Αϊ σιχτίρ «κυρίαρχε λαέ»
Δεν εμπιστεύομαι την κρίση του «κυρίαρχου» λαού
Δεν έχει κρίση ο κυρίαρχος λαός
Δεν εμπιστεύομαι το αισθητήριο του «κυρίαρχου» λαού
Δεν έχει αισθητήριο ο «κυρίαρχος» λαός
Δεν εμπιστεύομαι τη μνήμη του «κυρίαρχου» λαού
Είναι αμνήμων ο «κυρίαρχος» λαός
Δεν εμπιστεύομαι τις επιλογές του «κυρίαρχου» λαού
Δεν είναι «κυρίαρχος» λαός
Είναι ένας απόλυτα υπόδουλος λαός.
Είναι ένας λαός αναξιοπρεπής και χωρίς περηφάνια, γεμάτος βολεψάκηδες και λιγούρηδες, οσφυοκάμπτες και προσκυνημένους, απολιτίκ κι αδιάφορους που για μια αργομισθία στο δημόσιο γλύφουν τις κατουρημένες ποδιές των διεφθαρμένων πολιτικών, που θ’ άλλαζαν γραμμή για μια ψιλοεξυπηρέτηση.
Ανόητοι που άγονται και φέρονται απ’ τα παχύδερμα της δημοσιογραφίας και της πολιτικής που ενώ του ρημάζουν το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, τον πείθουν ότι τον σώζουν.
Είναι ο “κυρίαρχος” λαός που χάφτει σα χάνος τα διλλήματα του οποιουδήποτε και γίνεται ορντινάτσα του καθεστώτος.
Αυτός που ανέχεται τον κάθε ανεπάγγελτο της πολιτικής να πλουτίζει στην πλάτη του. Να μπαίνει στην πολιτική άνεργος και να βγαίνει ζάπλουτος.
Αυτός που κάνει ανύπαρκτα ανθρωπάρια πρωθυπουργούς μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να έχουν ένα «γνωστό» επίθετο.
Αυτός που ανέχεται υπουργούς και παράγοντες να του μιλούν για λιτότητα και ν’ αφήνουν νηστική τη μάνα και τα παιδιά του, όταν εκείνοι τρώνε χαβιάρι σε σπίτια κρατικοδίαιτων καπιταλιστών που εκείνοι (υπουργοί και παράγοντες) τους βοήθησαν να λεηλατήσουν το δημόσιο, αυτό, που τώρα σε καλούν να σώσεις ΕΣΥ με τα λεφτά σου.
Ο «κυρίαρχος» λαός που ενημερώνεται από Πρετεντέρηδες, Καψήδες και Χατζηνικολάου.
Προσκυνημένοι και χαϊβάνια, αποβλακωμένοι και πλαδαροί παρακολουθούν ολημερίς χωμένοι στον καναπέ τους τη μπουμπούκα να μαγειρεύει μαζί με τη γκόμενα του Γρηγόρη κι εξαντλούν τον χλιαρό θυμό τους σε βρισίδια και μούντζες στις ειδήσεις των οχτώ που σχεδόν ποτέ δεν έχει καλά νέα γι’ αυτούς. Αλλά στο τέλος τους πείθει ότι όλα γίνονται για το καλό τους κι ότι σε λίγο καιρό οι θυσίες τους θ’ αποδώσουν.
Παλαμοκρούστες των αηδιαστικών κομματόσκυλων.
Πολίτες που εκλέγουν βουλευτές κι ανέχονται για υπουργούς τον Πρωτόπαπα και τον Μαγγίνα, τον Πάκη και τον Παπακωνσταντίνου, τον «στρατηγό άνεμο» και την Άννα Νταλάρα, τον Πάγκαλο και τον Ρουσόπουλο.
Που ανέχονται για ηγέτες του εργατικού κινήματος παχύδερμα σαν τον Παναγόπουλο,. Και πιο πριν Πολυζωγόπουλο και λοιπούς συγγενής.
Φανατισμένοι χειροκροτητές των καταστροφέων τους, στελέχη σιχαμερών κομματικών στρατών που γεμίζουν τη Λ. Αλεξάνδρας στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Που αφέθηκαν να εκμαυλιστούν, να εκχυδαϊστούν απ’ τον μετρ της πολιτικής απατεωνιάς που κυριάρχησε τη δεκαετία του ’80 και γαλούχησε τον κόσμο με τη λογική, πως η κλοπή (ειδικά του δημοσίου) δεν είναι αδίκημα αλλά μαγκιά γι’ αυτό και σήμερα ο «κυρίαρχος λαός» μεγαλώνει τα παιδιά του με τη νοοτροπία του «άρπαξε να φας και κλέψε να ‘χεις»
Μικροαστοί, σκυφτοί φασουλήδες, «κυρ Παντελήδες» που τρέμουν στην ιδέα πως θα χάσουν τη βολή τους ακόμα κι αν του ρημάζουν σώμα και ψυχή, παρόν και μέλλον.
Ανίκανος να τα βάλει με τις μικροαστικές του φοβίες, να κάνει μια σκέψη παραπέρα απ’ αυτές τις «χοντρές» που αφορούν το φαΐ και το λούσο, τα ταξίδια με δανεικά λεφτά και την καλοπέρασή του .
Γουστάρει μόνο ν’ αγοράσει τζιπάρα των τριάντα χιλιάδων με 650 άτοκες δόσεις για να νιώσει ο φουκαράς ότι έχει υπόσταση, οντότητα και για να γεμίσει την μαύρη ψυχική του τρύπα, αλλά μόλις βαρεθεί τη τζιπάρα, η τρύπα, τέρας αδηφάγο μέσα του, του ζητάει κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα κι αυτός τρέχει αλλά εκείνη χάσκει μέσα του και τον καταπίνει όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα.
Ο «κυρίαρχος λαός» που εξοβέλισε την γνήσια αριστερά των κοινωνικών αγώνων ως μίζερη και ντεμοντέ και συντάχθηκε με την μεταμοντέρνα, ροζ, καθεστωτική αριστερά των Βορείων Προαστίων, τη γεμάτη αριβίστες κι οπορτούνες που είδαν την αριστερά όχι σαν τρόπο ζωής και κοινωνικής αλλαγής, αλλά (κινούμενοι εκ του αφαλούς) ως τρόπο επιπλέον πλουτισμού, προβολής και σαν ευκαιρία να γεμίσουν τον άπλετο χρόνο τους. Γέμισ’ ο τόπος παράσιτα που έχουν πάρει εργολαβία τον προοδευτισμό κι έχουν αναλάβει «ν’ ανοίξουν τα μάτια» στους αμόρφωτους πληβείους.
Καμώνονται πως τάχα «λύνουν» κοινωνικά προβλήματα μεταξύ μπριος και σολομού στο «Φίλιον»,, διοργανώνοντας την επόμενη «δράση» (λέξη –φούσκα που δεν σημαίνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ) για την αποδοχή του γάμου των ομοφυλοφίλων, την ώρα που στο Πέραμα η ανεργία θερίζει και το τσουκάλι δεν είναι κάθε μέρα γεμάτο. Είναι αυτοί οι ίδιοι που επέβαλλαν τις περίφημες, καινούργιες «προοδευτικές απόψεις» στον «κυρίαρχο» λαό στους σκυφτούς φασουλήδες, περί πολυπολιτισμικότητας, ανοχής στη διαφορετικότητα κι άλλες τέτοιες ανόητες φούσκες που τις εμπορεύονται με το αζημίωτο μέσω των χρυσοφόρων ΜΚΟ.
Είναι αυτοί οι ινστρούχτορες των Βορείων Προαστίων που επιχειρούν ακόμα και να του αλλάξουν την ιστορία μέσα από αποδημητικά φληναφήματα. Κι «κυρίαρχος» λαός τους πιστεύει κόβοντας τις ρίζες του και το κλαδί που κάθεται με τα ίδια του τα χεριά.
Γι’ αυτό έφτασε σε τέτοια κατάντια.
Γι’ αυτό όσο περνάει ο καιρός γίνεται χειρότερος.
Τους πιστεύει ο κακόμοιρος «κυρίαρχος λαός» από φόβο μη τυχόν τους πουν συντηρητικούς ή μη τυχόν υπολείπονται σε προοδευτικότητα του κώλου. Για τον ίδιο λόγο, συναινεί στο να γεμίσει η Αθήνα με τζαμιά, χωρίς να έχουν καρύδια να πουν θαρρετά τη γνώμη τους, φοβούμενοι μη τυχόν τους κολλήσουν την ταμπελίτσα του ακροδεξιού.
Φοβούνται να πουν σ’ αυτά τα βουτυρόπαιδα πως εμείς πρώτοι, που μένουμε Άγιο Παντελεήμονα και Πατήσια, συμπονάμε και βοηθάμε τους κολασμένους της γης που βρέθηκαν στη χώρα μας, τους έχουμε φίλους, συγκατοίκους, γείτονες. Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι το «καράβι» δεν χωράει άλλους κι ότι η κατάσταση όπως διαμορφώνεται λόγω ανέχειας, δημιουργεί, πέρα απ’ τα φαινόμενα παραβατικότητας ή την αύξηση της εγκληματικότητας, συνθήκες πραγματικής κοινωνικής έκρηξης και εμφυλίου πολέμου (όποιος θεωρεί υπερβολική την εκτίμηση ας ρίξει μια ματιά τι γράφει εδώ ΤΟ ΒΗΜΑ)
Στην άλλη άκρη είναι κάτι άλλοι λεβέντες που πιστεύουν ότι οι Έλληνες (αυτοί_δηλαδή που περιγράφουμε παραπάνω) είμαστε περιούσιος λαός κι ότι οι ξένοι θα μας αλλοτριώσουν (τους ήδη αλλοτριωμένους; ) και με τη σειρά τους παίρνουν εργολαβία την υπεράσπιση των κατοίκων, προσπαθώντας να λύσουν το πρόβλημα με ξύλο και βία. Τι να πει κανείς; Κλασσικά συμπτώματα κοινωνικής σήψης και παρακμής.
Αυτός είναι ο «κυρίαρχος» λαός σήμερα.
Ένας λαός που δεν έχει έρμα για να κρατηθεί, που “μαγειρεύεται” εύκολα αφού σαν το χταπόδι, τον έχουν σαραντίσει καλά καλά κι έχει μαλακώσει.
Ένας λαός έτοιμος από καιρό να δεχτεί άκριτα οποιοδήποτε ανόητο ιδεολόγημα, οποιαδήποτε παπαριά του πασάρει το ιερατείο.
Αν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης θα τους φώναζε όπως τότε που «λούφαξαν» από φόβο: «Στο διάτανο κακαβούλια».
Τότε ευτυχώς βρέθηκε στην κρίσιμη στιγμή ο γέρος του Μοριά κι έσωσε τούτο τον τόπο απ’ τον Ιμπραήμ και τους Νενέκους φωνάζοντας:
«Στήστε φούρκα και παλόυκι. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Σήμερα, ποιος θα βρεθεί να φωνάξει και να ξυπνήσει τον αδιάφορο, κιοτή "κυρίαρχο λαό";
Τόνοι και Πνεύματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου