Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου
Με το πέρας της τυπικής εκλογικής διαδικασίας και την αγχωμένη πρώτη απόπειρα ερμηνείας των αποτελεσμάτων από τις γνωστές πηγές προπαγάνδας και τους αντιπροσώπους των, καλόν είναι άμεσα να καθίσουμε και να δούμε αντικειμενικά και όχι βάσει εντυπώσεων από έντεχνες φρασεολογίες τί ακριβώς έχει συμβεί και τί εικόνα παρουσιάζουν οι συμπολίτες μας Έλληνες που απαρτίζουν τον πραγματικό Ελληνικό Λαό.
Στο παρόν άρθρο δεν θα υπεισέλθω άμεσα στο θέμα της εκλογικής νοθείας στο επίπεδο της επεξεργασίας στοιχείων που είναι σαφές ότι υπάρχει αλλά εφ’ όσον αυτή την στιγμή δεν είναι εξακριβώσιμη από εκ των έσω αυτόπτων μαρτύρων στα γραφεία της κάθε singular logic ( εταιρείας της οποίας την ταυτότητα δεν γνωρίζουμε ούτε και τα συμφέροντα της ), δεν μπορούμε να σχολιάσουμε με αντικειμενική τεκμηρίωση.
Θα υπεισέλθω όμως πλήρως στο θέμα της εκλογικής νοθείας στο επίπεδο της αλλοίωσης του εκλογικού σώματος παρατύπως και αντισυνταγματικώς, αφού άτομα που έχουν συμπεριληφθεί στους εκλογικούς καταλόγους δεν νομιμοποιούνται ούτε καν τυπικά από το Ελληνικό Σύνταγμα να έχουν δικαίωμα εκλέγειν – εκλέγεσθαι. Δηλαδή, το Δικαίωμα Ψήφου ατόμων που επισήμως δηλώνουν μετανάστες και όχι Έλληνες Πολίτες ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ να ψηφίζουν σε καμμία περίπτωση. Εάν ο Καλλικράτης προβλέπει τέτοιου είδους ψηφοφόρους, τότε το νομοσχέδιο / νόμος είναι και αυτό αντισυνταγματικό με όλες........... τις νομικές συνέπειες που προβλέπονται.
Βεβαίως, είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουμε εξόφθαλμες καταπατήσεις του Ελληνικού μας Συντάγματος από κάθε άποψη και με κάθε ευκαιρία.
Ξεκινάμε λοιπόν την ανάλυση ήδη με βασικό και αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι με αλλοιωμένο εκλογικό σώμα, κατόπιν αλλοίωσης υπό των δύο μεγάλων κομμάτων και την υποστήριξη / ανοχή των υπολοίπων κομμάτων, έχουμε μια υφαρπαγή του όποιου εκλογικού αποτελέσματος υπέρ των δύο μεγάλων αυτών κομμάτων ούτως ή άλλως. Αυτό είναι δεδομένο διότι ο μετανάστης εκ φύσεως δεν θα ψηφίσει με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας ή της όποιας πόλης – περιφέρειας αλλά της δικής του πελατειακής σχέσης και της πλήρους εξαρτήσεως του από όσους τον προστατεύουν / προωθούν / εκμεταλλεύονται.
Το κρατάμε αυτό το συμπέρασμα διότι θα φτάσουμε σε αυτό και βάσει των αριθμών.
Έχουμε λοιπόν την συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ( περίπου 70-77% ) να απέχει ή μέσω λευκού – ακύρου να καταψηφίζει / μαυρίζει όλους ανεξαιρέτως τους υποψηφίους.
Αυτό σημαίνει ότι οι όποιοι εκλεγέντες υποψήφιοι έχουν αθροιστικά μεταξύ τους το πολύ ένα 23% πανελλαδικά, κάτι που όπως γνωρίζουμε δεν αποτελεί παρά θλιβερή μειοψηφία αφού δεν μιλάμε ούτε καν για ένα κόμμα αλλά για πληθώρα αυτών.
Όλοι μας ξέρουμε απλή μέθοδο των τριών για να βγάλουμε τα πραγματικά ποσοστά βάσει των οποίων διθυραμβούν στο ΠΑΣΟΚ ισχυριζόμενοι ότι δεν καταποντίστηκαν και ότι διατηρούν την στήριξη του Λαού, ενώ οι υπόλοιποι επικαλούνται διαφόρων μεγεθών και διαστάσεων βελτιώσεις. Και μόνο το πραγματικό αθροιστικό ποσοστό χώρια τα διάφορα ξεγυρισμένα δεκαεφτάρια, εικοσιδυάρια, κλπ που σημειώνονται κατά τόπους είναι αρκετά για να αποδείξουν ότι δεν έχουν λάβει ούτε νομιμοποίηση ούτε αρχή της Δεδηλωμένης και βεβαίως ούτε και καμμία ανοχή.
Ένα φαγητό που το ανέχομαι το τρώω, δεν το αφήνω απείραχτο στο πιάτο. Και ένα φαγητό που αφήνω απείραχτο σε ένα πιάτο που δεν έχω δυνατότητα να καθαρίσω μόνος μου δεν σημαίνει ότι κατ’ επιλογήν μου δεν το πετάω στα σκουπίδια.
Δηλαδή, η αποχή δηλώνει κατ’ αρχάς και στην ηπιότερη ερμηνεία της ότι κανένας υποψήφιος δεν έδωσε κίνητρο στον ψηφοφόρο να τον επιλέξει. Είναι σαφές ότι εάν οι Έλληνες έβλεπαν απτό συμφέρον τους σε οποιαδήποτε υποψηφιότητα θα την υπερψήφιζαν : και μιλάμε για ομαδικό, Εθνικό συμφέρον διότι όπως θα δούμε παρακάτω το πελατειακό έχει απεικονισθεί στα αποτελέσματα.
Η σύσταση των εκλογών είναι τέτοια που δεν σου αφήνει περιθώριο να ψηφίσεις την αποχώρηση / αποκλεισμό υποψηφιοτήτων / κομμάτων από τις επιλογές, δεν υπάρχει δε κατώτατο όριο που να μην επιτρέπει την δυνατότητα εκλογής οποιουδήποτε με την ύπαρξη αποχής υψηλότερης από ένα ποσοστό και επάνω ώστε να εξασφαλίζεται η δημοκρατικότητα των εκλογών και η προστασία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Άρα βλέπουμε ότι εσκεμμένα δεν επιτρέπουν αδιαμφισβήτητη ερμηνεία της αποχής, καθ’ ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αυτομάτως επιτεύξιμο εάν ο εκλογικός νόμος προέβλεπε ότι αποχή πάνω του 35% σήμαινε άμεση αδυναμία εκλογής οποιουδήποτε υποψηφίου σε οποιονδήποτε αιρετό θώκο και άμεση διεξαγωγή εκλογών ΑΝΕΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ και μόνο με προσωποπαγή σταυρό σε ένα μεγάλο κοινό ψηφοδέλτιο όλων ανεξαιρέτως των ατόμων που επιθυμούν να προσφέρουν λύσεις : δηλαδή τον λεονταρισμό του κάθε Λοβέρδου « όποιος πιστεύει ότι μπορεί καλύτερα ας έρθει να αναλάβει», κάτι τώρα θεσμικά ανέφικτο αφού δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση πολυκομματική ή ακομματική εξ εκλογών.
Έτσι ο απέχων Πολίτης θα ξέρει ότι στην ουσία ψηφίζει την μη σύσταση κυβέρνησης από τις προτεινόμενες στην προεκλογική κυβέρνηση στην προεκλογική περίοδο, και άρα η αποχή του θα συμπεριλαμβάνεται στην κομματική ερμηνεία de facto.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΚΑΘΕ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ.
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΟΛΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ / ΘΕΛΗΣΗΣ / ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ / ΖΗΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ, ΝΕΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Στην ουσία το εκλογικό σύστημα έτσι όπως είναι με τους εκλογικούς νόμους έτσι όπως είναι καθιστά την ψήφο του Έλληνα de facto υφαρπαγμένη και αυθαιρέτως υποθηκευμένη υπέρ ενός πολιτικού συστήματος ολιγαρχών και καταπιεστών.
Κανείς μας δεν θα μπορέσει να υποστηρίξει τεκμηριωμένα ότι το πλέον κλειστό και κληρονομικό επάγγελμα δεν είναι αυτό του βουλευτή / πολιτικού με εξ αρχής άτομα ανεπάγγελτα που ζουν από υφαρπαγμένα και κλεμμένα κεφάλαια δημοσίου ( αμέσως ή εμμέσως ) με τα οποία ανακυκλώνουν και το ‘βιλαέτι’ τους στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Και φτάνουμε στις πελατειακές σχέσεις : στις πλέον δόκιμες για τέτοια σφυγμομέτρηση εκλογές βλέπουμε ότι οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων αποτυπώνονται μέσω των ποσοστών των. Οι άμεσα έχοντες αλισβερίσι και συμφέρον, που έχουν πουλήσει την ψήφο τους είναι αυτοί που εξέλεξαν τους διάφορους κομματικούς εχθές, με ένα μικρό περιθώριο σφάλματος για όσους παρασύρονται ή ξεγελιούνται κάθε φορά.
Αυτοί δηλαδή που αξίζουν όλο το ανάθεμα που όλοι μας ως Ελληνικός Λαός έχουμε υποστεί δια στόματος του κάθε Πάγκαλου, ΓΑΠ, εκπροσώπου διεθνούς αρχής κλπ, εφημερίδων εντός και εκτός Ελλάδος και λοιπών διεθνών και εγχωρίων ΜΜΕ, είναι αυτό κατά μέσο όρο 25% εκ των οποίων μάλιστα ένα ικανό ποσοστό δεν είναι καν Έλληνες Πολίτες.
Είναι δηλαδή οι γνωστοί εφιάλτες που διαχρονικά υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων και όχι ο Ελληνικός Λαός που αντικειμενικά απέρριψε στο σύνολο τους όλους τους προδότες του Έθνους και της Χώρας μας είτε απέχοντας είτε ρίχνοντας άκυρο.
Μάλιστα με το αυτογκόλ του ΓΑΠ περί αποσταθεροποίησης της χώρας εάν ο Λαός δεν προσέλθει στις κάλπες και δεν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και όλη την φοβέρα περί χάους που όλοι μας γνωρίζουμε και δεν χρειάζεται να επαναλάβω, πλέον του 70% του κόσμου του είπε ότι « προτιμώ να μην σε νομιμοποιήσω για να συνεχίσεις τις ασέλγειες σου επί του Πολιτεύματος μου και των Δικαιωμάτων μου παρά να σου δώσω είτε εσένα είτε οποιουδήποτε άλλου από εσάς που με προδώσατε τον λόγο να χαίρεστε ».
Και επειδή βάσει των αριθμών κανείς από τους πολιτικούς δεν δικαιολογείται να χαίρεται, βγήκαν όλοι λες και ήταν Εθνικές εκλογές να μας διαβεβαιώσουν ότι πανηγυρίζουν και ότι αισθάνονται μάλιστα και δυνατοί.
Αυτό λοιπόν που όλοι μας βιώνουμε είναι όντως μία ολική επαναφορά όπως ( ατυχέστατα ) ανέφερε ο Σαμαράς, αλλά όχι της Ν.Δ. ή οποιουδήποτε άλλου κόμματος : έχουμε ολική επαναφορά της πολιτικοποίησης του Ελληνικού Λαού που από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι σήμερα είχε υποστεί τεράστιο πλήγμα.
Σήμερα πλέον, εμείς οι Έλληνες Πολίτες όντας πολιτικοποιημένοι και όχι κομματικοποιημένοι έχουμε βρει το σθένος να μην συμβιβαζόμαστε και έχουμε αποτινάξει τον φόβο που μας ωθούσε να υπαχθούμε στο μαντρί του κάθε προδότη και δοσίλογου μειοδότη.
Είμαστε δηλαδή έτοιμοι να αποφασίσουμε εμείς ως πραγματικά Κυρίαρχος Λαός και σε πείσμα όλων αυτών των ολιγαρχικών γόνων τί εμείς θέλουμε για τον εαυτό μας, το Έθνος και την Χώρα μας και να μην επιλέξουμε από το τάμπλ ντοτ που προσφέρουν τα πέντε – έξη εγκεκριμένα μαγαζιά της ίδιας μαφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου