Γράφει ο Στέλιος Δημητρουλάκης
Εθνικός στόχος μας σήμερα, έπρεπε να είναι η επίτευξη σταθερότητας στη διακυβέρνηση της Χώρας, ώστε να καταστεί δυνατόν να υλοποιηθούν απρόσκοπτα τα προβλεπόμενα από τις δανειακές μας υποχρεώσεις για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Η διενέργεια Εθνικών εκλογών χωρίς να εξασφαλίζεται ο εθνικός στόχος, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της Χώρας. Αυτό, δυστυχώς, φαίνεται ότι δεν το λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψη τους, οι σημερινοί πολιτικοί μας, παρά το γεγονός ότι φαίνονται καθαρά στον ορίζοντα τα σύννεφα της επερχόμενης ακυβερνησίας.
Η Ιστορία, θα καταλογίσει πολλά εγκλήματα και μάλιστα Εθνικού επιπέδου, στους ανεκδιήγητους και εν πολλοίς τυχάρπαστους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι, κακή τη μοίρα, δραστηριοποιήθηκαν στον πολιτικό στίβο της Χώρας μας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και κυριολεκτικώς κατακρήμνισαν ότι υπήρχε όρθιο, διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς, τις ηθικές και πνευματικές αξίες, διαίρεσαν και φανάτισαν τον Ελληνικό Λαό, και καταβαράθρωσαν την οικονομία, με αποτέλεσμα...
τη σημερινή κατάντια. Θα καταλογίσει η Ιστορία εγκλήματα στους ανθρώπους εκείνους που δυστυχώς απετέλεσαν τη χειρότερη ομάδα πολιτικών που είχε η Χώρα, στη νεώτερη ιστορία της και μάλιστα στην πιο κρίσιμη για το μέλλον της περίοδο, με κορυφαίο δείγμα ανευθυνότητας τον ολετήρα της Ελλάδος, ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και των συντρόφων του, αυτών που καθημερινά εμφανίζονται στο μακρύ κατάλογο των οικονομικών ατασθαλιών.
Ένα απ’ αυτά τα Εθνικά εγκλήματα που η Ιστορία θα καταλογίσει στη σημερινή πολιτική ηγεσία, του συνόλου σχεδόν των κομμάτων, είναι ότι, υποκύπτουσα σε μια βαθειά αρρωστημένη αρχομανία και με εργαλεία το λαϊκισμό και τη δημαγωγία, χωρίς ίχνος υπευθυνότητας, προκήρυξε πρόωρες εθνικές εκλογές για την 6η Μαΐου 2012, βάζοντας τη Χώρα σε απίστευτης επικινδυνότητας περιπέτεια, ενώ είχε τη Συνταγματική δυνατότητα να διατηρήσει την Κυβερνητική σταθερότητα μέχρι του Οκτωβρίου του 2013, για να μη θέσει σε κίνδυνο την παραμονή μας στην Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση στην ΕΕ, για την είσοδο στην οποία χρειάστηκαν πολιτικοί αγώνες δεκαετιών.
Απέκτησε η Ελλάδα, ύστερα από τόσα χρόνια, έναν σοβαρό και ικανό Πρωθυπουργό, που θα μπορούσε άνετα να κυβερνήσει τη Χώρα επί όσο χρόνο επιτρέπουν οι Συνταγματικές προβλέψεις, αλλά το αρρωστημένο μας πολιτικό σύστημα τον αισθανόταν σαν ξένο σώμα και τον απέβαλε. Οι πολιτικοί μας, ως φαίνεται, δεν έχουν μελετήσει επαρκώς την Ελληνική Ιστορία. Δε γνωρίζουν τις Εθνικές συμφορές που μπορεί να προκληθούν, όταν ζωτικής σημασίας αποφάσεις για τον Εθνικό προσανατολισμό, αντί να λαμβάνονται συλλογικώς από την πολιτική ηγεσία, τίθενται υπό την κρίση του Λαού. Ας θυμηθούμε την απερισκεψία του πρώην Πρωθυπουργού περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος.
Δυστυχώς δε, στις προσεχείς εκλογές, ο Λαός δε φαίνεται να έχει γαλουχηθεί καταλλήλως ώστε να επιλέξει πρόσωπα, αλλά έχει παροτρυνθεί από τα ακραία πολιτικά κόμματα να επιλέξει εθνικούς προσανατολισμούς και αυτό είναι επικίνδυνο, διότι πολλές φορές ο Λαός δεν ενεργεί με βάση το εθνικό, αλλά το ατομικό του συμφέρον, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται.
Άλλο τραγικό ιστορικό παράδειγμα λανθασμένης επιλογής προσφυγής στις κάλπες, από τον τότε Πρωθυπουργό Ε. Βενιζέλο, αποτελούν οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Αυτές οι εκλογές είχαν ως συνέπεια την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού και δημιούργησαν τις χαμένες πατρίδες. Σήμερα, παραμένει το ερώτημα. Τι ήταν προτιμότερο η παρέκκλιση από τις χρονικές προβλέψεις του Συντάγματος ή η Μικρασιατική καταστροφή. Ο Λαός επέλεξε την καταστροφή. Ασφαλώς και δεν γνώριζε τις καταστροφές που θα επέφερε η ψήφος του. Όμως, αυτό ψήφισε ο «σοφός» Λαός τότε. Ο Λαός δεν πρέπει να αποφασίζει για την κατεύθυνση της Εθνικής πολιτικής. Γ’ αυτήν αποφασίζει η πολιτική ηγεσία. Ο Λαός αποφασίζει ποία θα είναι τα πρόσωπα που θα εφαρμόσουν την Εθνική πολιτική. Φαντάζεται κανείς την τύχη της Ελλάδος σήμερα αν η προσχώρησή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ετίθετο υπό την κρίση του Λαού, υπό τις τότε κραυγές του ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;
Εξακολουθούν μερικοί άφρονες να πιστεύουν και να διαλαλούν ότι, τάχα, «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Θεωρώντας φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε «Δημοκρατία», ενώ στην πραγματικότητα έχουμε μια «κατ’ επίφαση Δημοκρατία, ομοιάζουσα περισσότερο με μερικώς ελεγχόμενη αναρχία». Με ένα Λαό απληροφόρητο και έχοντα κατά το πλείστον ελαχίστη γνώση των συνεπειών της ψήφου του για το μέλλον της Χώρας. Ένα Λαό που στερείται ηγεσίας ικανής να τον κατευθύνει στο να επιλέξει, δια της ψήφου του, πρόσωπα τίμια και ικανά να διαχειριστούν τις τύχες του. Ένα Λαό που ακατάπαυστα διαβρώνεται από ανεύθυνες πολιτικές αντιευρωπαϊκές και ενίοτε αντεθνικές δυνάμεις, που τον προτρέπουν να αντιδράσει στο μνημόνιο και όχι να ψηφίσει πρόσωπα.
Προτρέπουν οι άφρονες το Λαό, «να πει ένα βροντερό όχι και ας χρεοκοπήσουμε αλλά με το κεφάλι ψηλά». Τώρα, πως γίνεται να καταστούν οι μισοί Έλληνες, μετά τη χρεωκοπία, ζητιάνοι, αλλά με το κεφάλι ψηλά, θα μας το εξηγήσουν μετά, οι παρανοϊκοί των άκρων. Σε αυτού του είδους λοιπόν τις «Δημοκρατίες», σαν τη δική μας, υπάρχουν αδιέξοδα, ενίοτε δε επέρχονται και συμφορές. Σε αυτές τις Δημοκρατίες, οι άφρονες πολιτικοί, φορτώνουν στο Λαό τις κρίσιμες αποφάσεις και αυτοί, απεκδύονται πάσης ευθύνης και μένουν στο απυρόβλητο.
Ερωτώνται λοιπόν οι αρχομανείς εραστές των πρόωρων εκλογών. Αν ο Λαός, όπως αφήνεται να καθοδηγείται από αριστερούς αλλά και άλλους ανεγκέφαλους, επιλέξει την ακυβερνησία, η οποία σύντομα θα επιφέρει την πλήρη κατάρρευση που θα οδηγήσει σε πτώχευση και ενδεχομένως εκτός της ζώνης του ευρώ, τι θα κάμουν; θα πουν ότι αυτή ήταν η εντολή του Λαού και θα συμμορφωθούν; Δια τούτο πρέπει να καθορίζονται Εθνικοί στόχοι, που δεν θα μπορεί να ανατρέψει ούτε η ψήφος του Λαού ούτε οι αντεθνικές ενέργειες των ακραίων κομμάτων.
Η Ιστορία, θα καταλογίσει πολλά εγκλήματα και μάλιστα Εθνικού επιπέδου, στους ανεκδιήγητους και εν πολλοίς τυχάρπαστους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι, κακή τη μοίρα, δραστηριοποιήθηκαν στον πολιτικό στίβο της Χώρας μας, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και κυριολεκτικώς κατακρήμνισαν ότι υπήρχε όρθιο, διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση, τους θεσμούς, τις ηθικές και πνευματικές αξίες, διαίρεσαν και φανάτισαν τον Ελληνικό Λαό, και καταβαράθρωσαν την οικονομία, με αποτέλεσμα...
τη σημερινή κατάντια. Θα καταλογίσει η Ιστορία εγκλήματα στους ανθρώπους εκείνους που δυστυχώς απετέλεσαν τη χειρότερη ομάδα πολιτικών που είχε η Χώρα, στη νεώτερη ιστορία της και μάλιστα στην πιο κρίσιμη για το μέλλον της περίοδο, με κορυφαίο δείγμα ανευθυνότητας τον ολετήρα της Ελλάδος, ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και των συντρόφων του, αυτών που καθημερινά εμφανίζονται στο μακρύ κατάλογο των οικονομικών ατασθαλιών.
Ένα απ’ αυτά τα Εθνικά εγκλήματα που η Ιστορία θα καταλογίσει στη σημερινή πολιτική ηγεσία, του συνόλου σχεδόν των κομμάτων, είναι ότι, υποκύπτουσα σε μια βαθειά αρρωστημένη αρχομανία και με εργαλεία το λαϊκισμό και τη δημαγωγία, χωρίς ίχνος υπευθυνότητας, προκήρυξε πρόωρες εθνικές εκλογές για την 6η Μαΐου 2012, βάζοντας τη Χώρα σε απίστευτης επικινδυνότητας περιπέτεια, ενώ είχε τη Συνταγματική δυνατότητα να διατηρήσει την Κυβερνητική σταθερότητα μέχρι του Οκτωβρίου του 2013, για να μη θέσει σε κίνδυνο την παραμονή μας στην Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση στην ΕΕ, για την είσοδο στην οποία χρειάστηκαν πολιτικοί αγώνες δεκαετιών.
Απέκτησε η Ελλάδα, ύστερα από τόσα χρόνια, έναν σοβαρό και ικανό Πρωθυπουργό, που θα μπορούσε άνετα να κυβερνήσει τη Χώρα επί όσο χρόνο επιτρέπουν οι Συνταγματικές προβλέψεις, αλλά το αρρωστημένο μας πολιτικό σύστημα τον αισθανόταν σαν ξένο σώμα και τον απέβαλε. Οι πολιτικοί μας, ως φαίνεται, δεν έχουν μελετήσει επαρκώς την Ελληνική Ιστορία. Δε γνωρίζουν τις Εθνικές συμφορές που μπορεί να προκληθούν, όταν ζωτικής σημασίας αποφάσεις για τον Εθνικό προσανατολισμό, αντί να λαμβάνονται συλλογικώς από την πολιτική ηγεσία, τίθενται υπό την κρίση του Λαού. Ας θυμηθούμε την απερισκεψία του πρώην Πρωθυπουργού περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος.
Δυστυχώς δε, στις προσεχείς εκλογές, ο Λαός δε φαίνεται να έχει γαλουχηθεί καταλλήλως ώστε να επιλέξει πρόσωπα, αλλά έχει παροτρυνθεί από τα ακραία πολιτικά κόμματα να επιλέξει εθνικούς προσανατολισμούς και αυτό είναι επικίνδυνο, διότι πολλές φορές ο Λαός δεν ενεργεί με βάση το εθνικό, αλλά το ατομικό του συμφέρον, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται.
Άλλο τραγικό ιστορικό παράδειγμα λανθασμένης επιλογής προσφυγής στις κάλπες, από τον τότε Πρωθυπουργό Ε. Βενιζέλο, αποτελούν οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Αυτές οι εκλογές είχαν ως συνέπεια την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού και δημιούργησαν τις χαμένες πατρίδες. Σήμερα, παραμένει το ερώτημα. Τι ήταν προτιμότερο η παρέκκλιση από τις χρονικές προβλέψεις του Συντάγματος ή η Μικρασιατική καταστροφή. Ο Λαός επέλεξε την καταστροφή. Ασφαλώς και δεν γνώριζε τις καταστροφές που θα επέφερε η ψήφος του. Όμως, αυτό ψήφισε ο «σοφός» Λαός τότε. Ο Λαός δεν πρέπει να αποφασίζει για την κατεύθυνση της Εθνικής πολιτικής. Γ’ αυτήν αποφασίζει η πολιτική ηγεσία. Ο Λαός αποφασίζει ποία θα είναι τα πρόσωπα που θα εφαρμόσουν την Εθνική πολιτική. Φαντάζεται κανείς την τύχη της Ελλάδος σήμερα αν η προσχώρησή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ετίθετο υπό την κρίση του Λαού, υπό τις τότε κραυγές του ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;
Εξακολουθούν μερικοί άφρονες να πιστεύουν και να διαλαλούν ότι, τάχα, «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Θεωρώντας φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε «Δημοκρατία», ενώ στην πραγματικότητα έχουμε μια «κατ’ επίφαση Δημοκρατία, ομοιάζουσα περισσότερο με μερικώς ελεγχόμενη αναρχία». Με ένα Λαό απληροφόρητο και έχοντα κατά το πλείστον ελαχίστη γνώση των συνεπειών της ψήφου του για το μέλλον της Χώρας. Ένα Λαό που στερείται ηγεσίας ικανής να τον κατευθύνει στο να επιλέξει, δια της ψήφου του, πρόσωπα τίμια και ικανά να διαχειριστούν τις τύχες του. Ένα Λαό που ακατάπαυστα διαβρώνεται από ανεύθυνες πολιτικές αντιευρωπαϊκές και ενίοτε αντεθνικές δυνάμεις, που τον προτρέπουν να αντιδράσει στο μνημόνιο και όχι να ψηφίσει πρόσωπα.
Προτρέπουν οι άφρονες το Λαό, «να πει ένα βροντερό όχι και ας χρεοκοπήσουμε αλλά με το κεφάλι ψηλά». Τώρα, πως γίνεται να καταστούν οι μισοί Έλληνες, μετά τη χρεωκοπία, ζητιάνοι, αλλά με το κεφάλι ψηλά, θα μας το εξηγήσουν μετά, οι παρανοϊκοί των άκρων. Σε αυτού του είδους λοιπόν τις «Δημοκρατίες», σαν τη δική μας, υπάρχουν αδιέξοδα, ενίοτε δε επέρχονται και συμφορές. Σε αυτές τις Δημοκρατίες, οι άφρονες πολιτικοί, φορτώνουν στο Λαό τις κρίσιμες αποφάσεις και αυτοί, απεκδύονται πάσης ευθύνης και μένουν στο απυρόβλητο.
Ερωτώνται λοιπόν οι αρχομανείς εραστές των πρόωρων εκλογών. Αν ο Λαός, όπως αφήνεται να καθοδηγείται από αριστερούς αλλά και άλλους ανεγκέφαλους, επιλέξει την ακυβερνησία, η οποία σύντομα θα επιφέρει την πλήρη κατάρρευση που θα οδηγήσει σε πτώχευση και ενδεχομένως εκτός της ζώνης του ευρώ, τι θα κάμουν; θα πουν ότι αυτή ήταν η εντολή του Λαού και θα συμμορφωθούν; Δια τούτο πρέπει να καθορίζονται Εθνικοί στόχοι, που δεν θα μπορεί να ανατρέψει ούτε η ψήφος του Λαού ούτε οι αντεθνικές ενέργειες των ακραίων κομμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου