Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Ανορθόδοξα] Τσίπρας, Ζίζεκ, γυναικεία σεξουαλικότητα
Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, Σλάβοϊ για τους εξοικειωμένους με το πνεύμα του, στην πρόσφατη προεκλογική ομιλία του στο Μουσείο Μπενάκη προσπάθησε να μιλήσει όσο πιο απλά του επιτρέπει το πολυσύνθετο της σκέψης του. Χωρίς, εννοείται, να παραλείψει τις βαρυσήμαντες αναφορές που προσδίδουν κύρος. Ξεκίνησε θυμίζοντας μία από τις τελευταίες διάσημες αποστροφές του Φρόιντ: «Τι επιτέλους θέλει η γυναίκα;» – όχι από τον ιδρυτή της ψυχανάλυσης αλλά γενικά ως φύλο. Και την προσάρμοσε στα παρ’ ημίν: «Τι επιτέλους θέλει η Ευρώπη;» – η οποία, πάντα κατά τον Σλάβοϊ, δεν δείχνει να ξέρει τι θέλει, σαν γυναικούλα, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία, ανδροπρεπής και ανδρεία, θέλει «αυτόν τον τύπο για πρωθυπουργό».
«Αυτός ο τύπος» καθόταν δίπλα του στο βήμα και ήταν ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν μπορούσε παρά να χαμογελάει με...
κάποια συμπάθεια προς τον Σλάβοϊ. Δεν είναι και λίγο να σου αναθέτουν τον ρόλο του πρωθυπουργού που θα λύσει το πρόβλημα της ευρωπαϊκής σεξουαλικότητας. Διότι όλη η υπόλοιπη ομιλία τού σλοβένου προφήτη δεν ήταν παρά μια ερμηνεία της απόκρυφης, για πολλούς, φράσης: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση για την Ευρώπη. Και είναι λύση γιατί στην ντεκαφεϊνέ δημοκρατία που προτείνουν τα άλλα κόμματα – ΠΑΣΟΚ και ΝΔ – ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας προσφέρει δημοκρατία με καφεΐνη. Η μεταφορά άρεσε τόσο πολύ, που την επέκτεινε και στη σύγκριση της μπίρας χωρίς ή με αλκοόλ. Μετά είπε και κάτι ακόμη για τον καφέ με κρέμα ή με γάλα που δεν το κατάλαβα αλλά δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι ο Σλάβοϊ πιστεύει ότι η Ελλάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ επικεφαλής, θα ξυπνήσει την Ευρώπη από «ένα όνειρο που γίνεται εφιάλτης» γιατί είναι «η φωνή της πραγματιστικής λογικής» – ναι, έτσι ακριβώς το είπε. Είχε έρθει η σειρά του Τζον Λένον, του «All we are saying is give peace a chance», που πρέπει να γίνει «give Greece a chance». Διότι το πειραματόζωο, εμείς δηλαδή, καταλάβαμε το εργαστήριο και αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε μόνοι μας – τώρα αυτό με το ινδικό χοιρίδιο που καταλαμβάνει το εργαστήριο και πειραματίζεται, δεν ξέρω πώς να το πάρω. Λίγο σαν «Φάρμα των ζώων» του Οργουελ μου ακούγεται, αλλά ας πούμε ότι ούτε αυτό έχει σημασία. Μια και ο Σλάβοϊ είναι πολύ ευχαριστημένος από την Ελλάδα. Και είναι ευχαριστημένος διότι όταν ήταν νέος ήταν αναγκασμένος να υποστηρίζει επαναστάσεις που γίνονταν μακριά από τον τόπο του, στην Κούβα, στη Βενεζουέλα, στο Βιετνάμ. Ενώ τώρα με την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ η επανάσταση ήρθε στο ευρωπαϊκό έδαφος, είναι δίπλα του, δεν χρειάζεται να διατρέξει τη μισή υφήλιο με αεροπλάνο για να την απολαύσει.
Δεν ξεκαθάρισε βέβαια ποια από τις τρεις επαναστάσεις προτιμά για γείτονα, την κουβανέζικη, τη βιετναμέζικη ή τη βενεζουελανή; Αυτό το αφήνει σε μας, γιατί ο Σλάβοϊ είναι δημοκράτης με καφεΐνη και, προς Θεού, δεν θέλει να μας χαλάσει τον πρώτο πρωινό καφέ μετά το όνειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου