Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Η κατασκοπία είναι η αθέατη προέκταση της Πολιτικής κάθε Έθνους-Κράτους (ΕΚ). Τα ισχυρά ΕΚ ασκούν επιθετική πολιτική, κάνουν επιθετικούς πολέμους, έχουν επιθετική κατασκοπία, αντίθετα με τις αμυντικές ενέργειες των αδύναμων ΕΚ. Είναι κλασικός και αναντίρρητος ο προσδιορισμός των πολέμων σε επιθετικούς ή αμυντικούς. Προσδιορίζει και το Δίκαιο ενός πολέμου, να αμυνθεί κανείς για την πατρίδα του.
Προ ημερών, λοιπόν, συνελήφθη στη Χίο ένας Γερμανός κατάσκοπος που δούλευε για λογαριασμό της Τουρκίας. Φωτογράφιζε όχι μόνο στρατιωτικές αλλά και άλλες σημαντικές εγκαταστάσεις απαραίτητες για την ομαλή ζωή του νησιού, όπως η παροχή ηλεκτρισμού και νερού καθώς και τις τηλεπικοινωνίες. Είναι λογικό να σκεφτούμε ότι και σε άλλα νησιά (Ρόδος, Μυτιλήνη, Σάμος) έγινε/γίνεται το ίδιο. Τα νησιά αυτά είναι στόχος της Τουρκίας από τις δεκαετίες 70-80, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πληροφορίες, αλλά και εκμυστηρεύσεις ανώτατων Ελλήνων αξιωματικών. Στην Αθήνα, οι ενέργειες αυτές αποδίδονταν συστηματικά και αποκλειστικά στο πολεμοχαρές στρατιωτικό κατεστημένο, στο λεγόμενο «βαθύ κράτος». Αυτό ακριβώς που τώρα βρίσκεται στις φυλακές κατόπιν ενεργειών της σημερινής τουρκικής κυβέρνησης του Ερντογάν. Του ειρηνόφιλου, λένε εδώ στην Αθήνα, Ερντογάν. Του Ερντογάν που εξάρθρωσε την διαβόητη συνομωσία των στρατηγών με την ονομασία «Βαρυοπούλα», μόνο αφού κατάφερε να ελέγξει απολύτως τις Μυστικές Υπηρεσίες, τη γνωστή ΜΙΤ. Αυτές τις Υπηρεσίες που έστειλαν τον Γερμανό
κατάσκοπο στη Χίο.
Η Ελλάδα δεν είναι ο μοναδικός στόχος της Τουρκίας του (ειρηνόφιλου) Ερντογάν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός εγκατέλειψε την πολιτική «κανένα πρόβλημα με τους γείτονες», αυτοανακηρύχθηκε εχθρός του Άσαντ, βοηθάει με κάθε διαθέσιμο μέσον τους αδιάλλακτους, φανατικούς, συχνά απάνθρωπους αντιπάλους του Συριακού καθεστώτος. Υποστήριξε αναφανδόν τον φιλοϊσλαμιστή Αιγύπτιο πρόεδρο Μόρσι, ομοϊδεάτη του Ερντογάν. Όσο ο Μόρσι ήταν πρόεδρος, η Αίγυπτος είχε φιλοτουρκική πολιτική, ήταν εναντίον των ελληνικών συμφερόντων-ΑΟΖ, Κυπριακό, κοιτάσματα κλπ. Η νέα αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι αντίθετη στην τουρκική διείσδυση, απαγόρευσε στον Ερντογάν να πάει στη Γάζα μέσω του αιγυπτιακού εδάφους, όπως διακαώς επιθυμούσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας -το είχε διακηρύξει ενώπιον του Ομπάμα παρά την δεδηλωμένη αντίθεση των ΗΠΑ. Μπράβο, χωρίς επιφύλαξη, στον Ερντογάν επειδή θέλει να είναι ανεξάρτητος από τις αμερικανικές επιθυμίες. Αλλά να μη μας διαφεύγει ότι η πολιτική του είναι επιθετική και όχι μόνο εναντίον μας. Η Τουρκία είναι, κατά την πολιτική ορολογία, «αναθεωρητική δύναμη», θέλει δηλαδή να ανατρέψει το ισχύον καθεστώς στην περιοχή, προκαλώντας αναταραχή, ανατροπές, συγκρούσεις. Ασκεί επεκτατική πολιτική, η Ειρήνη είναι το τελευταίο που την ενδιαφέρει, υπό τον Ερντογάν.
Η πολιτική αυτή προκαλεί αντιδράσεις. Οι ΗΠΑ δυσφορούν έντονα, στην Ευρώπη κλείνουν οι πόρτες για την είσοδό της στην ΕΕ και στη Μ. Ανατολή η Τουρκία αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο μετά την απαγωγή δυο Τούρκων πιλότων. Η Τουρκία έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση ασκώντας επιθετική πολιτική.
Σ’ αυτό το διμερές και διεθνές πλαίσιο εντάσσεται η δράση του Γερμανού κατασκόπου στη Χίο. Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν συνεχίζει την επιθετική Πολιτική εναντίον της χώρας μας, ακολουθώντας τα βήματα των, φυλακισμένων πλέον, στρατηγών. Η «Βαριοπούλα» και η δικαστική διαδικασίαγια την τιμωρία των ενόχων ήταν εσωτερικός αγώνας για την εξουσία, όχι για την ειρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, ούτε άλλαξε τις αρπακτικές βλέψεις της Τουρκίας στο Κυπριακό.
Η ελληνική κυβέρνηση μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης της επιθετικής κατασκοπίας στη Χίο, σιώπησε. Δεν φαίνεται να έκανε τα απλά, καθιερωμένα, τυπικά διπλωματικά βήματα που όφειλε να κάνει κάθε κυβέρνηση, έστω για τους τύπους. Δεν ανακοίνωσε ότι ενημέρωσε/διαμαρτυρήθηκε στους Εταίρους στο ΝΑΤΟ (και την ΕΕ) για τη δράση του Γερμανού κατάσκοπου. Δεν κάλεσε τον πρέσβυ της Τουρκίας στην Αθήνα να διαμαρτυρηθεί έντονα, ούτε ζήτησε από τον πρέσβυ μας στην Άγκυρα να κάνει διάβημα. Δεν αξιοποίησε, δηλαδή, ούτε στο προσκήνιο ούτε στο παρασκήνιο τις δυνατότηες που της έδωσε η δράση της Τουρκίας εναντίον μας, τη στιγμή που η Ελλάδα και η Κύπρος υφίστανται πιέσεις παντός είδους. Δεν αξιοποίησε τη σχετικά δύσκολη θέση του Ερντογάν. Και η αντιπολίτευση, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, σιώπησε. Η Αριστερά θεωρεί ότι δικαίως μιλάει για υποτέλεια της κυρίαρχης ελίτ, της ίδιας της κυβέρνησης. Αλλά αν σιωπά όπου μένει άφωνη η υποτελής ελίτ, πώς ο κόσμος θα ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι;
Η κατασκοπία είναι η αθέατη προέκταση της Πολιτικής κάθε Έθνους-Κράτους (ΕΚ). Τα ισχυρά ΕΚ ασκούν επιθετική πολιτική, κάνουν επιθετικούς πολέμους, έχουν επιθετική κατασκοπία, αντίθετα με τις αμυντικές ενέργειες των αδύναμων ΕΚ. Είναι κλασικός και αναντίρρητος ο προσδιορισμός των πολέμων σε επιθετικούς ή αμυντικούς. Προσδιορίζει και το Δίκαιο ενός πολέμου, να αμυνθεί κανείς για την πατρίδα του.
Προ ημερών, λοιπόν, συνελήφθη στη Χίο ένας Γερμανός κατάσκοπος που δούλευε για λογαριασμό της Τουρκίας. Φωτογράφιζε όχι μόνο στρατιωτικές αλλά και άλλες σημαντικές εγκαταστάσεις απαραίτητες για την ομαλή ζωή του νησιού, όπως η παροχή ηλεκτρισμού και νερού καθώς και τις τηλεπικοινωνίες. Είναι λογικό να σκεφτούμε ότι και σε άλλα νησιά (Ρόδος, Μυτιλήνη, Σάμος) έγινε/γίνεται το ίδιο. Τα νησιά αυτά είναι στόχος της Τουρκίας από τις δεκαετίες 70-80, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πληροφορίες, αλλά και εκμυστηρεύσεις ανώτατων Ελλήνων αξιωματικών. Στην Αθήνα, οι ενέργειες αυτές αποδίδονταν συστηματικά και αποκλειστικά στο πολεμοχαρές στρατιωτικό κατεστημένο, στο λεγόμενο «βαθύ κράτος». Αυτό ακριβώς που τώρα βρίσκεται στις φυλακές κατόπιν ενεργειών της σημερινής τουρκικής κυβέρνησης του Ερντογάν. Του ειρηνόφιλου, λένε εδώ στην Αθήνα, Ερντογάν. Του Ερντογάν που εξάρθρωσε την διαβόητη συνομωσία των στρατηγών με την ονομασία «Βαρυοπούλα», μόνο αφού κατάφερε να ελέγξει απολύτως τις Μυστικές Υπηρεσίες, τη γνωστή ΜΙΤ. Αυτές τις Υπηρεσίες που έστειλαν τον Γερμανό
κατάσκοπο στη Χίο.
Η Ελλάδα δεν είναι ο μοναδικός στόχος της Τουρκίας του (ειρηνόφιλου) Ερντογάν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός εγκατέλειψε την πολιτική «κανένα πρόβλημα με τους γείτονες», αυτοανακηρύχθηκε εχθρός του Άσαντ, βοηθάει με κάθε διαθέσιμο μέσον τους αδιάλλακτους, φανατικούς, συχνά απάνθρωπους αντιπάλους του Συριακού καθεστώτος. Υποστήριξε αναφανδόν τον φιλοϊσλαμιστή Αιγύπτιο πρόεδρο Μόρσι, ομοϊδεάτη του Ερντογάν. Όσο ο Μόρσι ήταν πρόεδρος, η Αίγυπτος είχε φιλοτουρκική πολιτική, ήταν εναντίον των ελληνικών συμφερόντων-ΑΟΖ, Κυπριακό, κοιτάσματα κλπ. Η νέα αιγυπτιακή κυβέρνηση είναι αντίθετη στην τουρκική διείσδυση, απαγόρευσε στον Ερντογάν να πάει στη Γάζα μέσω του αιγυπτιακού εδάφους, όπως διακαώς επιθυμούσε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας -το είχε διακηρύξει ενώπιον του Ομπάμα παρά την δεδηλωμένη αντίθεση των ΗΠΑ. Μπράβο, χωρίς επιφύλαξη, στον Ερντογάν επειδή θέλει να είναι ανεξάρτητος από τις αμερικανικές επιθυμίες. Αλλά να μη μας διαφεύγει ότι η πολιτική του είναι επιθετική και όχι μόνο εναντίον μας. Η Τουρκία είναι, κατά την πολιτική ορολογία, «αναθεωρητική δύναμη», θέλει δηλαδή να ανατρέψει το ισχύον καθεστώς στην περιοχή, προκαλώντας αναταραχή, ανατροπές, συγκρούσεις. Ασκεί επεκτατική πολιτική, η Ειρήνη είναι το τελευταίο που την ενδιαφέρει, υπό τον Ερντογάν.
Η πολιτική αυτή προκαλεί αντιδράσεις. Οι ΗΠΑ δυσφορούν έντονα, στην Ευρώπη κλείνουν οι πόρτες για την είσοδό της στην ΕΕ και στη Μ. Ανατολή η Τουρκία αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη δύναμη του ΟΗΕ στο Λίβανο μετά την απαγωγή δυο Τούρκων πιλότων. Η Τουρκία έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση ασκώντας επιθετική πολιτική.
Σ’ αυτό το διμερές και διεθνές πλαίσιο εντάσσεται η δράση του Γερμανού κατασκόπου στη Χίο. Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν συνεχίζει την επιθετική Πολιτική εναντίον της χώρας μας, ακολουθώντας τα βήματα των, φυλακισμένων πλέον, στρατηγών. Η «Βαριοπούλα» και η δικαστική διαδικασίαγια την τιμωρία των ενόχων ήταν εσωτερικός αγώνας για την εξουσία, όχι για την ειρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, ούτε άλλαξε τις αρπακτικές βλέψεις της Τουρκίας στο Κυπριακό.
Η ελληνική κυβέρνηση μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης της επιθετικής κατασκοπίας στη Χίο, σιώπησε. Δεν φαίνεται να έκανε τα απλά, καθιερωμένα, τυπικά διπλωματικά βήματα που όφειλε να κάνει κάθε κυβέρνηση, έστω για τους τύπους. Δεν ανακοίνωσε ότι ενημέρωσε/διαμαρτυρήθηκε στους Εταίρους στο ΝΑΤΟ (και την ΕΕ) για τη δράση του Γερμανού κατάσκοπου. Δεν κάλεσε τον πρέσβυ της Τουρκίας στην Αθήνα να διαμαρτυρηθεί έντονα, ούτε ζήτησε από τον πρέσβυ μας στην Άγκυρα να κάνει διάβημα. Δεν αξιοποίησε, δηλαδή, ούτε στο προσκήνιο ούτε στο παρασκήνιο τις δυνατότηες που της έδωσε η δράση της Τουρκίας εναντίον μας, τη στιγμή που η Ελλάδα και η Κύπρος υφίστανται πιέσεις παντός είδους. Δεν αξιοποίησε τη σχετικά δύσκολη θέση του Ερντογάν. Και η αντιπολίτευση, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, σιώπησε. Η Αριστερά θεωρεί ότι δικαίως μιλάει για υποτέλεια της κυρίαρχης ελίτ, της ίδιας της κυβέρνησης. Αλλά αν σιωπά όπου μένει άφωνη η υποτελής ελίτ, πώς ο κόσμος θα ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου