Στις γειτονιές των Εβραίων και των Παλαιστινίων

Η ζωή ανάμεσα στις γειτονιές των εβραίων στο Ισραήλ  και στις γειτονιές των Παλαιστινίων στη Ραμάλα δεν διαφέρει στην καθημερινότητα τους .

της Μαρίας Γιαχνάκη

ΑΠΟΣΤΟΛΗ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΧΝΑΚΗ

Η απόσταση που τους χωρίζει είναι μόλις  20 λεπτά αλλά ποτέ δεν μπορεί κανείς να επισκεφθεί την περιοχή του άλλου αφού είναι απαγορευτική και για τις δύο πλευρές η είσοδος στις περιοχές τους. Το τείχος που χτίστηκε για να χωρίζει όλη την δυτική όχθη από το υπόλοιπο Ισραήλ κλείνει μέσα στο κλουβί τους, τους Παλαιστίνιους που έχασαν περιουσίες και σπίτια από όποιο σημείο πέρασε το τείχος και χωρίστηκαν έτσι οικογένειες συγγενείς και φίλοι . Το μίσος τους έγινε ακόμη μεγαλύτερο έτσι με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει πραγματικά κανείς πότε μπορεί να ξεσπάσει σε οργή και βαναυσότητα η μία ή η άλλη πλευρά.

Ανάμεσα στην Ραμάλα και την Ιερουσαλήμ τα στρατιωτικά σημεία ελέγχου φυλάσσονται καλά και για να περάσει κανείς από εκεί πρέπει να...
περιμένει τουλάχιστον μία ώρα ακόμη και αν είναι δημοσιογράφος γιατρός ή επισκέπτης με ειδική άδεια.
Συνήθως την Ραμάλα που ανήκει στην δυτική όχθη και είναι το πιο προσβάσιμο μέρος της Παλαιστίνης δεν την πλησιάζει κανείς πρώτον γιατί  είναι  πολύ δύσκολο και δεύτερον γιατί είναι σχεδόν επιλήψιμο για τους Ισραηλινούς να γνωρίζουν ότι επισκέφθηκες την περιοχή.  


Παρόλα αυτά όσο δεν υπάρχουν βομβιστικές ενέργειες και αναταράξεις στην χώρα ο καθένας ζει μια φυσιολογική ζωή με τα ήθη και τα έθιμά του ακολουθώντας κατά γράμμα την θρησκεία και την κουλτούρα τους.

Στην περιοχή των υπερορθόδοξων στην Ιερουσαλήμ συναντάς τους πολύ φανατικούς εβραίους να περπατούν στα στενά σοκάκια της περιοχής τους που δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά των Παλαιστινίων. Το χρώμα της περιοχής είναι αρκετά μουντό και οι άνθρωποι σχεδόν αγέλαστοι και σκυφτοί.

Οι υπερορθόδοξοι είναι αρκετά διαφορετικοί από τους υπόλοιπους εβραίους που ζουν στην υπόλοιπη Ιερουσαλήμ και στο υπόλοιπο Ισραήλ  αλλά πολύ διαφορετικοί από τους άραβες που ζουν στα Παλαιστινιακά εδάφη. Στην Ραμάλα και στα υπόλοιπα Παλαιστινιακά εδάφη οι κάτοικοι είναι πιο γελαστοί παρόλο που αυτοί είναι που πλήττονται πιο πολύ από το μίσος που χωρίζει τόσα χρόνια αυτούς τους δύο λαούς. Έχουν μάθει να ζουν με την σκιά του θανάτου πάνω από τα κεφάλια τους προσπαθώντας απλώς να ζήσουν την κάθε τους μέρα σαν να είναι μοναδική .

Οι γιορτές και οι εθνικές επέτειοι γιορτάζονται δεόντως προσπαθώντας να μεταδώσουν στις νεότερες γενιές την ιστορία αλλά και τον τρόπο ζωής  που τους χαρακτηρίζει. Στα βλέμματα των παιδιών όμως είτε αυτά είναι εβραιόπουλα είτε από την Παλαιστίνη μπορεί να καταλάβει κανείς την αγνότητα και την απλότητα που αργότερα λόγω των καταστάσεων που βιώνουν γίνεται μίσος και φόβος .Παρόλο που αρκετές οργανώσεις στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη προσπαθούν να μάθουν τους κατοίκους να ζουν με ειρηνικές διαθέσεις οι κυβερνήσεις και οι εξτρεμιστές και από τις δύο πλευρές δεν εργάζονται καθόλου προς την ίδια κατεύθυνση με αποτέλεσμα να μην βοηθούν στο έργο της συμφιλίωσης των δύο λαών.

 ΒΝ