RSS
Πώς μπορώ να ξεχάσω, αμέσως μετά το τέλος των εχθροπραξιών, τους χιλιάδες πρόσφυγες που έτρεχαν να βρουν κάποια στέγη σε συγγενείς, φίλους, σε σχολεία και αργότερα να ξεφυτρώνουν αντίσκηνα σ' όλες τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, σε χωράφια και σε γήπεδα; Δυο τρεις κονσέρβες που έστελλε τότε η Ελλάδα για κάθε οικογένεια, ρούχα, παπούτσα και να περιμένεις στη σειρά να δοκιμάσεις 1 παντελόνι ή ένα πουκάμισο.
Πώς μπορώ να ξεχάσω τις μανάδες, τις συζύγους, τις αδελφές που έτρεχαν εδώ και 'κεί να μάθουν νέα για τον αδελφό, τον άνδρα, το παιδί τους;
Ένας ολόκληρος λαός υπερήφανος, δουλευτής, νοικοκύρης, βρέθηκε ξαφνικά ν' αντιμετωπίζει το χάος.
Ένας ολόκληρος λαός υπερήφανος, δουλευτής, νοικοκύρης, βρέθηκε ξαφνικά ν' αντιμετωπίζει το χάος.
Πώς μπορώ να ξεχάσω μερικούς μήνες μετά, τη φυγή τόσων νέων της Κύπρου, άλλοι για τις αραβικές χώρες, άλλοι στη Βουλγαρία και άλλοι πιο μακριά, σε Καναδά και Αυστραλία;
Σήμερα, 36 ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή και την υποδούλωση, πόσοι άραγε από εμάς θυμούνται το κακό που μας βρήκε; Τι κατάντια γι' αυτό το λαό, να βλέπεις Ελληνοκυπρίους να πηγαίνουν στα κατεχόμενα για ψυχαγωγία και να κάθονται, χωρίς ίχνος ντροπής, σ' ελληνικά εστιατόρια για να φάνε ψάρι και το παγωτό τους. Πολύ πιθανόν, αυτός που είναι σήμερα ο νέος διαχειριστής του εστιατορίου, ο ίδιος να είχε δώσει τότε τη χαριστική βολή στον Γιώργο, στον Ανδρέα, στον Πέτρο.
Είναι γνωστό πως οι περισσότερες δολοφονίες έγιναν από Τ/κ. Εξάλλου, το παραδέχθηκε και ο Ντενκτάς σε συνέντευξή του. Απλώς για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός.
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα βασανιστήρια, ψυχικά και σωματικά, στα μπουτρούμια του Αττίλα, όπου Ελληνοκύπριοι και Έλληνες της Ελλάδος δεχόμασταν καθημερινά το ξύλο, τις βρισιές, διότι είμαστε, λέει, γκιαούρηδες. Έτσι μας αποκαλούνε οι Τούρκοι. Και πόση ντροπή και θλίψη ένιωσα, όταν ο Δημήτρης ο Χριστόφιας μίλησε για εισβολή των 2 μητέρων πατρίδων. Ας πάει στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, εκεί όπου είναι θαμμένα τόσα παλληκάρια από την Ελλάδα, και ας επαναλάβει τη δήλωσή του. Να τον ακούσουν και οι νεκροί.
Ο Ντενκτάς είχε πει κάποτε: «Δώστε μου 50 χρόνια και το Κυπριακό θα λυθεί μια για πάντα». Εγώ προσθέτω, με τέτοια ηγεσία που έχουμε σήμερα, ίσως να μη χρειαστούν ούτε 50 χρόνια.
ΡΟΜΠΕΡΤΟΣ ΣΑΒΕΡΙΑΔΗΣ
Παραλίμνι
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου