρετανικού αποικιοκρατικού δικαίου.
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι αλλά και πολλοί από μας τους μεγαλύτερους σε ηλικία για το τι σημαίνει ή ένταξη των οικονομικών υποχρεώσεών μας στο Αγγλικό δίκαιο, θα σας θυμίσω το τι έγινε στο τέλος του 1849 με αρχές του 1850.
Την εποχή εκείνη ζούσε στην Αθήναένας τυχοδιώκτης Ισπανοεβραίος ο Δαυίδ Πατσίφικο, πρόξενος της Πορτογαλίας και διαβόητος τοκογλύφος, με Βρετανική υπηκοότητα που κατοικούσε στην οδό Καραϊσκάκη της πλατείας Ψειρή.
Εξοργισμένα θύματά του εισέβαλαν στο σπίτι του και έβαλαν φωτιά στα έπιπλα.
Σαν Βρετανός υπήκοος που εν τω μεταξύ είχε γίνει, κατέφυγε στα Αγγλικά δικαστήρια που καταδίκασαν το Ελληνικό δημόσιο να του καταβάλλει ως αποζημίωση το ποσόν των 886.736 δρχ. και 57 λεπτών το οποίο ήταν πολλαπλάσιο της αξίας κατασκευής των τότε ανακτόρων τη σημερινή παλαιά Βουλή στην οδό Σταδίου.
Επειδή δεν είχαμε να πληρώσουμε το τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσόν, ο Βρετανός υπουργός των εξωτερικών Πάλμερστον έδωσε εντολή στο ναύαρχο Πάρκερ να αποκλείσει το λιμάνι του Πειραιά και αρκετών νησιών μας με τις αγγλικές κανονιοφόρους μέχρι να ξεπληρώσουμε το χρέος στον Πατσίφικο. 
Ο Πάρκερ δεν άφηνε πλεούμενο να μπει στο λιμάνι, κατάσχεσε καΐκια βάρκες και ότι άλλο μπορούσε να μεταφέρει τρόφιμα και στη διάρκεια των τεσσάρων μηνών που διήρκεσε η πολιορκία ο κόσμος πέθαινε από ασιτία στους δρόμους.
Ο Μακρυγιάννης αναφέρει για εκείνη την περίοδο: και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μας έχουν μπλόκον οπούναι από τρεις μήνες και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριο και τζαλαπάτησαν την σημαία μας και πεθαίνουν της πείνας οι άνθρωποι των νησιών μας και εκείνοι οπούχαν τα καράβια τους γκιζερούν εις τους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα…
Από τότε περάσανε 160 χρόνια, καταφέραμε με χίλια βάσανα να απελευθερωθούμε και να απαλλαγούμε από το Αγγλικό δίκαιο και έρχεται σήμερα  ο Γιωργάκης Παπανδρέου με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και μας ξαναβάζουν κάτω από αυτό το αποικιοκρατικό δίκαιο με τον Αντώνη Σαμαρά να συνυπογράφει.
Η δημοκρατία που ανακάλυψαν οι πρόγονοί μας για τη διακυβέρνηση των λαών θεωρείται το καλλίτερο πολιτικό σύστημα αρκεί να μην παραβιάζεται ή να μη αλλοιώνεται στην εφαρμογή του ανάλογα με το πως και το τι συμφέρει το σύστημα.
Στις μέρες μας δυστυχώς όχι μόνο έχει αλλοιωθεί αλλά και παραβιαστεί κατάφωρα.
Στη βουλή μετά από τις τελευταίες εκλογές ο λαός έδωσε την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ με μια πλειοψηφία 160 εδρών που τελικά μετά από αποχωρήσεις και διαγραφές έμεινε με 153 βουλευτές.
Στη χθεσινή ψηφοφορία για το νέο-νέο μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ έχασε την πλειοψηφία που διέθετε και αντί να πέσει αυτή η ανίκανη και λαομίσητη κυβέρνηση ως μη διαθέτουσα την δεδηλωμένη και να πάει ο τόπος σε δημοκρατικές εκλογές, έρχεται κ. Αντωνάκης και δίνει την στήριξή του και την ψήφο του στο αξιοθρήνητο πολιτικό ερείπιο το Γιωργάκη και στην προδοτική κυβέρνηση που διόρισαν οι τοκογλύφοι.
Η τρομοκρατία και ο εκβιασμός που προσπάθησαν να περάσουν ο πρωθυπουργός Παπαδήμος, ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και ο Γιωργάκης δεν έπιασε σε σαράντα τρείς βουλευτές των δυο κομμάτων και ανάγκασαν τον Καρατζαφέρη να πάρει τους βουλευτές και να φύγει από την συγκυβέρνηση, εκτός από τον Άδωνη Γεωργιάδη και το Μάκη Βορίδη γιατί όσο καιρό πρόλαβαν να υπουργέψουν κάνανε κακές παρέες και γίνανε μέρος του συστήματος όπως είπε ο αρχηγός τους.
Ο λαός κατέβηκε στο Σύνταγμα έξω από τη Βουλή να διαμαρτυρηθεί για τα εξοντωτικά μέτρα που παίρνουν κάθε λίγο οι εξουσιαστές εις βάρος του και ο “προστάτης των πολιτών” ο επηρμένος Παπουτσής έβαλε τα όργανά του να τους σακατέψουν στο ξύλο και να τους δηλητηριάσουν με χημικά αέρια, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους πράκτορες εμπρηστές να κάψουν πάλι την Αθήνα.
Να δείτε πως μετά από μερικά χρόνια θα βγεί πάλι κανας Τούρκος πολιτικός και θα πει με υπερηφάνεια πως το κάψιμο των νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας είναι έργο των δικών τους πρακτόρων που εισήλθαν στη χώρα μας ως μετανάστες, όπως είχαν κάψει τα δάση μας πριν από μερικά χρόνια .
Από το 1982 περιμένουμε να βγούμε από το τούνελ και θα δούμε φώς όπως μας είχε υποσχεθεί ο Αντρέας, περάσανε εν τω μεταξύ τριάντα τόσα χρόνια και δυστυχώς μπαίνουμε όλο και πιο βαθειά χωρίς να υπάρχει ελπίδα φωτός στο άμεσο μέλλον.
Ποιός φταίει γι’ αυτό, εγώ μωρέ φταίω ή εσείς οι άχρηστοι και ανίκανοι πολιτικοί που μας φέρατε σαν κράτος και σαν πολίτες στην οικτρή αυτοί κατάσταση;
Οι Ερινύες φοβάμαι πως δε θα ικανοποιηθούν με την τιμωρία των ενόχων που είναι υπεύθυνοι για το φευγιό της νεολαίας μας, της ελπίδας μας στο εξωτερικό για να μπορέσει να βρεί δουλειά να ζήσει και να κάνει οικογένεια. Για τη δική μας ένδεια που θα περιφερόμαστε χωρίς λεφτά, χωρίς περίθαλψη, χωρίς παιδεία, χωρίς υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια γιατί θα σπεύσουν οι εντολοδόχοι και προστάτες τους να τους σώσουν από την οργή και την αγανάκτηση ολόκληρου του λαού μας.
* ο Θεόφιλος Αιγινήτης είναι Ζωγράφος-Συγγραφέας

Δεν υπάρχουν σχόλια: