Αυτή είναι η μυστική συμφωνία Παπακωσταντίνου – Ευρώπης για την εκποίηση
Η δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, σύμφωνα με την οποία η ελληνική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει για εκποίηση δημόσιας περιουσίας, μέχρι 50 δις, είναι απολύτως ακριβής.
Επίσης η τοποθέτηση του εκπροσώπου της ΕΚΤ στην Τρόικα, Σαρβάζ Ντερούζ, στη συνέντευξη τύπου την προηγούμενη Παρασκευή, όπου έθεσε πρώτος το θέμα της εκποίησης δημόσιας περιουσίας και Γης , άμεσα και όχι στην αναπτυξιακή ή επενδυτική βάση, ούτε ατυχής αλλά ούτε και τυχαία ήταν.
Πίσω από όλα αυτά και το σκηνικό έντασης που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται μια «μυστική συμφωνία», που συνυπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος, στο παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων με τους προϊσταμένους των εκπροσώπων της Τρόικας, στο ευρωπαϊκό επίπεδο μάλιστα και όχι σε σχέση με το ΔΝΤ. Στον κ. Παπακωνσταντίνου, που έχει την εξουσιοδότηση σύμφωνα και με τη Μνημονιακή συμφωνία, να δεσμεύει το ελληνικό κράτος, ετέθη από την Ευρώπη ένας συγκεκριμένος εκβιασμός. Για να υπάρξει η εθελουσία ανταλλαγή ομολόγων, με διαγραφή μέρους των χρεών, επιμήκυνση και εκλογικευμένο επιτόκιο, σε χρόνο μάλιστα πριν την δημιουργία του EFSF ή του ESM, του ζητήθηκε να δεχθεί η Ελλάδα εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της (συμμετοχές σε ΔΕΚΟ ή εισηγμένες, ακίνητα, Γή, λιμάνια, αεροδρόμια), μέχρι του ποσού των 50 δις ευρώ. Ουσιαστικά του ζητήθηκε ένας ισολογισμός. 50 δις ευρώ περίπου θα ήταν η μείωση του χρέους από την ανασυγκρότηση του χρέους ή μείωση του σε επίπεδο 25- 30 % του ΑΕΠ, της χώρας 50 δις ευρώ εκποίηση δημόσιας περιουσίας , σε υποτιμημένη αξία όπως η σημερινή. Γιατί στην περίπτωση που υπήρχε ανταλλαγή ομολόγων, διαγραφή μέρους του χρέους και επιμήκυνση η αξία της δημόσιας περιουσίας, όπως και οι συμμετοχές του Δημοσίου σε εισηγμένες ή όχι επιχειρήσεις , θα αποκτήσουν πολλαπλάσια αξία. Του προτάθηκε μάλιστα ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα δεσμευθεί με αναθεωρημένο Μνημόνιο στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της, Κομισιόν και ΕΚΤ (η οποία διατηρεί μεγάλο μέρος των κρατικών ομολόγων της Ελλάδος), θα μπορούσε να διοχετευθεί κεφάλαιο για την εξαγορά και την αντικατάσταση ομολόγων, με τιμές αγοράς και όχι ονομαστικές, από κεφάλαιο του υπάρχοντός μηχανισμού στήριξης του ESFS.
Ζητήθηκε δηλαδή για μια ακόμη φορά από την Ελλάδα και τον πάντα «πρόθυμο» υπουργό Οικονομικών , να επαναληφθεί , ότι και τον Μάιο του 2010, για το Ελληνικό Ζήτημα. Να δεσμευθεί η Ελλάδα, με Μνημόνιο διακριτό, πολύ πιο δυσμενών όρων και προϋποθέσεων, απ΄ ότι η υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως και το 2010 υπέγραψε πολύ πιο δυσμενές Μνημόνιο που αφορά μόνον την ίδια, ελάχιστα 24ωρα, πριν την Ευρωπαϊκή Συμφωνία στήριξης, στην οποία εντάχθηκε για παράδειγμα η Ιρλανδία. Έτσι και τώρα πιέζεται να δεσμευτεί, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση, πριν τις Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου.
Στις τελευταίες πολύωρες συσκέψεις στο υπουργείο Οικονομικών , το αντικείμενο δεν ήταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις όπως διέρρευσε στους δημοσιογράφους το γραφείο υπουργού, αλλά ακριβώς ο συγκεκριμένο ς χειρισμός, αλλά και οι στηρίξεις που θα είχε στη συνέχεια πολιτικά και προσωπικά ο κ. Παπακωσταντίνου, με δεδομένο ότι πολύ ισχυροί υπουργοί, μεταξύ αυτών και ο Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, διαφωνούσε και διαφωνεί με την παρουσία της Τρόικας , ως Ύπατης Αρμοστείας και μάλιστα στη συνάντηση που είχε , στο πλαίσιο της συνεργασίας μαζί τους για θέματα του τομέα του, τους ζήτησε να περιορισθούν στον συμβατικό τους ρόλο.
Στο επίπεδο αυτό επελέγη από το επικοινωνιακό επιτελείο της Τρόικας να υπάρξει κρίση, μέσω των δηλώσεων Ντερούζ, ώστε να μπει στο τραπέζι το θέμα της εκποίησης περιουσίας, τιμήματος 50 δις, αφού ένα τέτοιο θέμα δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ούτε στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου.
Ο υπουργός Οικονομικών μπορεί εξαιτίας της συναίνεσης σε μια τέτοια εξέλιξη εκποίησης του μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας, να βρίσκεται απομονωμένος, του δόθηκαν όμως οι εγγυήσεις από ευρωπαϊκής πλευράς, επιβίωσης του. Οι εγγυήσεις αυτές συσχετίζονται με ομάδες συμφερόντων στο εσωτερικό της Ελλάδος, που στο πλαίσιο που δημιουργείται θα εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα βασικές προτεραιότητες τους και βεβαίως στηρίζουν τον πολιτικά απομονωμένο υπουργό.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πέραν του «μυστικοσύμβουλου» της Τρόικας ΣΕΒ : Τράπεζες( επιπλέον κρατικές εγγυήσεις 30 δις ευρώ), Κατασκευαστικές (προεξόφληση των εσόδων από τα διόδια- και των υπό κατασκευή δρόμων- για 25 χρόνια), Παίγνια( ιδιωτικοποίηση ΟΠΑΠ, πέραν του ίντερνετ , σε σημερινές τιμές), Ενεργειακές ( ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ, αξιοποίηση των ορυκτών στη συνέχεια), Real Estate ( πώληση δημόσιας Γης , πριν χαρτογραφηθεί και αξιολογηθεί με πληρότητα, σε συνθήκες πλήρους υποτιμητικής κερδοσκοπίας όπως οι σημερινές).
Πέραν των συγκεκριμένων υπάρχουν και συμφέροντα ελληνικά και ξένα που συσχετίζονται με την βίαιη πώληση όλων των συμμετοχών του δημοσίου σε εισηγμένες ή μη , κερδοφόρες ή ζημιογόνες , εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα ( μεταξύ αυτών ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ, αστικές συγκοινωνίες, ΟΣΕ , ΟΤΕ κλπ).
Τα ευρωπαϊκά οικονομικοεπιχειρηματικά λόμπυ πάντως ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα νησιά, που θα μπουν στο πρόγραμμα , με το κάθε άλλο παρά τυχαίο ποσοτικό στόχο των 50δις ευρώ και όχι λίστας περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου προς πώληση. Όσο πιο υποτιμημένα τόσο πιο πολλά.
Πίσω από όλα αυτά και το σκηνικό έντασης που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται μια «μυστική συμφωνία», που συνυπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος, στο παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων με τους προϊσταμένους των εκπροσώπων της Τρόικας, στο ευρωπαϊκό επίπεδο μάλιστα και όχι σε σχέση με το ΔΝΤ. Στον κ. Παπακωνσταντίνου, που έχει την εξουσιοδότηση σύμφωνα και με τη Μνημονιακή συμφωνία, να δεσμεύει το ελληνικό κράτος, ετέθη από την Ευρώπη ένας συγκεκριμένος εκβιασμός. Για να υπάρξει η εθελουσία ανταλλαγή ομολόγων, με διαγραφή μέρους των χρεών, επιμήκυνση και εκλογικευμένο επιτόκιο, σε χρόνο μάλιστα πριν την δημιουργία του EFSF ή του ESM, του ζητήθηκε να δεχθεί η Ελλάδα εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της (συμμετοχές σε ΔΕΚΟ ή εισηγμένες, ακίνητα, Γή, λιμάνια, αεροδρόμια), μέχρι του ποσού των 50 δις ευρώ. Ουσιαστικά του ζητήθηκε ένας ισολογισμός. 50 δις ευρώ περίπου θα ήταν η μείωση του χρέους από την ανασυγκρότηση του χρέους ή μείωση του σε επίπεδο 25- 30 % του ΑΕΠ, της χώρας 50 δις ευρώ εκποίηση δημόσιας περιουσίας , σε υποτιμημένη αξία όπως η σημερινή. Γιατί στην περίπτωση που υπήρχε ανταλλαγή ομολόγων, διαγραφή μέρους του χρέους και επιμήκυνση η αξία της δημόσιας περιουσίας, όπως και οι συμμετοχές του Δημοσίου σε εισηγμένες ή όχι επιχειρήσεις , θα αποκτήσουν πολλαπλάσια αξία. Του προτάθηκε μάλιστα ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα δεσμευθεί με αναθεωρημένο Μνημόνιο στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της, Κομισιόν και ΕΚΤ (η οποία διατηρεί μεγάλο μέρος των κρατικών ομολόγων της Ελλάδος), θα μπορούσε να διοχετευθεί κεφάλαιο για την εξαγορά και την αντικατάσταση ομολόγων, με τιμές αγοράς και όχι ονομαστικές, από κεφάλαιο του υπάρχοντός μηχανισμού στήριξης του ESFS.
Ζητήθηκε δηλαδή για μια ακόμη φορά από την Ελλάδα και τον πάντα «πρόθυμο» υπουργό Οικονομικών , να επαναληφθεί , ότι και τον Μάιο του 2010, για το Ελληνικό Ζήτημα. Να δεσμευθεί η Ελλάδα, με Μνημόνιο διακριτό, πολύ πιο δυσμενών όρων και προϋποθέσεων, απ΄ ότι η υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως και το 2010 υπέγραψε πολύ πιο δυσμενές Μνημόνιο που αφορά μόνον την ίδια, ελάχιστα 24ωρα, πριν την Ευρωπαϊκή Συμφωνία στήριξης, στην οποία εντάχθηκε για παράδειγμα η Ιρλανδία. Έτσι και τώρα πιέζεται να δεσμευτεί, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση, πριν τις Συνόδους Κορυφής του Μαρτίου.
Στις τελευταίες πολύωρες συσκέψεις στο υπουργείο Οικονομικών , το αντικείμενο δεν ήταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις όπως διέρρευσε στους δημοσιογράφους το γραφείο υπουργού, αλλά ακριβώς ο συγκεκριμένο ς χειρισμός, αλλά και οι στηρίξεις που θα είχε στη συνέχεια πολιτικά και προσωπικά ο κ. Παπακωσταντίνου, με δεδομένο ότι πολύ ισχυροί υπουργοί, μεταξύ αυτών και ο Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, διαφωνούσε και διαφωνεί με την παρουσία της Τρόικας , ως Ύπατης Αρμοστείας και μάλιστα στη συνάντηση που είχε , στο πλαίσιο της συνεργασίας μαζί τους για θέματα του τομέα του, τους ζήτησε να περιορισθούν στον συμβατικό τους ρόλο.
Στο επίπεδο αυτό επελέγη από το επικοινωνιακό επιτελείο της Τρόικας να υπάρξει κρίση, μέσω των δηλώσεων Ντερούζ, ώστε να μπει στο τραπέζι το θέμα της εκποίησης περιουσίας, τιμήματος 50 δις, αφού ένα τέτοιο θέμα δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ούτε στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου.
Ο υπουργός Οικονομικών μπορεί εξαιτίας της συναίνεσης σε μια τέτοια εξέλιξη εκποίησης του μεγάλου μέρους της δημόσιας περιουσίας, να βρίσκεται απομονωμένος, του δόθηκαν όμως οι εγγυήσεις από ευρωπαϊκής πλευράς, επιβίωσης του. Οι εγγυήσεις αυτές συσχετίζονται με ομάδες συμφερόντων στο εσωτερικό της Ελλάδος, που στο πλαίσιο που δημιουργείται θα εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα βασικές προτεραιότητες τους και βεβαίως στηρίζουν τον πολιτικά απομονωμένο υπουργό.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πέραν του «μυστικοσύμβουλου» της Τρόικας ΣΕΒ : Τράπεζες( επιπλέον κρατικές εγγυήσεις 30 δις ευρώ), Κατασκευαστικές (προεξόφληση των εσόδων από τα διόδια- και των υπό κατασκευή δρόμων- για 25 χρόνια), Παίγνια( ιδιωτικοποίηση ΟΠΑΠ, πέραν του ίντερνετ , σε σημερινές τιμές), Ενεργειακές ( ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ, αξιοποίηση των ορυκτών στη συνέχεια), Real Estate ( πώληση δημόσιας Γης , πριν χαρτογραφηθεί και αξιολογηθεί με πληρότητα, σε συνθήκες πλήρους υποτιμητικής κερδοσκοπίας όπως οι σημερινές).
Πέραν των συγκεκριμένων υπάρχουν και συμφέροντα ελληνικά και ξένα που συσχετίζονται με την βίαιη πώληση όλων των συμμετοχών του δημοσίου σε εισηγμένες ή μη , κερδοφόρες ή ζημιογόνες , εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα ( μεταξύ αυτών ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ, αστικές συγκοινωνίες, ΟΣΕ , ΟΤΕ κλπ).
Τα ευρωπαϊκά οικονομικοεπιχειρηματικά λόμπυ πάντως ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα νησιά, που θα μπουν στο πρόγραμμα , με το κάθε άλλο παρά τυχαίο ποσοτικό στόχο των 50δις ευρώ και όχι λίστας περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου προς πώληση. Όσο πιο υποτιμημένα τόσο πιο πολλά.
Εθνικά Θέματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου