του Σάββα Ιακωβίδη
Ένα πάρκο θα γίνει η αιτία για την κατάρρευση του Ερντογάν; Όσο παράξενο και αν φαίνεται, το δημοφιλές πάρκο Γκεζί, πλησίον της κεντρικής πλατείας της Κωνσταντινούπολης, Ταξίμ (διχοτόμηση), έγινε η αφορμή για να αποκαλυφθούν, αν χρειαζόταν, οι μεθοδεύσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού και του κόμματός του, για τη σταδιακή ισλαμοποίηση της Τουρκίας. Οι βαθύτερες αιτίες της πρώτης και πρωτοφανούς εξέγερσης κατά της κυβέρνησης Ερντογάν πρέπει να αναζητηθούν αλλού.
Οι πρόσφατες αφορμές ήταν η ποτοαπαγόρευση μετά τις 10 το βράδυ, η απαγόρευση σε νεαρά άτομα να φιλιούνται στο μετρό της Άγκυρας, η χρήση αντισυλληπτικών με άδεια γιατρού (!), η ανέγερση νέας γέφυρας στον Βόσπορο προς τιμήν του αιμοσταγούς σουλτάνου Σελίμ του Α’, που κατηγορείται για σφαγές Αλεβιτών και, φυσικά:
Οι συνεχείς διώξεις, συλλήψεις και φίμωση δημοσιογράφων, η καταπίεση της αντιπολίτευσης, οι κατ' ισχυρισμόν συνωμοσίες για ανατροπή της κυβέρνησης και, προπάντων, η σταθερή και μεθοδική διολίσθηση προς το Ισλάμ. Όλα αυτά και άλλα από μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται ότι
θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε., αλλά a la carte!
Ο κατ’ εξοχήν θεωρητικός της πολιτικής Ερντογάν είναι ο πρώην καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και νυν Υπουργός Εξωτερικών, Νταβούτογλου. Μετά την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, το 2002, χαράχτηκαν οι μεγάλοι πυλώνες της τουρκικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Πρώτον, «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες». Οι εξελίξεις στην περιοχή, εξαιτίας και της υπερφίαλης συμπεριφοράς της Τουρκίας και της νεο-Οθωμανικής στοχοθεσίας της, οδήγησαν το δόγμα Νταβούτογλου σε πλήρη κατάρρευση. Δεύτερον, οικονομική ανάπτυξη της χώρας αλλά με υψηλό τίμημα.
Σήμερα η τουρκική οικονομία είναι η 17η παγκοσμίως. Τρίτον, περιορισμός του στρατού στους στρατώνες και αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος. Τέταρτον, ανοίγματα προς τους Κούρδους, ιδιαίτερα μετά τη συριακή κρίση, επειδή είναι μονίμως ζωντανός ο εφιάλτης της κρατικής εξάρθρωσης της χώρας. Πέμπτον, υπό το πρόσχημα και το κάλυμμα της δημοκρατίας, το κόμμα Ερντογάν, το ΑΚΡ προωθεί σταθερά ισλαμικούς κανόνες στη ζωή των απλών πολιτών που ο ιδρυτής της χώρας, Ατατούρκ, ήθελε εκδυτικοποιημένη.
Πόσο δημοκρατική, τελικά, είναι η Τουρκία; Όχι τόσο όσο νομίζουν ότι είναι, οι Ευρωπαίοι, και όχι τόσο όσο πιστεύουν οι Αμερικανοί. Ουσιαστικά, με τις δίκες, τις διώξεις αντιφρονούντων, τη φίμωση του Τύπου, τις συλλήψεις για δήθεν συνωμοτικές δράσεις του «βαθέος κράτους» και αλαζονικές πρακτικές του ΑΚΡ, δίνεται η εικόνα ότι η Τουρκία μετεξελίσσεται σε μονοκομματικό κράτος. Η παρούσα αναταραχή ενδιαφέρει αμεσότατα την Ελλάδα και την Κύπρο, για έναν σημαντικό, μεταξύ πολλών, λόγο.
Κάθε φορά που εκδηλώνεται κρίση στην Τουρκία, χρησιμοποιείται ως αφορμή για εξαγωγή της κυρίως προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Ελλάδα είναι γονατισμένη οικονομικά αλλ’ οι Ένοπλες Δυνάμεις της επαγρυπνούν, παρά τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις. Η Κύπρος επίσης αντιμετωπίζει κρίσιμα οικονομικά προβλήματα που την αποδυναμώνουν έναντι της επιθετικής Τουρκίας. Όμως, η γεωπολιτική αναβάθμισή της αποτρέπει προς το παρόν αρνητικές εξελίξεις.
Τα τελευταία χρόνια, οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Αμερικανοί επαινούσαν ad nauseam το «τουρκικό μοντέλο δημοκρατίας», ότι ήταν το καλύτερο για τις αραβικές χώρες, επειδή ο δήθεν δημοκράτης και τάχα φιλευρωπαϊστής Ερντογάν είναι ένας φωτισμένος ηγέτης, που μπορεί να χρησιμεύσει ως υπόδειγμα για άλλους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ομπάμα, τώρα πρέπει να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις για τον φίλο του Ταγίπ. Και η σκοπίμως μυωπάζουσα Ευρώπη να δει κατάματα τον Ερντογανικό ισλαμοφασισμό σε πορεία φονταμενταλιστικής επιβολής στην Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου