Ο «Δράκουλας της Τρανσυλβανίας» και οι Δράκουλες της Ελλάδας
Διάλογο για την μείωση του δημοσίου χρέους ζητά και ξαναζητά ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Και διαμαρτύρεται και εκπλήσσεται και δυσφορεί επειδή η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσέρχονται και δεν κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου.
Κακώς δυσφορεί ο υπουργός. Δεν πρόκειται μόνο για γινάτι, αλλά για πολιτική στάση που ευλόγως κρατά η αντιπολίτευση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το πικρό ποτήρι θα το πιει μέχρι τέλους μόνη της η κυβέρνηση. Ένα πικρό ποτήρι που έχει καταλήξει σε δηλητηριώδες κοκτέιλ, καθώς έχουν προστεθεί σ’ αυτό και αρκετές σταγόνες εσωκομματικής αμφισβήτησης.
Και θα το πιει το πικρό αυτό ποτήρι όχι μόνο επειδή προεκλογικά έλεγαν πως είχαν στο τσεπάκι τους τη λύση. Όχι μόνο επειδή μέχρι τον Μάιο του 2010, οπότε και οδήγησαν τη χώρα στα αδιέξοδα του «μηχανισμού» και στα σαγόνια του ΔΝΤ, εξακολουθούσαν να δηλώνουν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας, επιμένοντας πως δεν υπήρχε άλλη λύση και πως αυτοί «δημιούργησαν από την αρχή έναν μηχανισμό για την σωτηρία της χώρας» - αυτό δεν διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους;
Προφανώς τώρα αναζητούνται συνένοχοι. Και κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία για όποιον θα το αποδεχόταν.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο... του πολιτικού συστήματος πρέπει να αντιληφθούν ότι ο λαός δεν είναι πλέον διατεθειμένος να ακούει όμορφα, στρογγυλεμένα λόγια και δήθεν συνεννοήσεις και συναινέσεις.
Πρέπει επίσης να αντιληφθούν ότι τα σκάνδαλα του παρελθόντος (που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα με ρυθμό τουλάχιστον τριών ανά μήνα), καθώς και η απροθυμία για τιμωρία των υπευθύνων της διασπάθισης δημοσίου χρήματος, καθιστούν έτι περαιτέρω γελοίο το πρωθυπουργικό ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά;».
Άλλωστε, ακόμη και αν θέλαμε να ξεχάσουμε πού πήγαν τα λεφτά – σκέτη υπόθεση διότι αν δεν επέλθει Κάθαρση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή καμιά λύση – το παρελθόν έχει στοιχειώσει και επιστρέφει σχεδόν καθημερινά.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η χθεσινή είδηση – αποκάλυψη για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής «Ελληνικός Χρυσός». Αποκαλύφθηκε – μέσω Κομισιόν, βεβαίως – ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων τον Δεκέμβριο του 2003 (11 εκ ευρώ), που κυρώθηκε με τον νόμο 3220/2004, ήταν χαμηλότερη της πραγματικής αξίας τους και επομένως οι επιδοτήσεις που έλαβε από το κράτος, ύψους 14 εκ ευρώ (15,3 με τους τόκους), ήσαν παράνομες.
Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η εταιρία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών (αφού η πωλητήρια σύμβαση απήλλασσε τους αγοραστές από αυτήν την υποχρέωση), ενώ επιβεβαιώθηκαν όλα όσα επί χρόνια καταγγέλλονταν και η Επιτροπή ανέλαβε να ερευνήσει από τον Δεκέμβριο του 2008. Ότι δηλαδή η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό και ότι ο υπολογισμός των περιουσιακών στοιχείων των μεταλλείων δεν έγινε από ανεξάρτητο εκτιμητή.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, που ερεύνησε την περίοδο 2003 – 2008 και τώρα διατάσσει το ελληνικό Δημόσιο να ζητήσει πίσω την κρατική ενίσχυση (μετά τόκων) των 15 εκ ευρώ, έκθεση που έγινε λίγο μετά την πώληση υπολόγισε την αξία των μεταλλείων σε 25 εκ ευρώ, ενώ οι φόροι που έπρεπε να είχαν καταβληθεί για την μεταβίβαση ήσαν 1,34 εκ ε.
Η εταιρία «Ελληνικός Χρυσός» ιδρύθηκε ακριβώς με τον σκοπό να εξαγοράσει τα μεταλλεία, που παράγουν χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο και μόλυβδο και βασικοί μέτοχοί της είναι η καναδική εταιρία European Goldfields και ο Άκτωρ.
Προηγουμένως, το κράτος είχε αγοράσει τα μεταλλεία από την εταιρία ΤVΧ Ηellas καταβάλλοντας 11 εκ ευρώ για να τα πουλήσει την ίδια μέρα έναντι 11 εκ ευρώ, ενώ έξι μήνες αργότερα η αξία τους είχε φθάσει τα 408 εκ ευρώ!
Στο Δ.Σ. της εταιρίας είχε τοποθετηθεί και ο διαβόητος Φρανκ Τίμιτς (με ποσοστό 18%) ενώ μέτοχοι είναι και οι περίφημες Μέριλ Ληντς και Γκόλντμαν Ζακς!
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το Δημόσιο παραιτήθηκε από βεβαιωμένες απαιτήσεις κατά της ΤVX για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 2,2 εκ. ευρώ, ενώ η συγκεκριμένη εταιρία και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της απηλλάγησαν από κάθε διοικητική ή ποινική ευθύνη για παραβάσεις της φορολογικής, ασφαλιστικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενώ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ όλα τα σχετικά αδικήματα! Επρόκειτο περί εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπέγραψαν, ως εκπρόσωποι του ελληνικού Δημοσίου, οι τότε υφυπουργοί Εθνικής Οικονομίας Χρ. Πάχτας και Ανάπτυξης Αλ. Καλαφάτης. Κι’ αυτό διότι και η πτωχεύσασα εταιρία από την οποία το κράτος αγόρασε τα μεταλλεία είχε απαιτήσεις για διαφυγόντα κέρδη.
Όλα αυτά καταγγέλλονταν επί χρόνια από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» και πολίτες της περιοχής, μεταξύ των οποίων κάτοικοι της Ολυμπιάδας και οι γυναίκες κάτοικοι της Στρατονίκης Χαλκιδικής που τον Νοέμβριο του 2007 είχαν καταθέσει μήνυση κατά της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός».
Τον Ιούλιο του 2010 – και ενώ εκκρεμούσε η κοινοτική έρευνα – η εταιρία έλαβε τις αναγκαίες άδειες για να προχωρήσει σε νέες ερευνητικές γεωτρήσεις.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Χαλκιδικής είπε ομόφωνα «ναι» στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εταιρίας, ενώ ο κ. Πάχτας, που ως υφυπουργός είχε εγκρίνει την εξαγορά, βρέθηκε να υποστηρίζει τη σημασία των μεταλλείων για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, από την θέση του δημάρχου Αριστοτέλη, πλέον!
Το επενδυτικό σχέδιο, που υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ, είναι ύψους 1,2 δις ευρώ και θα αναπτυχθεί στα όρια του δήμου του κ. Πάχτα. Αυτή τη φορά μάλιστα, η ειδική γραμματέας του υπουργείου κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη, που έγινε γνωστή λόγω της φιλικής προς το περιβάλλον δράσης της, υποστηρίζει πως το έργο θα είναι προς όφελος της τοπικής κοινωνίας!
Από την πλευρά τους, οι βουλευτές Γ. Βαγιωνάς (Ν.Δ.) και Κουράκης και Αμανατίδου (ΣΥΡΙΖΑ) διαφωνούν, με τον κ. Βαγιωνά να υπενθυμίζει πως «ξεπουλήθηκε δημόσια περιουσία σε τιμή 37 φορές μικρότερη από την πραγματική αγοραία αξία».
Και δυο λόγια για τον κ. Τίμιτς: Η δράση του πολυσχιδής. Πρόκειται για τον Ρουμανοαυστραλό που αναμίχθηκε και στα πετρέλαια του Πρίνου (με το ελληνικό κράτος σε ρόλο θεατή και με τα ΕΛΠΕ να διαλύουν την ΔΕΠ-ΕΚΥ που είχε αναλάβει την έρευνα για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα. Αυτό συνέβη το 1998, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης, και με το επιχείρημα ότι με την απορρόφηση της ΔΕΠ-ΕΚΥ από τα ΕΛΠΕ, θα ενισχύετο δήθεν το επιχειρηματικό τους προφίλ, καθώς επρόκειτο να μπουν στο Χρηματιστήριο.
Μέσα σ’ αυτήν την αναμπουμπούλα βρέθηκε ο Τίμιτς που επένδυσε στον Πρίνο εξαγοράζοντας την πλειοψηφία των μετοχών και για τον οποίο έλεγαν πως είχε κατηγορηθεί (και καταδικαστεί) για διακίνηση ναρκωτικών και χρυσού. Τον αποκαλούσαν μάλιστα… Δράκουλα της Τρανσυλβανίας.
Στις 15 Νοεμβρίου του 2003 έγινε επίσημη τελετή έναρξης εργασιών στην Καλληράχη Καβάλας, παρουσία του τότε υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου. Η αποκάλυψη είχε τότε γίνει από την βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
Αργότερα, επί Νέας Δημοκρατίας, ξέσπασε νέος σάλος, καθώς κυρώθηκε η σύμβαση μεταβίβασης των μεταλλείων (που είχε υπογραφεί επί ΠΑΣΟΚ), με τον κ. Τίμιτς να επισκέπτεται στο γραφείο του τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Σαλαγκούδη για να τον διαβεβαιώσει ότι τα περί ναρκωτικών ήσαν… νεανικά παραπτώματα!
Σημειώστε επίσης ότι εδώ και καιρό η τιμή του χρυσού βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αγγίζοντας επίπεδα ρεκόρ, ενώ τον Αύγουστο του 2003, λίγους μήνες πριν από την πώληση των μεταλλείων, οι φωστήρες της Ελλάδας είχαν (ξε)πουλήσει τον ελληνικό χρυσό, επειδή, όπως είπαν, η αξία του έφθινε και δεν συνέφερε να «λιμνάζει» στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Ας μην διερωτάται, λοιπόν, κανείς «πού πήγαν τα λεφτά;». Ας μην προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να αναλάβουν τις νέες αποκρατικοποιήσεις, διότι το παρελθόν δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Και ας μην περιμένουν συναίνεση από τον λαό αν δεν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της ρεμούλας. Διότι αν αποκαλούσαν τον Τίμιτς «Δράκουλα της Τρανσυλβανίας», αυτοί είναι χίλιες φορές πιο αιμοδιψείς δράκουλες. Και γιατί αν ο «Δράκουλας της Τρανσυλβανίας» τρέφεται με χρυσό και μαύρο χρυσό, αυτοί τρέφονται με το αίμα του λαού της χώρας που τους γέννησε.
25/02/2011
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Κακώς δυσφορεί ο υπουργός. Δεν πρόκειται μόνο για γινάτι, αλλά για πολιτική στάση που ευλόγως κρατά η αντιπολίτευση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το πικρό ποτήρι θα το πιει μέχρι τέλους μόνη της η κυβέρνηση. Ένα πικρό ποτήρι που έχει καταλήξει σε δηλητηριώδες κοκτέιλ, καθώς έχουν προστεθεί σ’ αυτό και αρκετές σταγόνες εσωκομματικής αμφισβήτησης.
Και θα το πιει το πικρό αυτό ποτήρι όχι μόνο επειδή προεκλογικά έλεγαν πως είχαν στο τσεπάκι τους τη λύση. Όχι μόνο επειδή μέχρι τον Μάιο του 2010, οπότε και οδήγησαν τη χώρα στα αδιέξοδα του «μηχανισμού» και στα σαγόνια του ΔΝΤ, εξακολουθούσαν να δηλώνουν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας, επιμένοντας πως δεν υπήρχε άλλη λύση και πως αυτοί «δημιούργησαν από την αρχή έναν μηχανισμό για την σωτηρία της χώρας» - αυτό δεν διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους;
Προφανώς τώρα αναζητούνται συνένοχοι. Και κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία για όποιον θα το αποδεχόταν.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο... του πολιτικού συστήματος πρέπει να αντιληφθούν ότι ο λαός δεν είναι πλέον διατεθειμένος να ακούει όμορφα, στρογγυλεμένα λόγια και δήθεν συνεννοήσεις και συναινέσεις.
Πρέπει επίσης να αντιληφθούν ότι τα σκάνδαλα του παρελθόντος (που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα με ρυθμό τουλάχιστον τριών ανά μήνα), καθώς και η απροθυμία για τιμωρία των υπευθύνων της διασπάθισης δημοσίου χρήματος, καθιστούν έτι περαιτέρω γελοίο το πρωθυπουργικό ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά;».
Άλλωστε, ακόμη και αν θέλαμε να ξεχάσουμε πού πήγαν τα λεφτά – σκέτη υπόθεση διότι αν δεν επέλθει Κάθαρση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή καμιά λύση – το παρελθόν έχει στοιχειώσει και επιστρέφει σχεδόν καθημερινά.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η χθεσινή είδηση – αποκάλυψη για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής «Ελληνικός Χρυσός». Αποκαλύφθηκε – μέσω Κομισιόν, βεβαίως – ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων τον Δεκέμβριο του 2003 (11 εκ ευρώ), που κυρώθηκε με τον νόμο 3220/2004, ήταν χαμηλότερη της πραγματικής αξίας τους και επομένως οι επιδοτήσεις που έλαβε από το κράτος, ύψους 14 εκ ευρώ (15,3 με τους τόκους), ήσαν παράνομες.
Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η εταιρία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών (αφού η πωλητήρια σύμβαση απήλλασσε τους αγοραστές από αυτήν την υποχρέωση), ενώ επιβεβαιώθηκαν όλα όσα επί χρόνια καταγγέλλονταν και η Επιτροπή ανέλαβε να ερευνήσει από τον Δεκέμβριο του 2008. Ότι δηλαδή η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό και ότι ο υπολογισμός των περιουσιακών στοιχείων των μεταλλείων δεν έγινε από ανεξάρτητο εκτιμητή.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, που ερεύνησε την περίοδο 2003 – 2008 και τώρα διατάσσει το ελληνικό Δημόσιο να ζητήσει πίσω την κρατική ενίσχυση (μετά τόκων) των 15 εκ ευρώ, έκθεση που έγινε λίγο μετά την πώληση υπολόγισε την αξία των μεταλλείων σε 25 εκ ευρώ, ενώ οι φόροι που έπρεπε να είχαν καταβληθεί για την μεταβίβαση ήσαν 1,34 εκ ε.
Η εταιρία «Ελληνικός Χρυσός» ιδρύθηκε ακριβώς με τον σκοπό να εξαγοράσει τα μεταλλεία, που παράγουν χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο και μόλυβδο και βασικοί μέτοχοί της είναι η καναδική εταιρία European Goldfields και ο Άκτωρ.
Προηγουμένως, το κράτος είχε αγοράσει τα μεταλλεία από την εταιρία ΤVΧ Ηellas καταβάλλοντας 11 εκ ευρώ για να τα πουλήσει την ίδια μέρα έναντι 11 εκ ευρώ, ενώ έξι μήνες αργότερα η αξία τους είχε φθάσει τα 408 εκ ευρώ!
Στο Δ.Σ. της εταιρίας είχε τοποθετηθεί και ο διαβόητος Φρανκ Τίμιτς (με ποσοστό 18%) ενώ μέτοχοι είναι και οι περίφημες Μέριλ Ληντς και Γκόλντμαν Ζακς!
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το Δημόσιο παραιτήθηκε από βεβαιωμένες απαιτήσεις κατά της ΤVX για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 2,2 εκ. ευρώ, ενώ η συγκεκριμένη εταιρία και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της απηλλάγησαν από κάθε διοικητική ή ποινική ευθύνη για παραβάσεις της φορολογικής, ασφαλιστικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενώ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ όλα τα σχετικά αδικήματα! Επρόκειτο περί εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπέγραψαν, ως εκπρόσωποι του ελληνικού Δημοσίου, οι τότε υφυπουργοί Εθνικής Οικονομίας Χρ. Πάχτας και Ανάπτυξης Αλ. Καλαφάτης. Κι’ αυτό διότι και η πτωχεύσασα εταιρία από την οποία το κράτος αγόρασε τα μεταλλεία είχε απαιτήσεις για διαφυγόντα κέρδη.
Όλα αυτά καταγγέλλονταν επί χρόνια από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» και πολίτες της περιοχής, μεταξύ των οποίων κάτοικοι της Ολυμπιάδας και οι γυναίκες κάτοικοι της Στρατονίκης Χαλκιδικής που τον Νοέμβριο του 2007 είχαν καταθέσει μήνυση κατά της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός».
Τον Ιούλιο του 2010 – και ενώ εκκρεμούσε η κοινοτική έρευνα – η εταιρία έλαβε τις αναγκαίες άδειες για να προχωρήσει σε νέες ερευνητικές γεωτρήσεις.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Χαλκιδικής είπε ομόφωνα «ναι» στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εταιρίας, ενώ ο κ. Πάχτας, που ως υφυπουργός είχε εγκρίνει την εξαγορά, βρέθηκε να υποστηρίζει τη σημασία των μεταλλείων για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, από την θέση του δημάρχου Αριστοτέλη, πλέον!
Το επενδυτικό σχέδιο, που υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ, είναι ύψους 1,2 δις ευρώ και θα αναπτυχθεί στα όρια του δήμου του κ. Πάχτα. Αυτή τη φορά μάλιστα, η ειδική γραμματέας του υπουργείου κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη, που έγινε γνωστή λόγω της φιλικής προς το περιβάλλον δράσης της, υποστηρίζει πως το έργο θα είναι προς όφελος της τοπικής κοινωνίας!
Από την πλευρά τους, οι βουλευτές Γ. Βαγιωνάς (Ν.Δ.) και Κουράκης και Αμανατίδου (ΣΥΡΙΖΑ) διαφωνούν, με τον κ. Βαγιωνά να υπενθυμίζει πως «ξεπουλήθηκε δημόσια περιουσία σε τιμή 37 φορές μικρότερη από την πραγματική αγοραία αξία».
Και δυο λόγια για τον κ. Τίμιτς: Η δράση του πολυσχιδής. Πρόκειται για τον Ρουμανοαυστραλό που αναμίχθηκε και στα πετρέλαια του Πρίνου (με το ελληνικό κράτος σε ρόλο θεατή και με τα ΕΛΠΕ να διαλύουν την ΔΕΠ-ΕΚΥ που είχε αναλάβει την έρευνα για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα. Αυτό συνέβη το 1998, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης, και με το επιχείρημα ότι με την απορρόφηση της ΔΕΠ-ΕΚΥ από τα ΕΛΠΕ, θα ενισχύετο δήθεν το επιχειρηματικό τους προφίλ, καθώς επρόκειτο να μπουν στο Χρηματιστήριο.
Μέσα σ’ αυτήν την αναμπουμπούλα βρέθηκε ο Τίμιτς που επένδυσε στον Πρίνο εξαγοράζοντας την πλειοψηφία των μετοχών και για τον οποίο έλεγαν πως είχε κατηγορηθεί (και καταδικαστεί) για διακίνηση ναρκωτικών και χρυσού. Τον αποκαλούσαν μάλιστα… Δράκουλα της Τρανσυλβανίας.
Στις 15 Νοεμβρίου του 2003 έγινε επίσημη τελετή έναρξης εργασιών στην Καλληράχη Καβάλας, παρουσία του τότε υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου. Η αποκάλυψη είχε τότε γίνει από την βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
Αργότερα, επί Νέας Δημοκρατίας, ξέσπασε νέος σάλος, καθώς κυρώθηκε η σύμβαση μεταβίβασης των μεταλλείων (που είχε υπογραφεί επί ΠΑΣΟΚ), με τον κ. Τίμιτς να επισκέπτεται στο γραφείο του τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Σαλαγκούδη για να τον διαβεβαιώσει ότι τα περί ναρκωτικών ήσαν… νεανικά παραπτώματα!
Σημειώστε επίσης ότι εδώ και καιρό η τιμή του χρυσού βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αγγίζοντας επίπεδα ρεκόρ, ενώ τον Αύγουστο του 2003, λίγους μήνες πριν από την πώληση των μεταλλείων, οι φωστήρες της Ελλάδας είχαν (ξε)πουλήσει τον ελληνικό χρυσό, επειδή, όπως είπαν, η αξία του έφθινε και δεν συνέφερε να «λιμνάζει» στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Ας μην διερωτάται, λοιπόν, κανείς «πού πήγαν τα λεφτά;». Ας μην προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να αναλάβουν τις νέες αποκρατικοποιήσεις, διότι το παρελθόν δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Και ας μην περιμένουν συναίνεση από τον λαό αν δεν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της ρεμούλας. Διότι αν αποκαλούσαν τον Τίμιτς «Δράκουλα της Τρανσυλβανίας», αυτοί είναι χίλιες φορές πιο αιμοδιψείς δράκουλες. Και γιατί αν ο «Δράκουλας της Τρανσυλβανίας» τρέφεται με χρυσό και μαύρο χρυσό, αυτοί τρέφονται με το αίμα του λαού της χώρας που τους γέννησε.
Ελεύθερη Ζώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου