Η υπεύθυνη παρατήρηση των φαινομένων και η ανάλυση των δεδομένων δεν είναι μόνο υποχρέωση των εκάστοτε εξουσιών. Είναι χρέος και των κοινών θνητών, που οι εξελίξεις προδιαγράφουν και τη δική τους μοίρα, τη μοίρα των οικογενειών τους, που περιδινούται στους κυκλώνες των γεγονότων, όταν τα γεγονότα συνθέτουν τις συνθήκες της ζωής της πατρίδας. Ο υπεύθυνος πολίτης δεν απαλλάσσεται από το χρέος της προστασίας του σπιτιού του, ενώ ακούει τη βοή της επερχόμενης καταιγίδας, ούτε εφησυχάζει αυταπατώμενος με την παρήγορη σκέψη ότι η εξουσία παρακολουθεί την θύελλα που ενσκήπτει και ότι θα μεριμνήσει για την αντιμετώπιση των συνεπειών της. Γιατί τα παθήματα προειδοποιούν ότι, στη δική μας, τουλάχιστον, ιστορία, τη βοή του χαλασμού ναι μεν άκουγαν οι εξουσίες αλλά αδρανούσαν και σήμαναν συναγερμό όταν πια η καταστροφή σάρωνε τον κόσμο.
Τα δεδομένα που στοιχειοθετούν αυτή την αλήθεια είναι ορατά από τους τύπους των ήλων του σταυρωθέντος λαού, όχι μια αλλά αρκετές φορές. Το 1959 όταν άρχιζε ο εξοπλισμός της τουρκικής τρομοκρατίας, το 1963 ενώ η λεγόμενη «ανταρσία» προπαρασκευαζόταν, το 1974 όταν η Χούντα προετοίμαζε το πραξικόπημα και η εισβολή της Τουρκίας εθεωρείτο βεβαία, το 1983 όταν και οι αφελέστεροι ανέμεναν ανακήρυξη ψευδοκράτους και, τελευταία, όταν ο κόσμος όλος έβλεπε την οικονομική καταστροφή να επέρχεται και η εξουσία κοιμόταν τον νήδυμο!
Τώρα οι συνθήκες δεν απέχουν πολύ από αυτές που η ιστορία καταγράφει. Τα μολυβένια σύννεφα μαυρίζουν τον ουρανό από τη Θράκη και το Αιγαίο μέχρι την πολυπαθή Κύπρο. Η Τουρκία ακολουθεί κατά γράμμα την
πάγια τακτική χιλίων χρόνων. ( Γιάννη Σπανού, «Έλληνες και Τούρκοι δέκα αιώνες γειτονίας»). Από το 1976 επισημαίνω («Φιλελεύθερος», «Βραδυνή», «Μακεδονία»,) τις προθέσεις και υπογραμμίζω τους κινδύνους. Και οι προειδοποιήσεις σαφείς. Η Άγκυρα προωθεί τα σκοτεινά της σχέδια εναντίον του Ελληνισμού. Καραδοκεί για την ώρα της Ελληνικής αποδυνάμωσης. Της εθνικής παρακμής. Της οικονομικής αποσάθρωσης. Της ιδεολογικής απογύμνωσης. Της κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Της ηθικής κατάπτωσης. Της πολιτικής αμφισβήτησης. Της αμυντικής αδυναμίας και της στρατιωτικής διάλυσης. Όλα αυτά είναι δεδομένα. Η ώρα της κρίσης πλησιάζει, οι Έλληνες είναι απροετοίμαστοι, τα πλήγματα είναι αδιάκοπα από άσπονδους φίλους και εχθρούς, οι εξουσίες περί άλλα τυρβάζουν και οι απλοϊκοί αυταπατώνται για σωτήρια παρέμβαση του «ξανθού γένους» που μας γυρίζει την πλάτη 560 χρόνια. Από την άλωση του 1453!
Χρειάζεται επιχειρηματολογία; Ιδού αυτή:
1. Η ανακήρυξη ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους αποτελεί μύθο. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν συμφώνησε ανακωχή με το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. «Πέτυχε» συνταγματική αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας και περιορισμένη αυτονομία στις περιοχές που κατοικούν Κούρδοι.
2. Οι Κούρδοι αντάρτες υποχωρούν προς το βόρειο Ιράκ. Ο τουρκικός στρατός αποχωρεί από τη νοτιοανατολική Τουρκία των μέχρι πρότινος αιματηρών συγκρούσεων. Αποσύρονται οι στρατιωτικές δυνάμεις από Σιρνάκ, Μαρντίν, Νουσαϊμπίν. ( Αydinlik κ.ά ΜΜΕ).
3. Οι πολεμικές δυνάμεις συγκεντρώνονται στις Μικρασιατικές ακτές, απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου και κατά μήκος της μεθοριακής γραμμής του Έβρου. Τουρκικές οργανώσεις αλωνίζουν την Ευρώπη και εγείρουν θέμα «ανεξάρτητης Θράκης», κατά το Κυπριακό μοντέλο! Τα ίδια και για νησιά της Δωδεκανήσου.
Σ’ αυτή την ατμόσφαιρα η μεν Κύπρος φαίνεται στρατιωτικά απροετοίμαστη. Οι απελθόντες ναι μεν εισέπρατταν φόρο για την άμυνα, αλλά τα λεφτά κατέληγαν οπουδήποτε αλλού εκτός από τα ταμεία εξοπλισμών. Θέλουν να τους πούμε πού; Όσο για τη μητέρα πατρίδα, όπως μεταδίδεται, καταργείται το Β΄Σώμα Στρατού, η Μακεδονία αφοπλίζεται, η Ταξιαρχία Καταδρομών- Αλεξιπτωτιστών διασκορπίζεται όπως και η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος» και η Ταξιαρχία Πεζοναυτών «Μοράβας».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων εγείρεται το ερώτημα: Προμηνύεται καταιγίδα ή όχι; Δημιουργούνται για την Τουρκία οι ευνοϊκές συνθήκες προώθησης των επεκτατικών της σχεδίων ή όχι; Πώς αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση της Κύπρου τους κινδύνους; Το ανακτοβούλιο των καινοφανών επίλεκτων είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σοβαρότητα των πραγμάτων ή συνεχίζει τον βαθύ ύπνο των Βρυξελλών, οπότε οδηγούμεθα σε νέα κατάπληξη;
Με ικανοποίηση θ’ ακούσουμε υπεύθυνη ανατροπή και των επιχειρημάτων και των ερωτημάτων.
πηγή
Τα δεδομένα που στοιχειοθετούν αυτή την αλήθεια είναι ορατά από τους τύπους των ήλων του σταυρωθέντος λαού, όχι μια αλλά αρκετές φορές. Το 1959 όταν άρχιζε ο εξοπλισμός της τουρκικής τρομοκρατίας, το 1963 ενώ η λεγόμενη «ανταρσία» προπαρασκευαζόταν, το 1974 όταν η Χούντα προετοίμαζε το πραξικόπημα και η εισβολή της Τουρκίας εθεωρείτο βεβαία, το 1983 όταν και οι αφελέστεροι ανέμεναν ανακήρυξη ψευδοκράτους και, τελευταία, όταν ο κόσμος όλος έβλεπε την οικονομική καταστροφή να επέρχεται και η εξουσία κοιμόταν τον νήδυμο!
Τώρα οι συνθήκες δεν απέχουν πολύ από αυτές που η ιστορία καταγράφει. Τα μολυβένια σύννεφα μαυρίζουν τον ουρανό από τη Θράκη και το Αιγαίο μέχρι την πολυπαθή Κύπρο. Η Τουρκία ακολουθεί κατά γράμμα την
πάγια τακτική χιλίων χρόνων. ( Γιάννη Σπανού, «Έλληνες και Τούρκοι δέκα αιώνες γειτονίας»). Από το 1976 επισημαίνω («Φιλελεύθερος», «Βραδυνή», «Μακεδονία»,) τις προθέσεις και υπογραμμίζω τους κινδύνους. Και οι προειδοποιήσεις σαφείς. Η Άγκυρα προωθεί τα σκοτεινά της σχέδια εναντίον του Ελληνισμού. Καραδοκεί για την ώρα της Ελληνικής αποδυνάμωσης. Της εθνικής παρακμής. Της οικονομικής αποσάθρωσης. Της ιδεολογικής απογύμνωσης. Της κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Της ηθικής κατάπτωσης. Της πολιτικής αμφισβήτησης. Της αμυντικής αδυναμίας και της στρατιωτικής διάλυσης. Όλα αυτά είναι δεδομένα. Η ώρα της κρίσης πλησιάζει, οι Έλληνες είναι απροετοίμαστοι, τα πλήγματα είναι αδιάκοπα από άσπονδους φίλους και εχθρούς, οι εξουσίες περί άλλα τυρβάζουν και οι απλοϊκοί αυταπατώνται για σωτήρια παρέμβαση του «ξανθού γένους» που μας γυρίζει την πλάτη 560 χρόνια. Από την άλωση του 1453!
Χρειάζεται επιχειρηματολογία; Ιδού αυτή:
1. Η ανακήρυξη ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους αποτελεί μύθο. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν συμφώνησε ανακωχή με το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. «Πέτυχε» συνταγματική αναγνώριση της κουρδικής ταυτότητας και περιορισμένη αυτονομία στις περιοχές που κατοικούν Κούρδοι.
2. Οι Κούρδοι αντάρτες υποχωρούν προς το βόρειο Ιράκ. Ο τουρκικός στρατός αποχωρεί από τη νοτιοανατολική Τουρκία των μέχρι πρότινος αιματηρών συγκρούσεων. Αποσύρονται οι στρατιωτικές δυνάμεις από Σιρνάκ, Μαρντίν, Νουσαϊμπίν. ( Αydinlik κ.ά ΜΜΕ).
3. Οι πολεμικές δυνάμεις συγκεντρώνονται στις Μικρασιατικές ακτές, απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου και κατά μήκος της μεθοριακής γραμμής του Έβρου. Τουρκικές οργανώσεις αλωνίζουν την Ευρώπη και εγείρουν θέμα «ανεξάρτητης Θράκης», κατά το Κυπριακό μοντέλο! Τα ίδια και για νησιά της Δωδεκανήσου.
Σ’ αυτή την ατμόσφαιρα η μεν Κύπρος φαίνεται στρατιωτικά απροετοίμαστη. Οι απελθόντες ναι μεν εισέπρατταν φόρο για την άμυνα, αλλά τα λεφτά κατέληγαν οπουδήποτε αλλού εκτός από τα ταμεία εξοπλισμών. Θέλουν να τους πούμε πού; Όσο για τη μητέρα πατρίδα, όπως μεταδίδεται, καταργείται το Β΄Σώμα Στρατού, η Μακεδονία αφοπλίζεται, η Ταξιαρχία Καταδρομών- Αλεξιπτωτιστών διασκορπίζεται όπως και η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος» και η Ταξιαρχία Πεζοναυτών «Μοράβας».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων εγείρεται το ερώτημα: Προμηνύεται καταιγίδα ή όχι; Δημιουργούνται για την Τουρκία οι ευνοϊκές συνθήκες προώθησης των επεκτατικών της σχεδίων ή όχι; Πώς αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση της Κύπρου τους κινδύνους; Το ανακτοβούλιο των καινοφανών επίλεκτων είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σοβαρότητα των πραγμάτων ή συνεχίζει τον βαθύ ύπνο των Βρυξελλών, οπότε οδηγούμεθα σε νέα κατάπληξη;
Με ικανοποίηση θ’ ακούσουμε υπεύθυνη ανατροπή και των επιχειρημάτων και των ερωτημάτων.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου