Εγκαταλείφθηκε η ελληνική κοινότητα της Αλβανίας

γράφει ο Μακεδών

Πολύ σοβαρές είναι οι επισημάνσεις του προέδρου του Κόμματος Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ) κ. Βαγγέλης Ντούλες -ο οποίος εκλέγεται βουλευτής- σχετικά με την συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν αποκαλύπτει επακριβώς τι συνέβη, αλλά οι γνωρίζοντες τα πράγματα αντιλαμβάνονται.

Δεν λέγει, φερ’ ειπείν, ότι η αποτυχία της ελληνικής κοινότητας της Αλβανίας -που εξέλεξε λιγότερους βουλευτές από το κόμμα των Τσάμηδων- οφείλεται εν πολλοίς στον κομματισμό, τον οποίο επέτεινε η ελληνική κυβέρνηση, ώστε να μπορεί να ελέγχει τις ψήφους των Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα. Το υποστηριζόμενο (και δημιουργηθέν) υπ’ αυτής ομογενειακό κόμμα καταποντίστηκε, η δε «Ομόνοια» με το ΚΕΑΔ δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί δυναμικά.

Για τους λόγους της αποτυχίας, ο κ. Ντούλες είπε: «Οι λόγοι πολλοί. Πρώτον, η γενικότερη αδιαφορία των συμπατριωτών μας να επιστρέψουν από την Ελλάδα και να δώσουν το «παρών» στην κάλπη. Η συμμετοχή στις περιοχές όπου ζει ο Ελληνισμός ήταν η χαμηλότερη σε όλη
την επικράτεια.

» Δεύτερον, η ψήφος πολλών πολιτών χαρακτηρίστηκε από την αγωνία της ανατροπής του Μπερίσα, οπότε οδηγήθηκε προς το βέβαιο καταφύγιο που σ' αυτήν την περίπτωση είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

» Τρίτον, εμείς ως Ομόνοια και ΚΕΑΔ δεν είχαμε την παραδοσιακή συνεννόηση και στήριξη της Αθήνας και του υπουργείου Εξωτερικών υπό τον κ. Αβραμόπουλο».
Υπήρχε παραδοσιακά η επικοινωνία των ομογενών μας με το ελληνικό ΥΠΕΞ. Τώρα, ο κ. Ντούλες λέγει: «Είχαμε μονομερή, απροειδοποίητη αθέτηση της παραδοσιακής μας σχέσης από το υπουργείο Εξωτερικών. Η κυβέρνηση ήταν παντελώς απούσα».

Ο Νίκος Μελέτης σε ρεπορτάζ του στο «Έθνος», έγραψε κι αυτός ότι το ΚΕΑΔ έχει έντονα παράπονα από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της «Ομόνοιας» δεν υπήρξε έστω και για συμβολικούς λογούς η καθιερωμένη συνάντηση της ηγεσίας της στην προεκλογική περίοδο με την ελληνική πολιτική ηγεσία και τον υπουργό Εξωτερικών.

Η υπόθεση της ελληνικής ομογένειας στην Αλβανία, ουσιαστικά έχει χαθεί από το 1991, όταν η Ελλάδα αποδέχθηκε την ένταξη της Αλβανίας στην ΔΑΣΕ, χωρίς να προβάλλει κανέναν όρο. Είχε γράψει τότε (20 Ιουνίου 1991), ο μακαριστός μητροπολίτης κυρός Σεβαστιανός, μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Το υποστηριζόμενον από τον κ. Σαμαράν ότι τώρα θα ελέγχωμε την Αλβανία και θα την υποχρεώσουμε στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι αστείον και αποδεικνύει άγνοιαν της αλβανικής πονηρίας, η οποία ουδέποτε εσεβάσθη τις υποσχέσεις της.

» Τα ίδια υπεστήριζε και το ΠΑΣΟΚ το 1987, όταν έκαμε την μονομερή άρσιν του εμπολέμου. Και όμως, η Αλβανία τίποτε δεν εσεβάσθη από τότε μέχρι τώρα».

Στο τέλος της επιστολής του απευθύνεται στον τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη και τον τότε ΥΠΕΞ κ. Α. Σαμαρά:

«Κύριε Πρωθυπουργέ και Κύριε Σαμαρά,

Είμεθα υποχρεωμένοι να σας πούμε ότι και ημείς προσωπικώς, αλλά και οι χιλιάδες των Ελλήνων, που τόσα περιμέναμε από την Κυβέρνησί σας, αισθανόμεθα απογοητευμένοι από τους μέχρι τούδε χειρισμούς σας για το Βορειοηπειρωτικό. Ασφαλώς δε απογοητευμένος, αλλά και προδομένος θα αισθάνεται και ο υπόδουλος Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου.

» Δυστυχώς, τα ολέθρια εθνικά σφάλματα του παρελθόντος και οι τόσες «χαμένες πατρίδες» ουδέν μας εδίδαξαν…».

Είκοσι δύο χρόνια μετά, τα πράγματα δικαίωσαν τον κυρό Σεβαστιανό. Οι Έλληνες πολιτικοί, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν ψήφους, διαίρεσαν κομματικά τους Έλληνες της Αλβανίας. Όχι μόνον δεν μας εδίδαξαν κάτι τα σφάλματα του παρελθόντος, αλλά τα συνεχίζουμε περισσότερο ολέθρια.


Υ.Γ. Ο τότε μητροπολίτης, ευγενικά, αποδίδει στον κ. Α. Σαμαρά «άγνοια της αλβανικής πονηρίας». Θα μπορούσε να πει «έτσι σας διέταξαν οι ισχυροί, έτσι κάνατε».