Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ξεκίνησε και στην Ελλάδα η συστηματική προσπάθεια δημιουργίας αγροτικών συνεταιρισμών με ψυχή της προσπάθειας τον Νίκο Κολύμβα της ΠΑΣΕΓΕΣ (που αργότερα ήταν επικεφαλής των διαπραγματεύσεων στα αγροτικά θέματα για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ). Το συνεταιριστικό κίνημα με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή (βλ. και http://openitnow.blogspot.com/2005/01/blog-post_14.html) αναπτύχθηκε σοβαρά μέχρι το 1981.
Με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ η κατάσταση άλλαξε ριζικά. Για το ΠΑΣΟΚ οι συνεταιρισμοί ήταν άλλος ένας τρόπος για να προωθήσει τη διαπλοκή του μέσα στην κοινωνία και να δώσει να φάνε τα αδίστακτα κομματόσκυλα. Έτσι οι περισσότεροι συνεταιρισμοί μετατράπηκαν σε μαφιόζικους οργανισμούς με απίστευτες παράνομες επιδοτήσεις και απίστευτα χρέη (που τα αναλάμβανε το κράτος).
Ακόμα και σήμερα ζούμε τα θλιβερά απομεινάρια αυτής της αθλιότητας. Όσοι ανάλογοι συνεταιρισμοί είχαν...
παραμείνει από το όργιο βρίσκονται σήμερα σε απελπιστική κατάσταση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πρέβεζας που τον περασμένο Δεκέμβριο έκανε αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, παρασέρνοντας μαζί της δεκάδες επιχειρήσεις.
Και ξαφνικά μας προέκυψε η “άμεση πώληση”, όπως λέμε “άμεση δημοκρατία” και άλλες ανοησίες. Οι παραγωγοί μεταφέρουν όλη την παραγωγή τους σε κάποιο σημείο και πουλούν μαζικά τα προϊόντα τους στον κόσμο που τρέχει “πατείς με – πατώ σε”, να αγοράσει πιο φτηνά πράγματα που μπορεί και να μην του χρειάζονται σε τέτοιες ποσότητες (ένα μέρος των οποίων σίγουρα θα χαλάσει – άντε να δούμε πόσο καιρό χρειάζεται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να φάει δέκα κιλά πατάτες).
Και πώς θα συνεχιστεί αυτή η διαδικασία; Θα πηγαίνει ο κόσμος σε άλλη πόλη να ψωνίζει ή θα ψωνίζουν μόνο οι τυχεροί κοντοχωριανοί; Και πού θα αποθηκεύει τις αναγκαστικά μεγάλες ποσότητες αγροτικών προϊόντων που θα αγοράζει, ώστε να μη χαλάσουν; Τρελά πράγματα, δηλαδή, σε μια χώρα που έχει ξεχάσει τι θα πει αγροτική παραγωγή και αγρότης – και ξέρει μόνο να ψηφίζει στη Eurovision.
Άκουσα κάποια στιγμή το πρωί στην τηλεόραση έναν ηλίθιο που έλεγε πως και για το λάδι θα μπορούσε να γίνει το ίδιο: να φέρουν οι παραγωγοί το λάδι τους στην Αθήνα και να το πουλήσουν οι ίδιοι. Πώς; Με ντενεκέδες; Χωρίς επεξεργασία και τυποποίηση; Όπως στην κατοχή; Έτσι θα αντιμετωπιστούν οι μεσάζοντες; Είμαστε τόσο ανίκανοι να συνεργαστούμε και να φτιάξουμε υγιείς συνεταιρισμούς με όλους τους κανόνες της αγοράς;
Είχαν κατηγορηθεί το 2004 οι υπεύθυνοι επειδή στην τελετή της Ολυμπιάδας έβγαλαν στο Ολυμπιακό στάδιο ένα ντάτσουν με γύφτους και καρπούζια – κι έτσι έθιξαν τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται πως όλοι γύφτοι είμαστε (και όποιος υποκριτής θέλει να με χαρακτηρίσει ρατσιστή να πάει να πνιγεί).
Με την ευκαιρία να αναφέρω, σε όσους δεν τον ξέρουν, τον τρόπο εισαγωγής της πατάτας στην Ελλάδα. Ο Καποδίστριας είχε φέρει από το εξωτερικό ένα καράβι με πατάτες στο Ναύπλιο – μέχρι τότε οι Έλληνες δεν ήξεραν την πατάτα. Αλλά ο κόσμος ήταν επιφυλακτικός και δεν ήθελε να δοκιμάσει αυτό το νέο αγροτικό προϊόν. Τότε ο Καποδίστριας έβαλε πάνω στο πλοίο φρουρούς και έβγαλε διαταγή με την οποία απαγόρευε την πώληση της πατάτας. Έδωσε, όμως, εντολή στους φρουρούς να κάνουν πως δεν βλέπουν όποιον προσπαθούσε να κλέψει πατάτες από το πλοίο. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο όλες οι πατάτες είχαν κλαπεί.
Νομίζετε πως ο Ελληνικός λαός έχει καθόλου αλλάξει από τότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου