“Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ υ Παλάσιος”
“Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια
Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών,
Γι’ αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,
Γι’ αυτούς οι κουλούρες τ’ άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσί-
δες, οι άγκυρες, τ’ άλλα μανόμετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,...
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη
νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξιδιού "π ρ ο ς τ’ ά σ τ ρ α"
Γι’ αυτούς θα πω τα λόγια τα ωραία, που μου τα υπα-
γόρευσε η Έμπνευσις,
Καθώς εφώλιασε μέσα στα βαθιά του μυαλού μου όλο
Συγκίνηση”
(Νίκος Εγγονόπουλος-Σιμόν ντε Μπολιβάρ, ένα Ελληνικό ποίημα)
Πολλοί γνωστοί Ηγέτες στην Νότια και Βόρεια Αμερική με σχετικά πανομοιότυπο τρόπο και έναν στόχο, αφιέρωσαν την ζωή τους στην Ανεξαρτησία της Πατρίδος τους.
Όμως λίγοι άφησαν το "αποτύπωμά" τους σε ολόκληρο τον πλανήτη και απετέλεσαν “φάρο” για τις επερχόμενες γενιές.
Ας ελπίσουμε ως έθνος να έχουμε την τύχη να ηγηθεί της χώρας ένας αντίστοιχος Ηγέτης.
Η αριστοκρατική οικογένεια των Μπολίβαρ προέρχεται από ένα μικρό χωριό στη Χώρα των Βάσκων, το Bolibar, από όπου βγαίνει και το όνομά της.
Οι Μπολίβαρ εγκαταστάθηκαν στη Βενεζουέλα τον 16ο αιώνα.
Ο Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ υ Παλάσιος (Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios, γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1783 στο Καράκας, Βενεζουέλα, απέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 1830 στη Σάντα Μάρτα, Κολομβία) ήταν ο ηγέτης διαφόρων κινημάτων ανεξαρτησίας σε όλη τη Νότια Αμερική, συλλογικά γνωστά ως Πόλεμος του Μπολίβαρ.
Ως ηγέτης στον αγώνα για ανεξαρτησία για τις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, το Εκουαδόρ, το Περού, τον Παναμά και τη Βολιβία, θεωρείται σημαντικός ήρωας σε αυτές τις χώρες, καθώς και στην υπόλοιπη ισπανόφωνη Αμερική.
Στις 6 Αυγούστου 1825, στη Συνέλευση του Άνω Περού, δημιουργήθηκε η Δημοκρατία της Βολιβίας. Έτσι, ο Μπολίβαρ έγινε ένας από τους λίγους ανθρώπους από τους οποίους μια χώρα έχει πάρει το όνομά της. Το σύνταγμα αντανακλούσε τις επιρροές που είχε στην πολιτική σκέψη του Μπολίβαρ, η Γαλλική και Σκοτσέζικη Διαφώτιση, καθώς και οι Έλληνες και Ρωμαίοι κλασικοί συγγραφείς.
Μεγάλος θαυμαστής της Αμερικανικής Επανάστασης (αντίθετα από την άποψη που είχε για τη Γαλλική Επανάσταση), ο Μπολίβαρ περιέγραψε τον εαυτό του σε πολλές επιστολές ως "φιλελεύθερο"και υπέρμαχο του οικονομικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς. Ανάμεσα στα βιβλία που είχε μαζί του όταν έγραφε το Βολιβιανό Σύνταγμα ήταν Το Πνεύμα των νόμων του Μοντεσκιέ και Ο Πλούτος των Εθνών του Άνταμ Σμιθ.
Οι ομιλίες και τα γραπτά του Μπολίβαρ δείχνουν ότι ήταν υπέρ του περιορισμένου κράτους, του διαχωρισμού των εξουσιών, της θρησκευτικής ελευθερίας, του δικαιώματος ιδιοκτησίας και του κράτους δικαίου.
Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον (αγγλ. George Washington) (22 Φεβρουαρίου 1732 – 14 Δεκεμβρίου 1799) ή Γεώργιος Ουάσιγκτον ήταν πρωταγωνιστής του απελευθερωτικού αγώνα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έναντι της Μεγάλης Βρετανίας (1775-1783), ως αρχηγός του Ηπειρωτικού Στρατού και πρώτος Πρόεδρος της χώρας υπό το νεοσυνταχθέν σύνταγμα αυτής.
Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ (αγγλ. Declaration of Independence; επίσημα The unanimous Declaration of the thirteen united States of America) ήταν η ιδρυτική διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης δεκατριών Πολιτειών της Αμερικής από την αποικιοκρατία των Βρετανών. Την έγραψε ο Τόμας Τζέφερσον και εγκρίθηκε γύρω στις 2 Αυγούστου 1776(συμβολικά όμως στις 4 Ιουλίου 1776) από το Κογκρέσο. Θεωρείται ως η πράξη ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ως αποικιοκρατία νοείται η δημιουργία και διατήρηση δικτύου αποικιών σε περιοχές όπου παραδοσιακά δεν κατοικούνται από πληθυσμούς της μητροπολιτικής αρχής που τις δημιουργεί. Η μητρόπολη είναι και αυτή που ασκεί άμεσα κυριαρχικά δικαιώματα στις αποικίες και καθορίζει την κοινωνική δομή, την διακυβέρνηση και τις οικονομικές λειτουργίες.
Κατά την ευρύτερη χρήση του όρου, αποικία (colony) χαρακτηρίζεται η μόνιμη εγκατάσταση ενός συνόλου ανθρώπων, υπηκόων ενός κράτους, σε μια άλλη χώρα με διοικητική ή συνταγματική σύνδεση (ή και με αμφότερες) μεταξύ της μητρόπολης και της νέας εγκατάστασης. Κατά παράδοση επίσης η σύνδεση αυτή "υποτάσσει" την αποικία στη μητρόπολη.
Η Βρετανία, θεωρώντας τις δεκατρείς Πολιτείες (States) της Βόρειας Αμερικής ως αποικίες του Βρετανικού Στέμματος, εννοούσε να συμπεριφέρεται σε αυτές όπως έκανε σε όλες τις υπόλοιπες αποικίες της, επέβαλε δικούς της Κυβερνητικούς υπαλλήλους, διαφορετική φορολογία από αυτή που ίσχυε στη Βρετανία, περιοριστικούς όρους στο εμπόριο, στην ελευθερία της έκφρασης, στην πολιτική δραστηριότητα κτλ.
Μετά την επιβολή των "πέντε αφόρητων Νόμων" και την απόρριψη των αιτημάτων της Επιτροπής που είχε συσταθεί για την ελάφρυνσή τους από τον Γεώργιο Γ` (1775), είχε αρχίσει μιακίνηση ανεξαρτητοποίησης από τις ηνωμένες αποικίες, δημιουργήθηκε μια μορφή τακτικού στρατού, ενώ εμφανίστηκαν τα πρώτα ανεξάρτητα "αποικιακά" ταχυδρομικά γραφεία. Το ψήφισμα του Λη δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την έκφραση της θέλησης των περισσότερων αποίκων για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των Αποικιών.
Παράλληλα, ο Τόμας Παίην (Thomas Paine) εξέδωσε τον Ιανουάριο του 1776 το βιβλίο του "Κοινός Νους" (Common Sense), ένα κείμενο στο οποίο απαριθμούσε τους λόγους και τις αιτίες για τους οποίους οι αποικίες όφειλαν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος. Το βιβλίο αυτό πουλήθηκε κατά χιλιάδες και έθεσε τις βάσεις για να συνειδητοποιήσουν όλοι οι "άποικοι" την αναγκαιότητα ανεξαρτητοποίησης.
Ο Τόμας Πέιν, γεννήθηκε από πατέρα Κουάκερο και μητέρα αγγλικανή, υπήρξε συγγραφέας και πολιτικός φυλλαδιογράφος, του οποίου τα κείμενα “Κοινός Νους και Κρίση”, επηρέασαν σημαντικά την Αμερικανική Επανάσταση.
Άλλα έργα του συνέβαλλαν στη φήμη του ως ενός από τους μεγαλύτερους πολιτικούς προπαγανδιστές στην Ιστορία,ήταν τα συγγράμματά του "Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Rights of Man)`, στο οποίο υπερασπίζεται τη Γαλλική Επανάσταση και τις δημοκρατικές αρχές της, και “Ο Aιώνας της Λογικής” (Age of Reason), όπου αναλύει τη θέση της θρησκείας στην κοινωνία.
Εκείνο που άρχισε ως υποστήριξη της Γαλλικής Επανάστασης εξελίχθηκε σε ανάλυση βασικών αιτιών δυσαρέσκειας στην ευρωπαϊκή κοινωνία και σε προτάσεις για την εξάλειψη των δεινών που απέρρεαν από την αιθαίρετη διακυβέρνηση,τη φτώχεια,τον αναλφαβητισμό,την ανεργία και τον πόλεμo.
Ο Πέιν εξέφρασε με πειστικό τρόπο τη γνώμη του υπέρ του δημοκρατικού πολιτεύματος και προχώρησε στην εκπόνηση σχεδίου για λαϊκή μόρφωση,ανακούφιση των φτωχών,συντάξεις για τους υπερήλικους,και δημόσια έργα για τους ανέργους,όλα χρηματοδοτημένα από την επιβολή προοδευτικού φόρου εισοδήματος. Για την άρχουσα τάξη, οι προτάσεις του Πέιν σήμαιναν «αιματηρή επανάσταση» και η κυβέρνηση διέταξε την απαγόρευση του βιβλίου και τη φυλάκιση του εκδότη του. Ο Πέιν κατηγορήθηκε για προδοσία και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψής του.
Όμως ο Πέιν βρισκόταν ήδη καθ`οδόν στη Γαλλία όπου είχε εκλεγεί μέλος της Εθνικής Συνελεύσεως. Ο Πέιν δικάστηκε ερήμην, καταδικάστηκε για τον ανατρεπτικό λίβελλο, κηρύχθηκε εκτός νόμου και το βιβλίο “Ανθρώπινα Δικαιώματα” απαγορεύτηκε δια παντός η κυκλοφορία του.
Ο Πέιν φυλακίστηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1793 ως τις 4 Νοεμβρίου 1794, όταν, με τη πτώση του Ροβεσπιέρου, αποφυλακίστηκε και, παρά τη σοβαρή ασθένειά του, έγινε και πάλι δεκτός στην Εθνική Συνέλευση.
Ενώ ήταν στη φυλακή,δημοσιεύθηκε(1794) το πρώτο μέρος του βιβλίου του "Ο Αιώνας της Λογικής" και ακολουθήθηκε από το Β΄μέρος μετά την αποφυλάκισή του(1796).Αν και ο Πέιν δήλωνε καθαρά ότι πίστευε στην ύπαρξη Ανώτατου Όντος και, ως πιστός στο Θεό, ήταν αντίθετος μόνο στη θεσμοθετημένη θρησκεία, το έργο προκάλεσε την εντύπωση ότι ήταν άθεος. Η δημοσίευση του τελευταίου σπουδαίου φυλλαδίου Αγροτική Δικαιοσύνη (Agrarian Justice,1797) με την επίθεσή του κατά των ανισοτήτων στην ιδιοκτησία, προσέθεσε κι΄άλλους εχθρούς στους κύκλους του κατεστημένου.
Ο Πέιν παρέμεινε στη Γαλλία ως την 1η Σεπτεμβρίου 1802, όταν αναχώρησε για τις ΗΠΑ. Σύντομα ανακάλυψε ότι οι υπηρεσίες που πρόσφερε στη χώρα είχαν ξεχαστεί και ότι το ευρύ κοινό τον θεωρούσε τον μεγαλύτερο άπιστο του κόσμου. Πέθανε στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης το 1809 και τον έθαψαν στο Νιου Ρόσελ, στο αγρόκτημα που του είχε παραχωρήσει η Νέα Υόρκη ως ανταμοιβή για τα κείμενα που είχε γράψει υπέρ της Επανάστασης.
Τα μηνύματα τα οποία εκπέμπει η παρακολούθηση της “πορείας” και της ζωής “μεγάλων” ηγετών, πιθανόν να δημιουργούν "πρότυπα" για την νεολαία μας, αλλά και ευκαιρία αυτοκριτικής των παλαιοτέρων.
Ποτέ δεν είναι αργά για “ελευθερωτές” και ηγέτες!!
“ξεκίνησε αυγή-χαράματα-να κλέψει τ’άστρα
ξεκίνησε νύχτα και σκότωσε όλα τα όνειρα”
(ν.εγγονόπουλος) Aegean Times.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου