Σελίδες

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Με επιστολές και καταγγελίες δεν αντιμετωπίζεται ο Τούρκος


Εξήντα χρόνια η ηγεσία της Κύπρου δεν έμαθε! Και δεν θέλει να μάθει! Εξήντα χρόνια επιδίδεται σε μια κωμική, γελοία και απρόσοδη διπλωματία των επιστολών και των καταγγελιών κατά της Τουρκίας. Αποτέλεσμα; Μηδέν! Γιατί; Διότι οι Τούρκοι δεν έχουν κανένα κόστος από αυτές τις άναρθρες κραυγές μας.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας επιδίδεται και αυτός στην εύκολη, ανέξοδη και αναποτελεσματική πρακτική των καταγγελιών. Θα αποστείλει επιστολές προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και προς τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ. Με αυτές καταγγέλλει τις τελευταίες τουρκικές απειλές, όπως αυτές διατυπώθηκαν σε ανακοίνωση (ημ. 16/2/2012) του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, με αφορμή τον δεύτερο γύρο αδειοδότησης για το φυσικό αέριο.
Και λοιπόν; Ο Πρόεδρος τι αναμένει από τους αποδέκτες των επιστολών του; Τί-πο-τε! Απλώς στέλνει τις επιστολές για να μας πει ότι κάτι κάνει. Αποτέλεσμα; Μηδέν! Όλοι αυτοί θα καγχάσουν με την αφέλεια, την ανωριμότητα και την παιδαριώδη αντίληψη της ηγεσίας μας περί διακρατικών και διεθνών...
σχέσεων. Πόσες φορές να το πούμε… Ο ισχυρότερος κρίκος μεταξύ κρατών, διασάλπισε ο μέγας Θουκυδίδης πριν από 2500 χρόνια, είναι το συμφέρον.
Και δι’ αυτού, η ισχύς - στρατιωτική, οικονομική, πολιτική, διπλωματική και, τώρα, ενεργειακή. Πριν από ένα μήνα (23/1.2012), ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, σε δηλώσεις του επισήμανε ότι οι προτεραιότητες της Τουρκίας άλλαξαν τα τελευταία χρόνια. Τώρα, είπε, «η ισχυρή οικονομία και η διαμόρφωση σαφούς στρατηγικού οράματος» αποβλέπει στον εντοπισμό ευκαιριών και νέων δυνατοτήτων προς αξιοποίηση. Παρέλκει να παρατηρήσουμε ότι το δόγμα Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες της Τουρκίας κατέρρευσε.
Τι υποβάλλουν αυτά στον πρόεδρο Χριστόφια και στην πολιτική ηγεσία; Ότι, αντί να φλυαρούν και να κενολογούν, οφείλουν, πρώτον, να χαράξουν μια νέα πολιτική στρατηγική. Αυτή να αποβλέπει στην απαγκίστρωση από την ολέθρια, τουρκογενή διζωνική και στην ανάδειξη του Κυπριακού ως προβλήματος τουρκικής εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης. Δεύτερον, σχεδιασμός, επιτέλους, μιας Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) όπως έχουν όλα τα σοβαρά κράτη, με στόχους που να αποτελούν την πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών απαιτήσεων.
Η ανυπαρξία μιας τέτοια Στρατηγικής υπονομεύει το αξιόμαχο και την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς. Αλλά, τι λέγομεν… Όταν επίσημη πολιτική είναι ο αφοπλισμός της Κύπρου και η παράδοσή της στην τουρκική αρπακτικότητα και στη βρετανική δολιότητα, τι να πει κανείς. Τρίτον, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, Πρόεδρος και πολιτική ηγεσία οφείλουν να διαγράψουν αμετάκλητα τη θέση περί αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, σε περίπτωση λύσης.
Και για έναν άλλο, ύψιστης σημασίας, λόγο: Η ανακάλυψη σημαντικών ποσοτήτων φυσικού αερίου επιτάσσει την τάχιστη αναδιοργάνωση, εκσυγχρονισμό, εξοπλισμό και ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς για να υπερασπίσει και να προστατέψει τον νέο τεράστιο κρατικό πλούτο από οποιανδήποτε επιβουλή, σε συνεργασία με το Ισραήλ. Προ διμήνου (2/1/2012) ο Πρόεδρος συνέστησε μελέτη της τουρκικής πολιτικής από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία.
Αλλά πώς; Με… επιστολές και… καταγγελίες; Για να μας σέβονται οι άλλοι και, κυρίως, οι εχθροί, πρέπει η ηγεσία μας να είναι σοβαρή. Και να εννοεί αυτά που λέγει, δηλ. να είναι αξιόπιστη. Τέτοιες αρετές δεν ανευρίσκονται στον κυπριακό πολιτικό χερσότοπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: