του Γιώργου Κράλογλου
Εάν η Πολιτεία και οι πολιτικοί είναι όντως αποφασισμένοι να αντιδρούν δυναμικά στα παρακμιακά φαινόμενα που εκθέτουν διεθνώς την χώρα και τον λαό της ας ετοιμάσουν τα επόμενα βήματα. Σκάνδαλα που ξεχνιούνται, βεβαιωμένοι χρηματισμοί πολιτικών, καταχρήσεις αλλά και το συμμάζεμα του κομματικού κράτους-αφέντη στα Πανεπιστήμια (κυρίως) και στα Σχολεία πρέπει να πάρουν σειρά.
Είμαι μεταξύ εκείνων (των πολλών δυστυχώς ) που πιστεύουμε ότι η απονεύρωση της Πολιτείας και των πολιτικών είναι τόσο βαθειά ώστε ακόμη και η εξόφθαλμη υπόθεση της Χρυσής Αυγής θα πέρναγε στα ψιλά.
Το είχα μάλιστα επισημάνει και από την στήλη.
Έπεσα έξω και είμαι ευτυχής γι΄ αυτό.
Θα ξεπεράσω μάλιστα και κάθε επιφύλαξή μου αν διαπιστώσω, τελικά, ότι η ιστορία αυτή, που επαναφέρει στην Ελλάδα ευρωπαϊκό πρόσωπο στην θέση του άθλιου τριτοκοσμικού, θα κλείσει με κέρδη κυρίως για την κοινωνία και την ελληνική ιστορία και όχι με κομματικούς υπολογισμούς γελοίας σκακιέρας...
Οπότε αν πράγματι κάτι αλλάζει, είτε με τις πρωτοβουλίες της Πολιτείας και των θεσμών της είτε με πρωτοβουλίες των πολιτικών της, επιβάλλεται να γίνει πριν χαθεί το θετικό κλίμα και αρχίσουν οι γνωστοί ελληνικοί ψίθυροι και η πολιτική σπέκουλα για την «διανομή των κερδών» από την κάθε πολιτική επιτυχία.
Άρα το μαχαίρι οφείλει να φτάσει μέχρι το κόκκαλο ώστε να αποδειχθούν οι ευθύνες και του λαού που (έστω και για λόγους αγανάκτησης) στέλνει στην Βουλή μέχρι συμμορίες μαζί με αργόσχολους, ανεπάγγελτους, τυχάρπαστους και φανατικούς του ολοκληρωτισμού οποιουδήποτε χρώματος αρκεί να ξέρει να χαϊδεύει αυτιά.
Θα φανεί επιτέλους πως κάτι γίνεται στον τόπο αν ακολουθούσαν ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες και σε όλα εκείνα τα μεγάλα κοινωνικά θέματα που εκκρεμούν επειδή τα κόμματα προστατεύουν το πολιτικό τους κόστος, τις ισορροπίες και το λαϊκίστικο προφίλ τους.
Ας μη ξεχνάμε, μέσα στην χαρά της συγκεκριμένης επιτυχίας, ότι έχουμε βάλει στο ντουλάπι (για να μην πω στο υπόγειο) υποθέσεις σκανδάλων, φοροδιαφυγής, λίστα Λαγκάρντ, αποδεδειγμένες και ομολογημένες υποθέσεις χρηματισμού πολιτικών και κομμάτων, καταχρήσεις ιερών κοινωνικών πόρων όπως είναι των μεγάλων ασφαλιστικών Ταμείων, και περίεργες διαχειρίσεις πόρων εκπαίδευσης και ειδικών κονδυλίων για έρευνα σε Πανεπιστήμια.
Και επειδή αυτές τις ημέρες βρίσκεται έντονα στην επικαιρότητα, για ακόμη μια φορά, η υπόθεση της αυτοδιοίκησης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων εξ αφορμής της διαθεσιμότητας εκατοντάδων διοικητικών υπαλλήλων και των αντιδράσεων των πρυτανικών αρχών θεωρώ ότι είναι ευκαιρία να φωτισθεί άπλετα ο τομέας της παιδείας.
Κορυφαίο δε θέμα (όπως και η ίδια εκπαιδευτική κοινότητα έχει έμμεσα δεχθεί πολλές φορές αλλά και άμεσα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) είναι το κομματικό κράτος (με συμπεριφορές –έστω και σπάνιες– μέχρι και παρακράτους) στα Πανεπιστήμια μέσα από την (γνωστής σκοπιμότητας) παρερμηνεία από την μία του ασύλου και από την άλλη της αυτοδιοίκησης.
Να λοιπόν η ευκαιρία να φανεί ότι η Πολιτεία και οι πολιτικοί έχουν αντανακλαστικά και διάθεση να αντιδράσουν. Οι Εισαγγελείς έχουν τεράστιο έργο αν θελήσουν να κάνουν, ή να επαναλάβουν (όπου το έχουν κάνει) το χρέος τους.
Στους δε πολιτικούς δίδεται μια μοναδική ευκαιρία να αναδείξουν αποφασιστικότητά για επαναλειτουργία του κράτους.
Ας αρχίσει λοιπόν να ξηλώνεται και το κομματικό κουβάρι στο χώρο της παιδείας, με την ευκαιρία της επικαιρότητας των κλειστών Πανεπιστημίων, δίδοντας, με πράξεις αποφασιστικότητας, υπεύθυνες απαντήσεις, προς όλους μας , στις εξής τρείς πρώτες ερωτήσεις:
- Η αυτοδιαχείριση και το άσυλο επιτρέπουν στις πρυτανικές αρχές να αδιαφορούν όταν τα Πανεπιστήμια γίνονται αχούρια, στάβλοι και βιοτεχνίες μολότοφ στηριζόμενες στην κάλυψη των κομμάτων και στις ερμηνείες που δίνουν βουλευτές τους για τα αχούρια-Πανεπιστήμια;
- Έχουν ή δεν έχουν ευθύνη και οι Πρυτανικές αρχές στη διαθεσιμότητα των εκατοντάδων διοικητικών υπαλλήλων αφού από το 2007 εκμεταλλευόμενοι την γνωστή διάταξη της κυβέρνησης Καραμανλή για τις έμμεσες μονιμοποιήσεις έβαλαν κόσμο και κοσμάκη... στα Πανεπιστήμια με αμφιλεγόμενη προϋπηρεσία που (όπως οι παλαιοί οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν) ουδέποτε εμφανίσθηκε σε μισθολόγια ή σε φορολογικές βεβαιώσεις με αποτέλεσμα τώρα να την πληρώνουν και οι ήδη εργαζόμενοι στα ίδια Ιδρύματα πριν γίνει η «εισβολή» των χαριστικών προσλήψεων από το 2007 και μετά;
- Η διαχείριση των πόρων του κρατικού κορβανά αλλά και των κοινοτικών πόρων για έρευνες, για μελέτες και παρόμοιες εργασίες που γίνεται πάντα με την ευθύνη των πρυτάνεων καταλήγει σε όλες τις περιπτώσεις σε όφελος του Πανεπιστημίου και της ερευνητικής επιστήμης ή, κυρίως, σε όφελος της τσέπης όσων καταφέρνουν να μετέχουν στην διαχείριση και στα ερευνητικά προγράμματα;
Φοβάμαι ότι (ακόμη και αν έχουν γίνει και εισαγγελικές έρευνες στα θέματα αυτά) το «κόκκαλο έχει μεδούλι» και το μαχαίρι μάλλον δεν έχει φθάσει μέχρι εκεί.
Είμαι μεταξύ εκείνων (των πολλών δυστυχώς ) που πιστεύουμε ότι η απονεύρωση της Πολιτείας και των πολιτικών είναι τόσο βαθειά ώστε ακόμη και η εξόφθαλμη υπόθεση της Χρυσής Αυγής θα πέρναγε στα ψιλά.
Το είχα μάλιστα επισημάνει και από την στήλη.
Έπεσα έξω και είμαι ευτυχής γι΄ αυτό.
Θα ξεπεράσω μάλιστα και κάθε επιφύλαξή μου αν διαπιστώσω, τελικά, ότι η ιστορία αυτή, που επαναφέρει στην Ελλάδα ευρωπαϊκό πρόσωπο στην θέση του άθλιου τριτοκοσμικού, θα κλείσει με κέρδη κυρίως για την κοινωνία και την ελληνική ιστορία και όχι με κομματικούς υπολογισμούς γελοίας σκακιέρας...
Οπότε αν πράγματι κάτι αλλάζει, είτε με τις πρωτοβουλίες της Πολιτείας και των θεσμών της είτε με πρωτοβουλίες των πολιτικών της, επιβάλλεται να γίνει πριν χαθεί το θετικό κλίμα και αρχίσουν οι γνωστοί ελληνικοί ψίθυροι και η πολιτική σπέκουλα για την «διανομή των κερδών» από την κάθε πολιτική επιτυχία.
Άρα το μαχαίρι οφείλει να φτάσει μέχρι το κόκκαλο ώστε να αποδειχθούν οι ευθύνες και του λαού που (έστω και για λόγους αγανάκτησης) στέλνει στην Βουλή μέχρι συμμορίες μαζί με αργόσχολους, ανεπάγγελτους, τυχάρπαστους και φανατικούς του ολοκληρωτισμού οποιουδήποτε χρώματος αρκεί να ξέρει να χαϊδεύει αυτιά.
Θα φανεί επιτέλους πως κάτι γίνεται στον τόπο αν ακολουθούσαν ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες και σε όλα εκείνα τα μεγάλα κοινωνικά θέματα που εκκρεμούν επειδή τα κόμματα προστατεύουν το πολιτικό τους κόστος, τις ισορροπίες και το λαϊκίστικο προφίλ τους.
Ας μη ξεχνάμε, μέσα στην χαρά της συγκεκριμένης επιτυχίας, ότι έχουμε βάλει στο ντουλάπι (για να μην πω στο υπόγειο) υποθέσεις σκανδάλων, φοροδιαφυγής, λίστα Λαγκάρντ, αποδεδειγμένες και ομολογημένες υποθέσεις χρηματισμού πολιτικών και κομμάτων, καταχρήσεις ιερών κοινωνικών πόρων όπως είναι των μεγάλων ασφαλιστικών Ταμείων, και περίεργες διαχειρίσεις πόρων εκπαίδευσης και ειδικών κονδυλίων για έρευνα σε Πανεπιστήμια.
Και επειδή αυτές τις ημέρες βρίσκεται έντονα στην επικαιρότητα, για ακόμη μια φορά, η υπόθεση της αυτοδιοίκησης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων εξ αφορμής της διαθεσιμότητας εκατοντάδων διοικητικών υπαλλήλων και των αντιδράσεων των πρυτανικών αρχών θεωρώ ότι είναι ευκαιρία να φωτισθεί άπλετα ο τομέας της παιδείας.
Κορυφαίο δε θέμα (όπως και η ίδια εκπαιδευτική κοινότητα έχει έμμεσα δεχθεί πολλές φορές αλλά και άμεσα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) είναι το κομματικό κράτος (με συμπεριφορές –έστω και σπάνιες– μέχρι και παρακράτους) στα Πανεπιστήμια μέσα από την (γνωστής σκοπιμότητας) παρερμηνεία από την μία του ασύλου και από την άλλη της αυτοδιοίκησης.
Να λοιπόν η ευκαιρία να φανεί ότι η Πολιτεία και οι πολιτικοί έχουν αντανακλαστικά και διάθεση να αντιδράσουν. Οι Εισαγγελείς έχουν τεράστιο έργο αν θελήσουν να κάνουν, ή να επαναλάβουν (όπου το έχουν κάνει) το χρέος τους.
Στους δε πολιτικούς δίδεται μια μοναδική ευκαιρία να αναδείξουν αποφασιστικότητά για επαναλειτουργία του κράτους.
Ας αρχίσει λοιπόν να ξηλώνεται και το κομματικό κουβάρι στο χώρο της παιδείας, με την ευκαιρία της επικαιρότητας των κλειστών Πανεπιστημίων, δίδοντας, με πράξεις αποφασιστικότητας, υπεύθυνες απαντήσεις, προς όλους μας , στις εξής τρείς πρώτες ερωτήσεις:
- Η αυτοδιαχείριση και το άσυλο επιτρέπουν στις πρυτανικές αρχές να αδιαφορούν όταν τα Πανεπιστήμια γίνονται αχούρια, στάβλοι και βιοτεχνίες μολότοφ στηριζόμενες στην κάλυψη των κομμάτων και στις ερμηνείες που δίνουν βουλευτές τους για τα αχούρια-Πανεπιστήμια;
- Έχουν ή δεν έχουν ευθύνη και οι Πρυτανικές αρχές στη διαθεσιμότητα των εκατοντάδων διοικητικών υπαλλήλων αφού από το 2007 εκμεταλλευόμενοι την γνωστή διάταξη της κυβέρνησης Καραμανλή για τις έμμεσες μονιμοποιήσεις έβαλαν κόσμο και κοσμάκη... στα Πανεπιστήμια με αμφιλεγόμενη προϋπηρεσία που (όπως οι παλαιοί οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν) ουδέποτε εμφανίσθηκε σε μισθολόγια ή σε φορολογικές βεβαιώσεις με αποτέλεσμα τώρα να την πληρώνουν και οι ήδη εργαζόμενοι στα ίδια Ιδρύματα πριν γίνει η «εισβολή» των χαριστικών προσλήψεων από το 2007 και μετά;
- Η διαχείριση των πόρων του κρατικού κορβανά αλλά και των κοινοτικών πόρων για έρευνες, για μελέτες και παρόμοιες εργασίες που γίνεται πάντα με την ευθύνη των πρυτάνεων καταλήγει σε όλες τις περιπτώσεις σε όφελος του Πανεπιστημίου και της ερευνητικής επιστήμης ή, κυρίως, σε όφελος της τσέπης όσων καταφέρνουν να μετέχουν στην διαχείριση και στα ερευνητικά προγράμματα;
Φοβάμαι ότι (ακόμη και αν έχουν γίνει και εισαγγελικές έρευνες στα θέματα αυτά) το «κόκκαλο έχει μεδούλι» και το μαχαίρι μάλλον δεν έχει φθάσει μέχρι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου