Η λέξη βουστροφηδόν είναι επίρρημα (βους, στροφή, και κατάληξη -δον) και σύμφωνα με το «Νέο Λεξικό» του Χρ. Γιοβάνη σημαίνει την κίνηση από δεξιά προς τα αριστερά και πίσω από τα αριστερά στα δεξιά, όπως στρίβουν τα βόδια κατά την διαδικασία του οργώματος ενώ χρησιμοποιείται για τον αρχαιότατο τρόπο γραφής στον οποίο ήταν γραμμένοι οι νόμοι του Σόλωνα και διάφορες επιγραφές.
Σήμερα, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό, το « βουστραφηδόν » μου φέρνει στο μυαλό την όλη πορεία, από το 1974 και δώθε, της Νέας Δημοκρατίας (τόσο σαν πολιτικός σχηματισμός όσο και σαν πρωτοκλασάτα πρόσωπα - στελέχη ηγέτες) που αποτελεί κομμάτι της παράταξής μου στην οποία περιλαμβάνω ότι υπάρχει δεξιότερα του ΠΑΣΟΚ .
Η αρχή έγινε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που, χωρίς να καταφέρει να αποβάλει τόσα χρόνια στο Παρίσι την χωριάτικη νοοτροπία του που κατέστρεψε την Αθήνα και όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας με το χωροταξικό του σχέδιο (;), μας προέκυψε ξαφνικά αρκετά σοσιαλιστής ώστε να καταστρέψει αξιοσέβαστα πρόσωπα και να κρατικοποιήσει ανθηρές επιχειρήσεις βάζοντας το πρώτο λιθαράκι για να φθάσουμε στο σημερινό χάλι της Ελλάδας για να ακολουθήσει αμέσως μετά ο «λίγος» Γεώργιος Ράλλης, ο επονομαζόμενος και νεκροθάφτης της ελληνικής γλώσσας, που παρέδωσε
την εξουσία στον Ανδρέα Παπανδρέου για να φέρει σε πέρας την προσχεδιασμένη καταστροφή της χώρας.
Όταν ανέλαβε ο Αβέρωφ ήταν ήδη αργά ώστε, όταν ήλθε στα πράγματα ο Μητσοτάκης (ο γνωστός αποστάτης και μπλεγμένος σε όλα τα σκάνδαλα της προ του 1967 εποχής), να μπορέσει άνετα και μεθοδικά να αποπροσανατολίσει ιδεολογικά τον άμοιρο ΝΔκράτη. Και δεν έφθανε που αποδείχθηκε πολύ μικρός πολιτικός με καθόλου πολιτική σκέψη - και μην δίνετε σημασία στις κατόπιν εορτής ερμηνείες των γεγονότων από μέρους του- γιατί αν είχε πολιτική σκέψη θα ήταν ακόμη πρωθυπουργός της χώρας , σαμποτάριζε από μέσα την παράταξη. Ίσως αυτός να ήταν και ο ρόλος που του είχαν αναθέσει οι εχθροί της χώρας
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Μόνιμη ενοχική στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ αλλά και την αριστερά γενικότερα, σπασμωδικές αμυντικές πολιτικές κινήσεις από ανεπαρκείς πολιτικούς ηγέτες, αντιγραφή προγραμμάτων και θέσεων του ΠΑΣΟΚ, πλήρης αδιαφορία για την βάση του κόμματος, ταύτιση του κόμματος με το μηδενικό-πολλές φορές- «εγώ» των δήθεν στελεχών που δεν δίσταζαν να αποχωρήσουν από το κόμμα αλλά και να επιστρέφουν όποτε τους κάπνιζε χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψιν τα αισθήματα που προκαλούσαν στην βάση αυτές τους οι «βουστροφηδόν» κινήσεις τους, προκλητική προσωπική ζωή στελεχών και οικογενειοκρατία στον μέγιστο βαθμό είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν το πρώτο σε μέγεθος κόμμα της παράταξης.
Θεωρώ τον τελευταίο ανασχηματισμό άλλο ένα κτύπημα σε βάρος της θέλησης του κόσμου της ΝΔ, μια ακόμη πρόκληση -για πολλοστή φορά- των αισθημάτων των εκατομμυρίων οπαδών της και μια ακόμη επιπόλαιη προσπάθεια νεκρανάστασης του τυχάρπαστου ΠΑΣΟΚικού κατεστημένου μπροστά στον κίνδυνο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, από την στιγμή που δεν καταλογίζει σε πρόσωπα και με στοιχεία της ευθύνες της εθνικής καταστροφής δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι σε ζωντανούς και τεθνεώτες.
Σήμερα, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό, το « βουστραφηδόν » μου φέρνει στο μυαλό την όλη πορεία, από το 1974 και δώθε, της Νέας Δημοκρατίας (τόσο σαν πολιτικός σχηματισμός όσο και σαν πρωτοκλασάτα πρόσωπα - στελέχη ηγέτες) που αποτελεί κομμάτι της παράταξής μου στην οποία περιλαμβάνω ότι υπάρχει δεξιότερα του ΠΑΣΟΚ .
Η αρχή έγινε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που, χωρίς να καταφέρει να αποβάλει τόσα χρόνια στο Παρίσι την χωριάτικη νοοτροπία του που κατέστρεψε την Αθήνα και όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας με το χωροταξικό του σχέδιο (;), μας προέκυψε ξαφνικά αρκετά σοσιαλιστής ώστε να καταστρέψει αξιοσέβαστα πρόσωπα και να κρατικοποιήσει ανθηρές επιχειρήσεις βάζοντας το πρώτο λιθαράκι για να φθάσουμε στο σημερινό χάλι της Ελλάδας για να ακολουθήσει αμέσως μετά ο «λίγος» Γεώργιος Ράλλης, ο επονομαζόμενος και νεκροθάφτης της ελληνικής γλώσσας, που παρέδωσε
την εξουσία στον Ανδρέα Παπανδρέου για να φέρει σε πέρας την προσχεδιασμένη καταστροφή της χώρας.
Όταν ανέλαβε ο Αβέρωφ ήταν ήδη αργά ώστε, όταν ήλθε στα πράγματα ο Μητσοτάκης (ο γνωστός αποστάτης και μπλεγμένος σε όλα τα σκάνδαλα της προ του 1967 εποχής), να μπορέσει άνετα και μεθοδικά να αποπροσανατολίσει ιδεολογικά τον άμοιρο ΝΔκράτη. Και δεν έφθανε που αποδείχθηκε πολύ μικρός πολιτικός με καθόλου πολιτική σκέψη - και μην δίνετε σημασία στις κατόπιν εορτής ερμηνείες των γεγονότων από μέρους του- γιατί αν είχε πολιτική σκέψη θα ήταν ακόμη πρωθυπουργός της χώρας , σαμποτάριζε από μέσα την παράταξη. Ίσως αυτός να ήταν και ο ρόλος που του είχαν αναθέσει οι εχθροί της χώρας
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Μόνιμη ενοχική στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ αλλά και την αριστερά γενικότερα, σπασμωδικές αμυντικές πολιτικές κινήσεις από ανεπαρκείς πολιτικούς ηγέτες, αντιγραφή προγραμμάτων και θέσεων του ΠΑΣΟΚ, πλήρης αδιαφορία για την βάση του κόμματος, ταύτιση του κόμματος με το μηδενικό-πολλές φορές- «εγώ» των δήθεν στελεχών που δεν δίσταζαν να αποχωρήσουν από το κόμμα αλλά και να επιστρέφουν όποτε τους κάπνιζε χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψιν τα αισθήματα που προκαλούσαν στην βάση αυτές τους οι «βουστροφηδόν» κινήσεις τους, προκλητική προσωπική ζωή στελεχών και οικογενειοκρατία στον μέγιστο βαθμό είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν το πρώτο σε μέγεθος κόμμα της παράταξης.
Θεωρώ τον τελευταίο ανασχηματισμό άλλο ένα κτύπημα σε βάρος της θέλησης του κόσμου της ΝΔ, μια ακόμη πρόκληση -για πολλοστή φορά- των αισθημάτων των εκατομμυρίων οπαδών της και μια ακόμη επιπόλαιη προσπάθεια νεκρανάστασης του τυχάρπαστου ΠΑΣΟΚικού κατεστημένου μπροστά στον κίνδυνο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, από την στιγμή που δεν καταλογίζει σε πρόσωπα και με στοιχεία της ευθύνες της εθνικής καταστροφής δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι σε ζωντανούς και τεθνεώτες.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι από τούδε και στο εξής τόσο εγώ προσωπικά όσο και τούτη εδώ η σελίδα θα πάψουμε να στηρίζουμε τα κοινοβουλευτικά «λεγόμενα» δεξιά κόμματα είτε ευρίσκονται εντός, είτε ευρίσκονται εκτός συνταγματικού τόξου και θα τηρήσουμε ακόμη δεξιότερη πατριωτική γραμμή στηρίζοντας την απλή βάση της λαϊκής δεξιάς χωρίς να παρασυρόμαστε σε λαϊκισμούς. Οι πατριωτικές δυνάμεις της χώρας δεν εξαφανίσθηκαν και ούτε θα εξαφανισθούν επειδή το θέλουν επίορκοι αριβίστες πολιτικοί και αυτές οι πατριωτικές δυνάμεις δεν «εκφράστηκαν» ακόμη αλλά νομίζω ότι έφτασε πλέον ο καιρός να επαναστατήσουν τα βόδια (μια και έτσι μας θεωρούν οι πολιτικοί μας) και ας τραβήξει ο κάθε Σαμαράς και η κάθε Ντόρα το αλέτρι μόνοι τους από τώρα και στο εξής.
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
ΥΓ Λόγω προσωπικών υποχρεώσεων την επιμέλεια των αναρτήσεων της σελίδας θα την αναλάβει η «Ελένη, η Ηπειρώτισσα». Ο.Π
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
ΥΓ Λόγω προσωπικών υποχρεώσεων την επιμέλεια των αναρτήσεων της σελίδας θα την αναλάβει η «Ελένη, η Ηπειρώτισσα». Ο.Π
2 σχόλια:
Σέβομαι την άποψή σας –κι ας διαφωνώ σε πολλά- κι ευελπιστώ στη συνδρομή «δεξιών» όπως εσείς -κι όχι όπως οι άλλοι που τόσα χρόνια ψηφίζατε- στην ανοικοδόμηση της πατρίδας, υπό μια έντιμη κυβέρνηση. Επειδή όμως «σιωπείν δοκεί συναινείν» κανένας τους δεν πρέπει να εξαιρεθεί από τον λογαριασμό.
Το λέω αυτό, επειδή από την ενδιαφέρουσα κριτική σας λείπει μια αναφορά στο Καραμανλή τον τζούνιορ, ο οποίος αντί να βάλει στη φυλακή τους διαχειριστές των Ολυμπιακών Αγώνων ή –έστω- να φροντίσει για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων, μετά το τέλος των αγώνων, προτίμησε άλλα. Ας μην μιλήσομε για τον ποταμό της γελοιότητας που πλημμύρισε τις ζωές σας –εγώ έλειπα εκείνο τον καιρό από την Ελλάδα- υπό την διακυβέρνησή του. Προτίμησε να μείνει στην ιστορία ως ο Καραμανλής ο Βους, από το συμπαθές τετράποδο κι αυτός.
Ήταν πριν τέσσερα χρόνια και λίγο παραπάνω, μόλις είχα γυρίσει από το εξωτερικό όπου εργαζόμουν για αρκετά χρόνια. Έτσι παρακολούθησα από κοντά την εξέλιξη της ιστορίας με τίτλο «λεφτά υπάρχουν».
Είχα γράψει τότε και αναδημοσιεύτηκε μετά μέσα σε ένα άλλο κείμενο, για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, τα Χανιά, ότι: «η προσπάθειά μας για ένα καινούριο ξεκίνημα, δεν πρέπει να σκαλώσει σε αναχώματα της πολιτικής ταυτότητας του καθενός από μας διότι θεωρούμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας φοιτητής που δε συμμετέχει στο φοιτητικό κίνημα, από ένα «αγωνιστή» φοιτητή που περνάει τα μαθήματα με αντάλλαγμα την ψήφο του στις εκλογές της συγκλήτου του πανεπιστημίου του, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας γιατρός που ψηφίζει «συντηρητικά» αλλά δεν παίρνει φακελάκι, από έναν «προοδευτικό» που στριμώχνει στη σκοτεινή γωνία τον παππού ή τη γιαγιά πριν τους προγραμματίσει για το χειρουργείο, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών, ένας «συντηρητικός» δημόσιος υπάλληλος που βρίσκεται στη θέση του και προσπαθεί να συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των συμπολιτών του από έναν «προοδευτικό» που πηγαίνει στο γραφείο του το πρωί, κρεμνάει το σακάκι του στην καρέκλα κι επιστρέφει ξανά την ώρα που σχολάει για να πάρει το σακάκι και να πάει σπίτι του.»
Λέτε ότι θα τηρήσετε ακόμη δεξιότερη πατριωτική γραμμή στηρίζοντας την απλή βάση της λαϊκής δεξιάς χωρίς να παρασύρεστε πια σε λαϊκισμούς. Αυτό, σαν αναγνώστης της νεώτερης ιστορίας και με επίγνωση της ζημιάς που έχει γίνει σε αυτόν τον τόπο –τα ομολογείτε κι εσείς- δεν το καταλαβαίνω! Θα ήθελα να μου το εξηγήσετε τι σημαίνει, άραγε, λαϊκή δεξιά? Αντιστοιχεί σε μια παράταξη, που, επιτέλους, τι διαφορετικό ενστερνίζεται από εμένα που θέλω ένα κράτος δίκαιο προς εμάς τους πολίτες του? Ως πότε θα μας χωρίζουν γραμμές που τις έχει σβήσει από καιρό ο χρόνος?
Συνηθίζω να λέω ότι την καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα στον έντιμο και τον άτιμο, την καταλαβαίνω τη διαφορά ανάμεσα στον έξυπνο και τον βλάκα. Αλλά σε καιρό πολέμου, δεν μπορώ να την καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στον αριστερό και στον δεξιό.
Αγαπητέ Αλέξανδρε έχω κατά καιρούς διαβάσει σε διάφορα ιστολόγια τα, πάντα, ενδιαφέροντα κείμενά σου. Τον Καραμανλή τον Β΄(τον βουν όπως τον λες) τον έχω περιλάβει κατά καιρούς πολύ δυνατά, του τα έψαλα «χύμα και τσουβαλάτα» και του καταλόγισα ευθύνες περισσότερες απ΄ότι σε άλλους αλλά θέλω να πιστεύω ότι, αν ποτέ ασχοληθεί με τα «κοινά», θα δείξει διαφορετικό πρόσωπο αλλά καλό θα ήταν να μην ξαναασχοληθεί. Είμαι από τους ανθρώπους που απορρίπτουν εκείνο το «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν» γιατί τότε θα έπρεπε να αυτοκτονήσουμε ομαδικά γιατί θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι Έλληνες σαν λαός, ολοκλήρωσαν τον προορισμό τους σε σχέση με την ανθρωπότητα και πρέπει φυσιολογικά να χαθούμε από προσώπου γης. Για μένα λαϊκή δεξιά είναι το πατριωτικό εκείνο κομμάτι του ελληνικού λαού που ΓΝΩΡΙΖΕΙ γιατί πιστεύει σταθερά στις εθνικές αξίες και στον αστικό τρόπο ζωής επιδιώκοντας παράλληλα, με δίκαιους και ριζοσπαστικούς τρόπους, την συνολική πρόοδο -σε όλα τα επίπεδα- όλων των Ελλήνων. Εδώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι για μένα στην Ελλάδα υπάρχουν μόνον δύο παρατάξεις. Η δεξιά και η αριστερά. Το κέντρο ποτέ δεν ήταν παράταξη με ιδεολογία αλλά ευκαιριακή «συνεύρεση» συμφεροντολόγων και για τον λόγο αυτόν οι Κεντρώοι, στις δύσκολες στιγμές και ανάλογα με το που αισθάνονται πλησιέστερα, προσχωρούν είτε στην δεξιά, είτε στην αριστερά όπως ακριβώς έγινε στην αντίσταση κατά των Ιταλο_Γερμανο_βουλγάρων το 1941-45. Τον υπόλοιπο καιρό παρασιτεί, βασικά σε ηγετικό επίπεδο, σε βάρος και της δεξιά και της αριστεράς εκμεταλλευόμενο τις αδυναμίες τους.
Δημοσίευση σχολίου