Η «ευρωπαϊκή» πολιτική είναι μια τετραπλή καταστροφή.Το τέλος της κρίσης είναι ακόμη μακρυά

Γράφουν οι : Gerard Filoche, Jean-Jacques Chavigné

Πρόκειται για κατάλυση της δημοκρατίας, όπως έχει  αναλυθεί σε προηγούμενο άρθρο. Μια σχεδιασμένη κοινωνική καταστροφή με σχέδιο για τη διάλυση της κοινωνίας, όπως επανειλημμένα επιβλήθηκε  στον ελληνικό λαό.

 Πρόκειται για μια οικονομική καταστροφή από τη στιγμή που τα σχέδια  αυτά βυθίζουν την Ελλάδα σε μια όλο και βαθύτερη ύφεση.

Οικονομική καταστροφή, τελικά, διότι το δημόσιο έλλειμμα στην Ελλάδα αυξάνεται ετησίως κατά 6 ή 7%, σε αντίθεση με τους στόχους της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της τρόικα, η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές το 2015.

Αυτό είναι εντελώς γελοίο. Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε οι χρηματοπιστωτικές αγορές να απαιτήσουν από την Ελλάδα , επιτόκια αντίστοιχα της τάξης του 5% για την απόκτηση ομολόγων, που θα εξέδιδε,  για να αποπληρώσει...

εμπρόθεσμα το χρέος της.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα: η απόδοση των ελληνικών ομολόγων που απαιτούνται από τους χρηματοδότες είναι τώρα περισσότερο από 34% στη δευτερογενή αγορά (χρηματιστήριο).

Το  εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» της 4ης Μαρτίου δημοσίευσε ότι η Τρόικα, σε μια πρώτη εκδοχή της έκθεσής της, έγραψε ότι το ενδεχόμενο της επιστροφής της Ελλάδας στις χρηματοπιστωτικές αγορές ήταν πολύ μακρυά από την πραγματικότητα και ότι οι ανάγκες δανεισμού της χώρας θα μπορούσε να φθάσουν τα 50 δισ. € μεταξύ 2013 και 2020. Αυτό το απόσπασμα, σύμφωνα με το "Der Spiegel", αποσύρθηκε κατόπιν αιτήματος της γερμανικής κυβέρνησης.

Η κρίση του δημόσιου χρέους στην ΕΕ  δυστυχώς, απέχει πολύ μακρυά ακόμη από το τέρμα. 

Ο Σαρκοζί, μετά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες,τη Παρασκευή στις 2 Μαρτίου δήλωσε:

 «Δεν έχουμε βγει από την οικονομική κρίση, αλλά είμαστε έτοιμοι να γυρίσουμε τη σελίδα γυρίζοντας τη σελίδα της χρηματοπιστωτικής κρίσης." εξακολουθεί να μην έχει συνειδητοποιήσει τη στενή  σχέση που υπάρχει μεταξύ της χρηματοπιστωτικής  και της οικονομικής κρίσης. Με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μειώνονται με το ζόρι τα ελλείμματα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι τα προγράμματα “λιτότητας" που επιβάλλονται στις ευρωπαϊκές χώρες, βυθίζουν τις οικονομίες των χωρών αυτών σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση. Η ύφεση, με τη σειρά της, εμποδίζει οποιαδήποτε μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων και προκαλεί την αύξηση της οικονομικής κρίσης.

Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, οι ευρωπαϊκή ολιγαρχία θέλει να επιβάλει «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Έτσι στην Ισπανία, στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, ο πρωθυπουργός, Mariano Rajoy προτίθεται να επιβάλει μια  μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, η οποία απαιτεί την αναστολή όλων των εμποδίων για τις απολύσεις, και τη καθιέρωση μιας ειδικής περιόδου άσκησης ( θητείας) πριν από οποιοδήποτε διορισμό, από  έξι μήνες έως ένα έτος. Αυτή είναι  η καλύτερη συνταγή για να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η ανεργία και να επιδεινωθεί η ύφεση, σύμφωνα με τη γνώμη των ισπανικών συνδικάτων (UGT και CCOO), τα οποία  καλούν σε γενική απεργία στις 29 Μαρτίου. Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή "αναμένει εξηγήσεις" και στέλνει "επιθεωρητές" στη Μαδρίτη.

Ο Σαρκοζί θέλει να πιστέψουμε ότι η σχετική «ανάπαυλα» που γνωρίζουν σήμερα τα επιτόκια στην Ισπανία και την Ιταλία (5-6% αντί για 6 έως 7%) οφείλεται στο σύμφωνο Merkozy .

 Αυτό είναι εντελώς ψευδές, το Σύμφωνο οδηγεί ακριβώς στο αντίθετο αποτέλεσμα, οδηγώντας την Ευρώπη ακόμη περισσότερα στην ύφεση.

Η «ανάπαυλα»  που δόθηκε σε αυτές τις δύο χώρες έχει μια κοινή αιτιολογία.

Είναι τα 1.018 δισ. ευρώ που δάνεισε στις ευρωπαϊκές τράπεζες η ΕΚΤ με επιτόκιο 1%: 489 δισ. τον Δεκέμβριο του 2011 και 539 δισ. τον Μάρτιο του 2012.

Οι Τράπεζες (κυρίως της Ιταλίας και της Ισπανίας) χρησιμοποιούν τα κεφάλαια που έχουν συγκεντρώσει από την εκταμίευση  της ΕΚΤ προκειμένου να αγοράσουν τους τίτλους του δημοσίου χρέους στην Ισπανία και την Ελλάδα και να μειώσουν τα επιτόκια απόδοσής τους.

 Αλλά η ΕΚΤ θα δυσκολευτεί να επαναλάβει αυτό το είδος της πίστωσης, επειδή οι χρηματοπιστωτικές αγορές αρχίζουν (δικαίως) να ανησυχούν για την εξάρτηση των τραπεζών σε αυτόν τον τύπο πίστωσης.

Επίσης ίσως οι λαοί της Ισπανίας και της Ιταλίας να αρχίζουν να αναρωτιούνται γιατί οι τράπεζες δανείζουν στην Ισπανία και την Ιταλία σε τιμές υψηλότερες από 5%, όταν παίρνουν χρήματα με επιτόκιο 1% από την ΕΚΤ

Ακόμη δεν υπογράφηκε το σύμφωνο Merkozy και όπως φαίνεται τα μέτρα ήδη δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

Ακόμη δεν υπεγράφη το σύμφωνο (ούτε έχει επικυρωθεί), της 2 Μαρτίου, από τις 25 ευρωπαϊκές χώρες, και ήση η Ολλανδία και η Ισπανία ανακοίνωσαν ότι δεν θα μπορέσουν να το εφαρμόσουν.

Η Ολλανδία ,η χώρα, που είναι η πλέον φανατική για την επιβολή του "χρυσού κανόνα" του συμφώνου Merkozy, ανακοίνωσε ότι το έλλειμμά της θα ανέλθει στο 4,5% του ΑΕΠ το 2012 και 4,1% το 2013. αρκετά μακριά από το 3% στο οποίο η ολλανδική κυβέρνηση είχε δεσμευτεί.

Ο ηγέτης της συντηρητικής κυβέρνησης της Ισπανίας ανακοίνωσε, επίσης, ότι δεν θα μπορούσε να επιτύχει τους στόχους που θέτει η Συνθήκη Merkozy. Το έλλειμμα ανήλθε σε 8,51% του ισπανικού ΑΕΠ το 2001 και ο Mariano Rajoy δεν είναι σε θέση να δει πώς θα μπορούσε να επιτύχει το στόχο του  4,4% το 2012 και του 3% το 2013.

Οι κακοτυχίες των Ευρωπαϊκών ολιγαρχών δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές σήμερα φαίνεται να κατανοούν (σε αντίθεση με τον Σαρκοζί) ότι χωρίς οικονομική ανάπτυξη, η κατοχή των τίτλων του πορτογαλικού δημοσίου χρέους θα είναι όλο και πιο επικίνδυνη. Και δεδομένου ότι οι προβλέψεις της αρνητικής ανάπτυξης στην Πορτογαλία υπερβαίνουν  το 5% το 2012, η απόδοση των πορτογαλικών ομολόγων στη 10ετία φθάνει πλέον το 12,45%. το γεγονός αυτό  καθιστά απατηλή τη δυνατότητα επιστροφής  της Πορτογαλία στις χρηματοπιστωτικές αγορές το 2014. Το μόνο που απομένει στη συνέχεια στην Πορτογαλία είναι μόνο δύο λύσεις: να μην αποπληρώσει το χρέος της ή να ζητήσει ένα νέο δάνειο από την τρόικα. Η Πορτογαλία φαίνεται λοιπόν τώρα, ότι είναι ο νέος αδύναμος κρίκος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το χειρότερο από όλα, για την ευρωπαϊκή ολιγαρχία είναι ότι η δημοκρατία που ήθελαν με κάθε τρόπο να βγάλουν από τη μέση, αποτελεί τώρα για αυτούς ένα σημαντικό εμπόδιο σε τρεις από τις χώρες της ΕΕ.

Στην Ιρλανδία, όπου η ανακοίνωση ενός δημοψηφίσματος για τη συνθήκη  Merkzoy ήταν γι αυτούς μια ψυχρολουσία.

Στη Γαλλία, όπου οι προεδρικές εκλογές είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον Merkozy, δεδομένου ότι η εκλογή του Φρανσουά Hollande θα σήμαινε την εξαφάνιση του μισού από το δίδυμο και τη βούληση της νέας γαλλικής κυβέρνησης να επαναδιαπραγματευτεί τη συνθήκη.

Τελικά στην ίδια τη Γερμανία, όπου το σύνταγμα απαιτεί πλειοψηφία των δύο τρίτων για να επικυρωθεί τη Συνθήκη της ΕΕ, τη στιγμή που ένα τμήμα του δεξιού συνασπισμού απορρίπτει τη συνθήκη (για να μη "βοηθήσει" αυτούς τους φρικτούς Έλληνες) και που το σοσιαλιστικό κόμμα (το SPD) και οι Πράσινοι επιβάλλουν τους όρους τους σε αυτή τη ψηφοφορία: προσθέτοντας ένα όρομε σκοπό την εξασφάλιση της οικονομικής ανάπτυξης.

Το σχέδιο χρηματοδότησης Merkozy

Το σχέδιο αυτό έχει τρεις συνιστώσες:

Πρώτο: ένα δάνειο ύψους 130 δισ. ευρώ στην Ελλάδα που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF)  (112 δισ. ευρώ) και το ΔΝΤ (18 δισ. ευρώ). Η χορήγηση του δανείου αυτού είναι προϋπόθεση για την επίτευξη των άλλων δύο.

Δεύτερο: τη διαγραφή του χρέους ύψους 107 δισ. ευρώ από τους ιδιώτες πιστωτές στην Ελλάδα (τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, hedge funds ...)

Οι Ιδιώτες πιστωτές κατέχουν  τίτλους των οφειλών του δημόσιου ύψους 206 δισ. ευρώ.

Ιδιώτες πιστωτές που κατέχουν 83, 5% του συνολικού ποσού των τίτλων αυτών (172 δισ. ευρώ) έχουν συμφώνησαν «εθελοντικά» να μειώσουν τις απαιτήσεις τους κατά 53,5%. Ένας τίτλος που είχε αξία 100 ευρώ όταν εκδόθηκε (ονομαστική αξία) θα έχει  αξία μόνο  € 46,5.

Το ελληνικό κοινοβούλιο στη συνέχεια αποφάσισε να ενεργοποιήσει τη "ρήτρα συλλογικής δράσης" και  όλοι οι ιδιώτες πιστωτές, κάτοχοι ελληνικών ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, θα δουν την ονομαστική αξία των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που διακρατούνται από αυτούς να μειώνεται 53,5 %. Πρόκειται για ένα σύνολο 95,7% από  206 δισ. €, δηλαδή 107 δισ. ευρώ.

Σε αντάλλαγμα για τα παλαιά ομόλογα τους, οι  ιδιώτες πιστωτές θα λάβουν τα ομόλογα που εκδίδονται από το μηχανισμό στήριξης (FESF ) στο 15% της αρχικής αξίας των ομολόγων τους και νέα ελληνικά ομόλογα στο 31,5%. Το υπόλοιπο 53,5% θα "χαθεί".

Τρίτο : ένα νέο σχέδιο για την κοινωνική καταστροφή που πρόκειται να επιβληθεί στον ελληνικό λαό. Το σχέδιο αυτό που αποτελεί τη χειρότερη επίθεση που έχει δεχθεί ευρωπαϊκός λαός σε περίοδο ειρήνης, εδώ και αιώνες, ψηφίστηκε το Φεβρουάριο του 2012 από ένα ελληνικό κοινοβούλιο που πολιορκούνταν από τον ελληνικό λαό.

πηγή