Η ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ τακτική στο Κυπριακό δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται δογματικά. Ακόμη και η στρατηγική θα πρέπει να επανεξετάζεται, κι εάν χρειάζεται να αναθεωρείται. Είναι προφανές πως τα δεδομένα αλλάζουν και δεν μπορεί τούτο να μην λαμβάνεται υπόψη στους σχεδιασμούς και στην εφαρμογή της πολιτικής. Είναι σαφές πως η εν εξελίξει διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων που άρχισε το 2008 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Και μπορεί -αυτό είναι σίγουρο- να μην έχουμε ευθύνη για τούτο ως ελληνοκυπριακή πλευρά, πλην όμως φαίνεται πως δεν έχει, στο τέλος, και τόση σημασία.
Θεωρούμε πως ο χρόνος και οι πολιτικές συγκυρίες επιβάλλουν επαναξιολόγηση της ακολουθούμενης τακτικής. Ποια είναι τα δεδομένα που διαμόρφωσε η εν εξελίξει διαδικασία;
Πρώτο,έγιναν από την ελληνοκυπριακή πλευρά κινήσεις επί της ουσίας, ως γνωστό και πριν από την έναρξη της διαδικασίας. Με την γενναιοδωρία που εκφράσθηκε στο θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας και των εποίκων.
Δεύτερο,η τακτική του «καλού παιδιού» που ακολουθήθηκε δεν απέδωσε. Και όχι μόνο επειδή το Κυπριακό δεν έχει λυθεί ή δεν υπήρξε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά (και πότε υπήρξε;), αλλά πρωτίστως επειδή στο τέλος θα βρεθεί η Λευκωσία υπό κατηγορία. Ήδη, οι γνωστοί κύκλοι της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών και οι συνεργάτες τους στην Κύπρο έχουν αρχίσει εργολαβικά να δημιουργούν παραπλανητικές εντυπώσεις. Όπως πληροφορούμαστε, στο παρασκήνιο κάνουν λόγο για «επιφυλακτική» ελληνοκυπριακή πλευρά, που παρουσιάζεται «κουμπωμένη» έναντι των εξελίξεων και για «εποικοδομητική» τουρκική πλευρά. Αυτό δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί διαφορετικά, παρά κατάντημα. Γιατί οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις των Λυν Πάσκο και Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι γνωστές και δεν μπορούν πλέον να παραμείνουν στο σκοτάδι. Όμως, μετά από μια τέτοια τακτική με δώρα και γενναιόδωρες προσφορές, είναι αποτυχία να φορτώνεται κανείς και την ευθύνη ενός ενδεχόμενου αδιεξόδου.
Τρίτο,η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο σήμερα να προβεί σε ανοίγματα στο Κυπριακό. Κανένα λόγο να προχωρήσει σε βήματα προς την κατεύθυνση της λύσης. Εκτός κι εάν βρεθεί στο δρόμο της ένα «ουρανοκατέβατο» δώρο, όπως συνέβη το 2004 με το σχέδιο Ανάν. Είναι, όμως, προφανές, πως η Άγκυρα επιχειρεί να ομηροποιήσει το Κυπριακό στην ενταξιακή της πορεία. Αυτός είναι ο στόχος της και θα πρέπει να μην παγιδευτούμε σε αυτή την προοπτική.
Αυτό είναι το σκηνικό σήμερα στο Κυπριακό. Είναι, όμως, σαφές, πως οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες ενδεχομένως να διαφοροποιήσουν το σκηνικό.
Στο Κυπριακό υιοθετείται διαχρονικά μια τακτική, που λίγο-πολύ ακολουθείται δογματικά. Δεν αλλάζει «γιατί είμαστε η αδύνατη πλευρά». Δεν διαφοροποιείται γιατί «θα μας κατηγορήσουν ότι αναθεωρούμε τη στάση μας». Κι εάν με τη δογματική προσέγγιση σε ξεπερασμένες τακτικές οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ή σε διαδικασίες που μας ομηροποιεί σε σχεδιασμούς τρίτων, γιατί να επιμένουμε; Εάν ο στόχος είναι η λύση, βιώσιμη, λειτουργική, ευρωπαϊκή και δημοκρατική, γιατί να επιμένουμε σε λογικές που δεν οδηγούν σε αυτό το στόχο;
Θεωρούμε πως υπάρχει χρόνος για επανεξέταση της τακτικής που ακολουθείται. Για την ακρίβεια, θεωρούμε πως τώρα είναι ο χρόνος.
Θεωρούμε πως ο χρόνος και οι πολιτικές συγκυρίες επιβάλλουν επαναξιολόγηση της ακολουθούμενης τακτικής. Ποια είναι τα δεδομένα που διαμόρφωσε η εν εξελίξει διαδικασία;
Πρώτο,έγιναν από την ελληνοκυπριακή πλευρά κινήσεις επί της ουσίας, ως γνωστό και πριν από την έναρξη της διαδικασίας. Με την γενναιοδωρία που εκφράσθηκε στο θέμα της εκ περιτροπής προεδρίας και των εποίκων.
Δεύτερο,η τακτική του «καλού παιδιού» που ακολουθήθηκε δεν απέδωσε. Και όχι μόνο επειδή το Κυπριακό δεν έχει λυθεί ή δεν υπήρξε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά (και πότε υπήρξε;), αλλά πρωτίστως επειδή στο τέλος θα βρεθεί η Λευκωσία υπό κατηγορία. Ήδη, οι γνωστοί κύκλοι της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών και οι συνεργάτες τους στην Κύπρο έχουν αρχίσει εργολαβικά να δημιουργούν παραπλανητικές εντυπώσεις. Όπως πληροφορούμαστε, στο παρασκήνιο κάνουν λόγο για «επιφυλακτική» ελληνοκυπριακή πλευρά, που παρουσιάζεται «κουμπωμένη» έναντι των εξελίξεων και για «εποικοδομητική» τουρκική πλευρά. Αυτό δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί διαφορετικά, παρά κατάντημα. Γιατί οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις των Λυν Πάσκο και Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι γνωστές και δεν μπορούν πλέον να παραμείνουν στο σκοτάδι. Όμως, μετά από μια τέτοια τακτική με δώρα και γενναιόδωρες προσφορές, είναι αποτυχία να φορτώνεται κανείς και την ευθύνη ενός ενδεχόμενου αδιεξόδου.
Τρίτο,η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο σήμερα να προβεί σε ανοίγματα στο Κυπριακό. Κανένα λόγο να προχωρήσει σε βήματα προς την κατεύθυνση της λύσης. Εκτός κι εάν βρεθεί στο δρόμο της ένα «ουρανοκατέβατο» δώρο, όπως συνέβη το 2004 με το σχέδιο Ανάν. Είναι, όμως, προφανές, πως η Άγκυρα επιχειρεί να ομηροποιήσει το Κυπριακό στην ενταξιακή της πορεία. Αυτός είναι ο στόχος της και θα πρέπει να μην παγιδευτούμε σε αυτή την προοπτική.
Αυτό είναι το σκηνικό σήμερα στο Κυπριακό. Είναι, όμως, σαφές, πως οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες ενδεχομένως να διαφοροποιήσουν το σκηνικό.
Στο Κυπριακό υιοθετείται διαχρονικά μια τακτική, που λίγο-πολύ ακολουθείται δογματικά. Δεν αλλάζει «γιατί είμαστε η αδύνατη πλευρά». Δεν διαφοροποιείται γιατί «θα μας κατηγορήσουν ότι αναθεωρούμε τη στάση μας». Κι εάν με τη δογματική προσέγγιση σε ξεπερασμένες τακτικές οδηγούμαστε σε αδιέξοδο ή σε διαδικασίες που μας ομηροποιεί σε σχεδιασμούς τρίτων, γιατί να επιμένουμε; Εάν ο στόχος είναι η λύση, βιώσιμη, λειτουργική, ευρωπαϊκή και δημοκρατική, γιατί να επιμένουμε σε λογικές που δεν οδηγούν σε αυτό το στόχο;
Θεωρούμε πως υπάρχει χρόνος για επανεξέταση της τακτικής που ακολουθείται. Για την ακρίβεια, θεωρούμε πως τώρα είναι ο χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου