Ο Ρούζβελτ βρήκε τον Κέυνς και η Αμερική σώθηκε. Εμείς, ποιόν;
«Το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο ίδιος ο φόβος».
Ιστορική η φράση του Φραγκλίνου Ρούσβελτ στις 4 Μαρτίου 1933.
Η Αμερική τότε είχε βυθιστεί στην ύφεση. Η ανεργία ξερίζωνε ότι απέμενε όρθιο.
Η ελπίδα έσβηνε και το ξημέρωμα φαινόταν πολύ μακρινό.
Και συνέχισε : «… ο ανώνυμος, παράλογος, αδικαιολόγητος τρόμος που παραλύει τις προσπάθειες που απαιτούνται για να αναστρέψουμε την υποχώρηση σε προέλαση.
Σε κάθε σκοτεινή ώρα της εθνικής μας ζωής, μια ηγεσία με ειλικρίνεια και σθένος έχει συναντηθεί με την κατανόηση και την υποστήριξη των ίδιων των ανθρώπων που είναι απαραίτητα για την νίκη. Είμαι πεπεισμένος ότι θα δώσετε και πάλι τη στήριξη στην ηγεσία, αυτές τις κρίσιμες μέρες».
Σήμερα, εβδομήντα εννέα χρόνια αργότερα, στη ρημαγμένη Ελλάδα της ύφεσης και της ανεργίας οι θέσεις Ρούσβελτ δείχνουν το δρόμο της ελπίδας και για την Ελλάδα !.
Εμείς, το μόνο που έχουμε να φοβηθούμε, είναι τον ίδιο μας...
τον εαυτό.
Η εγωιστική άρνηση να απαλλαγούμε από τις πρακτικές και τις νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην παρακμή, σήμανε η ώρα να λήξει.
Τώρα, χρειαζόμαστε αλληλεγγύη και κοινές δράσεις για να ξεφύγουμε από την κόλαση της χρεοκοπίας.
Οι επαγγελματικές ομάδες και συντεχνίες, που έμαθαν να λειτουργούν σε ένα βραχυκυκλωμένο κράτος, με ανεπαρκείς ελεγκτικούς μηχανισμούς, οφείλουν να αλλάξουν ρότα. Είναι θεμιτή η προάσπιση των συμφερόντων, αλλά είναι αθέμιτη όταν στρέφεται ενάντια στην κοινωνία.
Δεν είναι προαιρετική η πληρωμή φόρων και εισφορών. Είναι αναλγησία η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Επιτέλους, ας καταλάβουν όλοι ότι είναι κλοπή, η είσπραξη φόρου και η άρνηση απόδοσής του.
Είναι ανώφελο και τελικά επίζημιο για την ευρύτερη κοινωνία η απεργία Μεγαλοβδομαδιάτικα.
Είναι πρόκληση ο συνδικαλισμός να επιδοτείται πλουσιοπάροχα από την εργοδοσία.
Είναι αισχροκέρδεια, όταν επαγγελματίες με ασήμαντη αφορμή, ανεβάζουν την τιμή στα καρτελάκια. Οι πολίτες πρέπει επιτέλους να αποκτήσουν συλλογική και καταναλωτική συνείδηση τιμωρώντας τους. Έχουν μεγαλύτερη δύναμη από όση πιστεύουν..
Πολλοί επιχειρηματίες θα χρειαστεί να προσαρμοστούν στο κενό που άφησε ο υπέρμετρος δανεισμός και η κρατική στρόφιγγα. Οι κρυφοεπιδοτήσεις πέρασαν ανεπιστρεπτί. Επίσης, είναι ανεπίτρεπτο το φαινόμενο, να μένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι, – με πρόσχημα την κρίση – ενώ οι ίδιοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν το σπάταλο και πολυτελή βίο τους
Μάθαμε, σε αυτή τη χώρα, να βλέπουμε το κράτος ως ένα ξεχωριστό οργανισμό και όχι κομμάτι του εαυτού μας. Πως μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις για ασφάλιση, υγεία και παιδεία, όταν στερούμε από εμάς τους ίδιους τους απαραίτητους πόρους ;
Η ελληνική πολιτική ηγεσία, «με ειλικρίνεια και σθένος», να κοιτάξει τον κόσμο στα μάτια, και να πει – έστω για μια φορά – την αλήθεια.
Να πει ευθέως πως το αποτυχημένο μοντέλο της ελληνικής οικονομίας, θα υποχρεώσει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο Έλληνες να αλλάξουν επάγγελμα.
Και το μάρμαρο αυτή τη φορά δεν θα πληρώσουν μόνο οι ανειδίκευτοι εργάτες.
Να εξηγήσουν γιατί δεν έχουν εκπονήσει ένα εθνικό σχέδιο για τη χρηματοδότηση που απαιτείται , για να μετακινηθεί ένα τόσο μεγάλο εργατικό δυναμικό. Δεν ξέρουν ούτε σε ποιους τομείς να κατευθύνουν τον κόσμο, ούτε με ποιους φορείς θα εκτελέσουν το μεγαλεπήβολο σχέδιο που μπορεί να σώσει μια γενιά.
Η ασυγχώρητη ελληνική πολιτική τάξη με σοβαρές ευθύνες της ακαδημαικής κοινότητας, άφησαν τα πανεπιστήμια να μαραζώσουν. Τον καρπό της μελλοντικής μας άνθισης. Το διαβατήριο της ανάπτυξης..
Την ώρα, που παγκοσμίως διαπιστώνεται, ότι η ζήτηση για υψηλού επιπέδου εργαζόμενους, δεν ανταποκρίνεται στην προσφορά.. Γιατί σε όλα τα υποδείγματα, το ανθρώπινο κεφάλαιο προβάλλεται ως σημαντικός συντελεστής για την επίτευξη οικονομικής μεγέθυνσης. Η Δύση συνειδητοποιεί ότι το νεοφιλελεύθερο δόγμα περί «λιγότερου κράτους», τους άφησε με σημαντικό έλλειμμα στην ανώτστη εκπαίδευση και βλέπει το χάσμα που πρέπει να καλύψει για να εξασφαλίσει την ευημερία.
Ενώ οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες πρέπει να εξορθολογιστούν και να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα , το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού κράτους εντοπίζεται στο σκέλος των εσόδων. Γιατί έχουμε φοροδιαφυγή που ανταγωνίζεται τριτοκοσμικές χώρες. Γιατί δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις και δεν εκσυγχρονίζεται η δημόσια διοίκηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε το υψηλότερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων στον ανεπτυγμένο κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δημόσια έσοδα κατέρρεαν ακόμα και την περίοδο της ανάπτυξης. Δεν είναι μυστικό ότι αν είχε εισπραχθεί το 25% των ληξιπρόθεσμων, δεν θα είμασταν εδώ σήμερα.
Δεν έχουμε ανεξάρτητο συνταγματικό δικαστήριο που θα απέτρεπε το «νομορραφείο» της βουλής, να νομοθετεί στα μέτρα του κάθε διεφθαρμένου και φιλόδοξου πολιτικού..
Δεν έχουμε συνταγματική ρύθμιση που θα απέτρεπε από οποιαδήποτε κυβέρνηση, να καταδικάσει τις επόμενες γενιές στο ικρίωμα του χρέους. Αντ΄αυτού, οι έλληνες ψηφοφόροι – μοναδική πρωτοτυπία – επιβράβευαν αυτούς που τους υπερχρέωναν, με την απλόχερη ψήφο τους στις επόμενες εκλογές.
Ηγεσία με «σθένος και «ειλικρίνεια». Που αρνείται να αυτοκαθαρθεί. Να συνεισφέρει το δικό της Μεγάλο μερίδιο στην κρίση. Και όσο το αρνείται δεν μπορεί να «συναντηθεί με την κατανόηση και την υποστήριξη των ίδιων των ανθρώπων που είναι απαραίτητα για την νίκη».
Θέλει Τόλμη και Αρετή. Για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία που κληρονομήσαμε. Το οφείλουμε στην ιστορία μας, στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι όποια επιλογή και να κάνουμε, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ακόμα και οι πιο ακραίες, οι αδιανόητες λύσεις μπορούν να υλοποιηθούν, αν υπάρχει σχέδιο και συναίνεση. Όμως να μην αμφιβάλλει κανείς ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες.
Όταν νικήσουμε το φόβο, τον ίδιο μας τον εαυτό ,τότε θα αναστρέψουμε την υποχώρηση σε προέλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου