Καθαρίζοντας το αρχείο μου προ ημερών έπεσα πάνω σε ένα απόκομμα εφημερίδας με μια ανακοίνωση κόμματος με ημερομηνία της 14 Ιουνίου του 1990...
Η ανακοίνωση κατέληγε: (Όνομα Κόμματος)... καταγγέλλει την κυβέρνηση για το γεγονός ότι όχι μόνο εγκαταλείπει προγραμματισμένες δημόσιες επενδύσεις αλλά και ότι αφήνει αβοήθητες μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως η ΑΓΕΤ-Ηρακλής, με στόχο να τις ξεπουλήσει το «ξένο κεφάλαιο».
Το καταγγέλλων κόμμα δικαιώθηκε εν μέρει, καθώς εκείνη την περίοδο η ΑΓΕΤ πουλήθηκε στο «ξένο κεφάλαιο». Σε αντίθεση π.χ. με την Ολυμπιακή ή τον ΟΣΕ που παρέμειναν κρατικές.
Όμως από ποια εκ των δυο περιπτώσεων ωφελήθηκε περισσότερο ο ελληνικός λαός τα τελευταία 20 χρόνια, από την πώληση της ΑΓΕΤ ή π.χ. την μη πώληση της Ολυμπιακής ή του ΟΣΕ(και δεκάδων άλλων);
Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια ο ΟΣΕ φόρτωσε το δημόσιο χρέος με 10 δισ. ευρώ. Πριν... από μερικούς μήνες είχε αποκαλυφθεί πως στελέχη της εταιρείας νοίκιαζαν αποθήκες της προς ίδιον όφελος, ενώ οι υπηρεσίες που προσφέρει η εταιρεία παραμένουν τριτοκοσμικού επιπέδου... (Όμως, κάθε χώρα έχει το σιδηρόδρομο που της αξίζει, είναι μια φράση που θυμάμαι από το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου, «Εργοστάσιο Μολυβιών»).
Η Ολυμπιακή μέχρι την πώλησή της πριν τρία χρόνια περίπου, είχε επιβαρύνει το δημόσιο χρέος με δεκάδες δισ. ευρώ. Ακόμη και μετά την πώληση συνεχίζει να το επιβαρύνει, αφού οι εργαζόμενοι δεν απολύθηκαν αλλά μετατάχθηκαν και περιμένουν τη σύνταξη κάπου στο ευρύτερο δημόσιο.
Στην ελληνική σοβιετία ο αφισοκολλητής του κάθε Ακριβάκη, μοιάζει με όσους εξαγόραζαν συγχωροχάρτι στο μεσαίωνα. Η προστασία είχε αιώνια ισχύ.
Από μια άποψη η χρεοκοπία αποτελεί «Θεία δίκη» σ΄ αυτήν την κατάφορη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη αδικία σε βάρος της κοινωνίας των μη ημετέρων, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι στην δουλοπαροικία να σιτίζουν τους ημετέρους, άνευ κανενός ανταλλάγματος και αιτιολόγησης παρά κάποια θολά ιδεολογήματα περί "σοσιαλισμού", αναδιανομής και αύξησης της ζήτησης και άρα της οικονομικής δραστηριότητας... Το κοινό περί δικαίου αίσθημα ενίοτε υπερισχύει του κόστους των συνεπειών.
Δεν είδα ποτέ τους «μαθηματικούς» της χρεοκοπίας, που υποστηρίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος του χρέους προκύπτει από τόκους, άρα δεν πρέπει να πληρωθεί, να υπολογίζουν πόσο συνέβαλαν στο συνολικό χρέος οι τόκοι των μερικών δεκάδων δισ. με τα οποία επιβάρυναν τα τελευταία 20 χρόνια τον κρατικό προϋπολογισμό η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ.
Το καταγγέλλων κόμμα δικαιώθηκε εν μέρει, καθώς εκείνη την περίοδο η ΑΓΕΤ πουλήθηκε στο «ξένο κεφάλαιο». Σε αντίθεση π.χ. με την Ολυμπιακή ή τον ΟΣΕ που παρέμειναν κρατικές.
Όμως από ποια εκ των δυο περιπτώσεων ωφελήθηκε περισσότερο ο ελληνικός λαός τα τελευταία 20 χρόνια, από την πώληση της ΑΓΕΤ ή π.χ. την μη πώληση της Ολυμπιακής ή του ΟΣΕ(και δεκάδων άλλων);
Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια ο ΟΣΕ φόρτωσε το δημόσιο χρέος με 10 δισ. ευρώ. Πριν... από μερικούς μήνες είχε αποκαλυφθεί πως στελέχη της εταιρείας νοίκιαζαν αποθήκες της προς ίδιον όφελος, ενώ οι υπηρεσίες που προσφέρει η εταιρεία παραμένουν τριτοκοσμικού επιπέδου... (Όμως, κάθε χώρα έχει το σιδηρόδρομο που της αξίζει, είναι μια φράση που θυμάμαι από το μυθιστόρημα της Σώτης Τριανταφύλλου, «Εργοστάσιο Μολυβιών»).
Η Ολυμπιακή μέχρι την πώλησή της πριν τρία χρόνια περίπου, είχε επιβαρύνει το δημόσιο χρέος με δεκάδες δισ. ευρώ. Ακόμη και μετά την πώληση συνεχίζει να το επιβαρύνει, αφού οι εργαζόμενοι δεν απολύθηκαν αλλά μετατάχθηκαν και περιμένουν τη σύνταξη κάπου στο ευρύτερο δημόσιο.
Στην ελληνική σοβιετία ο αφισοκολλητής του κάθε Ακριβάκη, μοιάζει με όσους εξαγόραζαν συγχωροχάρτι στο μεσαίωνα. Η προστασία είχε αιώνια ισχύ.
Από μια άποψη η χρεοκοπία αποτελεί «Θεία δίκη» σ΄ αυτήν την κατάφορη και συνεχώς επαναλαμβανόμενη αδικία σε βάρος της κοινωνίας των μη ημετέρων, οι οποίοι είναι καταδικασμένοι στην δουλοπαροικία να σιτίζουν τους ημετέρους, άνευ κανενός ανταλλάγματος και αιτιολόγησης παρά κάποια θολά ιδεολογήματα περί "σοσιαλισμού", αναδιανομής και αύξησης της ζήτησης και άρα της οικονομικής δραστηριότητας... Το κοινό περί δικαίου αίσθημα ενίοτε υπερισχύει του κόστους των συνεπειών.
Δεν είδα ποτέ τους «μαθηματικούς» της χρεοκοπίας, που υποστηρίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος του χρέους προκύπτει από τόκους, άρα δεν πρέπει να πληρωθεί, να υπολογίζουν πόσο συνέβαλαν στο συνολικό χρέος οι τόκοι των μερικών δεκάδων δισ. με τα οποία επιβάρυναν τα τελευταία 20 χρόνια τον κρατικό προϋπολογισμό η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ.
Αντίθετα...
Αντίθετα, η ΑΓΕΤ πουλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκτοτε δεν έλαβε από το ελληνικό κράτος και την τσέπη του φορολογούμενου ούτε σέντς.
Αντίθετα με μια πρόχειρη ματιά στους ισολογισμούς των τελευταίων χρόνων συμπέρανα πως στο διάστημα αυτό έχει πληρώσει πάνω από 700 εκατ. ευρώ σε φόρους.
Έχει κάνει τζίρο πάνω από 10 δισ. ευρώ από τον οποίο το 70-80% πήγε σε δαπάνες λειτουργίας, όπερ μισθολογικό κόστος, πρώτες ύλες, ηλεκτρικό ρεύμα κλπ., δηλ. σε δαπάνες που δημιούργησαν θέσεις εργασίας και άρα επιπλέον φορολογικά έσοδα.
Αν στις αρχές του 1990 είχαμε πουλήσει άλλες 50 κρατικές εταιρείες η συμβολή τους στην ελληνική οικονομία θα ήταν διπλής φάσης και σήμερα δεν θα είμαστε στην οικτρή θέση της χρεοκοπίας, της ανεργίας και της ανέχειας που μας έφερε το πελατειακό μοντέλο «ψήφισέ με να σε διορίσω», που ακολουθήσαμε και βαφτίσαμε κοινωνικά δίκαιη αναδιανομή. Διπλής φάσης εννοώ δεν θα ρουφούσαν λεφτά από το κρατικό προϋπολογισμό, αλλά θα συνεισέφεραν σε αυτόν...
Αντίθετα, η ΑΓΕΤ πουλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκτοτε δεν έλαβε από το ελληνικό κράτος και την τσέπη του φορολογούμενου ούτε σέντς.
Αντίθετα με μια πρόχειρη ματιά στους ισολογισμούς των τελευταίων χρόνων συμπέρανα πως στο διάστημα αυτό έχει πληρώσει πάνω από 700 εκατ. ευρώ σε φόρους.
Έχει κάνει τζίρο πάνω από 10 δισ. ευρώ από τον οποίο το 70-80% πήγε σε δαπάνες λειτουργίας, όπερ μισθολογικό κόστος, πρώτες ύλες, ηλεκτρικό ρεύμα κλπ., δηλ. σε δαπάνες που δημιούργησαν θέσεις εργασίας και άρα επιπλέον φορολογικά έσοδα.
Αν στις αρχές του 1990 είχαμε πουλήσει άλλες 50 κρατικές εταιρείες η συμβολή τους στην ελληνική οικονομία θα ήταν διπλής φάσης και σήμερα δεν θα είμαστε στην οικτρή θέση της χρεοκοπίας, της ανεργίας και της ανέχειας που μας έφερε το πελατειακό μοντέλο «ψήφισέ με να σε διορίσω», που ακολουθήσαμε και βαφτίσαμε κοινωνικά δίκαιη αναδιανομή. Διπλής φάσης εννοώ δεν θα ρουφούσαν λεφτά από το κρατικό προϋπολογισμό, αλλά θα συνεισέφεραν σε αυτόν...
Φυσικά τόσα χρόνια δεν είδα να υπήρξε κάποιο πρόβλημα με την ποιότητα του τσιμέντου, στα πλαίσια της προσπάθειας του ξένου κεφαλαίου να κερδίσει περισσότερα χαμηλώνοντας την ποιότητα.
Ούτε υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών της Ολυμπιακής διαπίστωσα, ίσα-ίσα τα αεροπλάνα επιτέλους φεύγουν στην ώρα τους...
Γιατί ένα από τα επιχειρήματα όσων σιτίζονται στις κρατικές αργομισθίες είναι η προστασία του κοινωνικού συνόλου από ποιοτικά υποβαθμισμένες υπηρεσίες και εμπορεύματα (εδώ γελάμε)...
Ούτε υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών της Ολυμπιακής διαπίστωσα, ίσα-ίσα τα αεροπλάνα επιτέλους φεύγουν στην ώρα τους...
Γιατί ένα από τα επιχειρήματα όσων σιτίζονται στις κρατικές αργομισθίες είναι η προστασία του κοινωνικού συνόλου από ποιοτικά υποβαθμισμένες υπηρεσίες και εμπορεύματα (εδώ γελάμε)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου