Σελίδες

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Παρελάσεις: ξεθωριασμένη λάμψη...



Πανάρχαιος θεσμός οι παρελάσεις, ξεκίνησαν από την επιθεώρηση στρατευμάτων από στρατηγούς και βασιλιάδες, για να κριθεί ο εξοπλισμός, το αξιόμαχο, ο οπλισμός των στρατιωτών. Στην πάροδο του χρόνου μετεξελίχθηκαν σε επιδείξεις ενώπιον του λαού για να συμβολίζουν την ευσταλή δύναμη και την αποφασιστική αυταπάρνηση των νιάτων μιας χώρας, στην υπεράσπιση της πατρίδας απέναντι σε οποιονδήποτε εισβολέα. 
Στην εποχή μας οι παρελάσεις, συνεχίστηκαν περισσότερο ως παράδοση και ως απόδοση τιμής στη θυσία αυτών που έδωσαν τα νιάτα τους για να μείνει τούτη η γη λεύτερη. Ωστόσο υπό την επήρεια των νεωτερικών ιδεών που ανέπτυσσε η «αριστερά» της Δύσης και το ειρηνιστικό κίνημα της Αμερικής (και τα οποία ως συνήθως με καθυστέρηση έφτασαν στη χώρα μας) η λογική των παρελάσεων υπέστη ιδεολογικό πλήγμα - πολύ περισσότερο που οι πόλεμοι, με την...
συνδρομή της τεχνολογικής έκρηξης, απαιτούν υψηλή ειδίκευση στην ηλεκτρονική επιστήμη. Θεωρείται ότι δεν βασίζονται στην ψυχική γενναιότητα, την πνευματική αυταπάρνηση και την σωματική ρώμη, κάτι που όμως δεν ισχύει για τους αμυντικούς πολέμους. (Η αξία της σωματική ρώμης ακόμη και σήμερα, αποδεικνύεται από την υπερδύναμη, η οποία παράλληλα με τα μοντέρνα μηχανήματα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, χρησιμοποιεί και μονάδες εδάφους...). 
Στην αμφισβήτησή των παρελάσεων συνέβαλε και η μυθοποίηση από τις τερατώδεις παρελάσεις της Μόσχας επί ΕΣΣΔ, που στόχευαν να καταδειχθεί η ανωτερότητα, η υπεροπλία και η πειθαρχία της κοινωνίας έναντι της διεφθαρμένης Δύσης. Ώσπου οι μη διεφθαρμένοι κατέρρευσαν. 
Για τους τιμητές των παρελάσεων, αυτές δεν είναι παρά η τελετουργία μιας μιλιταριστικής νοοτροπίας που επιζεί σε πείσμα των καιρών. Ιδιαίτερη μήνιν συγκεντρώνουν οι μαθητικές παρελάσεις, που εξεγείρουν κάποιους προοδευτικούς, σε εισαγωγικά ή μη, και ειρηνιστές, και οι οποίοι ιδεολογικοποιώντας ένα μαθητικό πανηγυράκι, (όπως είναι σήμερα οι μαθητικές παρελάσεις), άρχισαν να καταγγέλλουν σχέδιο στρατιωτικοποίησης των μαθητών και εμφύσησης μιλιταριστικού πνεύματος στα άγουρα μυαλά τους (ενώ για να διαβάζουν ξύλινες κομματικές μπροσούρες τα μυαλά των μαθητών είναι ώριμα!). 
Εμπράκτως οι παρελάσεις αμφισβητήθηκαν πριν λίγα χρόνια από δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τ. Κουράκης (καθηγητής πανεπιστημίου και αντιπρόεδρος της Βουλής), προσπάθησε με συντρόφους του να ματαιώσει μαθητική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ακριβώς στο πλαίσιο του αντιμιλιταριστικού αγώνα. 
Στον αντίποδα, ο σύντροφός του Π. Λαφαζάνης μαζί με συνδικαλιστές, ύψωσαν πανό με συνδικαλιστικά αιτήματα στην Αθήνα. Ακολούθησε και το ΠΑΜΕ. Η συγκεκριμένη πάντως ακτιβιστική δράση ατόνησε κάπως, λόγω της αποδοκιμασίας των παρευρισκομένων που είχαν πάει με τα παιδάκια τους να απολαύσουν την γιορτή.
Αυτά ώσπου ήρθε το μνημόνιο... 
Η μαζική αμφισβήτηση, όχι των παρελάσεων όπως θα ήθελαν οι θιασώτες των αντιμιλιταριστικών ιδεών, αλλά των πολιτικών προσώπων που παρευρίσκονται για να τις τιμήσουν, εκφράστηκε τον Οκτώβρη, με την επιθετική συμπεριφορά απέναντι στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήταν απογοητευτική η εικόνα του κ. Παπούλια να αποχωρεί από την εξέδρα. Βρισκόταν εκεί ως σύμβολο του Έθνους και θα έπρεπε να παραμείνει όρθιος με όποιο τίμημα!
Μετά και τα γεγονότα της Ρόδου, η κυβέρνηση ευτυχώς, δεν άκουσε κάποιους «ορθολογιστές» που εισηγούνταν την κατάργησή τους. Αυτές θα μπορούσαν ενδεχομένως να καταργηθούν επειδή ωρίμασαν οι συνθήκες και συνειδητοποιήθηκε το άσκοπο της διενέργειάς τους, αλλά επ’ ουδενί υποτασσόμενες στο απολίτικο «γιούργια», που τείνει να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. 
Οι επιθέσεις αυτές δεν μοιάζει να σχεδιάζονται από κεντρική καθοδήγηση. Οι μετέχοντες δεν έχουν συγκεκριμένη διάταξη και συνθηματολογία, όπως έχουν συνήθως ακροαριστερές ή ακροδεξιές οργανώσεις. Σίγουρα όμως τροφοδοτούνται από ακραίες ιστοσελίδες, οι οποίες βρίσκουν ευήκοα ώτα σε ένα τμήμα του κοινωνικού ιστού, ο οποίος έχει πεισθεί ότι οι πολιτικοί μαζικά πρόδωσαν τα ιδεώδη τους και εκχώρησαν εθνική κυριαρχία σε ξένα συμφέροντα – πλέον η έλευση των ειδικών για την αξιολόγηση, θα επιτείνει ίσως αυτές τις αντιδράσεις, καθώς θα υπεισέρχονται και υποκειμενικά κριτήρια αντίδρασης.
Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν μπορεί να μετακυλύεται στις παρελάσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: