Το εκλογικό σώμα, παρά την μεγάλη αποχή (38%, που μάλλον θα πρέπει να προσμετρηθεί στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του τόπου, αφού οι άλλες συσπειρώθηκαν στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής, του ΚΚΕ και των Ελευθέρων Ελλήνων), είτε επειδή φοβήθηκε την ευρωπαϊκή «εκτροπή», είτε επειδή έχει πειστεί ότι δεν χωράνε πειραματισμοί, έδειξε τον δρόμο.
Αυτός είναι μονόδρομος.
Συνεργασίες χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εγωισμούς παλαιοαρχηγικής νοοτροπίας. Συνεργασίες για να σωθεί ότι σώζεται.
Όποιος δεν συμμετάσχει και επιχειρήσει να «τορπιλίσει» τις όποιες προσπάθειες ανόρθωσης, πρέπει να θεωρηθεί...
κατάπτυστος και εξοβελιστέος.
Δεν μπορεί, επί παραδείγματι ο Βενιζέλος και το ΠαΣοΚ, που μιλούσαν προεκλογικά για συνεργασίες στη βάση της ευρωπαϊκής προοπτικής, για εθνικές κυβερνήσεις και άλλα παρόμοια, να τα αρνούνται σήμερα.
Δεν μπορεί ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ, που έβαζαν «κόκκινες γραμμές» στη διακύβευση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας, να βάζουν σήμερα «κόκκινες γραμμές» σε πρόσωπα.
Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να απολαμβάνει την ασυλία της μη συμμετοχής και ταυτοχρόνως να «κάνει πεζοδρόμιο» χωρίς κόστος.
Δεν μπορεί να υπάρχουν πολιτικοί αρχηγοί και λοιποί παραγοντίσκοι να σκέπτονται πρώτα κομματικά κι ύστερα εθνικά.
Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας είναι επιτακτική ανάγκη για να μπορέσει να διαπραγματευθεί ή να επαναδιαπραγματατευθεί με αξιοπιστία και σοβαρότητα.
Πολύ περισσότερο όταν στην Ευρώπη υπάρχει ευνοϊκό κλίμα κι όταν φαίνεται ότι επιτυγχάνεται δια της ψήφου των Ελλήνων η διατήρηση της χώρας στο στενό περιβάλλον της Ευρωζώνης.
Δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ερμηνεία στο εκλογικό αποτέλεσμα, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί και πάλι να κάνει πράξη αυτό που γνωρίζει καλά.
Δηλαδή να θολώνει τα νερά και να επιδεικνύει ανευθυνότητα.
Μπορεί ο λαϊκισμός του Αλέξη Τσίπρα και της αμφιλεγόμενης παρέας του των ετερόκλητων συνιστωσών και των κρατικοδίατων να γοήτευσαν ένα μέρος της κοινής γνώμης, αλλά τελικά οι πολλοί δεν πίστεψαν το άλμα στο κενό που υπόσχονταν οι πολιτικές που διατυμπάνιζαν.
Οι πολλοί, δεν θέλησαν να θυσιάσουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, όσο κι αν ο Αλέξης έπαιζε τένις με τις λέξεις.
Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια επισφαλής επιλογή για την κοινωνία κι αυτή το αποδέχθηκε.
Και μόνο το γεγονός των μαζικών αναλήψεων καταθέσεων από τις τράπεζες και η μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, είναι ένα γεγονός που δείχνει ότι όσα φοβόντουσαν οι πολλοί, δεν ήταν εξ αιτίας της κινδυνολογίας ή της «τρομοκρατίας», όπως ισχυρίζονται τα στελέχη του νεόκοπου φορέα που αντικαθιστά το βαθύ ΠαΣοΚ.
Ήταν προϊόν της ανασφάλειας που δημιουργούσαν όσα έλεγαν.
Κι έχουμε την πεποίθηση ότι μεγάλη μερίδα της κοινωνίας ένοιωσε ανακούφιση αισθανόμενη ότι γλίτωσε τον αιφνίδιο θάνατο της ελληνικής οικονομίας, από την επέλαση του Λαφαζάνη, του Στρατούλη, της Ρόζας, των υπερασπιστών της τρομοκρατίας και των συνοδοιπόρων της Χρυσής Αυγής στην Κερατέα.
Έχουμε πει επανειλημμένως. Ο δρόμος είναι μονόδρομος.
Μαραθώνιος σε κάποιες περιπτώσεις και αγώνας ταχύτητας σε κάποιες άλλες.
Πάντως, δεν είναι ίσιος, αλλά ανηφορικός κι επίπονος.
Κι όσοι δεν συμμετέχουν, αρκούμενοι στην κριτική και το πεζοδρόμιο, ασφαλώς δεν μπορεί να εκφράζουν εθνική θέση…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου