Η σημασία της επίσκεψης Νετανυάχου στην Κύπρο του Πρέσβη ε.τ. Δρα Ανδρεστίνου Ν. Παπαδόπουλου

Η επίσκεψη Νετανυάχου στην Κύπρο ήταν το επιστέγασμα στο κεφάλαιο της ενίσχυσης των διμερών σχέσεων Κύπρου – Ισραήλ και μια έμμεση απάντηση στις Τουρκικές προκλήσεις. Όπως το δήλωσε και ο ίδιος «ήλθε για να αναπτύξει τους διμερείς δεσμούς, τους οικονομικούς δεσμούς σε θέματα ενέργειας». Κύριο θέμα ήταν η μελλοντική συνεργασία στον ενεργειακό τομέα, και πιο συγκεκριμένα ο διαμοιρασμός και η εκμετάλλευση των αποθεμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται στα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών (unitisation agreement). Στο ανώτατο λοιπόν επίπεδο επικυρώθηκε η βούληση για συνεργασία.

Εάν η επίσκεψη του Προέδρου Σιμόν Πέρες, τον περασμένο Νοέμβριο, απέβλεπε στο να δείξει πόσο καλές είναι οι σχέσεις Κύπρου – Ισραήλ, η επίσκεψη Νετανυάχου, του αξιωματούχου που παίρνει τις αποφάσεις, έχει ιδιαίτερο βάρος, γιατί απέβλεπε στην συγκεκριμενοποίηση της συνεργασίας, με την ενθάρρυνση των δύο πλευρών να διαμορφώσουν την εθνική ενεργειακή τους πολιτική. Τέτοια θέματα είναι, μεταξύ άλλων, η συνεκμετάλλευση του αερίου, οι προορισμοί εξαγωγής (Ευρώπη – Ασία), η τοποθεσία του τερματικού ή των τερματικών. Ήδη δύο...

ομάδες εμπειρογνωμόνων συζητούν την από κοινού εκμετάλλευση του αερίου στις διασυνοριακές περιοχές.

Θέματα ενέργειας ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός συζήτησε και με την Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού, Νίκο Αναστασιάδη, τον μόνο αρχηγό κόμματος που συνάντησε, αναγνωρίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την συμβολή του κόμματος στην ενίσχυση των διμερών σχέσεων με το άνοιγμα της πρώτης Κυπριακής Πρεσβείας στο Ισραήλ από τον Πρόεδρο Κληρίδη το 1993 . Ο κ. Αναστασιάδης κάλεσε τον Νετανυάχου στην Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που θα γίνει τον Δεκέμβριο του 2012 στην Κύπρο και θα έχει σαν κύριο θέμα την ενεργειακή ασφάλεια.

Όπως και αν έχει η κατάσταση των σχέσεων Κύπρου – Ισραήλ, θα πρέπει να τις δούμε μέσα στο πλαίσιο των εξελίξεων στην περιοχή. Η στρατηγική αναδίπλωση των ΗΠΑ(Ιράκ και Αφγανιστάν το 2014) σε συνδυασμό με τα όσα συμβαίνουν στον Αραβικό κόσμο, μετά τις ανακατατάξεις που επέφερε και θα επιφέρει η «Αραβική Άνοιξη» παρέχει στους δύο κύριους παίκτες στην περιοχή, Τουρκία και Ισραήλ, μεγαλύτερη ανεξαρτησία δράσης. Η μεν Τουρκία επιζητώντας ενίσχυση της επιρροής της στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο, τάχθηκε κατά του καθεστώτος Άσσαντ, προκαλώντας την αντίδραση του Ιράν, το δε Ισραήλ, αισθανόμενο ότι το 2012 είναι κρίσιμο έτος για την ασφάλεια του, αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, δεν αποκλείει κτύπημα των πυρηνικών του εγκαταστάσεων. Όποιες και αν είναι οι εξελίξεις, ασφαλώς θα έχουν αντίκτυπο στις σχέσεις των χωρών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου.

Η βελτίωση των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ είναι μια πιθανότητα που προβάλλεται από πολλούς, απομακρυσμένη θα λέγαμε, αν λάβει κανείς υπόψη την καχυποψία του Ισραήλ έναντι των Τουρκικών επιλογών και την αστάθεια που επικρατεί στην περιοχή. Αυτή την στιγμή σημασία έχει ότι το Ισραήλ χρειάζεται στρατηγικό βάθος και αυτό του το προσφέρει η Κύπρος.
Εξ’ άλλου, μήπως και η Κύπρος δεν έχει παραδοσιακές σχέσεις φιλίας με τον Αραβικό κόσμο, που δεν ενοχλούν το Ισραήλ; Εκείνο που συντελεί σήμερα στην ενίσχυση των σχέσεων Κύπρου – Ισραήλ είναι τα κοινά συμφέροντα σε θέματα ασφάλειας και ενέργειας, που μπορούν να εξελιχθούν με αμοιβαία πολιτική βούληση σε μια εταιρική σχέση υψίστης σπουδαιότητας.
πηγή