από το «Aegean Times.gr»
Η Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε “ψήφισμα”που ζητά απ’ την Δημοκρατία της Τουρκίας να προστατέψει την“Χριστιανική της κληρονομιά” και να επιστρέψει εκκλησιαστική περιουσία που έχει κατασχεθεί.
Το ψήφισμα 306, που είχε υπερκομματική υποστήριξη, εκφράζει την άποψη της Αμερικανικής Βουλής ότι η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ θα πρέπει σε όλες τις επίσημες επαφές της με την Τουρκική ηγεσία και άλλους τούρκους αξιωματούχους να τονίζει ότι η Άγκυρα θα πρέπει να δώσει τέλος σε κάθε είδους θρησκευτική διάκριση, να τερματίσει περιορισμούς στην εκπαίδευση, διορισμό και χειροτονία Χριστιανών κληρικών, να επιστρέψει όλες τις Χριστιανικές Εκκλησίες και περιουσία στους νόμιμους δικαιούχους τους και να σεβαστεί... πλήρως το δικαίωμα των Χριστιανών να εκφράζουν ελεύθερα τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Εμπνευστές του ψηφίσματος ήταν οι βουλευτές Έντ Ρόις, Ρεπουμπλικανός από την Καλιφόρνια και Χάουαρντ Μπέρμαν, Δημοκρατικός επίσης από την Καλιφόρνια. Το ψήφισμα υποστηρίχθηκε από τους συμπροέδρους της κοινοβουλευτικής ομάδας προώθησης θεμάτων που ενδιαφέρουν την Ελλάδα, Carolyn Maloney, Δημοκρατική από τη Νέα Υόρκη και Gus Bilirakis, Ρεπουμπλικανός από τη Φλόριντα.
Το ψήφισμα υποστηρίχθηκε παράλληλα και από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες, όπως την ομάδα προώθησης Αρμενικών συμφερόντων και την ομάδα προάσπισης θεμάτων σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η μεγαλύτερη Ελληνο-Αμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑσυνεχάρη το Κογκρέσο για την έγκριση του ψηφίσματος.
Ο Ύπατος Πρόεδρος της οργάνωσης, John Grossomanides, δήλωσε ότι «το ψήφισμα αυτό είναι σύμφωνο με την αμερικανική παράδοση προώθησης των αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας σ’ ολόκληρο τον κόσμο».
Η υιοθέτηση του ψηφίσματος, σημείωσε ο κ. Grossomanides,«αποτελεί άλλη μια απόδειξη της αφοσίωσης των ΗΠΑ στην Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα δικαιώματα».
Με «ανεπανόρθωτη ρήξη» στις σχέσεις Γαλλίας-Τουρκίας απειλεί ο Ταγίπ Ερντογάν τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, με αφορμή νομοσχέδιο για την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Μετά τον διπλωματικό «πόλεμο» που είχε ξεσπάσει ανάμεσα σε Παρίσι και Αγκυρα το 2001, όταν η Γαλλία αναγνώρισε τότε την Γενοκτονία των Αρμενίων, το νέο νομοσχέδιο βάζει εκ νέου “φωτιά” στις ήδη τεταμένες σχέσεις των δύο χωρών.
Σε περίπτωση που το σχέδιο νόμου τεθεί σε ισχύ, η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων θα διώκεται ποινικά, με προβλεπόμενη ανώτατη ποινή κάθειρξης ενός έτους και πρόστιμο 45 χιλιάδων ευρώ.
“Δύσκολο”, είναι το κλίμα στις σχέσεις Ευρώπης με το Ιραν, αφού μετά τη Βρετανία, και η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, βρίσκονται σε διαδικασία ανάκλησης των πρεσβευτών τους από την αραβική χώρα.
Οι ελληνικές αρχές βρίσκονται σε επιφυλακή για το θέμα του Ιράν και παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις. Ωστόσο στο υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει ληφθεί ακόμα κάποια συγκεκριμένη απόφαση που να αφορά τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Σύμφωνα με διαρροές στον ξένο τύπο, η Βρετανία θα υποστηρίξει ένα εμπάργκο εισαγωγής πετρελαίου από το Ιράν, μετά την υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις κινδυνεύουν να πληγούν ανεπανόρθωτα, και η προσωρινή ανάκληση του πρεσβευτή τους από την Oυάσιγκτον «για διαβουλεύσεις» μετά την ανακήρυξη της σφαγής των Aρμενίων ως γενοκτονίας από το αμερικανικό Kογκρέσο, είναι η μια πλευρά των εξελίξεων.
Η άδεια των HΠA προς την Tουρκία να επιχειρούν «μόνον χερσαίες επιχειρήσεις» στο έδαφος του βόρειου Iράκ είναι περισσότερο απο σαφής.
Eίχε προηγηθεί η απόφαση της κυβέρνησης Eρντογάν για καταδίωξητων “ανταρτών” του PKK στο ιρακινό έδαφος, που απαντούσε στο θάνατο δεκάδων τούρκων στρατιωτών από τους πρώτους.
Όσες σημαντικές μάχες ή πλήγματα (από αέρος) έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα ανάμεσα στον τουρκικό στρατό και το PKK, αυτές αφορούν το χώρο της Tουρκίας. Ποτέ δεν υπήρξε ανακοίνωση για κάποιο σημαντικό πλήγμα εντός του Iράκ, παρά το ότι οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις βρίσκονται εδώ και καιρό 10 με 20 χιλιόμετρα μέσα σ’ αυτό.
Oι επανειλημμένες δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων για “ντε φάκτο” ακύρωση της συνθήκης της Λωζάνης του 1923, σε περίπτωση διαμελισμού του Iράκ και η ιδιαίτερη επισήμανση ότι με αυτήν η Mοσούλη, το Kιρκούκ κλπ «παραχωρήθηκαν στο Iράκ και όχι σε κάποιο παράγωγο κουρδικό κράτος», είναι ενδεικτικές των προθέσεων και κινήτρων πίσω από τις κραυγές για ελευθερία κινήσεων του τουρκικού στρατού στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του PKK.
Οι HΠA, τελείως συμπτωματικά, θυμήθηκαν τη γενοκτονία των Aρμενίων. Tο καλοκαίρι του 2003 λίγο μετά την κατάληψη της Bαγδάτης δεν είχαν διστάσει να συλλάβουν και να παραδώσουν πακέτο στο Ιράκ, τους 20 τούρκους κομάντος που είχαν εισέλθει στο Iράκ, ενώ πρόσφατα αμερικανικά F-16 πέταξαν «κατά λάθος»στον τουρκικό εναέριο χώρο, στέλνοντας μηνύματα στην Άγκυρα.
Έχει γραφτεί ότι πριν τον πόλεμο, οι αμερικανοί έταζαν ταυτόχρονα σε Tουρκία και κούρδους του Iράκ, και όταν η πρώτη αντιλήφθηκε ότι ήταν στην πραγματικότητα εκτός παιχνιδιού, αρνήθηκε να διαθέσει τα σύνορά της για επιχειρήσεις των HΠA από το βορρά.Tώρα, μετά την απόφαση του Kογκρέσου και το πρόβλημα με το ιρακινό Kουρδιστάν, αιωρείται η άρνηση χρήσης των εδαφών της Τουρκίας απο τούς Αμερικανούς στρατιώτες.
Η πολιτική των HΠA, να προωθούν τους κούρδους ως ένα ακόμη υποψήφιο χωροφύλακα της περιοχής, σε ενδεχόμενο διαμελισμό του Iράκ, αλλά, δίπλα στον αντίπαλο, Tουρκία, έχει προφανείς στοχεύσεις.
Tους έχουν παράσχει μια “σχεδόν” ανεξαρτησία , αλλά όχι απόλυτη.
Θέλουν την Tουρκία “μαζί” τους, σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Iράν, αλλά προς το παρόν “συνασπίζουν” Tουρκία και Iράν για το κουρδικό.
Γιατί οι HΠA χρησιμοποιούν τους κούρδους για μπασίματα και δημιουργία προβλημάτων στο Iράν, ενώ από την ενίσχυση αυτή φαίνεται να βγαίνουν «κερδισμένοι» και οι του PKK, είναι προφανές ότι τα συμφέροντα είναι αμοιβαία.
Το αποτέλεσμα της "παραγωγικής συλλογιστικής" είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
Περί αυτού γράφει ο κ.Μιχάλης Ιγνατίου στο άρθρο του, με τίτλο,“Τρόμος στη νοτιοανατολική Τουρκία!” στις 17/12/2011 στο ΕΘΝΟΣ.GR :
Μετά τη συνεργασία του Ισραήλ με τους Κούρδους του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να εκφράζει φόβους για την εδαφική της ακεραιότητα.
Το τελευταίο διάστημα οι αντάρτες του PKK ενισχυμένοι από ξένη δύναμη, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία, έχουν σημειώσει σημαντικότατες επιτυχίες στον στρατιωτικό τομέα.
Εχουν και οι ίδιοι απώλειες, αλλά το πλέον σημαντικό στην υπόθεση του αγώνα τους είναι ότι έχουν καταφέρει σοβαρότατα κτυπήματα στον τουρκικό στρατό αποδεικνύοντας ότι δεν είναι άτρωτες οι “τρανές” Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας που διαβρώθηκαν από ισλαμικά στοιχεία και φανατικούς οπαδούς του Ταγίπ Ερντογάν.
Κρυφά οι Αμερικανοί -όπως αποκάλυψαν τα Wikileaks- έχουν επαφές με το PKK, καθώς και σε ποιους άλλους θα στηριχθούν παρά στους Κούρδους όταν σπάσει το απόστημα της Τουρκίας;
Καταλήγοντας ο κ.Μιχάλης Ιγνατίου, λέει “Μετά τη συνεργασία του Ισραήλ με τους Κούρδους του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να εκφράζει φόβους για την εδαφική της ακεραιότητα, πληρώνοντας έτσι το τίμημα για την πολυετή καταπίεση και εκστρατεία εξολόθρευσης του κουρδικού πληθυσμού...“Η WikiLeaks σιώπησε από ένα σημείο και ύστερα στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας”.
Στα τέλη του 2010, δημοσιεύτηκε στο διεθνή τύπο, όπως αναμενόντουσαν, νέες αποκαλύψεις μέσω WIKILEAKS που αφορούσαν όχι μόνο τις ΗΠΑ, αλλά και την ευρύτερη περιοχή μας.
Τα δημοσιεύματα έφεραν τότε αναστάτωση σε περίπου ολόκληρη τη«γειτονιά» μας, ωστόσο λίγο μεγαλύτερη σε ΗΠΑ και Τουρκία.
H ομάδα των WIKILEAKS ήταν έτοιμη να δημοσιεύσει απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα που θα αποδείκνυαν πως η Τουρκία συνεργάζονταν με την “Al Qaeda” και οι ΗΠΑ με το PKK.
Οι ΗΠΑ, έκαναν και κάνουν, απεγνωσμένες προσπάθειες, ώστε να φέρουν πιο κοντά τις δύο χώρες (Τουρκία – Ισραήλ) που σε κάθε περίπτωση τις χρειάζονται.
Μετά απο την εξέλιξη των “πραγμάτων” στην ΝΑ Μεσόγειο, αυτό πλέον, είναι απο “δύσκολο” έως αδύνατον στην παρούσα φάση.
Αυτό όμως το οποίο γνωρίζουν πλέον πολύ καλά οι ΗΠΑ, είναι ότι η Τουρκία με τον "αλλαζονικό μεγαλοιδεατισμό της", και τοΕθνικό όραμά της περί της “ανασύστασης’ της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχει εκγλωβιστεί σε μία "πορεία συγκρουσιακή" με τούς ισχυρούς του πλανήτη, και εν προκειμένω με τις ΗΠΑ.
Δημιούργησε σχέσεις και ανέπτυξε επιρροές διαχρονικά στην ευρύτερη περιφέρειά της, "ίσες και ισοδύναμες", με αυτές μιάς υπερδύναμης, αναγορεύοντας την στρατιωτική της ισχύ σε μοναδική οδό και μέσον επικοινωνίας, με τους υπόλοιπους εταίρους της.Μόνον που αυτό το “παιχνίδι” το γνωρίζουν πολύ καλύτερα απο την Τουρκία, οι ΗΠΑ.
Πρίν απο 93 χρόνια, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι σημερινοί της "σύμμαχοι" την διέλυσαν για λιγότερο ισχυρούς και μη αποδεκτούς λόγους, δεν υπήρχαν τα διεκδικούμενα πλούτη των “υδρογονανθράκων” και η αναγκαιότητα διασφάλισης ενεργειακής επάρκειας.
Η Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε “ψήφισμα”που ζητά απ’ την Δημοκρατία της Τουρκίας να προστατέψει την“Χριστιανική της κληρονομιά” και να επιστρέψει εκκλησιαστική περιουσία που έχει κατασχεθεί.
Το ψήφισμα 306, που είχε υπερκομματική υποστήριξη, εκφράζει την άποψη της Αμερικανικής Βουλής ότι η Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ θα πρέπει σε όλες τις επίσημες επαφές της με την Τουρκική ηγεσία και άλλους τούρκους αξιωματούχους να τονίζει ότι η Άγκυρα θα πρέπει να δώσει τέλος σε κάθε είδους θρησκευτική διάκριση, να τερματίσει περιορισμούς στην εκπαίδευση, διορισμό και χειροτονία Χριστιανών κληρικών, να επιστρέψει όλες τις Χριστιανικές Εκκλησίες και περιουσία στους νόμιμους δικαιούχους τους και να σεβαστεί... πλήρως το δικαίωμα των Χριστιανών να εκφράζουν ελεύθερα τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Εμπνευστές του ψηφίσματος ήταν οι βουλευτές Έντ Ρόις, Ρεπουμπλικανός από την Καλιφόρνια και Χάουαρντ Μπέρμαν, Δημοκρατικός επίσης από την Καλιφόρνια. Το ψήφισμα υποστηρίχθηκε από τους συμπροέδρους της κοινοβουλευτικής ομάδας προώθησης θεμάτων που ενδιαφέρουν την Ελλάδα, Carolyn Maloney, Δημοκρατική από τη Νέα Υόρκη και Gus Bilirakis, Ρεπουμπλικανός από τη Φλόριντα.
Το ψήφισμα υποστηρίχθηκε παράλληλα και από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες, όπως την ομάδα προώθησης Αρμενικών συμφερόντων και την ομάδα προάσπισης θεμάτων σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η μεγαλύτερη Ελληνο-Αμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑσυνεχάρη το Κογκρέσο για την έγκριση του ψηφίσματος.
Ο Ύπατος Πρόεδρος της οργάνωσης, John Grossomanides, δήλωσε ότι «το ψήφισμα αυτό είναι σύμφωνο με την αμερικανική παράδοση προώθησης των αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας σ’ ολόκληρο τον κόσμο».
Η υιοθέτηση του ψηφίσματος, σημείωσε ο κ. Grossomanides,«αποτελεί άλλη μια απόδειξη της αφοσίωσης των ΗΠΑ στην Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα δικαιώματα».
Με «ανεπανόρθωτη ρήξη» στις σχέσεις Γαλλίας-Τουρκίας απειλεί ο Ταγίπ Ερντογάν τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, με αφορμή νομοσχέδιο για την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Μετά τον διπλωματικό «πόλεμο» που είχε ξεσπάσει ανάμεσα σε Παρίσι και Αγκυρα το 2001, όταν η Γαλλία αναγνώρισε τότε την Γενοκτονία των Αρμενίων, το νέο νομοσχέδιο βάζει εκ νέου “φωτιά” στις ήδη τεταμένες σχέσεις των δύο χωρών.
Σε περίπτωση που το σχέδιο νόμου τεθεί σε ισχύ, η άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων θα διώκεται ποινικά, με προβλεπόμενη ανώτατη ποινή κάθειρξης ενός έτους και πρόστιμο 45 χιλιάδων ευρώ.
“Δύσκολο”, είναι το κλίμα στις σχέσεις Ευρώπης με το Ιραν, αφού μετά τη Βρετανία, και η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία, βρίσκονται σε διαδικασία ανάκλησης των πρεσβευτών τους από την αραβική χώρα.
Οι ελληνικές αρχές βρίσκονται σε επιφυλακή για το θέμα του Ιράν και παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις. Ωστόσο στο υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει ληφθεί ακόμα κάποια συγκεκριμένη απόφαση που να αφορά τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Σύμφωνα με διαρροές στον ξένο τύπο, η Βρετανία θα υποστηρίξει ένα εμπάργκο εισαγωγής πετρελαίου από το Ιράν, μετά την υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις κινδυνεύουν να πληγούν ανεπανόρθωτα, και η προσωρινή ανάκληση του πρεσβευτή τους από την Oυάσιγκτον «για διαβουλεύσεις» μετά την ανακήρυξη της σφαγής των Aρμενίων ως γενοκτονίας από το αμερικανικό Kογκρέσο, είναι η μια πλευρά των εξελίξεων.
Η άδεια των HΠA προς την Tουρκία να επιχειρούν «μόνον χερσαίες επιχειρήσεις» στο έδαφος του βόρειου Iράκ είναι περισσότερο απο σαφής.
Eίχε προηγηθεί η απόφαση της κυβέρνησης Eρντογάν για καταδίωξητων “ανταρτών” του PKK στο ιρακινό έδαφος, που απαντούσε στο θάνατο δεκάδων τούρκων στρατιωτών από τους πρώτους.
Όσες σημαντικές μάχες ή πλήγματα (από αέρος) έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα ανάμεσα στον τουρκικό στρατό και το PKK, αυτές αφορούν το χώρο της Tουρκίας. Ποτέ δεν υπήρξε ανακοίνωση για κάποιο σημαντικό πλήγμα εντός του Iράκ, παρά το ότι οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις βρίσκονται εδώ και καιρό 10 με 20 χιλιόμετρα μέσα σ’ αυτό.
Oι επανειλημμένες δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων για “ντε φάκτο” ακύρωση της συνθήκης της Λωζάνης του 1923, σε περίπτωση διαμελισμού του Iράκ και η ιδιαίτερη επισήμανση ότι με αυτήν η Mοσούλη, το Kιρκούκ κλπ «παραχωρήθηκαν στο Iράκ και όχι σε κάποιο παράγωγο κουρδικό κράτος», είναι ενδεικτικές των προθέσεων και κινήτρων πίσω από τις κραυγές για ελευθερία κινήσεων του τουρκικού στρατού στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του PKK.
Οι HΠA, τελείως συμπτωματικά, θυμήθηκαν τη γενοκτονία των Aρμενίων. Tο καλοκαίρι του 2003 λίγο μετά την κατάληψη της Bαγδάτης δεν είχαν διστάσει να συλλάβουν και να παραδώσουν πακέτο στο Ιράκ, τους 20 τούρκους κομάντος που είχαν εισέλθει στο Iράκ, ενώ πρόσφατα αμερικανικά F-16 πέταξαν «κατά λάθος»στον τουρκικό εναέριο χώρο, στέλνοντας μηνύματα στην Άγκυρα.
Έχει γραφτεί ότι πριν τον πόλεμο, οι αμερικανοί έταζαν ταυτόχρονα σε Tουρκία και κούρδους του Iράκ, και όταν η πρώτη αντιλήφθηκε ότι ήταν στην πραγματικότητα εκτός παιχνιδιού, αρνήθηκε να διαθέσει τα σύνορά της για επιχειρήσεις των HΠA από το βορρά.Tώρα, μετά την απόφαση του Kογκρέσου και το πρόβλημα με το ιρακινό Kουρδιστάν, αιωρείται η άρνηση χρήσης των εδαφών της Τουρκίας απο τούς Αμερικανούς στρατιώτες.
Η πολιτική των HΠA, να προωθούν τους κούρδους ως ένα ακόμη υποψήφιο χωροφύλακα της περιοχής, σε ενδεχόμενο διαμελισμό του Iράκ, αλλά, δίπλα στον αντίπαλο, Tουρκία, έχει προφανείς στοχεύσεις.
Tους έχουν παράσχει μια “σχεδόν” ανεξαρτησία , αλλά όχι απόλυτη.
Θέλουν την Tουρκία “μαζί” τους, σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Iράν, αλλά προς το παρόν “συνασπίζουν” Tουρκία και Iράν για το κουρδικό.
Γιατί οι HΠA χρησιμοποιούν τους κούρδους για μπασίματα και δημιουργία προβλημάτων στο Iράν, ενώ από την ενίσχυση αυτή φαίνεται να βγαίνουν «κερδισμένοι» και οι του PKK, είναι προφανές ότι τα συμφέροντα είναι αμοιβαία.
Το αποτέλεσμα της "παραγωγικής συλλογιστικής" είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
Περί αυτού γράφει ο κ.Μιχάλης Ιγνατίου στο άρθρο του, με τίτλο,“Τρόμος στη νοτιοανατολική Τουρκία!” στις 17/12/2011 στο ΕΘΝΟΣ.GR :
Μετά τη συνεργασία του Ισραήλ με τους Κούρδους του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να εκφράζει φόβους για την εδαφική της ακεραιότητα.
Το τελευταίο διάστημα οι αντάρτες του PKK ενισχυμένοι από ξένη δύναμη, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία, έχουν σημειώσει σημαντικότατες επιτυχίες στον στρατιωτικό τομέα.
Εχουν και οι ίδιοι απώλειες, αλλά το πλέον σημαντικό στην υπόθεση του αγώνα τους είναι ότι έχουν καταφέρει σοβαρότατα κτυπήματα στον τουρκικό στρατό αποδεικνύοντας ότι δεν είναι άτρωτες οι “τρανές” Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας που διαβρώθηκαν από ισλαμικά στοιχεία και φανατικούς οπαδούς του Ταγίπ Ερντογάν.
Κρυφά οι Αμερικανοί -όπως αποκάλυψαν τα Wikileaks- έχουν επαφές με το PKK, καθώς και σε ποιους άλλους θα στηριχθούν παρά στους Κούρδους όταν σπάσει το απόστημα της Τουρκίας;
Καταλήγοντας ο κ.Μιχάλης Ιγνατίου, λέει “Μετά τη συνεργασία του Ισραήλ με τους Κούρδους του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, η Αγκυρα έχει κάθε λόγο να εκφράζει φόβους για την εδαφική της ακεραιότητα, πληρώνοντας έτσι το τίμημα για την πολυετή καταπίεση και εκστρατεία εξολόθρευσης του κουρδικού πληθυσμού...“Η WikiLeaks σιώπησε από ένα σημείο και ύστερα στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας”.
Στα τέλη του 2010, δημοσιεύτηκε στο διεθνή τύπο, όπως αναμενόντουσαν, νέες αποκαλύψεις μέσω WIKILEAKS που αφορούσαν όχι μόνο τις ΗΠΑ, αλλά και την ευρύτερη περιοχή μας.
Τα δημοσιεύματα έφεραν τότε αναστάτωση σε περίπου ολόκληρη τη«γειτονιά» μας, ωστόσο λίγο μεγαλύτερη σε ΗΠΑ και Τουρκία.
H ομάδα των WIKILEAKS ήταν έτοιμη να δημοσιεύσει απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα που θα αποδείκνυαν πως η Τουρκία συνεργάζονταν με την “Al Qaeda” και οι ΗΠΑ με το PKK.
Οι ΗΠΑ, έκαναν και κάνουν, απεγνωσμένες προσπάθειες, ώστε να φέρουν πιο κοντά τις δύο χώρες (Τουρκία – Ισραήλ) που σε κάθε περίπτωση τις χρειάζονται.
Μετά απο την εξέλιξη των “πραγμάτων” στην ΝΑ Μεσόγειο, αυτό πλέον, είναι απο “δύσκολο” έως αδύνατον στην παρούσα φάση.
Αυτό όμως το οποίο γνωρίζουν πλέον πολύ καλά οι ΗΠΑ, είναι ότι η Τουρκία με τον "αλλαζονικό μεγαλοιδεατισμό της", και τοΕθνικό όραμά της περί της “ανασύστασης’ της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχει εκγλωβιστεί σε μία "πορεία συγκρουσιακή" με τούς ισχυρούς του πλανήτη, και εν προκειμένω με τις ΗΠΑ.
Δημιούργησε σχέσεις και ανέπτυξε επιρροές διαχρονικά στην ευρύτερη περιφέρειά της, "ίσες και ισοδύναμες", με αυτές μιάς υπερδύναμης, αναγορεύοντας την στρατιωτική της ισχύ σε μοναδική οδό και μέσον επικοινωνίας, με τους υπόλοιπους εταίρους της.Μόνον που αυτό το “παιχνίδι” το γνωρίζουν πολύ καλύτερα απο την Τουρκία, οι ΗΠΑ.
Πρίν απο 93 χρόνια, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι σημερινοί της "σύμμαχοι" την διέλυσαν για λιγότερο ισχυρούς και μη αποδεκτούς λόγους, δεν υπήρχαν τα διεκδικούμενα πλούτη των “υδρογονανθράκων” και η αναγκαιότητα διασφάλισης ενεργειακής επάρκειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου